Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
9. У дзёнь Госпадзьяўляе ла-ску Сваю, а ўначы Яму пёсьня ў мянё, малітва да Бога жыць-ця майго.
10. Да Бога кажу я, што ёсьць мнё скалй: Чаму Ты за-быў аба мнё? Чаму я ў суме хаджу ад уціску варожага?
11. Як парахніца ўкосьцях маіх, насьмяхаліся ворагі маё нада мною, гаворачы ўсьцяж: Дзе-ж твой Бог?
12. Чаму ты сумуеш, душа мая? Ды чаму ў-ва мнё ты ка-лоцішся? Спадзявайся на Sora! Бо йшчэ буду хваліці Яго, успамогу і Бога майго!
Псальм 43.
1. Судзі мянё, Божа, і справу маю Ты вядзі супраць народў бяз сэрца! Ад людзёй крыва-
28
Пкальмы 43. 44.
душных і несправядлівых выз-валь Ты мянё!
2. Бо Ты — Бог, абарона мая. Чаму Ты мянё адцураўся? Ча-му я ў суме хаджу праз уціск варожы?
3. Пашлі Тваю сьветласьць і праўду Тваю, каб' вялі мянё ды завялі на гару сьвятую Тваю і да сялібы Тваёй!
4. 1 прыйду я к ахвярніку Бо-жаму, к Богу радасьці, ўцехі маёй, ды на гусьлях буду хва-ліць Цябё, Божа, мой Божа!
5. Чаму ты сумуеш, душа мая? I чаму ў-ва мнё ты ка-лоцішся? Бо йілчэ буду хва-ліці Яго, успамогу і Бога майго!
Псальм 44.
1. Кіраўніку хору із сыноў Карэявых: навука.
2. Божа! Мы. чулі вушыма сваімі, і бацькі нашы наказу-юць: вялікае дзёла зрабіў Ты ў іхнія дні, у дні старадаўныя.
3. Тваёю рукою Ты павыгнаў народы, а іх абсадзіў; паганаў зыііштожыў, а іх Ты размно-жыў.
4. Бо ня ўласным мячом яны зёмлю здабылі, перамогу дала ім ня ўласная сіла, а правіца Твая і рука Твая і сьвётласьць аблічча Твайго, бо Ты быў прыхільны да іх!
5. Ты-ж Цар мрй, о Божа! Дык пашлі ўспамогу Якубу!
6. Праз Цябё мы паб’ём гнібі-целяў нашых ды ворагаў на-шых раздавім,
7. бо не на лук спадзяюся я, і ня мёч мой мнё дасьць пера-могу,
8. а Ты нам даёш пе-рамогу над ворагам нашым і тых вы-губляеш, што нас ненавідзяць.
9. Усё дні мы хвалімся Богам
і навёкі імя Тваё будзем мы славіць! (Зэля.)
10. I ўсё-ж Ты нас адцураўся і нас асароміў, ды больш ня йдзёш разам з войскамі на-шымі.
11. Ты павярпуў нас наўцёкі прад тым, хто. нас уціскае, a ненавісьнікі нашыя нас ра-бавалі.
12. Ты нас аддаў, як авёчкі, каб нас паёлі, і расьцярушыў нас між паганаў.
13. Ты прадаў Твой народ за марную плату і нічога не ска-рыстаў праз гэта.
14. Ты аддаёш нас на ганьба-ваньне сусёдзям нашым, на лаянку й пасьмёшкі тых, што навакол нас.
15. Ты ў прыказку ўвёў нас міжы паганамі, і народы ківа-юць галовамі над намі.
16. Ганьба мая ўсьцяж стаіць прад вачыма маімі, і сорам, што выпаў мнё, пакрывае мя-нс>
17. бо мушу выслухіваць тых, што саромяць ды лаюць мянё, і бачыць ворагаў ды мсьціце-ляў.
18. Усё гэта звалілася на нас, хоць мы не забылі Цябё і вёр-насьці зйпаведзі Тваёй не зла-малі.
19. He адступілася сэрца на-шае, не адхіліўся крок наш ад сьцёжкі Тваёй,
20. аднак Ты скрышыў нас у зямлі шакіляў, і цёмрай сьмяротнай Ты нас атуліў.
21. Калі-б мы забылі імя на-шага Бога і да чужога нашы рукі цягнулі,
22. ці-ж бы наш Бог не да-знаўся аб гэтым? Тайны сэрца вядомы-ж Яму!
23. Але-ж дзеля Цябё забіва-юць нас штб-дня, лічаць нас
Псальмы 44- 45- 4^-
29
за гавёчкі, празначаныя на-зарэз.
24. Збудзіся! Што сьпіш, Па-не? Прачхніся, не адкінь нас навёкі!
25. Чаму Ты хаваеш аблічча Тваё, забываеш тугу і прыгнё-чаньне нашае?
26. Бо наша душа ўкінена ў пыл; к зямлі наша цёла пры-ліпла.
27. Паўстань на ўспамогу нам, збаў дзеля ласкі Тваёй!
Псальм 45.
1. Кіраўніку хору із сыноў Карэявых навука: на ліры шасьціструннай. Песьня вя-сёльная.
2. Сэрца маё пераліваецца ад словаў прыёмных. Я кажу: пёсьня мая — пра цара. Язык мой, як пёрка лоўкага пісара.
3. Ты харашэй за ўсіх сыноў чалавёчых! Ласкавасьць ліёц-ца із вуснаў тваіх! Дык бага-славіў цябё Бог за гэта навёкі.
4. Аперажй, вблаце, паясьні-цу тваю мячом і сілай тваёй і красойі
5. Ідзі, змагайся за праўду й лагоднасьць, і правіца твая навуча цябё дзівачынаў.
6. Вострыя стрэлы тваё, ад іх палягуць народы, і прат-кнуць яны сэрцы ворагам цй-равым.
7. Пасад Твой, о Божа, на-вёкі! Кій справядлівасьці — бэрла царства Твайго.
8. Ты праўду любіш, ненаві-дзіш бяспраўе; за гэта-ж і Бог, Твой Бог, алёем радасьці па-мазаў цябё панад сябрамі Тваімі.
9. Усё шйты Тваё — быццам міра, алёэ і касья; у хорамах з косьці сланёвае ігра струн-ная цябё пацяшае.
10. Дочкі- царавы між улю-бёнымі Тваімі; малжонка ста-іць праваруч Цябё ў золаце із Офіру.
11. Пачуй, дочка, і глянь ды прыхіль тваё вуха, і забудзь ты народ твой і дом бацькі твайго.
12. I калі Цар красы тваёй зажадае, ты сукланіся яму, бо ён пан твой.
13. I, дочка Тыру, з дарамі найбагацёйшы з народу будзе аб тое рупіцца, каб здабыць прыхільнасьць тваю.
14. Найпрыгажэйша цароўна ў сабё, з золата тканы шаты яё.
15. У вопратках пышных вя-дуць яё да Цара; за ёй дружак-дзяўчатак вядуць да Цябё.
16. Іх вядуць у радасьці, вя-сёлых, і ўваходзяць яны ў хо-рам Царавы.
17. Заміж айцоў Тваіх бу-дуць сыны Тваё; іх князямі па ўёёнькай паставіш зямлі.
18. Імя Тваё Я зрбблю памят-ным з роду ў род; і будуць на-роды славіць навёкі Цябё.
Псальм 46.
1. Кіраўніку хору із сыноў Карэявых: на аламот. Пёсьня.
2. Бог нам прыпынак і сіла, магутная ў бядзё ўспамога.
3. Дык не спалохаемся, хоць-бы зямля захісталася і горы ў сэрца мора зваліліся.
4. Хоць-бы раўлі й уздымалі-ся воды ягоныя, хоць-бы ад шйлу ягонага горы трасьліся: з намі Госпад сілаў нябёсных, крэпасьць наша Бог Якубавы. (Зэля.)
5. Патокі рачныя ўзьвесяля-юць Божае мёста, сьвятую ся-лібу Найвышэйшага.
30 Псальмы 46. 47. 48.
6. Бог пасярод яго, дык не захістаецца;Бог вызваліць яго, як настане раніца.
7. Зварухнуліся народы, за-хісталіся царствы; Ён падіў голас Свой, і зямля растапі-лася.
8. Госпад сілаў (нябёсных) з намі, крэпасьць наша — Бог Якубавы. (Зэля.)
9. Хадзёце ды паўзірайцеся на дзёла Госпада: якое спу-сташэньне зрабіў Ён на зямлі, 10. Госпад, што войны спы-няе ажно па край зямлі, ла-мае лукі й рагатыны рассякае, ды паліць агнём вазы.
11. Спынёцеся ды пазнайце, што Я — Бог! Узвывіаны Я між народамі, узвывіаны на зямлі!
12. Госпад сілаў з намі, крэ-пасьць наша —• Бог Якубавы! (Зэля.)
Псальм 47.
1. Кіраўніку хору із сыноў Карэявых: псальм.
2. Лйскайце далоньмі, усё на-роды, сьпявайце Богу з ра-дасьці вялікае!
3. Бо страшны Госпад Най-вышэйшы, вялікі Цар над усёнькай зямлёй.
4. Ён пакарыў нам народы й паганаў пад ногі нашыя.
5. Ён выбраў для нас нашу спадчыну, красу Якуба, якога Ён палюбіў. (Зэля.)
6. Узьнёсся з крыкам рада-сьці Бог, Госпад пры гуках трубных.
7. Слаўце Бога, слаўце! Вы-слаўляйце Цара нашага, вы-слаўляйце!
8. Бо Бог ёсьць Цар над у-сёнькай зямлёй; сьпявайце-ж мудра.
9. Бог царыць над усімі па-
ганамі; Бог уссёўся на сьвя-тым пасадзе Сваім.
10. Шляхотныя спасярод на-родаў сабраліся да народу Bora Аўраамавага, бо вічыты на зямлі —. Божыя; Ён высака ўзвышан.
Псальм 48.
1. Пёсьня: псальм сыноў Ка-рэявых.
2. Вялік Госпад і вёльмі хва-лёны ў мёсьце нашага Бога, на сьвятой гарэ Яго.
3. Як аздоба для ўсёнькай зямлі, узьнімаецца гара Сыон-ская; на краю паўночным мё-ста вялікага Цара.
4. Бог у харомах ягоных вя-домы, як крэпасьць яго.
5. Бо вось сабраліся цары і грамадай падходзілі разам,
6. ды, паглядзёўшы, здумё-ліся; спалохаўшысь, у жаху ўцяклі.
7. Напаў на іх жах, трапя-таньне, як-бы ў жанкі, што раджае.
8. Ты вётрам усходнім кры-шыш караблі Тырсыйскія.
9. I чулі мы гэта і бачылі ў мёсьце Госпада сілаў нябёс-ных, у мёсьце нашага Бога: Бог навёкі яго ўмацаваў. (Зэ-ля.)
10. Аб міласэрнасьці Тваёй разважаем, о Божа, пасярод сьвятыні Тваёй.
11. Як імя Тваё, Божа, так і слава Твая разьляглася да ўзьмёжкаў зямлі; правіца Тва-я справядлівасьцяй поўніцца.
12. Дзеля судоў Тваіх, Госпа-дзе, гара Сыонская радуецца, весяляцца дачкі Юдэйскія.
13. Пайдзёце наўкола Сыону, абайдзёце яго і вёжы яго палі-чыце,
14. прыглёдзьцеся к валам.
Псальмы 48. 49. 50.
31
ягоным, аглёдзьце харо.мы яго, каб наказаць пакалёньням, што будуць;
15. бо гэты Бог ёсьць наш Бог навёкі. Ён будэе нам павады-ром аж да сьмёрці.
Псальм 49.
1. Кіраўніку хору із сыноў Карэявых: псальм.
2. Чуйце гэта, усё народы! Зважайце ўсё, івто жывецё ў сусьвёце!
3. Усё вы сыны чалавёчыя — і багачы, і ўбогія.
4. Вусны маё мудрае кажуць, думкі-ж сэрца майго — раз-вага.
5. Прыхілю вуха маё да пры-повесьці, пад ігру гусьляў выкрыю загадку маю:
б. чаму мнс палохацца ў дні няшчасьця, калі абступае мя-нё беззаконьне напасьнікаў маіх,
7. якія на сілы сваё спадзя-юцца ды множствам багацьця свайго пахваляюцца?
8. Ніхто выкупіць брата ня можа і даць за яго выкуп Бо-гу,
9. (лішне дорага была-б цана за іх душу, дык навёкі зра-чыся гэтага мусіць),
10. каб жывы ён навёкі астаў-ся ды ня ўглёдзіў магілы.
11. Кожны бачыць: паміра-юць мудрыя, і дурны ды шалё-ны разам прападаюць ды ін-шым багацьце сваё пакідаюць.
12. Магілы — памёшканьне ім па вёк вёкаў, дамы ім па ўсёнькую прышласьць, хаця-ж бы яны сваім імем назвалі цэлыя зёмлі.
13. I чалавёк у чэсьці доўга трываці ня будзе: ён да жы-вёлы падобны, што назарэз.
14. Гэткі лёс пэўных сябё і тых, каму словы іх даспадобы:
15. як авёчкі, яны ў край сьмёрці зыйдуць; сьмёрць па-сьвіць іх будзе; і нараніцы бу-дуць на іх паляваць справяд-лівыя; сіла іх вычарпецца, ма-гіла — жыльлё ім.
16. Маю-ж душу вызваліць Бог спад улады сьмяротнай краіны, бо Сам мянё прыйме.
17. He абурайся, калі хто ба-гацее, калі множыцца слава дому ягонага:
18. бо, як ламрэ, нічога ня возьме з сабой із таго, і слава яго ня пойдзе за ім,
19. хаця-б за жыцьця душы ён сваёй патураў, і людзі хва-лілі цябё, калі добра рабіўдля сябё.
20. Але ён пойдзе да роду ай-цоў сваіх, што не пабачаць ні-колі сьвятла.
21. Чалавёк у славе, ды без развагі, падобны да жывёлы, што назарэз.
Псальм 50.
1. Псальм Асапа.
Бог над багамі, Госпад пра-мовіў і кліча зямлю ад усходу сонца да захаду яго.
2. 3 Сыону, вяршыны хара-ства, зазьяў Бог.
3. Надыходзе наш Бог і не маўчыць: перад Ім — агонь пажыраючы, навакол Яго бу-ра страшэнная.
4. Ён кліча нёба, што ўвёрсе, і зямлю на суд народу Свайго:
5. Зьбярэце ка Мнё сьвятых Маіх, што Мой запавёт пры-нялі пры ахвяры!
6. I нябёсы тады справядлі-васьць Яго абвясьцілі, бо Судзьдзя гэты — Бог. (Зэля.)
7. Слухай, народзе Мой: Я гаварыціму. Я буду сьвёд-
32
Пса/іьмы ;о. sr.
чыць проці цябё, Ізраілю; Го-спад, твой Бог, — гэта Я!
КНІГІ ОНЛАЙН
