Расследаванні інспектара Сарвы
Сяргей Белаяр
Выдавец: Галіяфы
Памер: 320с.
Мінск 2018
Тым часам пераследнікі імкліва наганялі ўйекачоў. Мяркуючы па грукайе падэшваў, бегла не менш за тузін чалавек. У йесным калідоры ў Сарвы не мелася ні адзінага шанну. Разумела гэта і Медыяна.
— Праз двайнайь метраў — дзверы з чырвоным трохкутнікам і нумарам трынаййайь.
У распараджэнні інспектара не было часу нават на тое, каб ацэньвальна зірнуйь на жанчыну. Ён накіраваўся да дзвярэй, побач з якімі размяшчалася кодавая панэль.
Медыяна прадыктавала код доступу. Сарва ўвёў лічбы, замок разблакаваўся. He марудзячы, інспектар заскочыў у праём і пайягнуў анархістку.
— Куды вядзе гэты калідор? — падобная да пісталетнага стрэлу пстрычка замка абвясыіла пра тое, што дзверы зноў зачыненыя. Перашкодай яны не стануць — ахоўнікі, хутчэй за ўсё, ведаюнь код, а заблакавань праём няма чым. Застаенua толькі спадзяваййа на хуткаснь.
— У трынаййатую няплійу. Адтуль можна трапінь непасрэдна ў ангар.
Што каштавала Медыяне прыйягнунь інспектара ў пастку? На коне стаяла яе жыішё. Hi больш, ні менш.
Сарву спатрэбілася ўсяго імгненне на тое, каб прыняйь рашэнне.
10-16 мая 2016 гола
ПОЛЕ БАСІЛЕЎСА АЭТА
Паміж кожным дотыкам да кнопкі на панэлі доступу сэрна інспектара Дэпартамента пазаземных крымінальных расследаванняў Ратаўта Сарвы адбівала па некалькі ўдараў — пагоня няўмольна набліжалася. Прасторай для манеўру Сарва не валодаў.
Чырвоны святлодыёдны сігнал змяніўся зялёным.
Інспектар штурхнуў дзверы і пайягнуў Медыяну, імкнучыся не думаыь пра тое, што будзе, калі анархісты нагоняць уйекачоў.
— Куды вядзе гэты калідор? — пстрычка замка, падобная да пісталетнага стрэлу, абвясйіла: на шляху пераследвальнікаў паўстала перашкода. На жаль, надоўга дзверы іх не затрымаюйь. Нават не ведаючы кода доступу, выбінь палатно не складзе ыяжкасыі. Страляйь у панэль бессэнсоўна — спыненне падачы электрычнага току толькі разблакуе замок.
— У йяплійу нумар трынаннайь. — Калідор быў пусты, таму пабудавайь барыкаду не было з чаго. Заставалася спадзяваййа толькі на шпаркасць уласных ног. — Адтуль — прамая дарога ў ангар.
Сарва рызыкаваў. Што каштавала кіраўніны "Антыфона Афінскага" прывабійь яго ў пастку? Азнаёміййа з планам камуны інспектар не паспеў — адсутнічала неабходнасйь. У наступную секунду пластык скалануўся ад мойнага ўдару, прымусіўшы Сарву ўзяыь з месйа ў кар'ер. Пісталета інспектар не прыбіраў.
Довадаў Сарвы Медыяна не пачула — яна, як магла, старалася тармазінь рух.
— Калі не спынійе, "таварыш", я буду вымушаны прыстрэлінь вас, — раўнадушна сказаў Сарва, і гэтая індыферэнтнасйь падсйёбнула жанчыну, нібы плётка. Калідор, па абодва бакі якога размяшчаліся замкнёныя падсобныя памяшканні, упіраўся ў йяжкія створкі.
На апошніх дзвюх лічбах кода пачуўся трэск ламанага пластыка, і над галавой інспектара прасвістала куля. Дзеянні Сарвы дыктаваліся інстынктам самазахавання — інспектар нырнуў пад прыкрыййё керамічнага бетону і, ударыўшы па кнопйы экстранага закрыййя, двойчы стрэліў.
Пачуўся крык болю і лютасйі, але разбіранйа не было калі — Сарва рвануў прэч, не выбіраючы дарогі, толькі ўйягваючы галаву ў плечы пасля чарговага стрэлу з боку анархістаў. Праняло, нарэшце, і кіраўніка "Антыфона Афінскага" — за Медыянай было не ўгнаыйа. Аднаразовай пластыкавай сняжкі яна нібы і не заўважала. Занятыя работай мужчыны і жанчыны з крыкамі кінуліся хто куды.
Створкі сышліся, паспеўшы, тым не менш, выплюнуйь траіх пераследавальнікаў. На фоне кустоў Solarium lycopersicum, якія вышынёй ледзь даставалі да сярэдзіны сйягна, інспектар і анархістка прадстаўлялі сабой выдатныя мішэні. А бронекамізэлька — адна на дваіх.
— На зямлю! — Сарва штурхнуў Медыяну і скокнуў убок, сыходзячы з лініі агню. Ui то ніхто не збіраўся брайь іх жывымі, ui то анархісты занадта захапіліся. Выканаўшы перакат, інспектар прыўзняўся на локцях і спусйіў курок.
Другі спадарожнік кіраўніка "Антыфона Афінскага" выпусйіў пісталет і, схапіўшыся рукамі за жывот, паваліўся ля мяхоў з угнаеннем. Таварышы параненага паспяшаліся залегчы і адкрылі шквальны агонь, зусім не бянтэжачыся, што могуйь падстрэліыь каго-небудзь з камунараў.
Сарва, не падымаючы галавы, па-пластунску адпоўз на некалькі метраў і кінуў на Медыяну трывожны погляд. Жанчына тузалася кожны раз, калі гучаў стрэл. Кіраўнійу "Антыфона Афінскага" абсыпала лісыем і няспелымі пладамі тамата. Да інспектара даносіліся словы малітвы.
Страляніна, прызначэнне якой складалася ў прыкрыййі асноўных сіл, прайягвалася яшчэ нейкі час, а затым наступіла йішыня. Стралкі мянялі абоймы. I на гэты раз пераследвальнікам прыйшлося ламань дзверы — любое няштатнае закрыйнё патрабавала дэблакіроўкі з нэнтральнага пульта. А гэта — час. Але чаму баевікі не ўвядуйь код? Лютаснь зайямніла розум, ui што?
— Да выхаду! Хутчэй! — ускокваючы, закрычаў Сарва. Стральба па-македонску высокай дакладнасні не патрабавала. Важна было не дазволійь анархістам весйі прынэльны агонь. Хуткасці Медыяны мог бы пазайздросйійь любы спрынтар. Але яна не паспела...
Куля трапіла жанчыне пад правую лапатку і шпурнула на створкі, шчодра забарвяніўшы іх крывёю. Інспектар вылаяўся і, не спыняючы стральбы, пачаў адыходзійь. Паранены крычаў ад болю, лаяў змоўшчыкаў і патрабаваў дапамогі. А тыя баяліся падняйь галаву.
Ля самых створак пісталет, які належаў кіраўніцы "Антыфона Афінскага", стаў на затворную затрымку. Сарва адкінуў яго і прысеў над Медыянай. Жанчына плакала. Інспектар падазраваў, не столькі ад болю, колькі ад крыўды. Яшчэ нейкую чвэрйь гадзіны яна лічыла страляўшых у яе людзей сваімі.
— Я ж столькі ўсяго зрабіла для іх...
Ужо з першага погляду станавілася зразумела, што справы анархісткі дрэнныя, аднак пакінуйь Медыяну паміраыь Сарва не мог. Ён зняў з яе шыйную хустку і, склаўшы, прыніснуў да раны.
— Трымаййе! Майней!.. Код?!
— ...а яны са мной вось так... — жанчына быйнам і не чула інспектара. Зрэшты, так яно магло і быйь. Чужая воля пры-
мусіла яе наніснунь на імправізаваную павязку. — Нібы я — нейкі тыран, а не іх таварыш...
— He самы лепшы час для разважанняў аб прыродзе чалавека, спадарыня Медыяна! — Сарва зрэзаў сйяжку і адвесіў кіраўнійы "Антыфона Афінскага" аплявуху. Дапамагло — погляд жанчыны набыў асэнсаванасйь. Затое йяпер яе літаральна перакасіла ад болю. Колькі яшчэ здолее пранягнуйь? — Кажыне код! Ну ж!
Анархістка з паўзамі прадыктавала лічбы, і інспектар паспешліва набраў іх. На супрайьлеглым баку няпліны праз расчыненыя створкі высыпалі камунары. Адразу загрымелі стрэлы.
— He кідаййе мяне! — завішчала Медыяна і схапіла Сарву за калашыну.
Замест адказу інспектар згроб кіраўнійу "Антыфона Афінскага" за каўнер і пачаў нягнунь. У пісталене Сарвы скончыліся патроны, а часу на перазарадку не было, таму прыйшлося вынягнуйь зброю Аыега. Інспектар баяўся, што камунары зладзяць засаду ў калідоры, які вёў да ангара, але абышлося. Жанчына крычала ад болю і намагалася дапамагаць, адштурхваючыся нагамі ад падлогі, але гэта больш замінала.
Ад удару па кнопцы экстраннага закрыішя здранйвела рука, але Сарву было не да таго. Ён сунуў пісталет у насцёгнавую кішэню і падхапіў Медыяну на рукі. Icui адразу стала лягчэй. Толькі б дабраййа да ангара. Там — Марда, там — усюдыход...
— Я ж не памру? — ад анархісткі тхнула ўрынай. 3-пад шыйнай хусткі струменілася кроў. I яе колер не прадвесціў нічога добрага.
— Эканомйе сілы, спадарыня Медыяна. — Пракляты калідор здаваўся бясконйым. Нібы ў начным кашмары: бяжышбяжыш, а фініш адсоўваеыйа ўсё далей і далей. — I мае таксама паберажыйе. Запас іх зусім не бязмежны.
— Вынягніне мяне адсюль, калі ласка! Я раскажу пра ўсё, толькі выратуййе мяне!
Скрыгануўшы зубамі, інспектар дабавіў хуткасйі. А жанчына спяшалася, глытаючы канчаткі слоў і ўсхліпваючы:
— Мы вырошчвалі сыравіну для наркотыкаў. Сырэй потым адпраўлялі ў Бразілію і Мексіку... Ой, як жа балюча!.. У камуне хаваюййа некалькі чалавек, якія знаходзяййа ў міжнародным вышуку...
Кроў кіраўніка "Антыфона Афінскага" прамачыла ўжо і штаны Сарвы.
— У нас трэніруюыца баевікі, а ў планах — падрыхтоўчыя курсы для камікадзэ. Яшчэ маюййа станкі, на якіх друкуюййа фальшывыя долары, еўра і юані...
Тэмпература цела Медыяны хутка павышалася. Яшчэ і інфекйыя ў дадатак.
За нейкі метр да дзвярэй у паяснійу інспектара, а затым і ў руку ўдарылі кулі. Інерныя кінула Сарву на створкі, аднак у апошні момант ён паспеў выставійь плячо. Сутыкненне, тым не менш, атрымалася жорсткім. Добра, што ўдалося выстаяйь на нагах.
Страляў інспектар, не вымаючы пісталета з кішэні, толькі напалову павярнуўшыся да ворага. Дзякуючы шматлікім трэніроўкам не прамахнуўся. Абодва забітыя ўтварылі ў калідоры кучу малу. I чаму ў Медыяны няма ўніверсальнага ключа?
— Два... два... дзевяйь... — пры адной думйы пра тое, што анархістка можа памылінца, велізарная ледзяная рука сйіскала сэрыа. Лік ішоў на секунды. Яшчэ страшней рабілася ад усведамлення таго, што ў ангары засада ўжо будзе дакладна. — Шэсць... Восем...
Створкі паехалі ў бакі. Занадта павольна.
Сарва не меў ані найменшага ўяўлення, колькі патронаў засталося ў абойме, але стрэліў тройчы, перш чым нырнуйь у шчыліну, дастатковую для праходу. Анархісты хаваліся за скрынямі, кантэйнерамі, мяшкамі, бочкамі і ўсюдыходамі. Агнястрэльная зброя мелася не ва ўсіх камунараў, але не было чаго і думайь пра тое, каб прарваыйа праз натоўп. Марды нідзе не было відайь.
Загоннае паляванне. Інспектар сумна ўсміхнуўся.
— Я не хачу памірайь! — заскуголіла жанчына.
Ззаду чуўся грукат мноства чаравікоў. Сарва асйярожна апусыіў Медыяну на падлогу, пазбавіўся ад двух пісталетаў і крыкнуў, падымаючы рукі:
— Гэтай жанчыне патрэбна тэрміновая медыцынская дапамога!
Варта было прызнайь, што задума з уйёкамі першапачаткова з'яўлялася авантурай чыстай вады — занадта шмат фактараў уплывала на канчатковы вынік. Але паспрабавань усё ж было трэба. Ужо хойь бы таму, каб потым не наракайь на сябе за бяздзейнасйь.
Анархісты, з неадабрэннем косячыся на шаўроны, павольна рушылі да інспектара.
— Зрабійе што-небудзь! — істэрычна запатрабавала кіраўнійа "Антыфона Афінскага" і закашлялася крывёю. Шыйная хустка прамокла ўжо налкам.
— Гэта ж вашы людзі, спадарыня Медыяна, — нагадаў Сарва, узважваючы шанны. Пры любым раскладзе інспектару жывым з камуны не выбраіша. Ui дапамогуйь параненай?
КНІГІ ОНЛАЙН
