Расследаванні інспектара Сарвы
Сяргей Белаяр
Выдавец: Галіяфы
Памер: 320с.
Мінск 2018
— Вы гэта пра што? — прыўстаў са свайго месйа капітан "Мула-XXXIV". Бортінжынер нервова глынуў і кінуў погляд на дзверы, у думках прыкідваючы, ui паспее збегчы.
— Я бяру вас пад арышт па абвінавачванні ў захоўванні і транспартоўйы наркатычных рэчываў. — Самы час праверыйь, ui замяшаны яшчэ хто-небудзь з членаў экіпажа. Пакуль што ніхто не абазначаў намеру ўмяшайна.
— Што за глупства? — пачырванеў Нвірбут, сйіскаючы кулакі.
— Спадар Мергес прызнаўся ў злачынстве, — патлумачыў інспектар і загадаў: — Здаййе зброю і следуййе за мной.
— Ui не на "Астратэк" вы npauyeue, спадар інспектар?
Выбар тактыкі быў правільным, улічваючы найягнутыя адносіны паміж карпарайыямі і нядаўнюю паломку гіперпрывада. Гэта пайвярджала і тое, што члены экіпажа заварушыліся.
Сарва скокнуў на Нвірбута і выбіўу яго з рукі пісталет, пасля чаго паваліў капітана на падлогу і крыкнуў, выйягваючы з кабуры зброю:
— Усе назад!
Лезці пад кулю ніхто не спяшаўся.
Інспектар зачытаў Цвірбуту яго правы і зайягнуў на ссунутых за спіну руках аднаразовую пластыкавую сыяжку. Запас лаянак у Цвірбута быў вялізны. Падус з паніклым выглядам прайягнуў рукі сам.
— Дзе Туль?
— Займаейна гіперпрывадам, — бортінжынер пазбягаў погляду ў бок капітана, а той перайшоў да пагроз. У гэтай вобласйі ён валодаў незвычайна багатай фантазіяй.
— Выклічйе яго на моснік.
Падусу і ў галаву не прыйшло папярэдзійь таварыша аб небяспейы. Бортінжынера мог выдань голас, але механік нічога не западозрыў. 3 яго арыштам праблем не паўстала — як толькі Туль з'явіўся на капітанскім мосйіку, Сарва проста наставіў на яго зброю і прапанаваў не стварайь праблем.
— Спадарства, — звярнуўся інспектар да экіпажа, — вы можайе працягвайь займайна сваімі справамі. Калі спатрэбіййа, я выклічу вас для дачы паказанняў.
За старэйшага застаўся Бутвід Гадзянкі, навігатар. Ён вырашыў пытанне з размяшчэннем затрыманых — стараннямі астранаўтаў былі вызвалены чатыры жылыя ячэйкі. Сарва абачліва не стаў прызначайь ахову з ліку каманды, а размясйіўся за вынесеным у калідор сталом. Так можна было адным стрэлам забінь двух зайцоў — і нагледзейь за бандай Нвірбута, і прайягнуць азнаямленне з матэрыяламі пра смерйь пяйі чалавек на арбітальнай станныі "Kpovoq". "Праметэй" калі яшчэ прыбудзе.
Але перш за ўсё неабходна дапытайь Лю Гуанглі.
— Вы ж хань, спадар Лю? — спытаў інспектар, калі распрануты да ніжняй бялізны прадсгаўнік "Асгратэк" з замайаванымі на целе дэтэктарамі паліграфа апусйіўся ў крэсла насупрань Сарвы.
— Так, — кіўнуў Лю. На яго скуры інспектар не выявіў ніводнай татуіроўкі. А ў трыяд, роўна як у іншых крыміналь-
ных супольнасйях, яны неслі велізарную сэнсавую нагрузку. — А чаму вы пытаейеся, спадар Сарва?
— У вас своеасаблівы антрапалагічны тып.
— Мой бацька быў родам з Інданэзіі, — інспектару не здалося: інжынера-геолага сапраўды не радавала яго паходжанне. Мяркуючы па ўсім, ён хайеў быць кітайцам на ўсе сто пранэнтаў.
— Мне неабходна ваша меркаванне як спецыяліста, спадар Лю. Палярны вадзяны лёд Марса мог паслужыць у якасйі сховішча для спор нвілі?
— Мая спецыялізайыя — вулканалогія, а не геакрыялогія. Mary пракансультавайь вас датычна шчытавых вулканаў, вулканічных купалаў і правальных кальдэр, а вось у дачыненні да крыялітазоны... На жаль, у гэтай галіне я валодаю толькі агульнымі звесткамі, — інжынер-геолаг развёў рукамі.
— I ўсё ж?
— Скажам так: я не стаў бы выключайь магчымасці крыякансервайыі мійэлію ў вадзяным лёдзе або нвёрдым дыяксідзе вугляроду. Тым больш што гаворка ідзе пра іншапланетную форму жыйня, пра якую мы валодаем мінімумам інфармайыі... А чаму вы вырашылі, што гэтая дрэнь менавіта з Марса?
— У бартавым журнале сказана, што перадтым, як "Мул" быў зафрахтаваны для палёту да Сатурна, судна выкарыстоўвалася для перавозкі лёду з Марса на Месяй... Скажыне, спадар Лю, у вас ніколі не было праблем з законам?
— He, — адрэзаў інжынер-геолаг. Налкам пазбавінйа раздражнення яму не ўдалося.
— "Саньхэ хой". Вам гэта што-небудзь кажа?
— Зразумела, спадар Сарва. Таварыства, створанае пяййю айалелымі манахамі Шааліня для барайьбы з маньчжурскай дынастыяй Нын. Пра гэта ведае любы хань.
— Як і тое, у што ператварылася дзенішча "Пяці продкаў"? — інспектар не спускаў з інжынера-геолага вачэй. Лю кіўнуў, ніяк не прадэманстраваўшы свайго стаўлення да трыяды. —
Апранаййеся. Пакуль што пабудзейе пад вартай. Гэта для вашай жа бяспекі.
Пярэчанняў не было.
Лю адвялі, а разважанні Сарвы, які мерыў калідор крокамі, у хуткім часе былі перапыненыя стукам у дзверы. Барабаніў кулакамі былы капітан "Мула-XXXIV".
— Што вы хочайе, спадар Ывірбут? — інспектара не пакідала пачуішё, што ён за дрэвамі не бачыйь лесу.
— Я павінен зрабійь важную заяву. — Капітану прыходзілася казайь, падвысіўшы голас, паколькі дзверы ў жылую ячэйку па-ранейшаму заставаліся закрытымі.
— Гаварыне.
— Пры старонніх не магу. Гэта абсалютна сакрэтная інфарманыя.
Сарва выыягнуў пісталет і, адамкнуўшы замок, адступіў, гатовы ў любы момант адкрынь агонь на паражэнне. Імкнучыся не рабійь рэзкіх рухаў, з паднятымі рукамі, Цвірбут выйшаў у калідор.
— Ну? — адлегласць паміж інспектарам і капітанам не дазваляла пераадолейь яе адным скачком.
— Я — ваш калега, спадар Сарва, — панізіўшы голас да шэпту, сказаў Ывірбут. — Аператыўнік Аэпартамента па барайьбе з наркотыкамі Астрапола. "Кракадзіл" падменены з мэтай скампраметавайь "Сун'іон" і справакавань вайну паміж трыядамі... Нам бы пагаварыйь у іншым месйы.
— Вось нават як? — намаляваў здзіўленне інспектар, праігнараваўшы просьбу візаві.
— Там толькі некалькі пакуначкаў з наркотыкам. Астатняе — падманка. Ваша з'яўленне на борйе "Мула" сталася нечаканым, таму я не паспеў скончыйь мантаж запісу з камеры відэаназірання.
— Асапраўдны дэзамарфін вы знішчылі ў рэактары, я мяркую?
— Менавіта так, — сйвярджальна кіўнуў галавой былы капітан, як бы выпадкова робячы крок у напрамку Сарвы.
— I я павінен у гэта паверыыь, спадар Нвірбут? — інспектар нацягнута ўсміхнуўся і змяніў становішча йела. 3 разлікам на верагодную атаку.
— Вы ж разумеейе, спадар Сарва, што ніякіх доказаў прыналежнасйі да Дэпартамента па барацьбе з наркотыкамі пры мне быйь не павінна. Аперайыя — зусім сакрэтная! — яшчэ адзін належны здаваййа чыста выпадковым крок.
— У кожнага супрайоўніка Астрапола маеййа ідэнтыфікайыйны нумар, спадар Нвірбут. Калі ласка, назавійе свой. Я адпраўлю запыт на Зямлю.
Былы капітан памарудзіў, як быннам не адважваючыся адкрыіша старонняму, а затым, падаўшыся наперад, прадыктаваў дзесяць лічбаў.
— Вам прыйдзеййа вярнунйа пад арышт, спадар Нвір... — фальшывы супраноўнік кінуўся на інспектара, не чакаючы заканчэння сказу. I, наляйеўшы на выстаўленую нагу, са стогнам расйягнуўся на падлозе. — Па-першае, нумар павінен быйь даўжэйшым. Па-другое, вы не ўказалі паслядоўнасйь, якая пазначае індэкс Дэпартамента. Па-трэняе, падобнага роду апераыыі ажыццяўляюййа зусім іншымі падраздзяленнямі. Па-чанвёртае, ваша "легенда" нікуды не падыходзійь — ніхто не назначыйь аператыўнага супраноўніка капітанам касмічнага карабля ў сілу таго, што для кіравання суднам патрабуюнйа спейыяльныя навыкі і лётны стаж — шэсйь гадоў. Ды і які капітан возьме памочнікам юнака?
Нвірбуту, барвоваму не столькі ад болю, колькі ад злосйі, не заставалася нічога іншага, як зноў пачаыь лаяцца. I рабіў ён гэта з асалодай.
He выпускаючы былога капітана з поля зроку, Сарва падышоў да стала і высыпаў на стальнійу змесйіва кантэйнера, які да гэтага быў зачынены ў дапаможным памяшканні. Пакуначкі з наркатычным рэчывам нічым не адрозніваліся адзін ад аднаго, таму інспектар праткнуў некалькі з іхтактычнай ручкай.
— Хм, сапраўды "лялька"... Дзе сапраўдны наркотык?
— Згарэў у рэактары, — злосна плюнуў Ывірбут, пранягваючы з перакошаным ад болю тварам прыніскань да жывата скаваныя рукі.
— Што ж, давядзецца абшуквайь "Мул". Заадно і Марс праверым... He ўсякі зможа адмовіййа ад спакусы. Сто мільёнаў — вялікія грошы. Вельмі вялікія... Настолькі, што вы вырашылі, што вам іх хопіць да канйа жыцця... Збіраліся ўзарваць "Мул"?.. Хто стане шукань груз і нябожчыка?
— He разумею, пра што гэта вы.
— Я знайшоў у рухальным адсеку часнійы гексанітрагексаазаізавюрнытану.
— I што? — здзіўленне былога капітана выглядала настолькі шчырым, што ён нават забыў пра боль.
— Гіперпрывад не патрабуе прымянення гексанітрагексаазаізавюрйытану. Выпадкова выбуховае рэчыва патрапійь у паліўную камеру генератара йягі не магло. Тое, што мы ўсё яшчэ жывыя, сведчынь на карысйь таго, што злашчасная нвіль парушыла вашы планы... Дойдзейе самі або вам дапамагчы?
Нвірбут вылаяўся і так-сяк дабраўся да жылой ячэйкі.
— Павінен жа быйь нейкі спосаб... — падсвядомасйь катэгарычна не прымала версію аб недатычнасйі Лю, а інтуіныі Сарва прывык давярайь.
— Радыёграма, — навігатару нават прыйшлося папляскайь інспектара па плячы.
— Азякуй вам, спадар Гадзянкі!.. 3 вялікай доляй верагоднасйі поўная фраза гучынь як "Карны ўчынак"...
Мяркуючы па ўсім, канкурэнтам не спадабалася актыўнасйь "Сун'іон". — Лю сапраўды лічыўся інжынерам-геолагам у "Асгратэк". Свае абавязкі ён выконваў ужо больш за чатыры гады. — He дзіўна, кавалак — прынадны. Адзін рэйс — йэлых сто мільёнаў. A "Terra Nova" так і зусім — сапраўдны Кландайк...
— Hi будуйь якія-небудзь дадатковыя распараджэнні, спадар Сарва? — удакладніў навігатар, які ўвесь гэты час тактоўна стаяў убаку.
— Мне б яшчэ раз агледзець каюту Лю. Падобна, нешта я прапусйіў.
— Я магу падзяжурыйь, — падахвоніўся Гадзянкі.
Крок даволі рызыкоўны — змоўшчыкаў у Нвірбута магло быйь і больш. Але падсвядомасйь ніяк не ханела супакойваййа. I нават наадварот.
— Калі вас не абйяжарынь.
Ключы ад жылых ячэек інспектар забраў з сабой.
Папяровую палоску з адбіткам пярснёнка Сарвы і асабістым подпісам ніхто не зрываў — інспектар прайшоў у каюту і павольна павёў позіркам па баках. Прадметаў, якія паказвалі на найыянальную прыналежнасйь інжынера-геолага, хапала. Але большасйь з іх была звычайнай масавай штампоўкай.
Сарву патрабавалася нешта кампактнае, але ў той жа час такое, што адразу кідалася ў вочы.
— Такое, напрыклад, як шыйны кудмень...
КНІГІ ОНЛАЙН
