Расследаванні інспектара Сарвы
Сяргей Белаяр
Выдавец: Галіяфы
Памер: 320с.
Мінск 2018
— Я, — Рэва расыягнуў ва ўсмешйы разбітыя вусны. Андроіды пазначылі намер страсянунь яго, але інспектар спыніў іх. — I зрабіў бы гэта яшчэ раз, бо нядобра чалавеку ўмешваййа ў боскі промысел.
— Выбуховае рэчыва было інійыяванае вадзянымі парамі, як толькі ўтрыманне іх у лабараторыі дасягнула крытычнай масы? — удакладніў Сарва.
— Некалькі няшчыльна зачыненых каністр з дыстыляванай вадой. Астатняе — дыханне. Усё было не так ужо і складана...
27 красавіка — 3 мая 2016 гола
ЛІЧБАВАЛ АМНЕЗІЛ
Настрой інспектара Дэпартамента пазаземных крымінальных расследаванняў Ратаўта Сарвы можна было адначасова названь і добрым, і кепскім. Чарговае расследаванне скончылася, і цяпер Сарва павінен быў адправіцца на Месяй для ўдзелу ў трэнінгу па псіхапаталогіі асобы. Нуднае мерапрыемства, абрыдлае ўжо нават сваім штогадовым паўторам і ваяўнічым дагматызмам.
— I давядзеййа ж лянень, — інспектар адкінуўся на спінку крэсла і адсунуў ноўтбук, на якім складаў справаздачу для камісара Айнбунда, кіраўніка Дэпартамента. Справа аб смерні прафесара Дуята Бейды аказалася нескладанай. Геолаг здзейсніў самагубства, выпіўшы воцатную эсэнныю. Высветлілася, што глыбакаводная эрозія на Марсе праходзіла зусім не так, як гэта было распісана ў доктарскай дысертайыі Бейды. Навуковей зазнаў астракізм і вырашыў не чакайь, пакуль на яго кар'еры будзе пастаўлены крыж.
Само расследаванне адняло ў інспектара крыху больш за тры гадзіны, хонь Кміта Палта, начальнік навукова-даследчай станйыі "Клаўдзій Пталемей", быў упэўнены ў тым, што Сарва затрымаенйа на двое, калі не на трое сутак. Яшчэ і на закладзе настаяў.
Пры поглядзе на брактэат літарнай класіфікаыыі D, які дастаўся інспектару ў якасйі прыза, Сарва не здолеў стрымань усмешкі. У наступны момант яна згасла — ког "Хаброк"
прыбываў праз дваййайь пяць гадзін, і ўвесь гэты час загружайь мозг трэба будзе выключна гексаганальнымі шахматамі і галаваломкамі.
Падступаючую хандру разагнаў стук у пластык дзвярэй.
— Заходзьйе!.. А, гэта вы, спадар Марда. Чым абавязаны?
— Начальнік станйыі просійь вас зайсні да яго, — патлумачыў намеснік Палты. — Як мага хутчэй.
— Добра. Дайце мне дзве хвіліны.
Інспектар выключыў ноўтбук і замкнуў каюту. Кіраўнік "Клаўдзія Пталемея" не стаў бы турбавайь Сарву па дробязях.
Варта было інспектару з'явінйа ў кабінене Палты, як начальнік станйыі адразу ж кінуў усе справы. Абышлося без прэлюдыі.
— Патрабуеййа ваша дапамога, спадар Сарва,
— Я ўвесь увага, — інспектар прыняў прапанову кіраўніка "Клаўдзія Пталемея" і апусыіўся ў крэсла.
— У нашых суседзяў, у кааператыўнай калоніі "Антыфон Афінскі", адбылося нейкае надзвычайнае здарэнне з забойствам. Сеанс радыёсувязі быў кароткім і малазмястоўным, так што пра абставіны можайе мяне не пытаййа. Пасяленцы папрасілі аб дапамозе.
— Калі "Антыфон Афінскі" выйшаў на сувязь?
— Чвэрйь гадзіны таму. Прайаваў караткахвалевы перадатчык. Яны ледзь прабіліся праз пыльнага д'ябла. Шміт кажа, стан іх радыста быў шокавым.
— "Антыфон Афінскі" — гэта ж анархісты?
— Так, — кіўнуў Палта. — Анархічныя камуна. Пабудавана шэсйь з паловай гадоў таму на ахвяраванні эксйэнтрычнага мільярдэра Франсіса Гюто, які ў канйы жыййя нечакана абвясыіў сябе непрымірымым ворагам капіталізму.
— I шмат у камуне пасяленйаў?
— Сотні тры дакладна набярэййа, — падумаўшы, даў адказ кіраўнік "Клаўдзія Пталемея". — Мы час ад часу карыстаемся паслугамі анархістаў і заключаем з імі бартарныя ўгоды. На ўказанне Гюто пры "Антыфоне Афінскім" пабудаваны гідрапон-
ныя няпліны. Самі ведаейе, як хочаіша часам свежых гародніны і садавіны... Ад нас да камуны — пяцьдзясят два кіламетры.
— Гадзіна шляху, — задуменна вымавіў Сарва, перабіраючы версіі таго, што магло здарыййа.
— Я аддаў распараджэнне рыхтавайь усюдыход. Вам вылучынь людзей у суправаджэнне?
— He варта турбаваййа, спадар Палта. Спраўлюся сам.
Пасля непрайяглых збораў інспектар апрануўся ў скафандр і заняў месйа ў браніраванай машыне. Спадарожнікавая сістэма навіганыі дазваляла pyxauua нават праз пясчаны віхор. У адрозненне ад зямнога сабрата, марсіянскі мог бынь у пяцьдзясят разоў шырэйшым і ў дзесяйь разоў вышэйшым, а час яго існавання даходзіў да некалькіх гадзін.
Пыльны д'ябал выплюнуў воблака дробнадысперснага дыяксіду крэмнію, варта было знешнім шлюзавым створкам толькі прыйсні ў рух. Бачнасйь адразу знізілася да двух дзясяткаў метраў. Сарва адкінуў сумневы і павёў усюдыход да "Антыфона Афінскага", выкарыстоўваючы максімальны дазвол матрыйы знешніх аналагавых відэакамер, каб разгледзейь дарогу. Замест запланаванай гадзіны ваяж заняў амаль дзве.
Камуна была падобная да гронкі Vitis vinifera, уваткнутай у грунт пад вуглом дваййань пяць градусаў. Вакол калоніі раскінуліся велізарныя палі сонечных батарэй. Ад іх да "Антыфона Афінскага" ішлі напоўненыя вадародам трубы са звышмоннага пластыку са змешчанымі ў іх правадамі на аснове высокатэмпературных звышправаднікоў. Тым больш дзіўна, што пасяленны выкарыстоўвалі для сувязі караткахвалевы перадатчык.
Інспектар спыніў усюдыход, не даязджаючы да атмасфернага шлюза абавязковых дванйайі метраў, а затым, не дачакаўшыся запыту, паспрабаваў выйсйі на сувязь з камунай. Hi на адной з частот, якімі Сарву забяспечыў кіраўнік "Клаўдзія Пталемея", не адказвалі.
— Будзем спадзявайыа, што яны не толькі бачайь мяне, але і разумеюйь код Морзэ.
Выкарыстоўваючы для перадачы сігналу пражэктар на ста трохватных святловыпрамяняльных дыёдах, інспектар прадставіўся і запытаў па дазвол на ўезд. Нейкі час нічога не адбывалася, потым масіўныя створкі павольна, нібы неахвотна, папаўзлі ў бакі. Услед за прайэдурай шлюзавання Сарву чакала сустрэча з анархістамі — разнастайна апранутая тройца, якая складалася з двух мужчын і жанчыны, накіравалася да ўсюдыхода, ледзь за машынай зачыніўся ўваход.
— Вы адзін? — здзівілася жанчына, забыўшыся назвайь і сябе, і спадарожнікаў.
— Інспектар Дэпартамента пазаземных крымінальных расследаванняў да вашых паслуг.
Ангар упрыгожвала гіганнкая літара А, змешчаная ў кола. Мяркуючы па ўсім, сімвал павінен быў выклікайь піетэт, аднак нічога, акрамя раздражнення недарэчнай дэманстратыўнасйю, у Сарвы не абуджаў.
Пасяленйы ўсе як адзін паморшчыліся.
— Таварышы, давайце не будзем забываць аб тым, што Дзяржава — йэнтралізаваная іерархія паразітаў — патрабуе ад нас дакладвайь пра смерйь нашых братоў і сясйёр. Наша супрайоўнійтва з Вечным контррэвалюйыянерам — вымушанае, — з пафасам сказала жанчына. — Дзяржава не можа жыйь без таго, каб не ажыййяўляйь татальны нагляд за ўсімі дзеяннямі і намерамі грамадзян.
— Што тут у вас адбылося, спадарства? — цярпліва дачакаўшыся канйа спіча, спытаў інспектар.
— Спадароў у нас няма, — адрэзала жанчына. — Мы ўсе роўныя!
— "All animals are equal, but some animals are more equal than others", — дазволіў сабе прайытавайь Джорджа Оруэла інспектар.
— Ііярпенне, таварышы, — рушыў услед заспакаяльны жэст жанчыны. — He будзем паддаванйа на правакайыі. He забываййе, што Улада фатальна імкнеййа да дэспатызму...
Адбылося двайное забойства, інспектар. Адзін з нашых... э... адзін з пасяленцаў раптам зглуздзіў і накінуўся на таварышаў, пасля чаго разграміў радыёрубку. Збегчы яму не дазволілі. 3 прычыны таго, што ў нас — свабодная асаыыяныя, якая задавольваеййа аховай роўнасыі сродкаў вытворчасні і раўнацэннасйі прадуктаў, якія абменьваюййа, уручыць лёс тавару... грамадзяніна Малатэсты Савет камуны вырашыў Дзяржаве.
Матывайыя анархістаў Сарву зусім не цікавіла, а вось двайное забойства і вандалізм з падазрэннем на дыверсію... Без разбіральнінтва не абысйіся.
— Калі адбылося злачынства? — з насйёгнавай кішэні быў выняты планшэтны персанальны камп'ютар.
— Тры гадзіны таму. Грамадзянін Малатэста разам з таварышам Хасэ павінны былі рамантавайь аўтаматызаваную сістэму кіравання мікракліматам адзінаййатага сектара. Аднак замест таго, каб прыступінь да работы, грамадзянін Малатэста з крайняй жорсткасйю расправіўся з таварышам Хасэ і таварышам йвіком, які паспрабаваў перашкодзінь яму ўварванна ў радыёрубку.
— Малатэста, Хасэ, Нвік... У гэтых людзей ёсйь імёны?
— Мы супрайь дагматаў, якія навязваюййа Дзяржавай. Кожны вольны называйь сябе так, як ён хоча, — зрабіўшы над сабой высілак, патлумачыла жанчына. — Ыікавіййа мінулым тых, хто выказаў жаданне пасялішіа ў камуне, не ў нашых правілах. Прыходзяйь і жывунь. Мы адкрытыя для ўсіх, хто падзяляе нашы погляды.
Інспектар устрымаўся ад каментароў. Любы злачынен мог лёгка згубійпа сярод каланістаў.
— Мы затрымалі грамадзяніна Малатэсту і замкнулі яго на рэчавым складзе, — бачачы напоўнены непаразуменнем погляд Сарвы, жанчына патлумачыла: — Турмы на "Антыфоне Афінскім" няма, паколькі поўная ізаляныя прыгнятае асобу. Свабода ажыццяўляеййа толькі ў грамадстве, якое не абмяжоўвае, але, наадварот, стварае свабоду чалавечых індывідаў.
— А тое, што вы перадаяйе аднаго са сваіх у рукі правасуддзя, вас не бянтэжыць, э...
— Таварыш Медыяна.
— А спадара Малатэсту якраз і чакае гэтая самая поўная ізаляйыя. Надоўга.
— Грамадзяніна Малатэсту, — Медыяна зрабіла наніск на "грамадзяніне". — Адмовіўшыся ад нашых ідэалаў, ён страйіў права лічынйа асобай.
— Прашу вас правесйі мяне на месйа злачынства.
Аыскусія пагражала зайягнуййа, а гэтага зусім не хайедася.
— Вам прыйдзенйа знянь знакі прыналежнасйі да Дзяржавы, інспектар. Некаторым нашым таварышам яны могуйь не спадабаййа. Мы не здолеем гарантавайь вашу бяспеку.
Сарва пайіснуў плячыма і прыбраў нашыўкі. Добра, што панэль Велкро дазваляла свабодна аперавайь імі.
— 1 пісталет таксама.
Зброя заняла месйа ў чамаданчыку з інструментамі. На выпадак непрадбачаных акалічнасйяў у распараджэнні інспектара меліся тактычная ручка і "Ultima ratio" — "зброя апошняга шанйу": замаскіраваны пад пярсйёнак і бранзалет мініятурны электрамагнітны паскаральнік мас.
— Ідзійе за мной!
У суправаджэнні анархістаў Сарва прайшоў у адзінаййаты сектар. Ад погляду інспектара не схаваліся шматлікія камеры відэаназірання ў калідорах "Антыфона Афінскага". Хапала іх і ў йяпліцы. Падобна, на адну толькі людскую свядомасыь Савет камуны не разлічваў.
— Труп таварыша Хасэ мы прыбралі, — патлумачыла Медыяна, калі інспектар спыніў погляд на крыва акрэсленым крэйдай контуры чалавечага йеда. — Навошта бянтэжыйь людзей?
КНІГІ ОНЛАЙН
