Расследаванні інспектара Сарвы
Сяргей Белаяр
Выдавец: Галіяфы
Памер: 320с.
Мінск 2018
— Пры неабходнасйі я звярнуся па дапамогу да вас. Але адразу папярэджваю: забінь кагосыаі яшчэ, як вы забілі Малатэсту, я вам не дам. — Слабасць усё яшчэ не прайшла.
— Пра што гэта вы, спадар Савр... Сарва?.. Я ні ў чым не вінаваты! Кроў — на руках людзей Медыяны. Я быў катэгарычна супрайь забойства. Але хіба паспрачаешся з тымі, у каго зброя?
— У ступені вашай вінаватасйі будзе разбіраййа суд, спадар Асклепій. Пакуль што я абвінавачваю вас у саўдзеле ў забойстве.
— Гэта ўсё Медыяна! — кінуў "медык" і зайягнуў песню, у якой усе словы былі недрукаванымі. Ён і не думаў палохаййа нават пасля таго, як апынуўся пад замком.
Сумеснымі намаганнямі была ўсталявана радыёсувязь з арбітальнай станцыяй М8 "Уолтар Фрэдэрык Гейл". Інспектар абачліва не стаў звяртаыйа да Палты. Нельга выключайь таго, што кіраўнік "Клаўдзія Пталемея" таксама замешаны.
— Вы не пачуеце ад мяне ні слова, спадар Сарва, — адрэзаў Марда.
— Вельмі шкада, — інспектар закрыў электронны бланк новай крымінальнай справы і прыбраў планшэтны персанальны камп'ютар. — Суд прыняў бы пад увагу садзейнічанне следству. Глядзіш, атрымалі б менш.
— Вы думаейе, да суду дойдзе? — ухмыльнуўся намеснік Палты. Уменню валодаць сабой куратара заставалася толькі пазайздросційь. Здавалася, яго зусім не хвалюе змена статусу.
— Я прыкладу для гэтага максімум намаганняў, — паабяйаў Сарва, якога не пакідала адчуванне, што ў рукаве Марды прыхаваны яшчэ адзін туз. На анархістаў, мала знаёмых з дысйыплінай, спадзяваіша было не трэба. He факт, што ўсе змоўшчыкі куратара апынуліся пад арыштам. А раптам вырашаць вызвалінь затрыманага?
— Поспехаў! — намеснік Палты і не думаў хавань здзеку.
Забяспечынь належную ахову куратару інспектар быў не ў стане, і гэта яго нервавала. Варожае атачэнне таксама не садзейнічала душэўнаму спакою. Быў бы хойь адзін саюзнік...
— А дапамога прыбудзе яшчэ не хутка...
Забарыкадаваййа і трымайь абарону, чакаючы прыбыййя падмайавання, значыла аддань сгратэгічную ініцыятыву. Як прадстаўнік закона, дазволійь сабе падобнае Сарва не меў права.
Пасля нядоўгіх роздумаў інспектар замкнуў Марду ў той самай імправізаванай камеры, дзе ўтрымліваўся сам, а ключ, прывязаўшы на скураны шнурок, павесіў на шыю. Рызыка была вялікай, але альтэрнатыва — поўная бяздзейнасйь з перспектывай атрымаыь шах і мат. Сарва ўсталяваў на дзверы датчыкі. Пры спробе ўзлому трывожны сігнал паступіць на камунікатар інспектара.
Пазбаўленыя дыктату Медыяны, анархісты хутка самаарганізаваліся. I першым крокам стала стварэнне добраахвотнай дружыны, чальйы якой неадкладна ўзяліся за "перазагрузку". Яна ў асноўным заключалася ў тым, што камунары пачалі пазбаўляййа ад "спадчыны мінулага". Прасачыйь за тым, што знішчаенйа, фізічнай магчымасйі не мелася. Ды і хто стане слухайь Сарву?
Прафесіяналізм дружыны выклікаў у інспектара заканамерны скепсіс, аднак за адсутнасйю лепшага даводзілася спадзяваййа на анархісйкую вольнійу. Перакрыйь усе выхады з йяпер ужо "Ліберыі" камунарам было па сілах. Аднак хто прасочыйь за тым, каб насельнікі камуны не надта захапляліся ў пагроме?
Час да прыбынйя следчай групы Сарва заняў ператрусам ячэек, у якіх пражывалі ахоўнікі, а таксама зазірнуў у каюту Медыяны. Баевікі відавочна атрымалі загад не захоўваць у сябе нічога кампрамітуючага, а ў былой кіраўніны камуны пабывалі да інспектара. Глупствам было разлічваць на тое, што куратар не парупіўся пра доказы.
— Nihil... — каштоўнасйь Марды як сведкі ўзрастала шматкронь. Hi ахоўнікаў, ні простых анархістаў Сарва ў разлік
не прымаў. 3 дробнай сошкай ніхто не стане дзялійна інфарманыяй. Да выканаўйаў даводзяць выключна той мінімум, які неабходны для выканання той ui іншай задачы. — Найіснуць на Асклепія?
Абодва памочнікі Медыяны былі мёртвыя, а ў поле зроку інспектара ніхто больш не трапляў.
— He будзем нягнуйь, — выбраўшы ў якасйі кабінета для допыту бібліятэку "Ліберыі", Сарва дазволіў "медыку" anycuiuua ў крэсла насупрайь сябе. — Калі ваша інфармайыя падасна мне нікавай, я буду хадайнічайь перад судом, каб вам прызначылі мінімальна магчымае пакаранне.
— I півам бясплатна паійь будзейе? — Асклепій выскаліўся. — Толькі прасачыйе за тым, каб яно было прыстойным, a то мне ўжо парадкам абрыдла гэтая мясйовая дрэнь... Ныгарэту даййе!
— Зарабійе. — Кінуты на камунікатар погляд сведчыў аб тым, што вызвалійь намесніка Палты ніхто не спрабаваў.
"Медык" змерыў інспектара ненавісным позіркам, аднак гаварыйь усё ж пачаў:
— Papaver somniferum, ён жа — опіумны мак, вырошчваейua ў адзінайнатай йяплійы. Загадвае там Гаўнар.
— Нармальнае імя ў гэтага чалавека ёсйь? — Сарву ўжо надакучылі дурныя онімы, якімі анархісты ўзнагароджвалі адно аднаго. Жаданне адасобіцца ад сойыуму ў іх часам прымала перакручаныя формы.
— Гэта вы ў яго асабіста спытаейе, — таксічнае дзеянне алкаголю адыходзіла, і на першае месна пачало выходзійь раздражненне. — Хойь, ведаючы характар Гаўнара, я б не стаў выключайь, што назвалі яго такуласныя баыькі...
Інспектар моўчкі штурхнуў па стальнійы да "медыка" паўпусты пачак йыгарэт. Асклепій неадкладна закурыў, усім сваім выглядам паказваючы, што не адмовіўся б і ад піва.
— Яшчэ! — запатрабаваў Сарва.
— Пра друкарны станок можаце нават не пытацца...
У хуткім часе высветлілася, што стаўка на "медыка" аказалася пройгрышнай — атрыманыя ад Асклепія звесткі ўяўлялі сабой вінегрэт з малакарыснай інфармайыі і чутак. "Медыка" больш йікавіў алкаголь. Яму б яшчэ канабісу.
Закончыўшы з гутаркай, інспектар адправіўся да куратара.
— Я ж вам сказаў, што ніякіх споведзяў рабійь не буду! Якога чорта вы зноў прыпёрліся?
— Спадзеюся на вашу разважлівасйь, спадар Марда.
Тое, што намеснік Палты губляў каштоўны час, нервавала Сарву. Марда не з тых людзей, якія здаюйна без бою. Адшукайь імправізаваную камеру не так ужо і складана — дастаткова прасачынь за інспектарам. Дзверы хісткія, а дапамагань Сарву камунары не падпісваліся. Схаваййа ў сырым калідоры няма дзе. Аастаткова двух-трох баевікоў...
Інспектар машынальна дакрануўся рукой да кабуры. Азірацйа даводзілася часта. Нават з балістычнай маскай Сарва не мог адчувань сябе ў поўнай бяспены і не хваляванна за сведку.
Бег часу з кожнай хвілінай запавольваўся. Чаканне ператварылася ў сапраўднае катаванне. Інспектар лавіў сябе на тым, што штурм быў бы пераважнейшым. Пры ім Сарва хойь бы дакладна ведаў, што яму рабінь.
Хвіліны складваліся ў гадзіны, а нічога не адбывалася.
— Няўжо я памыліўся? — нельга было выключаць і таго, што анархісты сапраўды арыштавалі ўсіх змоўшчыкаў намесніка Палты. Ніхто не застрахаваны ад выпадковасні.
Палійэйскі ког інспектар сустракаў з радасню і палёгкай. Пераканаўшыся, што прыбылыя — сапраўды тыя, за каго сябе выдаюнь, Сарва снісла ўвёў калег у курс справы. Фронт работ быў шырокім, таму за справу ўзяліся, не адкладаючы ў доўгую скрыню.
— Гэта значынь, вы ніколі не ўступалі ў зносіны з заказчыкам напрамую? — У самы разгар допыту аднаго з ахоўнікаў на камунікатар інспектара паступіла паведамленне, адпраўніком якога значыўся камісар Айнбунд.
Сарву прадпісвалася даставійь Марду на "Арэс-IV" — навуковую станныю, якая належала Еўрапейскаму саюзу. I як заўсёды — ніякіх дадатковых тлумачэнняў.
Прадпісанне прымусіла інспектара задуманна. Які сэнс везці куратара за сто з лішкам кіламетраў, калі ўсе следчыя дзеянні можна і неабходна правесйі на месйы? Ні не той прыхаваны туз нарэшйе вырашыў выцягнуйь з рукава намеснік Палты?
Сарва выслаў запыт на пайверджанне. Адказ прыйшоў не раней, чым павінен быў. Нягледзячы на тое, што ў ім меўся код панверджання, інспектара не пакідала трывога. Ужо занадта ніхамірным выглядаў Марда.
— Разлічвае на тое, што адаб'юйь у дарозе?
Варыянт выглядаў больш чым рэальным. Доўгая адсутнасйь інійыятывы з боку змоўшчыкаў куратара знаходзіла сваё тлумачэнне. Да чаго непатрэбныя сведкі, ад якіх можна ўсякага чакайь?
Сарва вырашыў звесйі рызыку да мінімуму і папрасіў трох палінэйскіх суправаджань яго. Зборы не аднялі шмат часу.
Усюдыход, на якім інспектар і намеснік Палты прыбылі ў "Ліберыю", для пяцярых быў малы, таму Сарва запатрабаваў у анархістаў іншы. Машына выглядала так, нібы яе эксплуатавалі не менш за чвэрць стагоддзя.
— He хвалюйцеся, яна яшчэ вас перажыве, — запэўніў брыгадзір тэхнікаў-механікаў. Знешнаснь тыповага рабайягі, даведзеная да абсурду анархісйкай і камуністычнай сімволікай на скурных покрывах і адзенні.
Зборы атрымаліся нядоўгімі — праз трэйь гадзіны ўсюдыход з палійэйскім за рулём выехаў за браму камуны. Трасяніна пачалася адразу — йалкам пагасійь ваганні, штуршкі і ўдары рухомых элементаў і корпуса тэлескапічныя амартызатары не маглі. Ад нечаканасйі інспектар выпусйіў планшэтны персанальны камп'ютар.
— Vae! — Сарва расшпіліў рамяні бяспекі і нахіліўся за дэвайсам, не могучы падавійь раздражненне пры выглядзе самазадаволенага Марды.
I тут неба і зямля памяняліся месцамі.
За секунду нябачны гігант разламаў усюдыход напалам і кінуў абломкі ў розныя бакі.
Інспектара мойна ўдарыла аб пераборку і ў вогненнай успышйы выкінула з машыны. Сутыкненне з паверхняй атрымалася вельмі жорсткім — каб не скафандр і даведзеная да аўтаматызму рэакыыя йела, аднымі гематомамі Сарва напэўна не абышоўся б.
Аглушаны і аслеплены, інспектар, тым не менш, знайшоў сілы адпаўзйі ад задымленых абломкаў. Прызабытая млоснасць зноў схапіла Сарву за горла. Звон увушшу перашкодзіў інспектару зразумейь, што яго выклікаюнь на агульнай хвалі.
— Так, жывы я, жывы... Што з астатнімі? — Сарва не пазнаў уласны голас.
— Hi адзін не адклікаейна. — Гаварыў лейтэнант Еізбут Эрн. Або Эрм. Інспектар не мог быйь упэўнены ў правільнасйі прозвішча. Ды і ui мела гэта зараз якое-небудзь значэнне?
— He рухаййеся, спадар Сарва! — сярод палійэйскіх меўся лекар, пад кантролем якога на брызентавых санітарных насілках інспектара аднеслі ў медынынскі пункт. — Я павінен перакананна ў тым, што вы не панярпелі.
Стан медыйынскага абсталявання выклікаў у Райібора Юкі паток лаянкі.
— Лейтэнант? — слабасць брала верх. Занадта шмат перажыванняў выпалі на долю Сарвы за апошнія некалькі гадзін.
— Слухаю, спадар інспектар.
— Зараз жа праверйе ўсюдыход. Я хачу дакладна ведайь, чым справакаваны выбух.
КНІГІ ОНЛАЙН
