Новы Запавет і Псальмы
Памер: 451с.
Мінск 1991
17. Змалку дзён Ты вучыў мянё, Божа, і дагэтуль я цуды Тваё абвяшчаю.
18. I да старасьці, і да сівізны не пакідай мянё, Божа, па-куль я пра сілу Тваю не нака-жу пакалёньню вось гэтаму ды пра моц Тваю —■ ўсім, што народзяцца йшчэ.
19. Бо справядлівасьць Твая, о Божа, ажно да нёба высокая; вялізнае, Божа, Ты учыніў, каму-ж зраўняцца з Табою?
20. Ты нам даў перажыць мно-га бёд і нягод, але Ты ажывіш нас нанова і з бяздоньняў зямлі зноў выцягнеш нас.
21. Ты памножыш сілу маю і пацёшыш мянё;
22. дык і я на псалтыры, мой Божа, буду хваліці Цябё і праўду Тваю! Буду на гусь-лях іграці Табё, о Сьвяты Із-раіля!
23. Радыя вусны маё, як Табё я пяю, і душа мая, што Ты спас яё.
24. I язык мой будзе што-дня абвяшчаць справядлівасьць Тваю, бо сорам і стыд на тых, што мнё ліха шукаюць.
Псальм 72.
1. Аб Салямоне. Псальм Да-відавы.
Божа, дай суд Твой цару й
Псальмы ia. n. 45
справядлівасьць Тваю сыну ціраваму,
2. каб судзіў народ Твой па-водле справядлівасьці і ўбо-гіх Тваіх Водле права,
3. каб прынёсьлі горы супа-кой народу і ўзгоркі — спра-вядлівасьць,
4. каб ён людзям убогім да-ваў справядлівасьць, памагаў-бы дзёцям гарапашнікаў ды скрышыў гвалтаўнікоў.
5. Няхай мецімуць страх прад Табой з роду ў род, па-куль будзе сонца ды мёсяц.
б. Хай зыходзе, як дождж на луку сьвежаскошаную, як кроплі дажджовыя, што зямля ад іх вільгатнёе.
7. Хай пабожны ў яго дні за-красуе, і супакой запануе, па-куль мёсяц ня спыніцца.
8. I няхай ён пануе ад мора да мора і ад ракі аж да краю зямлі.
9. Калёні прад ім схіляць бу-дуць праціўнікі, а ворагі яго-ныя лізацімуць пыл.
10. Цары Тарсу й астравоў дары яму панясуць; цары Ара-біі й Сабы прынясуць яму да-ніну.
11 .1 ўсё цары будуць яму па-кланяцца, усё народы яму служыць будуць.
12. Бо ён ратуе ўбогага, які помачы кліча, і ўцісьнёнага й тога, што ўспамогі ніякай ня мае.
13. Над мізэрным і ўбогімлі-туецца ён і спасае душу беда-коў.
14. 3 уціску й гвалту вызва-ляе іх душы, і ў вачох яго кроў іх мае цану.
15. I будзе ён жыць, і даваць яму будуць з Арабіі золата; будуць маліцца ўсьцяж за яго, багаслаўляць што-дня будуць.
16. Будзе дастатак збожжа ў зямлі, на горных вяршынах; каласы яго будуць шумёць, як Ліван, і па мёстах размножац-ца людзі, быццам зёльле у по-лі.
17. Навёкі ўхаваецца імя яго-нае, пакуль сонца будзе тры-ваці. Багаслаўлены будуць у ім усё плямёны, будуць сла-віць яго ўсё народы.
18. Няхай будзе пахвалены Госпад, Бог Ізраіляў, што Сам Сабой робіць цуды.
19. I імя Яго слаўнае хай бу-дзе хвалёна навёкі, і ўсё зёмлі хай поўняцца славай Яго! Амін! Амін!
20. Канёц малітвам Давіда, сына Ясьсейвага.
Псальм 73.
1. Псальм Асапавы.
Які добры Бог для Ізраіля, для тых, што чыстыя сэрцам!
2. Маё-ж ногі чуць не захіста-ліся, чуць не пакаўзнуліся стопы маё.
3. Бо распаляўся я супраць гордых, бачучы шчасьлівы лёс бязбожнікаў,
4. што не зазнаюць гора нія-кага, цёла-ж крэпкае ў іх і добра ускормлена,
5. і ў бяду яны не пападуцца як іншыя людзі, і туга невя-дома для іх, іііто ў ініпых лю-дзёй.
6. Дзеля гэтага пыха — на-шыйнік іх, гвалт замёст во-праткі іх атуляе.
7. 3 перасычэньня находзяць грахі іх, цераз край пераліва-юцца думкі іх сэрца.
8. Над усім яны зьдзёкуюцца й зласьліва абмаўляюць; звы-сака гаво.раць аб нядолй
9. Да нёба ўзьнімаюцца ву-
46
Псальмы 73. 74.
снамі сваімі, язык жа іхні па зямлі гуляс.
10. Дык туды-ж і народ Яго зварачаецца і п’ё ваду поўнаю чарай.
11. Яны кажуць: Як Богу аб гэтым давёдацца? Ці мёў-бы вёданьне аб тым Найвышэй-шы?
12. Вось гэткія ссьць бязбож-нікі, ды ў поўным спакоі зьбі-раюць яны сваё скарбы.
13. А ці-ж гэта зусім дарэмна, што я захаваў сваё сэрца ў чыстасьці дый у нявіннасьці рукі маё абмываў,
14. мянё-ж усьцяж мучылі, й кожную раніцу цярпёў я кару маю?
15. Калі-б я падумаў: Гэта я буду расказвацьі, я-б гзтым адрокся ад роду сыноў Тваіх!
16. 1 пачаў разважаць я, каб сьцяміць гэта, і нядоляй зда-валася гэта ў маіх у вачох,
17. ажно пакуль не ўвайшоў я да Божай Сьвятыні ды не пазнаў іх канца.
18. Алё, на коўзкім стаўляеш іх груньце і на пагібель скіда-еш!
19. Вось яны мігам зьнішто-жаны, згінулі, счэзьлі ад стра-ху!
20. Як сном насьля прабу-джэньня, так Ты грэбуеш, Го-спадзе, устаўшы, вобразам іх-нім.
21. Калі сэрца маё занямёла і нутро маё калацілася,
22. дык я розум утраціў і ня вёдаў нічога, ды быў прад Та-бой, як жывёла.
23. Але астаўся я пры Табё назаўсёды! Ты трымаеш мянё за правую руку маю.
24. I вядзёш Ты мянё паюдле Тваёй пастановы, і гіосьле су-стрзнеш мянё ды ў пашане.
25. Каго-ж маю на нёбе? I на зямлі —• кром Цябё — не жа-даю нічога.
26. Хаця-б зьнямагалі маё цёла і сэрца, Бог скала майго сэрца й удзел мой навёкі.
27. Бо, запраўды, гінуць тыя, што ад Цябё адыходзяць; Ты пішчыш кожнага, хто ад Цябё адступіўся.
28. Для мянё-ж блізкасьць Бога ёсьць шчасьце; надзёю маю паклаў я ў Госпадзе, каб павёдаць усё Тваё ўчынкі.
Псальм 74.
1. Псальм Асапавы. Навука. Чаму Ты, о Божа, нас назаў-сёды адкінуў? Чаму ўзгарэўся Твой гнёў на гавёчкі пасты Тваёй?
2. Успомні народ Твой, што Ты адпачатку прыдбаў Сабё, адкупіў, як спадчыну Сваю, гару гэту Сыонскую, на якой Ты асёў!
3. Зьвярні стопы Тваё да руі-наў адвёчных: усё чыста ў Сыіятыні вораг разбурыў.
4. Рыкаюць ворагі Тваё пася-род Тваіх зграмаджэньняў; панастаўлялі знакоў сваіх за-мёсг нашых сьцягаў.
5. Яны падобны да тых, што ў гушчары лясным падыйма-юць сякёру,
б. і цяпёр тапарамі і молатам разьбў ўсю ў ёй (Сьвятыні) крышаці*.
7. Яны пусьцілі з агнём Сьвя-тыню Тваю, сялібу імёньня Твайго апаганілі да грунту.
8. Сказалі ў сэрцы сваім: Усё зруйнуем дазваныія! —• і ўсё мёсцы зграмаджэныіяў Бо-жых на зямлі папалілі.
9. Знакоў наіпых пя бачым мы болей; няма больш праро-
Псальмы 74. 75- Т>-
47
ка, і нікога няма, хго-б вёдаў, дакуль гэта будзе.
10. Дакуль, о Божа, лаяцца будзе Твой вораг? Ці вёчна зьняважаць будзе вораг імя Тваё?
11. Чаму стрымваейі руку Тваю і правіцу Тваю? Вым яё з-за пазухі Тваёй і ўдар па іх!
12. Аджа Бог ёсьць Цар мой спрадвёку, шго ўспамогу да-ваў на зямлі.
13. Ты моцай Тваёй разьдзя-ліў мора, пачварам марскім галовы скрышыў у вадзе.
14. Ты скрышыў галаву ле-вьятану, яго-ж аддаў на корм у пустыпі.
15^ Ты выкрасаў крыніцу й паток, Ты высушыў рэкі мна-гаводныя.
16. Твой ёсьць дзёнь і ночка Твая: Ты стравыў сьвятлб і сонца.
17. Ты ўсё мёжы назііачыў зямлі; лёта й зіму —■ Ты іх стварыў.
18. Успомні: вораг зьнява-жыў Госпада, а люд шалёны над імем Тваім зьдзёкуецца!
19. He аддай зьвёру лютаму душу турка твайго; не забудзь навёкі грамаду бяздольпікаў Тваіх.
20. Успомні запавёт Твой! Бо ў закутках зямлі поўна мёсц гвалту.
21. Ня дай уцісьнёнаму адый-сьціся з сорамам: няхай не-шчасьлівыя й убогія хваляць імя Тваё!
22. Паўстань, о Божа! Вядзі справу Тваю! Успомні зьня-вагі штодзёппыя, што цёрпіш ад неразумнага.
23. He забудзь Ты голасу во-рагаў, каламучаньня праціў-нікаў Тваіх, што ўсьцяж узь-німаецца!
Псальм 75.
1. Кіраўніку хору: на лад: He выгубляй. Псальм Асапавы.
2. Хвалім Цябё, Божа, хва-лім Цябё, і тыя, што імя Тваё прызываюць, абвяшчаюць цу-ды Тваё.
3. Калі Я бачу, што час на-сгаў, Я суджу на справядлі-васьці.
4. Калі зямля хістаецца і, хто жывё на ёй, гінс, — Я умацоў-ваю слупы яё. (Зэля.)
5. Да гордых кажу Я: пе на-дымайцеся! да бязбожных: не падыймайце ўверх рогу!
6. He падыймайце высака ро-гу, не кажэце дзёрзка супраць Скалы!
7. Бо не з усходу, ні з захаду, пі з пустыні вывышшэньне,
8. але Бог ёсьць Судзьдзя: гэтага Ён паніжае, таго-ж вы-выівшае.
9. Бо мае ў руцэ Госпад чару з вііюм, якое ў ёй пёніцца; яна поўна папою зьмяшанага, і Ён із яё налівае. Ды толькі фуз япі піць будуць бязбожнікі ўсё па зямлі.
10. Я-ж весяліціся буду на-вёкі, буду славіць Бога Яку-бавага.
11. 1 адсяку Я ўсё рогі бяз-божнікам, ]>огі-ж пабожных вьісака узьнясуцца.
Псальм 76.
1. Кіраўніку хору: на струп-ных. Псальм Асапавы. Пёсь-ня.
2. Вёдамы Бог у Юдэі, вялі-кас ў Ізраілю імя Яго.
3. Аджа ў Саліме палатка Ягоная і жыльлё Яго на Сыо-не.
4. Там Ён скрышыў стрэлы луку, шчыт і мёч ды вайну. (Зэля.)
48 Псальмы j6. 77.
5. Ты бліскучы, Ты зьяеш, Ты магутнёй за горы адвёч-ныя.
б. Крэпкія сэрцам дабычай зрабіліся, сон іх зьняў, і мужы дужыя рук сваіх не знайшлі.
7. Ад пагрому Твайго, о Бо-жа Якубавы, і воз ды з канём сном абняты.
8. Ты страшны, і хто можа ўстаяць прад абліччам Тваім у час гнёву Твайго?
9. 3 нёба Ты абвясьціў Свой прысуд, і зямля спалохана й сьціхла,
10. калі Бог падняўся на суд, каб даць успамогу ўсім пакор-ным на зямлі. (Зэля.)
11. 1 гнёў чалавёчы абёрнец-ца ў славу Табё, і астачу сер-даваньня Ты ўсьцішыш.
12. Давайце і спаўняйце абя-цаньні Госпаду Богу вашаму: усё, што навакол Яго, нясёце дары Страшному.
13. Ён пазбаўляе духу кня-зёў, Ён страшны для цароў зямных.
Псальм 77.
1. Кіраўніку хору: паводле Ядутуна. Псальм Асапавы.
2. Голас мой да Бога, і буду галасіці; голас мой да Бога, каб пачуў мянё.
3. У дзёнь тугі маёй шукаю я Госпада; уначы рука мая працягнулася і ня спускаецца; душа не дала пацёшыць сябё.
4. Бога ўспамінаю і стогну; разважаю, а душа ўстрыво-жана. (Зэля.)
5. Ты не даёш мнё заплюш-чыць павёкі маё; трывога пры-йшла на мянё, і не магу гава-рыць.
6. Разважаю аб днях даў-ных, аб гадох вякоў мінулых.
7. Уначы ўспамінато пёсьні
маё, разважаю ў сэрцы маім, і дух мой дапытываецца:
8. Няўжо-ж адцураўся Го-спад- навёкі і ня будзе больш спагадаць?
9. Няўжо-ж назаўсёды канёц ласцы Ягонай, і вёрнасьць з роду ды ў род прыпынілася?
10. Няўжо-ж Бог забыў міла-сэрнасьць Сваю і ў гнёве Сва-ім літасьць Сваю?
11. I сказаў я: Гэта-ж мўка мая, што правіца Ўсявышняга зьмянілася.
12. Успамяну я дзёяньні Го-спада; алё, успамінаці буду дзіўныя дзёяньні Тваё спрад вякоў.
13. Буду разважаці аб усіх учынках Тваіх і аб вялікіх дзёяньнях Тваіх апавядаціму.
14. У сьвятасьці, Божа, Твой шлях; хто-ж гэткі вялікі, як наш Госпад Бог?
15. Ты Бог, што цуды робіць. Ты выявіў магутнасьць Тваю пасярод народаў.
16. Рукой Тваёй Ты народ Твой вызваліў, сыноў Якуба й Язэпа. (Зэля.)
17. Убачыўшы Цябё, о Божа, убачыўшы Цябё, воды задры-жэлі, і глыбіні бяздонныя зва-рухнуліся.
18. Патокамі воднымі люнулі хмары густыя; грымёлі аблокі, і лёталі стрэлы Тваё.
КНІГІ ОНЛАЙН
