Расследаванні інспектара Сарвы
Сяргей Белаяр
Выдавец: Галіяфы
Памер: 320с.
Мінск 2018
— Карпарайыя заахвочвае здаровую канкурэнйыю, — пацвердзіў начальнік станцыі, чый погляд хутчэй быў кантралюючым, а не зайікаўленым. — Памер заробленай платы напрамую залежыйь ад выніковасці прайы. Калі вы, спадар інспектар, сваім пытаннем маеце на ўвазе ліквідайыю канкурэнта, вымушаны вас расчараваць — падобныя метады ў нас не практыкуюййа. Есіс не мог забійь Шора.
— Адкуль у вас такая ўпэўненасйь, спадар Хенкель? — адарваўшыся на імгненне, агучыў скепсіс Сарва. — "Прасвяйійь" мозг вы, вядома, можаые, спосабаў хапае — і пазітроннаэмісійная, і магнітна-рэзанансная, і дыфузна-аптычная тамаграфія. Але прачытайь думкі...
— Дзеянне ёсйь выраз думкі.
— А калі той жа Есіс дзейнічаў апасродкавана?.. Навошта пэйкань рукі, калі заўсёды можна знайсні жадаючых зарабінь? Як варыянт — звярнуцца да шантажу.
— Кола асоб, якія маюйь допуск да лабараторыі, абмежаванае, — вырашыў нагадаць кіраўнік ТаАатЕіа", які, насуперак стэрэатыпу, стрыманасйю зусім не адрозніваўся.
— Акрамя прафесара Есіса і яго людзей, хто яшчэ меў магчымасйь трапійь унутр?
— Дзелун Бабуз, куратар праекта. Барун Відмант, начальнік секйыі. Лаўкінт Aau, галоўны энергетык. Тадвоіш Мілта, адказны за біялагічны матэрыял.
— Разам — дзесяйь чалавек, — падсумаваў інспектар, выкарыстоўваючы пластыкавы пінцэт для таго, каб выйягнуць абгарэлае шчайінне са штучнага ворса. — Вы здолеейе паручыйна за іх усіх, спадар Хенкель?
Дань станоўчы адказ начальніку станйыі хацелася. I нават вельмі. Аднак ён не мог не прадбачыыь наступстваў — хлусня магла заблытаць усё яшчэ больш. А спытаюйь з Хенкеля.
— У любога з вышэйпералічаных можа быць матыў... I ў вас жа таксама маенна допуск, спадар Хенкель.
— Ui не збіраецеся вы, спадар інспектар, запісайь мяне ў падазраваныя? — імгненна набычыўся кіраўнік ТаХатасГ. Андроіды павярнуліся да Сарвы і Хенкеля.
— Падазраваыь усіх і кожнага — гэта мая прайа, — не памяняўшыся ў твары, вымавіў інспектар. — Лепш занядбайь прэзумпцыю невінаватасйі і потым прыемна здзівіййа, чым даць злачынцу шанс.
— Вы маене райыю, спадар інспектар, — андроіды расслабіліся, аднак пільнасйі не гублялі. Прысутнасйь ахоўнікаў і шпіёна нервавала, але Сарва вярнуўся да агляду. Пранаваць даводзілася і не ў такіх умовах.
Праз тры гадзіны з праверкай было скончана. Грыперы ўтварылі сапраўдную гару.
— Мне спатрэбяцйа запісы з камеры відэаназірання, размешчанай у калідоры, які вядзе да лабараторыі, а таксама журнал наведванняў. На прайягу якога часавага адрэзку функныянуе лабараторыя, спадар Хенкель?
— Чатыры месяцы і васямнайнаыь дзён. Спадар інспектар, вы хойь уяўляене, з якім аб'ёмам даных давядзенйа пранавань? — Перспектыва замарозкі праекта начальніка станйыі відавочна не радавала.
— Мне дапаможа Бокштай.
— Ваш вадзійель? — скрывіўся кіраўнік ТаХатЕіа". — Я не маю права дапусйійь, каб сакрэтная інфармайыя выйшла за снены станныі. Я вылучу вам сваіх людзей.
— "ГаАатЕіа" мае абсталяванне для аналізу рэчыва?
Пярэчыйь было бяссэнсава, а дапамога сапраўды не перашкодзійь.
— Станйыя абсталяваная па апошнім слове тэхнікі, — Хенкель не выхваляўся, а проста канстатаваў факт. — Я праводжу вас.
Начальнік станйыі ніколькі не перабольшваў — знайшліся і газавы храматограф з мас-спектраметрычным дэтэктарам, і растравы электронны мікраскоп, і хвалевы рэнтгенафлуорэсйэнтны спектрометр, і рэнтгенафазавы аналізатар, і іншыя прыборы, якія яшчэ нават не паступілі ў вядучыя навуковадаследчыя ўстановы.
— Аналіз можа зайягнуййа, — папярэдзіў Сарва, распакоўваючы першы грыпер.
— Нічога, — адмахнуўся Хенкель, апускаючыся ў камп'ютарнае крэсла, — я пачакаю. Калі хочайе, вам прынясуць паесйі.
— Gratissime agis! — кіўнуў інспектар і ўзяўся за работу.
Чалавечыя парэшткі сапраўды належалі шасйярым мужчынам рознага ўзросту і расавай прыналежнасці. Смяротны зыход наступіў у выніку ўздзеяння высокахуткасных, высокатэмпературных газавых патокаў і другасных аскепкаў. Сваю ролю адыгралі таксама механаакустычныя траўмы, нанесеныя генераванай паветранай ударнай хваляй, шматкройь адбітай ад сйен, столі і падлогі.
— Нічога сабе! — Сарва стомлена адкінуўся на спінку крэсла і памасіраваў скроні кругавымі рухамі.
— Што? — схамянуўся кіраўнік "ГаХатЕіа", які ні на хвіліну не пакідаў памяшканне і не дазваляў сабе расслабіцйа.
— Ва ўсіх пробах адзначаейна падвышанае ўтрыманне йэлюлозных нанафібрыл і прысутнасць мікрачасцін перакісу вадароду.
— I што гэта азначае, спадар інспектар?
— У лабараторыі ўзарвалі водаўтрымліваючае выбуховае рэчыва.
— Як вада можа выбухайь? — фыркнуў начальнік станныі.
— Я сказаў "водаўтрымліваючае", а не "вадзяное", спадар Хенкель. Вада напітвае насычаныя пераксідам вадароду йэлюлозныя нанафібрылы і тым ініцыюе выбух — канцэнтраваны водны раствор выбуханебяспечны. У свой час пераксід вадароду ўжываўся як ракетнае паліва.
Кіраўнік ТсЛатаа" спахмурнеў і паспрабаваў нешта сказаыь, аднак затым перадумаў і проста сйіснуў кулакі.
— Я падазраваў, што справа можа быць у аміячнай салетры — пераважным акісляльніку для водаўтрымліваючых выбуховых рэчываў, але нітрату амонія не знайшоў. На жаль.
— Чаму "на жаль"? — не зразумеў Хенкель.
— Карбаталы — сумесь карбаміду і аміячнай салетры, акваналы — ферасілійыя і дробнадысперснага алюмінію з растворам аміячнай салетры, акваніты — сумесь парашка алюмінію, аміячнай салетры, загушчальніка і вады — па йяперашні час выкарыстоўваюцца ў горназдабываючый прамысловасці. Ідэнтыфікавань было б прасйей...
— Загадаейе прынесйі відэазапісы?
— Мабыйь, варта зрабіыь невялікую паўзу. Што ў вас сёння на вячэру, спадар Хенкель?
Адказаыь начальніку станйыі не далі — у лабараторным вузле з'явіўся пасыльны. Ён нахіліўся да кіраўніка ТаХатЕіа" і нешта прашаптаў яму на вуха, прымусіўшы насупіййа.
— Прашу прабачэння, спадар інспектар. Сеанс сувязі з Зямлёй. Спадар Рырг праводзіць вас, — начальнік станйыі спешна выйшаў з памяшкання, а пасыльны павёў Сарву за сабой.
У сталовай было малалюдна. Да радасйі інспектара, за далёкім ад уваходу столікам сядзеў Бокштай. Ледзь заўважыўшы Сарву, кліматолаг прыпадняўся і прызыўна замахаў рукой. Рырг, каб і ханеў, не паспеў нічога зрабійь.
— Як прасоўваеййа расследаванне? — пайікавіўся Бокштай, калі інспектар заняў месна насупрайь. Сарва з паўзамі
распавёў таварышу пра тое, што ўдалося ўстанавійь. — Гэта значыць, узрыўніком можа аказаййа любы з дзесяйі чалавек?
— Тэарэтычна так, — кіўком панвердзіў інспектар. — I, баюся, відэазапісы нічым не дапамогуць. Памеры йэлюлозных нанафібрыл настолькі малыя, што іх можна без йяжкасйі пранесйі пад адзеннем.
— А відэакамера з лабараторыі?
— Карпарацыя да такой ступені сканнэнтравалася на захаванні сакрэтнасйі, што не стала ўсталёўваць унутры камеру відэаназірання.
Біфштэкс аказаўся непараўнальным, аднак аддань даніну павагі кухару Сарву не далі магчымасйі. У сталовай з'явіўся Хенкель. Хуткім крокам ён накіраваўся да інспектара. Няйначай Рырг даклаў.
— Спадар інспектар! — інтанацыя кіраўніка ТсЛйтЕіа" выказвала незадаволенасйь. — Я ж прасіў вас!
— Супакоййеся, спадар Хенкель. Сакрэтаў "Калакагатыі" спадар Бокштай не даведаеййа. — Нейкі час начальнік станйыі свідраваў Сарву прыдзірлівым позіркам, затым дэманстратыўна заняў месйа за суседнім столікам. — Смачна есці!.. Я пакуль не ведаю, прынёс злачынец выбуховае рэчыва за адзін раз альбо за некалькі разоў.
— Занадта вялікая рызыка, калі праносінь усё адразу, — слушна заўважыў кліматолаг. — Часткамі шматкройь прасйей.
— У выпадку, калі злачыней не валодаў адмысловым кантэйнерам. Прымаючы пад увагу ступень разбурэння лабараторыі, колькасйь выбуховага рэчыва складала не менш за чатырыста грам у тратылавым эквіваленйе.
Да біфштэкса падавалі гранатавы сок. Штучны, але ад таго не менш смачны.
— Тады дакладна часткамі. Пры асабістым вобшуку кантэйнер напэўна б знайшлі.
— Кантэйнер можна схавайь сярод расходных матэрыялаў... Спадар Хенкель, вы б пераселі за наш столік. Так вам лепей будзе чувайь.
Кіраўнік ТаХатЕіа" адставіў шклянку з сокам і зайграў вужлакамі. Андроіды за яго спінай прыкметна напружыліся. Добра, за зброю xanauua не сталі.
— Калі кантэйнер экранаваны, то пранесні яго можна было і ўнутры, — Сарва паморшчыўся. "Калакагатыя" магла б выдаткаваййа і на больш дасканалыя мадэлі.
— У йеле? — перапытаў Бокштай, хонь удакладнення і не патрабавалася.
— На станцыі ж няма людзей з пратэзамі, спадар Хенкель? — кіраўнік "ГаХатЕіа" адмоўна паківаў галавой. — Андроіды да навуковых даследаванняў не дапускаюыйа, як і абслугоўваючы персанал.
— Значыйь, рэктальна? — выказаў меркаванне Бокштай, ураз згубіўшы апетыт. Інспектара ж удакладненне зусім не збянтэжыла. Служба адвучвае бынь грэблівым.
— Аднак тут маеныа адзін нюанс — прылюдна кантэйнер з анальнай адтуліны не выцягнеш, а даследаванні ў лабараторыі праводзіліся зменамі па шэсць чалавек. Hi на хвіліну не застанешся адзін. Адыдзеш у туалет, дык потым зноў давядзейна праходзіць праверку. He, выбуховае рэчыва трэба пранесні так, каб ні ў каго не ўзнікла і намёку на падазрэнне... Вось д'ябал!
— Што? — аж спалохаўся кліматолаг, папярхнуўшыся сокам. Тузануўся і Хенкель.
— Шчайінне! Кантэйнер прасйей пранесйі чалавеку, які менш за ўсё прыйягвае ўвагу. Таму, хто ўспрымаенйа няйначай як дэталь антуражу.
— Прыбіральнік!
— Менавіта так, — інспектар ускочыў, кідаючы перад сабой скамечаную сурвэтку на стол. Яшчэ раней з-за стала
падняўся кіраўнік "ГаХатЕіа". — Der Teufel steckt im detail. Кантэйнер жа можна лёгка пранесйі ў той самай швабры...
На ўзмах рукі начальніка станйыі андроіды паспяшаліся пакінуйь сталовую, а вось Бокштаю і Сарву давялося затрымаййа.
— Спадар інспектар, толькі спейыяльна ўпаўнаважаныя асобы! — папярэдзіў Хенкель. — Ваш вадзійель не будзе ўдзельнічайь у разглядзе. I абмеркаванню гэта не падлягае!
— Спадзяюся, вы маейе райыю, спадар Сарва, — вымавіў кліматолаг, не робячы спроб абысні кіраўніка "ГаАатЕіа".
Свалгата Рэву, прыбіральніка, затрымалі ва ўласнай каюце. Нягледзячы на тое, што са станйыі бегчы не было куды, Рэва аказаў супрайіў — ягоны твар пакрывалі гематомы, а вопратка страйіла йэласнасйь.
— Гэта зрабіў ты, вырадак? Кажы! — накінуўся на прыбіральніка начальнік станйыі.
КНІГІ ОНЛАЙН
