Расследаванні інспектара Сарвы
Сяргей Белаяр
Выдавец: Галіяфы
Памер: 320с.
Мінск 2018
3 натоўпу палянелі абразы, але лезці наперад ніхто не спяшаўся. Абставіны дыктавалі тактыку — на йеле Сарвы не павінна застаййа слядоў збійня. У адваротным выпадку ніхто не паверыйь у няшчасны выпадак. А менавіта на яго (калі Медыяна казала праўду) трэба было рабійь стаўку.
— Дапамажыне жанчыне!
— Заткніся, чортаў вырадак! — крыкнуў здаравяк, галаву якога ўпрыгожваў mohawk з сальных валасоў. Мускулістая рука да збялелых пястна-фалангавых суставаў сйіскала манйіроўку. Астатнія анархісты таксама не выглядалі прыязнымі. 3 кожным імгненнем градус агрэсіі павышаўся.
— Ваш таварыш можа памерні.
Ніякай рэакйыі не наступіла.
— Тут куратар, — жахнулася кіраўніна "Антыфона Афінскага".
— Заткніся! — здаравяку так і карнела напасйі. Манніроўка нервова пагульвала.
Ахоўнікі трымаліся за спінамі камунараў — ui мала што прыйдзе інспектару ў галаву. На яго былі найэлены не менш за тузін рознатыповых ствалоў.
— Але паслухай... — скончыйь сказ Сарву не далі — патыліцу абпаліла, а затым свядомаснь пагрузілася ў змрок...
Рэальнасйь вярнулася асляпляльным выбліскам. Інспектару спатрэбіўся нейкі час, каб усвядомінь, што ён ляжынь на халодным керамічным бетоне. Голы, але не звязаны.
Першая спроба надань йелу вертыкальнае становішча пайярпела фіяска. Hi рукі, ні ногі не слухаліся. He мелася сіл нават на тое, каб прыўзняйь галаву. Ад слабасні каламуйіла. I вельмі мойна ханелася пійь.
Высілкам волі Сарва пераваліўся на спіну. Пад столлю, якая здавалася нерэальна далёкай, "тлела" флюарэснэнтная лямпа. Аднекуль збоку цягнула холадам, але інспектар быў нават гэтаму рады — йверазіла не горш за нашатырны спірт. Яшчэ б вады...
Адлічыўшы сто ўдараў сэрйа, Сарва распачаў новую спробу cecui. Атрымалася. Хутчэй за ўсё, месйа, дзе ён знаходзіўся, з'яўлялася падсобным памяшканнем. Інспектар і не спадзяваўся, што анархісты пазабывалі замкнуйь дзверы, але ўсё ж палічыў неабходным праверынь гэта. Металічнае палатно не паддалося.
Колькі прайшло часу? Што стала з Медыянай і Мардам? I хто такі куратар? Пытанні круйіліся ў галаве, і ад гэтага станавілася толькі горш. Сарва дакрануўся рукой да шыі і намайаў невялікую пухліну. Нібы пасля ўкусу камара. Стралялі ін'екцыйным дроыікам, начыненым снатворным сродкам. За выкдючэннем агульнай слабасйі, нічога не балела. Ахоўнікі не дурні, каб забівайь інспектара на вачах ва ўсёй камуны. Напэўна, знойдуцца і такія, хто будзе супрань забойства.
— Нікава, які спосаб імітаыыі няшчаснага выпадку яны для мяне абралі?
Капітуляныя ў намеры Сарвы не ўваходзіла, бо ў яго распараджэнні знаходзілася монамалекулярная нітка, схаваная ў трэйім левым маляры. He дадумаліся анархісты і да таго, каб састрыгчы інспектару пазногйі на вялікіх пальнах рук. Будунь карысныя таксама навыкі самаабароны без зброі.
— Трэба толькі прымусійь камунараў адчынійь дзверы.
Сарву больш за ўласны хваляваў лёс Марды. Тое, што намесніка Палты — начальніка навукова-даследчай станныі "Клаўдзій Пталемей" — не было ў ангары пры поўным камплекйе ўсюдыходаў, навявала нядобрыя думкі. Яшчэ адно забойства наўрад ui што зменінь.
Нечакана лязганула засаўка, і ў дзвярах з'явілася шчыліна, з якой на інспектара глянула вінтовачнае дула.
— Адысні! — загадаў хрыплы голас. Яго гаспадар хаваўся ў паўзмроку калідора. I быў баявік не адзін.
Сарва паслухмяна зрабіў два крокі назад. У імправізаваную турэмную камеру ўвайшоў Марда. Аднак усмешка, якая было азначылася, спаўзла з твару інспектара.
— Мне трэба было б здагадаййа раней.
— Як вы там любійе казайь, спадар Сарва, д'ябал хаваейua ў дэталях?.. — па знаку намесніка Палты да ног інспектара кінулі службовы камбінезон і абутак. — Гэтае правіла не заўсёды прануе. Калі б не гэта нікчэмнаснь Медыяна, вы б да гэтага часу так і заставаліся ў недасведчанасйі... Так, "Антыфон Афінскі" — маё дзейішча. Хай і далёка не ідэальнае, але вельмі карыснае.
— А як жа "Liberte, Egalite, Fraternite"?
— Кіныіе! Гэтая лухта падыходзіць толькі для інфантыльных ідыётаў з курынымі мазгамі.
— Медыяна мёртвая? — інспектар пачаў апрананйа, непрыкметна прамайваючы швы.
— Ну, зразумела, спадар Сарва. Да чаго ставійь на няўдачнікаў?.. Вы можане не старанйа — зброі ў вашых вопратны і абутку больш няма. I не рабійе рэзкіх рухаў. Мне б не хайелася праблем.
— На каго вы npauyeue? — інспектар скончыў з камбінезонам і пачаў найягвань чаравікі. Усё ў крыві.
— Вы трымаейе мяне за ідыёта, спадар Сарва? — шчыра здзівіўся Марда. — Няўжо вы думаене, што я назаву вам імёны заказчыкаў?
— А як жа апошняе жаданне?
— He кажыне глупстваў, спадар Сарва. Я зусім не збіраюся гуляйь з вамі ў гэтыя дурныя гульні!.. Калі вы такі геній, якім сябе выстаўляейе, то здагадайнеся самі.
Інспектар пакінуў прапазійыю намесніка Палты без адказу. У дадзены момант яго больш йікавіла іншае. У дзвярах тырчалі двое з вінтоўкамі. Колькі яшчэ чакае звонку, заставалася здагадваййа.
— Што вы капаейеся, спадар Сарва? — выплюхнуў раздражненне Марда. — Хутчэй! Мне яшчэ паведамляйь на "Клаўдзій Пталемей" аб вашай заўчаснай смерйі.
— Рана ні позна...
— He трэба патэтыкі, спадар Сарва! — абарваў намеснік Палты. — На выхад!
Ахоўнікі размяшчаліся прафесійна, не перакрываючы адзін аднаму лінію агню і трымаючы дыстанйыю.
— Можа, хайя скажайе, якую смерйь вы мне прыгатавалі, спадар Марда?
— Хутка даведаейеся... Апранайце! — у інспектара палянела яго ўласная бронекамізэлька. Анархісты найэліліся ў галаву Сарвы. He заставалася нічога іншага, як падпарадкаваййа ў чаканні зручнага моманту для контратакі. — А цяпер — рухаййеся!
На "Антыфон Афінскі" нібы спусйілася змярканне — лямпы гарэлі ў палову напалу. За калідорам, па якім вялі інспектара, не сачылі — падлога літаральна патанала ў сменйі. Праз паўсотні метраў натыкнуліся на труп. На грудзях уладальніка прычоскі mohawk чырванелі дзве кулявых адтуліны. Дзевянь міліметраў, наколькі разумеў Сарва.
За паваротам ляжалі яшчэ двое забітых — жанчына пад сорак з азызлым тварам і падлетак, упрыгожаны мноствам татуіровак. Інспектар мімаволі зменшыў крок.
— Вас жа папярэджвалі, спадар Сарва, што не варта правакаваць камунараў, — здзекліва ўсміхнуўся намеснік Палты. — А вы праігнаравалі словы Медыяны... Вось зараз палюбуййеся на тое, што вы нарабілі.
Інспектар не сумняваўся ў тым, што камунараў застрэлілі з пісталета, які належаў яму. Выглядала йалкам праўдападобна — разгневаныя анархісты напалі на палійэйскага, і ён быў вымушаны прымяніыь зброю на паражэнне.
— Застрэлілі зусім яшчэ дзійя... — Марда асуджальна пакруніў галавой. — Зразумела, вы абаранялі ўласнае жыййё, але хіба складана прадбачынь, якой будзе рэакныя гэтых свабодалюбных людзей на вашу асліную ўпартасйь?
— Вы — падлюга, спадар Марда! — успыхнуў Сарва. Двум ахоўнікам давялося прыкласні максімум намаганняў для таго, каб утрымань інспектара.
— Трэба ж было такому здарынна, што вы апынуліся ў закансерваваным сектары, — здавалася, рэакцыя Сарвы забаўляе намесніка Палты, — ды яшчэ прама над закінутай шахтай... Рашотка вентыляйыйнага калодзежа магла б праслужынь і даўжэй, вось толькі каму за ёй было сачынь?.. Шаннаў выжыйь пасля падзення з вышыні шэсйьдзесят метраў у вас не мелася...
Інспектар не пакідаў спробаў вырваййа да таго часу, пакуль на яго не наваліліся яшчэ чайвёра баевікоў. Высветлілася, што Медыяна набірала "прэтарыянскую гвардыю" сярод адстаўных супраноўнікаў армейскіх спеныяльных падраздзяленняў, паліцыі і прыватных ахоўных фірм.
— Думаю, пытанняў у камісара Айнбунда не ўзнікне. Шкада, канешне, страйійь такога каштоўнага супрацоўніка, аднак што зробіш? Мы не ўладныя над сваім лёсам...
Сарву, які ўпіраўся, без няжкасйі падхапілі і пайягнулі да раз'едзеных карозіяй прутоў. Патрабавалася тэрмінова нешта
рабійь. Інспектар біўся з апошніх сіл, але адолень шасйярых прафесіяналаў, кожны з якіх не саступаў яму самому, не здолеў. Слабасць пастаянна давала пра сябе ведайь.
Марда абачліва трымаўся ад звалкі ўбаку.
— 3 вамі было йікава, спадар Сарва. Шкада, што ў гэтым жыіші мы апынуліся па розныя бакі барыкад...
Калі Пекла і існавала, то брамай у яго з'яўлялася забраная ржавымі прутамі дзірка вентыляныйнага калодзежа.
— Прабачые, спадар Сарва, але ўгоду не прапаную. Ведаю, што адмовійеся... Ды і ваша згода замянійь Медыяну пры йяперашнім становішчы спраў будзе няшчырай. Так што выбачаййе!
"Антыфон Афінскі" нечакана выбухнуў трэскам стрэлаў, тупатам ног і крыкамі "Рэвалюйыя!". На твары куратара адбілася здзіўленне.
— Гэта яшчэ што такое?
Ахоўнікі імгненна забыліся пра інспектара — дзейнічаючы як адзіны арганізм, яны пырснулі ў бакі, займаючы пазіыыі.
— РЭВАЛЮНЫЯ!
Сарва не губляў ніводнага імгнення — ён кінуўся на намесніка Палты і здзейсніў захоп за шыю і галаву ззаду, адначасова выхопліваючы ў Марды пісталет. Каштоўны сведка спатрэбіййа і ў якасні жывога шчыта.
22-27 чэрвеня 2016 гола
ФАРМІСІІАС ЭНАСІХТОНА
Дапамога камунараў прыйшлася як нельга дарэчы — баевікі Марды, намесніка начальніка навукова-даследчай станйыі "Клаўдзій Пталемей", адразу ж забыліся пра інспектара Дэпартамента пазаземных крымінальных расследаванняў Ратаўта Сарву. А той не стаў марудзійь. Памерйі інспектар не баяўся — не аднойчы даводзілася глядзейь смерні ў твар, але падсвядома не ханеў, каб менавіта гэты дзень аказаўся апошнім.
Падзеі развіваліся настолькі імкліва, што ў памяйі Сарвы яны адклаліся ваўчкамі маляўнічых плям. Рызыкаваць уласнымі жыййямі дзеля куратара ахоўнікі не пажадалі і, нягледзячы на пагрозы з боку Марды, склалі зброю і здаліся.
Літаральна затапіўшы ўзровень, узброеныя хто чым камунары не адмовілі сабе ў задавальненні збійь баевікоў. Пры гэтым некаторыя анархісты настолькі захапіліся, што інспектар нават вымушаны быўумяшаййа.
— Гэта будзе занадта прымітыўная помста, — знайшоў патрэбныя словы Сарва.
Самае дзіўнае заключалася ў тым, што інспектара паслухаліся. Нянавіснь да "Левіяфана"-дзяржавы змянілі разважнаснь і прагматызм. Ахоўнікаў заштурхалі ў адзін з пустых складоў і прыставілі ўзброеную ахову. Пад арышт змясыілі і ўсіх тых, каго падазравалі ў супрайоўнійтве з Медыянай.
— Як жа камуна без лекара? — прытворна занепакоіўся разамлелы ад алкаголю Асклепій, калі на яго руках захліснулася аднаразовая пластыкавая сйяжка.
КНІГІ ОНЛАЙН
