Расследаванні інспектара Сарвы
Сяргей Белаяр
Выдавец: Галіяфы
Памер: 320с.
Мінск 2018
— А Гюнтэр Карлавіч? — бартавы медык мог і не ведайь пра такія рэчы, аднак пытанне патрабавала адказу.
— Быць шпіёнам пры начальніку станйыі ў мае абавязкі не ўваходзійь! — як ні стараўся Чугай не падавайь выгляду, голас здрадліва ўздрыгнуў.
— Дзякую за дапамогу.
Ставіпь свой подпіс пад сведчаннем пра смерйь Сарва не спяшаўся. Злачынну зусім не абавязкова было капанна ў сейфе. Ён жа мог недзе пачунь пра герпетафобію. А такое не хаваюйь толькі ад самых блізкіх сяброў...
Інспектар накіраваўся на капітанскі моснік.
— Спадар Орсін, мне патрабуеййа ваша дапамога.
— Да вашых паслуг, спадар інспектар.
Выконваючы абавязкі начальніка станыыі перадаў кантроль над "Руалем Энгельбрэгтам Граўнінгам Амундсэнам" аднаму з падначаленых.
— У мяне да вас не зусім звыклае пытанне, спадар Орсін. Каго Путра прылічаў да сваіх сяброў?
— Няжка сказайь, спадар інспектар, — пасля непрайяглай паўзы адказаў выконваючы абавязкі. — Гюнтэр Карлавіч чалавекам быў вельмі няжкім. Мейь зносіны з ім мог не кожны... Аумаю, наўрад ui хтосьйі заслужыў гэты гонар.
— Ui не здолеейе вы назваць тых, з кім Путра мог пагаварыць па душах?
— Мне самому будзе ыікава паглядзейь на такіх людзей, спадар інспектар, — хмыкнуў Орсін.
— Путры маглі помсйійь? — Сніло так і шпацыравала па тачскрыне.
— Гюнтэр Карлавіч паслаблення не даваў нікому, у тым ліку і сабе, але тыранам не з'яўляўся. Я не ўзгадаю ніводнага выпадку, які дазваляе казайь пра тое, што хтосьці мог затаіыь супрайь яго злосйь... А вы чаму пытаейеся?
— У мяне ёснь усе падставы падазравань, што начальніку станныі дапамаглі памерйі, — Сарва свядома не стаў дзяліййа падрабязнасцямі, хойь і бачыў, што ў вачах Орсіна запалілася йікаўнасйь. — А якія ўзаемаадносіны ў Путры былі з Чугаем?
— Чыста дзелавыя.
— Пры зносінах з бартавым медыкам мне падалося, што ён... як бы гэта дакладней сфармулявайь... э... мае праблемы з алкаголем.
— He больш за любога іншага члена экіпажа, — на твар суразмоўйы набегла йень незадаволенасйі. У любым калектыве імкнуліся не выносійь смеййе з хаты. — П'е, але прануе як мае быйь. Калі ў каго і былі праблемы з алкаголем, дык гэта ў Хрыстоўнійа, аператара.
Інспектар вярнуўся да сябе ў каюту і схіліўся над аркушам сініэтычнай паперы, на якім чорным перманентным маркерам напісаў "Cui prodest? Cui bono?". Нягледзячы на запэўніванні Орсіна, сярод падначаленых Путры мог аказаййа той, хто палічыў, што начальнік станйыі зажыўся на гэтым свейе. Забівалі і за меншае...
He менш йяжкім з'яўляўся пошук адказу, як злачынен змог набійь курыльную трубку глюканатам кальйыю. Наўрад ui начальнік станцыі каму-небудзь давяраў яе ui пакідаў абы-дзе. Слядоў узлому замок каюты Путры не нёс — Сарва спейыяльна праверыў. Гэта азначала, што злачынйа трапіў у памяшканне пры дапамозе ўласнага ключа ui ж скарыстаўся часовай адсутнасйю начальніка станйыі. I зноў інспектар злавіў сябе на тым, што злачынйам павінен быйь добра знаёмы Путры чалавек.
Той, якому можна панаракайь на што-небудзь...
Аб сардэчным прыступе першым сігналізаваў намеснік начальніка станйыі. Яно і зразумела — з прычыны займанай пасады Орсін бачыў Путру часйей.
— Ён жа выйграваў ад смерйі начальніка станйыі больш за ўсіх.
"Руаль Энгельбрэгт Граўнінг Амундсэн" — грошы, прычым немалыя. I не толькі афійыйныя, але і ад кантрабанды. Кіраўнійтва станйыяй давала вялізныя магчымасйі для асабістага ўзбагачэння. Жаданне заняйь месйа начальніка было йалкам натуральным.
— I не мог Путра не давярайь свайму намесніку. Інакш які наогул сэнс ад памочніка?
Паступова ў галаве Сарвы пачала складвацйа мазаіка адгадкі. Пасдя смерйі Путры яго месйа павінен быў заняйь намеснік. Заўсёды больш выгадна прызначайь начальніка з "мясйовых",
чым усялякі раз адкамандзіроўваць яго з Зямлі. Занадта відавочна — у інспектара не мелася сумненняў у тым, што Орсін паклапаніўся пра алібі. У адваротным выпадку было б недаравальна глупа.
— I часу для таго, каб замесйі сляды, у яго мелася звышдастаткова...
Блізка з намеснікам начальніка станйыі інспектар не камунікаваў, аднак зрабінь пэўныя высновы паспеў. Орсін не адрозніваўся адмысловым розумам — далёка не дурань, але і не геній. Адчуўшы сябе абдзеленым, мог пайсні на злачынства.
— Толькі як гэта даказайь?
Некалькі хвілін прайшлі ва ўзмонненай разумовай праыы. Пасля чаго Сарва вырашыў блефавань. Адзіным варыянтам было стукнуйь падманам па самым балючым месыы. А гэтым самым балючым месйам з'яўлялася пасада. 3 не меншай верагоднасйю Орсін мог і не мейь да злачынства ніякага дачынення, але інспектар усё слабей верыў у гэта.
Яшчэ праз некалькі хвілін у гадаве інспектара паспеў план. Сарва ўзяў курс на радыёрубку, папярэдне зашыфраваўшы пасланне для камісара Айнбунда. Падазрэнняў у выконваючага абавязкі начальніка станйыі паўстань не павінна — інспектар меў зносіны з Дэпартаментам выключна з дапамогай шыфраваных радыёграм.
He маючы іншых інструкйый, радыст моўчкі прыняў радыёграму і так жа бязгучна перадаў яе. Няпер заставалася толькі чакаыь.
Каб занянь час, які патрабаваўся для атрымання адказу з Зямлі, інспектар яшчэ раз агледзеў каюту Путры і прыступіў да апытання асоб, з якімі начальнік станйыі бачыўся незадоўга да сваёй смерйі. Такіх аказалася ажно дзевяыь чалавек. Нічога новага, за выключэннем таго, што выконваючы абавязкі начальніка станныі "раптам" успомніў, што Хрыстоўніц пагражаў адпомсйінь Путры.
Чакана.
— 3-за чаго? — намаляваў зайікаўленасйь Сарва.
— Гюнтэр Карлавіч абянаў спісайь аператара на Зямлю. 3 прычыны згубнай прыхільнасйі да алкаголю.
— I Хрыстоўній пагражаў Путры, будучы ў стане алкагольнага ап'янення? Ui быў йвярозы?
— П'яны, наколькі я памятаю, спадар інспектар.
— I як даўно гэта здарылася? — інфармайыя магла аказаййа карыснай, таму Сарва не стаў ігнаравайь словы Орсіна і скрупулёзна ўнёс іх у памянь персанальнага планшэтнага камп'ютара, краем вока адзначыўшы, што на капітанскім мосніку з'явіўся радыст.
— Каля двух з паловай тыдняў таму. Аператар знаходзіўся на прайоўным месйы і слаба кантраляваў сябе. Вось тады йярпенне Гюнтэра Карлавіча і лопнула.
— Радыёграма, Монкгірд Радвілавіч! — радыст прайягнуў выконваючаму абавязкі начальніка станйыі раздрукаваны на лазерным прынтары аркуш звычайнай паперы.
Надышоў час ісйіны.
— Пры вас, спадар Орсін, калі б вы былі начальнікам станныі, падобнага напэўна бы не здарылася, — дазволіў сабе іронію Сарва. Прабегшы вачыма па тэксне, выконваючы абавязкі памяняўся з твару. — Шкада, што "Руалем Энгельбрэгтам Граўнінгам Амундсэнам" будзе камандавань іншы чалавек...
— Гэтага не можа быць, — Орсіным авалодала разгубленасйь. — Гэта месйа маё! Я ж...
— ...забіў Путру, каб заняць яго месйа? — выконваючаму абавязкі начальніка станйыі варта было б павучыййа трымайь пад кантролем свае пачуіші. — Грошай ніколі не бывае шмат, ui не праўда, спадар Орсін?
Выконваючы абавязкі аказаўся яшчэ дурнейшым, чым меркаваў інспектар. Орсін нават не зрабіў спробы абялійь сябе, а адразу ж кінуўся бегчы.
14-19 снежня 2015 гола
УІІУС САЛАМАНДРЫ
Выконваючы абавязкі начальніка транзітнай станныі "Руаль Энгельбрэгт Граўнінг Амундсэн" Монгірд Орсін аказаўся яшчэ дурнейшым, чым меркаваў інспектар Дэпартамента пазаземных крымінальных расследаванняў Ратаўт Сарва. Орсін нават не спрабаваў сказань хойь бы слова ў сваю абарону, а неадкладна кінуўся бегчы. Сарву было няняжка дагнайь злачынну. Пасля сільнага штуршка ў спіну Орсін распластаўся на падлозе, і праз імгненне яго ссунутыя за спіну рукі былі абязрушаныя пры дапамозе аднаразовай пластыкавай сйяжкі.
— Вы мае права захоўвайь маўчанне... — інспектар зачытаў былому намесніку начальніка станцыі яго правы, услед за тым монным рыўком надаў Орсіну вертыкальнае становішча. — I на што вы толькі разлічвалі, спадар Орсін?
— Хайеў збегчы на адным з караблёў, — пад асуджальнымі поглядамі таварышаў па службе злачынен панікнуў. Яго прамова нагадвала бляянне.
Сарва паморшчыўся: і гэты чалавек збіраўся кіраваць "Руалем Энгельбрэгтам Граўнінгам Амундсэнам"? За доўгія гады службы інспектару даводзілася бачынь нямала кантрабандыстаў і каругшыянераў. Орсін сярод іх быў самым вартым жалю. Наўрад ui б ён пратрымаўся доўга.
Наступным па старшынстве з'яўляўся галоўны энергетык Кгірвот Кайдаш. Яму інспектар і загадаў замкнуйь Орсіна да прыбыййя судна, якое павінна было даставіыь злачынцу на Зямлю.
— Я паведамлю аб тым, што здарылася, камісару Айнбунду, свайму непасрэднаму начальніку. Думаю, чаканне не занягнеййа.
У запасе ў Сарвы заставалася яшчэ некалькі гадзін, і ён збіраўся запратакаліраваць паказанні былога намесніка Путры.
— Але як вы здагадаліся, спадар інспектар?
— Занадта грубая работа, спадар Кайда... — загаласілая сірэна пажарнай трывогі абарвала Сарву на паўслове. Погляды ўсіх прысутных перамясйіліся на йэнтральны дысплэй, на якім дыспетчар разгарнуў трохмерную схему "Руаля Энгельбрэгта Граўнінга Амундсэна". Зялёная мадэль грузавога судна, якое займала адзінаныатую ўзлётна-пасадачную пляноўку, была падсвечана пульсавалым чырвоным колерам.
— Выбух і пажар на борце "Атланта", порт прыпіскі — Марс, — паведаміў дыспетчар. — Меркаваны час прыбыцця пажарнай каманды — дзве хвіліны сорак дзевяйь секунд. Запускаю прайэдуру прымусовай адстыкоўкі "Атланта".
Пальйы Малечыйа літаральна пырхалі над клавіятурай — калі экіпажу "Атланта" і пажарнай камандзе не ўдасйа справіййа з агнём, электрамагнітныя ўстаноўкі спыняйь сваю npauy, а спружынныя катапульты стрэляйь грузавым суднам у адкрыты космас. Нельга, каб "Руаль Энгельбрэгт Граўнінг Амундсэн" і іншыя караблі панярпелі.
Інспектар перадаў былога намесніка начальніка станйыі людзям Кайдаша, але капітанскі мосцік не пакінуў. Калі верыйь аб'ёмнай схеме, выбух адбыўся ў машынным аддзяленні, дзе праводзіліся зварачныя работы.
Дыспетчар вывеў на йэнтральны дысплэй выявы з камер відэаназірання — да "Атланта" паўзлі два рабатызаваныя комплексы, якія выклікалі аналогію з Coccinellidae. I размалёўкай, і формай, і хуткасню руху.
Рабатызаваныя комплексы параўняліся з грузавым суднам, а затым выпусйілі хобаты-адпампоўшчыкі. Доўгія гафрыраваныя трубкі, нібы самі па сабе, знайшлі тэхналагічныя адтуліны
КНІГІ ОНЛАЙН
