Падручны расійска-крыўскі (беларускі) слоўнік
Вацлаў Ластоўскі
Выдавец: Навука і тэхніка
Памер: 853с.
Мінск 1990
ЛОДАР м. ням. лотр, латравяць; разбойнік; галцяй,
ЛОДКА ж. лодка, лодзь; човен, чаўнок, высечань: з аднаго пня, без латаў, або зьбіты з дасокі высечаны карытам з двумя латамі на баках—дуб, дубгца, камяга.
ЛОДОЧННК м. той хто кіруе, павозіць чаўном; вясляр, вясьлярнік, вясьлярскі, вясьлярства.
ЛОЖНТЬСЯ, лягдць, лягде, лягай, ляжаць! класьціся, кладзецца, кладоўсь, кладовіцца.
ЛОЖКА, прылада есьці рэдкія стравьіі лыжка, лыжачка; лыжніца, лыжнік, павеска на сьцяну палічкай да затыканьня у ім лыжакі стругалыжнік, хто выстругае лыжкі.
ЛОЖНЫЙ, няпраўдны, фальшывы, лжывы.
ЛОЖЬ, няпраўда, лжд фялын.
ЛОЗУНГ м. вайск ням. у.мііўнае слова да апазнаньня вартай сваіх ў вайсковым абозе; покліч.
ЛОКАЛЬНЫЙ лац. мясцовы.
ЛОКОМОБНЛЬ аб машыне, парав/к.
ЛОКОМОТНВ м. фр. паравоз, цягн/к. Памылкова часам пішуць цягнік у значэньні цэлага зял. дарожнага поезду, гэтае наііме абазначае толькі машыну якая „цягне“.
ЛОКОН м. ням. закручанае пасмо валасоў! плвітка; сукраць, ад сучыцца, зьвівацца; зав/ток.
ЛОКОТЬ м. агульн. слав. локаць, локці, лакцявдты. Лакцявая косьць: жб/ца; само вострыва локця—жбік.
ЛОМАТЬ агульн. слав. ламаць, ламяцца, ломкі, ламлгвы, ломіцца; ламлнік; ламднец, адломак чаго колечы; хрдпаць. Пахрапаў услончык, стол.
ЛОМКІЙ, ламу/чы, ломкі; хряпкі; крохкі.
ЛОМОВНК м. вазец цяжкіх рэчаў; панардднік.
ЛОМАНЬ, збор паламанага; ламацьц/; ахрлпья, гаворыцца аб наламаных расьцінах.
ЛОМОТА ж. тупая боль у касьцёх; ламота.
ЛОМОТЬ, адломак чаго; ламднік, ламанец. Расійцы ,ломоть“ кажуць і на адрэзак хлеба, фрукта; па нашаму гэта будзе: ськібгнь, ськ/ба, ськ/бка; луста, лустка, лусьцік; скрыль, скрылгк.
ЛОМТНК, скрыл?к, лусьцік.
ЛОМТЕВОЙ, луставы, скрылявы.
ЛОМТРІТЬ што, лустаць, скрыляць.
ЛОМБАРД м. чуж. пазычковая установа, дзе выдаюцца грошы пад заклад рэчаў; закллдніца. Так гэта установа названа і ў некатарых старадаўных дакумантах.
ЛОМКА, аб хваробе, ламота; аб ламаньні рэчаў— ламта.
ЛОМАТЬСЯ, выкрыўляцца, капрысіць; качапэрыцца, карэдзіцца.
ЛОПАСТЬ ж. шырокі і плосьмы канец; ніжняя часьць лапаты, вясла; лапть/р, лаптыррк; лапятка; п^люсьць.
Лопата — Луговод
310
ЛОПАТА ж. лапата, лапаткатачка, лапатня, лапаш’нь, лаптыр.
ЛОПОСТЬ, гл. „Лопасть*.
ЛОРНЕТ м. фр. глядзельнае шкелка ў аправе; лёрнэтка, лёрнзт.
ЛОСКУТ м. адрывак, адрэзак тканіны, скуры; скумат—ты, скуматок, скумацьцё; лахмлн, лахманы, лохмы, лахмацьнЛ; матуз, матузьзё; дзярмо, дзярмацьце; дросткі, які лёгка дзярэцца; дранцё, абдзіркі абноскі; драхво, драхло, гнільлё, падзертыя і збуцьвеўшыя рэшткі вопратак.
ЛОСКУТННК м. хто таргуе скумацьцём; скумлтнік, лахмытнік, рызьнік.
ЛОСК м. блеск, гллдкасьць на рэчах: полыск, палыскуе, палыскавлць, палыскоўны; лосы, гладкі і палыскоўны; ласл гладкі паяс на вадзеі полысь на вадзе, гладкасьць, рас.: „гладь'.
ЛОСННТЬСЯ, палыскус; сьліб/ць, гаворыцна аб полыску расы калі глядзепь плд сонца. Сьлібіць pacotl дзядовы сад; ільсьнгць—цца; лышчыць.
ЛОТОРЕЯ ж. фр. розыгрыш.
ЛОХАНЬ ж. абручная судзіна з вушамі да мыцьця бялізны; бал₽я, балейка; чаўхра, чаўх/рка.
ЛОЦМАН л. кіраўнік вадаплава; корнік, аснач. А с н а ч, ад ,аснада“—прылады вадаплаўскіе, выражае паняцьце літэральна капітана.
ЛОШАДо, конь, конскі, каніа біржах пасрэднік паміж прадаўцом і пакупном; млклер.
МАКОВКА са.м верх; на галаве—цемя, на дрэве—хамй'лка.
МАКСйМУМ лац. найбольшы лік, магчымасьць; максімум, максім.дльны.
МАКУЛАТУРА ж. лац. брудная сьпісаная папера.
МАК м. расьціна Papaver; мак, маковы, макоўнік, макаўка.
МАЛННА ж. куставік Rubus ideus; мал/на, мал/навы, мал/ньнік.
МАЛЫЙ, малы, Мйленькі, малюк, малец, малюські, малюся, малаваты, мальшы—шая, маліць, малець.
МАЛОДУШІЕ, маладу'шлівасьць.
МАЛОРІЗВ'ЬСТНЫЙ, малавгдамы.
МАЛОКРОВІЕ ср. недакроўнасьць.
МАЛОЛ'БТІЕ ср. маленьства, малалецьце, малалетка.
МАЛООПЫТНЫЙ, непрактычны.
МАЛОСВ'ЬДУШ.ІЙ, малаведны.
КНІГІ ОНЛАЙН
