Расследаванні інспектара Сарвы
Сяргей Белаяр
Выдавец: Галіяфы
Памер: 320с.
Мінск 2018
Сунуўшы пісталет у кабуру, інспектар бухнуўся на калені і зайіснуў рану ўласнай насоўкай. Дапамагло мала — крывайёк аслабеў, але не спыніўся. Як на злоснь, аптэчкі пад рукой не мелася. Затое можна было зрабійь жгут.
— Прынісніне насоўку! — гучны вокрык прывёў гляйыёлага да йямы. Сарва вырваў са штаноў Анштока рэмень і пераніснуў ім пашкоджаную канйавіну. — Пацярпійе, зараз вам дапамогуйь.
Спешна дабраўшыся да камп'ютара, інспектар адкрыў гермазатвор медыйынскага пункта і пабег да яго. Паспеў — начмед
якраз збіраўся пакінуць адсек. За спінай Хайілоўскага сабраліся падначаленыя.
— Спадар Хайілоўскі, у мяне паранены.
— Які характар ранення? — начальнік медыйынскай службы адразу забыўся пра тое, што меў намер запатрабавань ад паліцэйскага тлумачэнняў: вучэнні відавочна зацягнуліся.
— Агнястрэльнае ў плячо.
Начмед кіўнуў і пачаў раздавайь указанні. Асістэнты дзейнічалі зладжана, і ўжо праз чвэрйь гадзіны жынйю і здароўю гляйыёлага нішто не пагражала.
— Нічога сур'ёзнага, — запэўніў Хацілоўскі, кідаючы аднаразовыя хірургічныя пальчаткі з нітрылавага латэксу ў кошык для смеййя і зрушваючы локйевы змяшальнік. — Скразное раненне двухгаловай мышцы пляча без касйяных пераломаў і разбурэння нервовых ствалоў. Часовая імабілізаныя, поўны спакой, антыбіётыкі і рэгулярная перавязка. Праз чатыры-пяйь тыдняў каннавіна будзе як новая.
— Вось і выдатна, — усміхнуўся Сарва. — Зажыве якраз да судовага пасяджэння, на якім вы абодва будзейе глядзеййа вельмі арганічна.
— Вы гэта пра што? — нахмурыўся начмед, спыніўшы вымываць рукі і павярнуўшы галаву да інспектара. Здзіўленне Хапілоўскага выглядала цалкам натуральна. Прытым што на шматлікіх дакументах стаяў ягоны подпіс.
— Я прад'яўляю вам, спадар Хаыілоўскі, абвінавачанне ў саўдзеле ў забойстве прафесара Баруты Гомаля, а таксама ва ўдзеле ў нелегальных эксперыментах у галіне генетычнай інжынерыі і ў падрыхтоўны генайыду.
— Што? — Хайілоўскі асалапеў, каб праз імгненне накінуййа на Сарву. — Ды вы зглуздзілі! Гэта проста абуральна! Я буду скардзіпйа вашаму кіраўнійтву!.. Як вам наогул хапіла нахабства?
— Вам, спадар Аншток, прыйдзеййа несйі адказнасйь за саўдзел у забойстве прафесара Гомаля, за знішчэнне прадмета,
які прадстаўляе гістарычную каштоўнасйь, за забойства начальніка станныі Бута Лоя... — не звяртаючы ўвагі на гнеўную тыраду начальніка медыйынскай службы, прайягнуў інспектар.
Аншток адрэагаваў інакш — выхапіў тазер і наыіснуў на трыгер, йэлячыся ў Сарву. Затым яшчэ раз. I яшчэ.
— Можайе не старайна, спадар Аншток, — інспектар павялічыў адлегласйь паміж сабой і злачынйамі, адначасова беручы іх на мушку. — Без акумулятарнай батарэі не стрэлійь... He хапаййеся за скальпель, спадар Хайілоўскі! Куля хутчэй.
Аб кювету дзвынкнуў метал. Вылаяўшыся, гляцыёлаг кінуў тазер на падлогу.
— ...камп'ютарніка Белюса Эйсманда і замах на жышіё палійэйскага, — скончыў Сарва.
Калі б поглядам можна было забіваыь, інспектар лёг бы no634 з электрашокавай зброяй.
— 3 боку спадара Эйсманда было вельмі ласкава зрабіць рэзервовую копію матэрыялаў па "Полі Ясона", — Сарва паляпаў сябе па грудзях, пазначаючы жорсткі дыск за пазухай. — Эксперыменты са ствалавымі клеткамі вам, спадар Хацілоўскі, яшчэ маглі сысці з рук, аднак інфікаванне чалавечых эмбрыёнаў, да таго ж атрыманых незаконным шляхам... Пацягне мінімум на пажыййёвае пазбаўленне волі. Пра астатнія вашы грахі нават казайь не хочацца. У тых краінах, у якіх існуе мараторый на смяротнае пакаранне, дзеля вас яго адменяйь.
Начальнік медыцынскай службы толькі іграў вужлакамі.
— Мяне збянтэжыла тая акалічнасйь, што нідзе ў дакументах не згадваеййа ваша імя, спадар Аншток. Няжка паверыйь у тое, што намеснік начальніка станйыі мае да таго, што адбываейна, апасродкаваныя адносіны.
— Гэта насамрэч так! — гляйыёлаг узмойнена масіраваў скроні, нібыта пры прыступе мігрэні.
— Як казалі старажытныя рымляне, "alia mihі est sententia". Bac, спадар Аншток, падвяла няўважлівасйь. Седзячы ў шахце вентыляйыйнай сістэмы, вы сйвярджалі, што ў вас здранйвелі
рукі і ногі, а самі нават не паспрабавалі разагнайь застаялую кроў... Я дазволіў сабе заблакавайь ваш нейракамп'ютарны інтэрфейс, з дапамогай якога вы кіравалі андроідамі. Мініятурны генератар-пастаноўшчык радыёперашкод часам вельмі карысны.
Намеснік прыбраў руку.
— Пры ўжыўленні нейракамп'ютарнага інтэрфейсу пад скуру застаейна характэрны шнар, схавайь які дапамагаюйь валасы. Вы ж нядаўна пастрыгаліся... Далей. Прэфікс "S/S", гэта значыйь "Sharpshooter", азначае, што андроіды гэтай мадэлі прамахнушіа не могунь у прынцыпе. А вас паранілі ў руку, ды яшчэ так акуратна.
— Гэта выпадковасйь.
— У Эйсманда і мяне андроіды чамусьйі трапілі, а адлегласйь практычна не адрозніваеййа... Аля таго, хто страйіў прытомнасйь ад гіпаксіі, вы выглядалі залішне бадзёра. Кіслародная маска, я мяркую. Вы нічым не рызыкавалі, спадар Аншток. Булах Ваййяховіч быў гатовы прыйсйі да вас на дапамогу. Так, спадар Хайілоўскі?
Начмед адказаў нейкім нечленападзельным мыканнем.
— Будзем лічынь гэта знакам згоды. Газавы храматограф, які вы, спадар Аншток, узялі ў руку, выявіў на вашай скуры прысутнаснь прадуктаў стрэлу. Пальчаткі забыліся надзейь?
— I як жа я, па-вашаму, застрэліў Лоя?
— Дэталі, спадар Аншток, вельмі важныя. Ведаейе, як кажунь немйы?.. Der Teufel steckt im detail. Д'ябал крыейна ў дэталях... 3 усяго персаналу вы — адзіны, хто валодаў свабодай перамяшчэння па "Ромеры" і дакладна ведаў, што я планую рабійь. 3 рэабілітайыяй вы добра прыдумалі, але ўніверсальную ключ-карту варта было вярнуйь на месйа — дубліката на станйыі няма. Хочайе, я скажу, у якой кішэні адмычка?
Аншток інстынктыўна падаўся назад.
— Выпраўйе мяне, калі я памыляюся: справа ў псіхаактыўных рэчывах?.. На левым перадплеччы абодвух трупаў захава-
ліся сляды ад пластыру. Нікавае супадзенне, вы не знаходзіне, спадары?.. Вы пазбавілі Гомаля і Лоя волі да супраніву. Яны не маглі зразумень, што з імі адбываеййа, і таму не далі адпору... Прафесара Гомаля забілі не столькі за найысцкага астранаўта, хойь знаходка і магла прыйягнуйь да станйыі непатрэбную ўвагу, колькі за тое, што ён стаў сведкам злачынства.
— А вы не знаходзійе, спадар Сарва, што звяртаййа ў Астрапол з нагоды смерйі прафесара Гомаля з нашага боку было б, мякка кажучы, неразумна? — спытаў начмед. — Ui не прасйей пазбавішіа ад трупа, банальна скінуўшы яго ў акіян?
— Адной толькі заявы аб знікненні вучонага з сусветным імем, лаўрэата Нобелеўскай прэміі было бы недастаткова — грамадскасйь і родныя запатрабавалі б ад Лоя аддаць труп. Вы былі перакананы ў тым, што ўсё атрымаецца, аднак не здолелі прадугледзейь усяго. А далей спрайаваў прыннып даміно... Калі вы зразумелі, што праект пад пагрозай, то вырашылі пазбавінйа ад доказаў. Эйсманд вам не давяраў, у адваротным выпадку не стаў бы рабійь рэзервовую копію... Уяўнае самагубства Лоя — гэта ідэальны варыянт перакласйі на начальніка станныі ўсю віну. Аддаю вам належнае, спадар Аншток, вы навучыліся ідэальна падроблівайь почырк Лоя. Але да чаго гэтая дурная дэманстратыўнаснь? Навошта было ставійь крэсла акурат насупрань камеры відэаназірання?
— А з чаго вы ўзялі, што запіску пісаў не начальнік станйыі? — удакладніў гляныёлаг.
— Асаблівасйі псіхаэмайыйнага стану накладваюйь свой адбітак на графалагічныя асаблівасйі тэксту. Ледзь убачыўшы перадсмяротную запіску, я адразу зразумеў, што пісаў яе эмайыйна ўраўнаважаны чалавек... А йяпер, спадары, зачытаю вам вашы правы. Вы маейе права захоўвайь маўчанне...
7-12 красавіка 2016 гола
СПАДАРОЖНІІІ
"...для ажыййяўлення задуманага бортінжынер Далгор Банькоўскі выкарыстаў карбаранавую кіслату. Доза была разлічана такім чынам, каб сістэма астуджэння рэактара зламалася праз адну гадзіну сорак тры хвіліны. Гэта дазваляла бортінжынеру стварыйь сабе алібі...".
Дзверы ў каюту, якую дзяліў з калекйыянерам-германістам Рудэлам Парыбокам інспектар Дэпартамента пазаземных крымінальных расследаванняў Ратаўт Сарва, адчыніліся, і на парозе паўстаў белы, як крэйда, спадарожнік.
— Вам варта было б прыслухаййа да рэкамендацый лекара, спадар Парыбок. А ён, калі мне не здраджвае памяйь, загадаў выконвайь пасйельны рэжым.
— Глупства, — адмахнуўся калекыыянер, беражліва раскладваючы на ложку бутэлькі. — Чым больш я буду pyxauua, тым хутчэй прыйду ў норму.
— Налягаючы на эль? — выказаў здзіўленне інспектар.
— Ды кіныде вы, спадар Сарва! Што мне, нашчадку слаўных вікінгаў, станеыйа ад літра-другога піва? — Парыбок адкаркаваў бутэльку і зрабіў некалькі глыткоў. — Толькі горла прамачыць. Можайе быйь упэўнены — рагаты шлем я не надзену і разбурайь усё вакол не стану.
Сарва толькі прыгнечана паківаў галавою, не разумеючы таго, як можна настолькі безадказна ставіййа да свайго здароўя. I гэта — пасля аварыі. Аднак дастукваййа да розуму спадарож-
ніка не стаў, а вярнуўся да справаздачы пра расследаванне, праведзенае на падвойным траянскім астэроідзе Юпітара. (617) Патрокл паднёс нямала сюрпрызаў.
"...матывам злачынсгва стала жаданне прысвоійь сабе лаўры першаадкрывальніка экзапланеты зямнога тыпу...". Скончыыь сказ інспектару не ўдалося — нагадаў пра сябе камунікатар. Рассыланне арыенніровак, калі меркавайь па піктаграме.
"Здзейсненыя дзёрзкія ўйёкі з турэмнага транспарту 'Трыфон"... Арбіталіс Януйь, прыгавораны да трох пажыййёвых зняволенняў за серыю забойстваў з асаблівай жорсткасйю ў Канадзе, ЗША і Бразіліі... Асабліва небяспечны".
Прысутнасйь шматлікіх лакун у тэксйе магла быйь растлумачана каранальным выкідам масы, які адбыўся некалькі гадзін таму. Замест фатаграфіі злачынцы — россып пікселяў.
— Нешта сур'ёзнае, спадар Сарва? — Парыбок адарваўся ад бутэлькі.
— Звычайнае палійэйскае апавяшчэнне, — інспектар дакрануўся да тачскрына насупрайь квадрайіка "Пайвярджэнне атрымання", а затым запатрабаваў паўторнага адпраўлення. — Вам невымоўна пашанйавала.
— Гэта так, — кіўнуў Парыбок. — Адкараскаўся толькі парэзам на рунэ, а мог плавайь у адкрытым космасе да сутыкнення з такім жа бедалагам, як мой "Пегас"... Як успомню, што рабілася пасля сустрэчы з касмічным сменйем, дык адразу дрэнна становіййа. Добра, аварыйна-выратавальны модуль не падвёў.
КНІГІ ОНЛАЙН
