Расследаванні інспектара Сарвы
Сяргей Белаяр
Выдавец: Галіяфы
Памер: 320с.
Мінск 2018
— Добра, — кіўнуў Шыбар Бадзян. Нягледзячы на тое, што з трох станйыйных машын адна знаходзілася ў рамонйе, а тыя, што засталіся, былі задзейнічаны ў даследаваннях, пярэчыйь інспектару начальнік станйыі не стаў. — Праз паўтары гадзіны зможайе выехайь. Усюдыход павядзе Доўгест Бокштай.
— Прасачыйе за Жэвелам, спадар Бадзян.
— Згода, спадар Сарва. Хто б мог падумаць — такі перспектыўны вучоны. Амаль ужо доктар... У галаве не ўкладаеййа!
Сабраныя па справе матэрыялы інспектар змясніў у герметычны металічны кантэйнер і апячатаў, а затым вярнуўся ў сваю ячэйку і сабраў рэчы. Выбух на ТаХсггаа" адбыўся ўнутры лабараторыі, якая ахоўвалася як Форт Нокс. У меснах, падобных да гэтага, трывіяльная аварыя адбыййа не магла ў прынйыпе, нават прымаючы пад увагу чалавечы фактар.
— Дыверсія?
Версія напрошвалася самай першай і выклікала сапраўдную лавіну пытанняў, адказаць на якія можна было толькі дабраўшыся да станйыі. Падрыхтоўка да ваяжу разумовай дзейнасйі не замінала, і да моманту, калі ўсюдыход аказаўся ў распараджэнні Сарвы, у інспектара ўжо меўся план дзеянняў.
— Дзякую за дапамогу, спадар Сарва! — начальнік станыыі з'явіўся асабіста, каб засведчыйь павагу. — Вы нават уявійь не можайе, ад якой плямы адмылі нашу рэпутацыю.
— Мая вам парада, спадар Бадзян, паспрабуйне надалей надавань больш увагі падбору персаналу. Або наймійе для гэтага спеныяльнага чалавека.
Супрань прызначэння кліматолага інспектар нічога не меў — яго дапамога падчас расследавання аказалася неайэннай. Пры з'яўленні Сарвы Бокштай расплыўся ў задаволенай усмешйы.
— Сам лёс дае мне шанс узянь рэванш. Я патрабую сатысфакныі!
— А сумяшчань кіраванне і гексаганальныя шахматы ui здолеейе?
— Яшчэ пытаейеся. Я ж як Нэзар!
Мужчыны занялі месйы ва ўсюдыходзе і, надзеўшы шлемы, уключылі падачу паветра. На агульную частату кароткахвалевыя трансіверы скафандраў настроіліся аўтаматычна. Месна ў герметычнай кабіне хапала — шахматная дошка з фігурамі на магнітах ніколькі не абмяжоўвала спадарожнікаў. Права першага ходу дасталося кліматолагу. Перасунуўшы пешку, ён павёў усюдыход да шлюзавай камеры і праз некалькі хвілін узяў курс на ТаХатЕіа".
Марс заўсёды выклікаў у інспектара йёплыя пачуцці — менавіта на "чырвонай планейе" і пачалася кар'ера Сарвы. У адрозненне ад паўднёвага паўшар'я, большая частка паверхні паўночнага ўяўляла сабой адносна гладкую раўніну, якая ўтварылася ў выніку затаплення лавай і эрозіі. Пры часовай адсутнасйі пылавых бур гэта дазваляла Бокштаю сачыйь і за дарогай, і за гульнёй.
— Клопатная ў вас прафесія, — панаракаў кліматолаг пасля чарговай пайешнай гісторыі з уласнага жынця, якімі ён не пераставаў дзяліцца з інспектарам. — Пастаянныя раз'езды, чалавечыя заганы, рызыка. Ніколі не ханелі змянійь прайу?
— Шкадавайь аб зробленым выбары даводзілася, але каб усё кінуйь і заняіша чымсьні іншым... I ў думках не было. Мне падабаюцца загадкі, спадар Бокштай, ні з чым не параўнальнае пачуййё пошуку ісйіны, маральнае задавальненне ад усведамлення таго, што ты дапамог людзям.
— Ды вы рамантык, спадар Сарва!
— Uttibi libet, спадар Бокштай. Збоку лепш відаыь.
Тую партыю кліматолаг прайграў, аднак засмучаным не выглядаў — на гарызонце паказалася навукова-даследчая станйыя. Над лабараторыяй, дзе адбыўся выбух, высіўся зборны геадэзічны купал, які прымусіў інспектара адразу ўспомнійь дзяцінства.
— Мыльная бурбалка.
Уражанне ўзмайняла яркае ўнутранае падсвятленне.
— Я ж і кажу — рамантык.
Бокштай звязаўся з ТсЛатаа" і паведаміў аб прыбыцці. Праз кароткую паўзу адна з граняў додэкаэдра з керамічнага бетону, звернутая да ўсюдыхода, заквітнела рознакаляровымі агнямі. Яны пазначалі ўваход на станцыю.
Знешнія створкі атмасфернага шлюза папаўзлі ў бакі, варта было машыне наблізінйа да додэкаэдра на тузін метраў. Пранэдура шлюзавання не адняла шмат часу. Сустракайь Сарву і Бокштая выйшаў сам начальнік ТаЛатаа". Выглядаў ён дашчэнту хмурным.
— Бітаўт Хенкель. Прывітанне, спадары! Хто з вас інспектар? — Акйэнт выдаваў ураджэнйа адной з краін Балтыі. Начальніка станйыі суправаджалі ўзброеныя андроіды.
— Я, — Сарва палічыў патрэбным коратка пакланіййа.
— Ui зможайе прыступіць да расследавання проста йяпер? — У вачах кіраўніка 'ТаХатасГ плёскалася патрабавальнасйь, якая межавала з дыктатам. Напрамую загадвайь інспектару ён не меў права.
— Зразумела, спадар Хенкель. Толькі захаплю інструменты.
— Ваш вадзінель няхай пакуль пачакае ў пакоі тэхнікаў. — Пажаданне начальніка станйыі магло расцэньвацца і як выка-
нанне правіл бяспекі, і як праява недаверу. Транснаныянальныя карпараныі былі літаральна памяшаныя на сакрэтнасйі.
— Займуся ўсюдыходам, — паціснуўшы плячамі, сказаў Бокштай, нічым іншым не выдаўшы свайго стаўлення.
— Прашу за мной, спадар інспектар! — запатрабаваў Хенкель, калі Сарва пазбавіўся ад скафандра. Пакуль ішлі, кіраўнік 'ТаХатЕіа" не рабіў спроб загаварыць. Зрэшты, і без слоў было зразумела, што ён гнянейыа прысутнасню на станйыі чужыннаў і толькі жорсткія патрабаванні прымушаюнь яго прымірышіа з дадзенасйю.
Атмасферны шлюз, які выкарыстоўваўся ў якасні кантрольна-прапускнога пункта, размяшчаўся прама пасярод калідора. Ля ўваходу дзяжурыў узброены ахоўнік. Трымаўся ён расслаблена, але інспектару не складала йяжкасйі вызначыйь гатоўнаснь андроіда без прамаруджання прымянійь пісталет.
— Прапусйійь! — кінуў Хенкель, і ахоўнік моўчкі падпарадкаваўся. Па тым, колькі людзей у адзін момант знаходзілася пад купалам, напрошвалася выснова пра важнасйь работ, якія праводзіліся ў лабараторыі. Пайвердзіў гэта і начальнік станныі. — Кіраўнійтва патрабуе максімальна хутка аднавійь даследаванні.
Сарва кіўнуў — канкурэнныя дыктавала свае правілы — і панікавіўся, выйягваючы планшэтны персанальны камп'ютар:
— Колькі часу прайшло з моманту выбуху?
— Ужо амаль сем гадзін. Прайавала другая змена пад кіраўнінтвам прафесара Буга Шора. Каманда перспектыўная, ухваденая.
— Гэта значынь пранесйі выбуховае рэчыва ў лабараторыю ніхто з іх не мог?
Падлогу пакрываў тоўсты пласт з кавалкаў армаванага керамічнага бетону, курава, пыл і абломкі разнастайнага абсталявання. Азе-нідзе праглядаліся кавалкі чалавечай плойі.
— Выключана, — запэўніў Хенкель, паморшчыўся, як калі б укусіў лімон. — На ўваходзе ў лабараторыю былі ўсталяваны
аналізатары спектраметрыі іённай рухомасні і субмідіметровыя сканеры. Плюс аналізатары ядзерна-квадрупальнага рэзанансу.
— Выбуховае рэчыва не магло быйь закладзена ў сйены або падлогу пры пабудове? — Кожны адказ інспектар акуратна ўносіў у памяйь.
— Будаўнічыя работы вяліся пад асаблівым кантролем Упраўлення карпаратыўнай бяспекі "Калакагатыі". Яно ж адказвае і за знешні перыметр. Дронам да станйыі не падабраййа.
— Характар даследаванняў не мог справакавайь выбух?
— He, — удаваййа ў падрабязнасйі датычна характару пошукаў кіраўнік "ГаАатЕіа" не стаў. Камерныйная таямнійа. Аналагічны адказ прагучаў і на пытанне аб тэхнагеннай аварыі.
— Ахова не магла прапусйійь тэрарыста-смяротніка?
— А вы самі як лічыйе, спадар інспектар? — Хенкель быў блізкі да таго, каб выплеснуйь на Сарву раздражненне.
— I ўсё ж?
Погляд начальніка станйыі аброс крышталікамі лёду, тонкія вусны выйягнуліся ў бялявую палоску. Аднак адказ кіраўнік "ГаХатеіа" ўсё ж даў:
— Адназначна не. Адбор персаналу вельмі жорсткі.
Інспектар не стаў развівайь тэму — стопрайэнтнай гарантыі не магла даць ні адна, нават самая дбайная праверка. Пра сілу выбуху можна было меркавань па стане дзвярэй у лабараторыю — браняваныя створкі аказаліся расчыненымі насцеж, уразны замок нагадваў раскрыты бутон, па завесах змяіліся расколіны.
Пах гару літаральна валіў з ног. Прыйшлося скарыстайua рэспіратарам, балазе пра іх запас паклапайіўся персанал станйыі.
Сарва нанягнуў на рукі пальчаткі з нітрылавага латэксу і, узброіўшыся магутнай лупай, пачаў аглядаць замок. Галагенавыя свяцільні давалі досыйь святла для таго, каб не пакінуйь без увагі ні адну, нават самую дробную дэталь. Першапачат-
ковыя высновы знайшлі пайверджанне, і інспектар пераключыўся на саму лабараторыю.
Сказань, што ўнутры панаваў хаос, азначала не сказайь нічога. Адбіўшыся ад снен, ударная хваля пайшла ўверх, з лёгкасйю прабіўшы перакрынйі. У навукоўцаў не было ніводнага шансу айалейь — разгерметызайыя давяршыла разгром. Дзіўна, што пайярпелі ўсяго шэснь чалавек.
— Акрамя людзей прафесара Шора, у лабараторыі мог знаходзійна хто-небудзь яшчэ? — абводзячы памяшканне поглядам, панікавіўся Сарва.
— He, — з максімальнай упэўненасцю заявіў Хенкель. — Па спісах адсутнічаюйь шасйёра. Астанкі шаснярых жа мы і знайшлі.
— Аналіз ДНК праводзіўся?
— Зразумела, — абурыўся кіраўнік 'ТаХатЕіа". — Другая змена ў поўным складзе. He падменены ніхто.
— Дазвольйе пайікавіййа, які характар работ, што праводзяййа ў лабараторыі? — зноў прагучала вызначальнае пытанне.
— He ваша справа, спадар інспектар! — прайадзіў скрозь зубы начальнік станйыі, зачырванеўшыся. Сарва, праігнараваўшы выбух гневу, сказаў:
— Смею запэўнійь вас, спадар Хенкель, што мая йікавасць прадыктавана зусім не банальным інтарэсам. Адказ здольны дапамагчы мне разабрацца ў тым, што здарылася.
— Так, вядома ж, — узяў сябе ў рукі кіраўнік ТаАатасГ. — Прафесар Шор займаўся паляпшэннем спадчынных уласйівасйяў чалавека шляхам геннай мадыфіканыі. Рэдагаванне ДНК. Генатэрапія была санкныянавана ўрадам Злучаных Штатаў Амерыкі.
— Еўгеніка? Гэта многае тлумачыць... Паспрабуйне ўспомнійь, ui не паступала на адрас прафесара Шора альбо яго падначаленых у апошні час якіх-небудзь пагроз?
— He, — без паўзы адгукнуўся начальнік станйыі. — Мяне б абавязкова паставілі ў вядомасйь.
— А хто ўзначальваў першую змену?
Сэнсу хлусійь Хенкелю не было ніякага. Як і любая іншая карпарайыя, "Калакагатыя" зайікаўленая ў атрыманні прыбытку. Нават самая невялікая затрымка азначае непазбежныя фінансавыя страты.
— Прафесар Рэкоша Есіс.
— Паміж навукоўйамі ніколі не ўзнікала сур'ёзных непаразуменняў? — Інспектар ні хвіліны не стаяў на месйы: браў пробы, разглядаў абломкі ў лупу, рабіў фатаграфіі з розных ракурсаў, раз-пораз пускаў у ход сілікагелевы аловак, запісваў свае ўражанні на лічбавы дыктафон.
КНІГІ ОНЛАЙН
