Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
8. He за ахвяры тваё буду ка-рыці цябё: цэлапалёньні тваё заўсёды ёсьць прада Мною!
9. He хачу Я валоў браць з дому твайго, ані казлоў із або-раў тваіх,
10. бо Маё ўсё зьвярьі ў ля-сох ды скаціна, што тысячмі ходзіць па горах.
11. Ведаю Я ўсё птушкі ў га-рах дый усё, йіто жывёць у палёх.
12. Калі-б згаладаўся Я, дык табё-б Я таго не казаў, бо Мая ўся зямля дый усё, што яё на-паўняе.
13. Ці-ж Я ём мяса валоў або п’ю кроў ад казлоў?
14. Богу ў ахвяру падзяку аддай, і Ўсявышняму дасі абя-цанае табой.
15. I кліч Мянё ў дзёнь ня-шчасьця: Я спасу цябё, і сла-віць будзеш Мянё.
16. А да бязбожніка Бог га-вора: Нашто пералічаеш па-становы Маё і ў вусны бярэш запавёт Мой,
17. а ў той час ненавідзіш па-слухмянасьць і словы Маё за сябё кідаеш?
18. Бачучы злодзея, ты з ім зыходзіўся й вёў сяброўства з распусьнікамі.
19. Вусны сваё расчыняў ты дзеля абмовы, і языктвой здра-ду сплятаў.
20. Ты сядзіш і супраць брата твайго нагаварваеш, абмаўля-еш і ганьбуеш сьгна маткі тва-ёй.
21. Гэтак ты рабіў, а Я маў-чаў. Дык здалося табё, што Я гэткі самы, як ты! Але Я па-цягну цябё да адказу і пастаў-лю гэта перад вочы табё.
22. Зразумёйце гэта вы, што
Бога забываеце, каб Я не зла-віў вас, бо ня будзе каму ра-таваць вас.
23. Той, што прыносе ў ахвя-ру падзяку, той славіць Мянё; і хто жывё беззаганна, спа-сёньнем Божым усьцёшаны будзе.
Псальм 51.
1. Кіраўніку хору: псальм Давідавы;
2. калі прарок Натан прый-шоў да яго, пасьля тога, як увайшоў да Вірсавіі.
3. Зьмілуйся нада мною, Бо-жа, з ласкі Тваёй, ды праз вя-лікую міласэрнасьць Тваю да-руй мнё беззаконьні маё!
4. Абмый мянё ўсёга ад пра-віннасьцяў маіх і ачысьці мя-нё ад грэху майго.
5. Бо вёдаю добра беззаконь-не маё, і грэх мой усьцяж пра-да мною.
6. Прад Табой, Табой адзі-ным саграшыў я і зрабіў пры-крае Табё, дык Ты справядлі-вы ў прысудзе Тваім і чысты ў судзё Тваім.
7. Аджа я ў беззаконьні ўра-дзіўся, і ў грэху пачала мянё мая маці.
8. Ты вымагаеш праўды ў сэр-цы, дык зьяві-ж Ты мнё муд-расьць у сэрцы маім.
9. Акрапі мянё ізопам, каб я ачысьціўся; абмый мянё, каб я стаўся бялёйшым за сьнёг.
10. Дай Ты мнё радасьць па-чуць і вясёласьць, каб вясялі-ліся косткі, што Ты пакры-шыў.
11. Адвярні аблічча Тваё ад грахоў маіх і даруй мнё ўсё маё віны.
12. Ствары ў-ва мнё, Божа, чыстае сэрца і ўзнаві ў-ва мнё духа дужбга.
Псальмы 5і. si. 53.
зз
13. He адкінь Ты мянё ад аб-лічча Твайго й не пазбаў мянё Духа Твайго Сьвятога!
14. Усьцёш мянё йзноў успа-могай Тваёй, падмацуй духам добрае волі мянё.
15. Шляхі Твае буду я ад-ступнікам паказваць, і грэш-нікі вёрнуцца йзноў да Цябё.
16. Вызваль мянё ад помсты за кроў, Ты, Госпадзе Божа, мой Спасе, каб язык мой сла-віў справядлівасьць Тваю.
17. Расчыні Ты, Госпадзе, ву-сны маё, каб вусны маё хвалу Тваю абвяшчалі.
18. Бо Ты не жадаеш крыва-вых ахвяраў, — інакш я-б іх даўі — і цэлапалёньні ня лю-бы Табё.
19. Запраўдная Богу ахвяра — дух пакаянны; сэрцам зла-маным, што каецца, Ты, Божа, не пагарджаеш!
20. ІНчасьці Сыону з ласкі Тваёй, узьвядзі нанова муры Ерузаліму.
21. Тады Ты прыймеш ласка-ва ахвяры праўды, цэлапа-лёньні й жэртвы агністыя; та-ды валоў пакладуць на ахвяр-нік Табё.
Псальм 52.
1. Кіраўніку хору: навука Давідава
2. пасьля таго, як Ідумэй floor прыйшоў да Саула і паве-даміў, кажучы: Давід увай-шоў у дом Абімэлеха.
3. Чаму пахваляешся зла-чынствам тваім, ты волаце? Ласка Божая заўсёды са мною!
4. Выдумляе загубу язык твой; як вострая брытва ён у цябё, о, ты, здрадніку!
5. Ліхое больш любіш, чым добрае; ілжу ахватнёй, чым праўду, гаворыш. (Зэля.)
6. Лгобіш толькі словы пагі-белі ды языкі крывадушныя.
7. За гэта Бог скрышыць ця-бё навёкі й адкіне цябё і вырве із дому твайго; із зямлі жы-вых цябё выкараніць. (Зэля.)
8. I ўбачаць пабожныя гэта, і ўбаяцца ды будуць сьмяяцца з яго, прыгаварваючы:
9. Вось чалавёк, што ня Бога сабё мёў падпорай, а на вёліч багацьця свайго спадзяваўся ды пышаўся сваімі дастаткамі!
10. Я-ж, як аліўнае дзёрава, што зелянёе ў доме Божым, на вякі вёчныя ў ласцы Божай маю надзёю.
11. Нясупынна я буду хваліці Цябё за тое, што Ты ўчыніў, і прад абліччам сьвятых Тваіх буду казаці, што імя Тваё — добрае.
Псальм 53.
1. Кіраўніку хору: на лад сумны. Навука Давідава.
2. Казаў неразумны ў сэрцы сваім: Няма Бога! Распусьці-ліся яны й паступаюць агідна; ніхто з іх ня робіць добрага.
3. Бог глянуў з неба на сыноў чалавёчых, каб пабачыць, ці ёсьць разумны, які-б Бога шу-каў.
4. Усё адступіліся, усё па-псаваліся; ня было нікога, хто-б рабіў дабро, — аніводнага!
5. Няўжо-ж не апамятаюцца злачынцы, што зьядаюць на-род Мой, быццам хлёб ядуць, ды Бога не прызываюць?
6. Дык дрыжаць яны будуць ад страху, 'дзё няма дзеля страху прычыны; бо Бог рась-цярушыць косьці тых, што абступілі цябё. I ты асароміш іх, бо Госпад ад іх адцураўся.
7. Ах, каб прыйшлб Ізраілю спасёньне з Сыону! Калі па-
34
Псальмы 53. 54. 55.
вёрне Бог лёс народу Свайго, будзе радавацца Якуб, будзе весяліцца Ізраіль.
Псальм 54.
1. Кіраўніку хору: на струн-ных. Навука Давідава,
2. калі прыйшлі Зыхвёі й ска-залі Саулу: Хіба-ж ты ня вё-даеш, што Давід схаваўся у нас? —
3. Памажы мнё, Божа, імем Тваім і вядзі маю справу сілай Тваёй!
4. Пачуй, о Божа, малітву май, зваж на словы вуснаў маіх.
5. Бо падняліся дзёрзкія су-праць мянё, і разбойнікі шука-юць душы маёй; яны ня маюць Бога перад вачыма. (Зэля.)
6. Запраўды, Бог успамож-нік мой; Госпад душу маю ўз-мацняе.
7. Ліха спадзё на ворагаў ма-іх; Ты іх зьніштож праўдай Тваёй!
8. Тады прынясу Табё жэрт-вы з добрае волі; выслаўляці-му імя Тваё, Госпадзе, бо яно — дабрата!
9. Бо Ты вызваліў мянё з уся-лякае бяды, і вока маё ўсьцё-шылася (пагібельлю) ворагаў маіх.
Псальм 55.
1. Кіраўніку хору: на сгрун-ных. Навука Давідава.
2. Пачуй, о Божа, малітву маю і не хавайся ад малёньня майго!
3. Зваж на мянё і выслухай мянё; я стогну ў тузё і ўзды-хаю
4. ад крыку ворага, ад уціску бязбожнікаў, бо беззаконьне каводзяць на мянё і заўзята змагаюцца са мною.
5. Сэрца трапёча ў-ва мнё, і напаў на мянё жах сьмярот-ны;
6. страх і дрыжаньне найшло на мянё, і жах зьнімае мянё.
7. Дык я сказаў: О, каб мнё крыльле, як галубінае! Паля-цёў-бы тады й супакоіўся!
8. Так, паляцёў-бы далёка дый астаўся-б у пушчы. (Зэля.)
9. Хутка-б схаваўся прад вётравым шалам, прад бурай!
10. Зьніштож іх, Госпадзе, расшчапі языкі ім, бо бачу я гвалты й сваркі ў мёсьце.
11. Дзёнь і ноч яны ходзяць па сьцёнах яго навакол, ня-шчасьце-ж ды гора ў сярэдзіне ў ім.
12. Пагібель у ім, ды мані і здрада з рынку яго ня зыхо-дзяць.
13. Бо ня вораг мянё зьнява-жае, — гэта-б сьцярпёў я! — ня той, івто мянё ненавідзіць, што прада мной надымаецца, — ад яго-б я схаваўся! —•
14. — але ты, чалавёча, як я, прыяцелю мой і мнё блізкі,
15. з кім мы вялі між сабой шчырыя гутаркі, з кім у Дом Божы хадзілі сярод натоўпу народнага.
16. Каб сьмёрць напала на іх! Каб зыйшлі жывыя ў край сьмёрці! бо злачынства ў іхніх дамох, у іх сэрцы.
17. Я-ж буду клікаць да Bora, і Госпад мянё успаможа.
18. Увёчары й раніцай дый у палудзень я буду плакаць і га-ласіць, і Ён пачуе мой голас.
19. &і збавіць душу маю й дасьць супакой ад тых, што падняліся супраць мянё; бо многа было проці мянё.
20. Пачуе Бог, і Прадвёчны іх давядзё да пакорнасьці, бо
Псальмы 55. 56. 57.
35
ня было ў іх паправы, ды не баяліся Бога,
21. руку сваю падыймалі на тых, што з імі ў згодзе жылі, дый нарушалі ўгоду;
22. вусны ў іх гладкія, як тое масла, а ў сэрцы варожасьць; словы ў іх лагаднёй за аліву, яны-ж — мячы абнажоныя.
23. Пакінь бярэмя тваё на Го-спада: Ён цябё забясьпёчыць; ня дасьць Ён ніколі, каб пахіс-нуўся пабожны.
24. Ты-ж, Божа. іх кінеш у найглыбёйшыя ямы; тыя, што прагнуць крыві, ды здраднікі паловы сваіх дзён не дажы-вуць. А я на Цябё спадзя-юся!
Псальм 56.
1. Кіраўніку хору: на лад: Га-лубка бязмоўная ў мяСцбх да-лёкіх. Залаты псальм Давіда, калі яго ў Гаце злавілі Хвілі-стыны.
2. Зьмілуйся нада мною Ты, Божа, бо людзі скрышаць мя-нё; ціснуць ваякі мянё, усь-цяж нападаючы.
3. Усьцяж разьбіваюць мянё маё ворагі, бо многа ваюе іх проці мянё, Найвышэйшы!
4. Калі страх мянё агартае, я наЦябё спадзяюся.
5. Дзеля Бога хваліціму сло-ва Яго, на Бога я спадзяюся й не пабаюся; што цёла можа зрабіць мнё?
6. Што-дня перакручваюць словы маё; усё думкі іх су-праць мянё скіраваны на зло.
7. Яны зьбіраюцца й сочаць мянё, падглядаюць крокі маё, каб схапіць маю душу.
8. За іх беззаконьне адплаці Ты ім; адкінь, о Божа, у гнёве народы!
9. Туляньне маё Ты мнё залі-
чыў; сабраны сьлёзы маё ў су-дзіну Тваю, ды напэўна ў кні-зе Тваёй!
10. Тады павёрнуць наўцёкі маё ворагі, калі гукну: я вёдаю тое, што Госпад за мною!
11. Дзеля Бога хваліціму сло-ва Яго, у Госпадзе ўслаўлю Ягонае слова.
12. На Бога я спадзяюся й не пабаюся: што могуць зрабіці мнё людзі?
13. Табё, о Божа, я даў абя-цаньні: дык аддам Табё жэрт-ву хвалёбную,
14. бо Ты спас маю душу ад сьмёрці і стопы маё ад упадку, каб хадзіў я ў сьвётласьці тых, што жывуць, перад Богам.
Псальм 57.
1. Кіраўніку хору: на лад: He загубляй! Залаты псальм Да-віда, калі ўцякаў ад Саула ў пячору.
2. Зьмілуйся нада мною, о Бо-жа, зьмілуйся! Бо ў Цябё я шукаю патолі і ў цяню Тваіх крыльляў шукаць буду пры-пынку, пакуль ня мінёцца за-губа.
3. Клічу да Бога Ўсявышня-га, да Бога, што справу маю вядзё за мянё.
4. Ён з нёба пашлё і ўспамо-жа мянё; Ён тых асароміць, што хочуць мянё праглынуці; ласку Сваю пашлёць Бог ды праўду Сваю.
5. Душа мая міжы львоў, я ляжу сярод тых, што палаюць агнём, сярод людзёй, што зубы іх — дзіды і стрэлы, языкі-ж — мячы вострыя.
6. Узьнясіся над нёба, о Бо-жа, каб слава Твая па ўсёнь-кай зямлі лунала.
7. Дзеля ног маіх сётку на-
Псальмы 57. 58. 59.
36 ставілі, прыгнялі яны душу маю,
8. прада мною йму капалі, ды самі ў яё ўваліліся. (Зэля.)
9. Сэрца маё гатова, о Божа, маё сэрца гатова пяяці й іграці Табё.
10. Ачуняй, мая слава! Збу-дзіцеся, гусьлі маё і псалтыр! Я разбуджу сьвітаньне.
11. Буду славіць Цябё між народамі, Госпадзе, буду сла-віць Цябё між паганамі!
12. Бо аж да нёба вялікая ла-ска Твая і праўда Твая да аб-локаў.
13. Узьнясіся над нёба, о Бо-жа, каб слава Твая паўсёнь-кай зямлі лунала!
КНІГІ ОНЛАЙН
