Расследаванні інспектара Сарвы
Сяргей Белаяр
Выдавец: Галіяфы
Памер: 320с.
Мінск 2018
Каб трапіць у лабараторны адсек, патрабавалася ўвесні лічбалітарны код на панэлі доступу "мыльнай бурбалкі" — мабільнага атмасфернага шлюза з армаванай шматслаёвай палімернай плёнкі — і найягнунь герметычны камплект ахоўнага адзення, аснашчаны аўтаномнай сістэмай падачы паветра і падагрэвам. He зважаючы на рабрыстую падэшву з кампаўнду этыленвініланэтату з полівінілхларыдам, ставійь нагу прыйшлося акуратна — падлогу пакрываў тоўсты пласт лёду.
— He думаю, што Бастуней нешта прапусніў.
Камплекты былі абсталяваныя сістэмай сувязі. Прымітыўнай, але ад таго не менш дзейснай.
Інспектар пайіснуў плячыма і схіліўся над трупамі. Знешніх пашкоджанняў, калі не брайь пад увагу гематому на шыі Пастэрнака і каўнерападобныя разрэзы ад некрапсіі, целы не мелі.
Абыходзіййа з мернвякамі даводзілася гранічна акуратна — вадкі азот рабіў нелы крохкімі. Здавалася, адзін няёмкі рух — і яны рассыплюйна на дробныя кавалкі.
— Скажыйе, спадар Гур, вашы падначаленыя не скардзіліся на здароўе?
— Наколькі мне вядома, не, — пасля нядоўгай паўзы адказаў начальнік станныі. — Але лепш будзе, калі вы ўдакладнійе ў бартавога медыка.
У медыйынскі пункт інспектар адправіўся неадкладна, як толькі скончыў агляд йел. Бастуней менш за ўсё нагадваў лекара. Хутчэй, былога вайскоўйа. Бартавы медык адарваўся ад папер, выслухаў пытанне і сказаў:
— Сур'ёзных праблем са здароўем ні ў каго не дыягнаставана — медыцынскія агляды праводзяйна рэгулярна.
— Гэта значыйь, чайвёра навукоўйаў, не лічачы радыёлага, які мог зваліййа, зачапіўшыся за што-небудзь, памерлі беспадстаўна? — удакладніў Сарва, рухам стыла запаўняючы пратакол допыту.
— Чалавечы арганізм, спадар інспектар, — гэта надзвычай складаная сістэма. — Медыйынскі халат на бамбізе ледзь сыходзіўся. — Сучасная навука нават йяпер не ў стане дайь адказы на ўсе пытанні. Прычын можа быйь найвялікшае мноства. На жаль, у маім распараджэнні не маеіша неабходнага абсталявання.
— Біяхімічны аналіз крыві не выявіў ніякіх адхіленняў?
— Адхіленні якога менавіта характару вас цікавяйь? — Бастуней нахмурыўся, прыкідваючы, што мог прапусйійь.
— Нанаробаты. Чужая форма жыййя. Штучныя каталізатары або інгібітары.
— Нічога такога, — адказ рушыў услед без паўзы. Валодаў сабой лекар нудоўна.
— Увесь персанал павінен здайь кроў, — тонам, што не йерпійь пярэчанняў, загадаў Сарва, — і як мага хутчэй.
— Ui не хочайе вы сказань... — прыкметна напружыўся начальнік станныі.
— He выключана, хтосьйі яшчэ можа памерці.
— Толькі гэтага не хапала! — Гур пачаў масажаваць грудзі насупраыь сэрйа, чым выклікаў у бартавога медыка прыступ актыўнасйі, а ў інспектара — здзіўленне. — Мала нам было праблем...
Пакуль лекар займаўся начальнікам станцыі, Сарва моўчкі разважаў. Зусім не факт, што Бастуней кажа праўду. "Kpovoc;" мог стайь пляйоўкай для эксперыменту. Выпрабаванні новай зброі, напрыклад. Тое, што станныя з'яўляеййа міжнароднай, не дае гарантыі недатыкальнасні. Правярайь трупы не было патрэбы — часу на тое, каб пазбавіцца ад доказаў, мелася дастаткова. Да таго ж фарсіраваная размарозка магла прывесйі да незваротнага разбурэння тканін.
— Як толькі будуйь гатовыя вынікі, паведаміне мне, — папрасіў інспектар.
— Зразумела, спадар Сарва, — кіўнуў Бастуней, відавочна не ўзрадаваны заданнем.
У тым, як памерлі навукоўцы, агульная рыса ўсё ж такі мелася — смерйь забірала мужчын у той момант, калі яны менш за ўсё гэтага чакалі. Інспектар уважліва разгледзеў усе запісы з камер відэаназірання. He выяўляючы ніякіх прыкмет трывогі, навукоўйы раптоўна падалі. Нібы ў іх заканчваўся завод.
— Адсекі кожны раз розныя... — Сарва пераканаўся ў адсутнасні слядоў мантажу. — Там ёсйь якія-небудзь крыніцы небяспечнага для жыййя выпраменьвання?
— He. — Гур яшчэ канчаткова не прыйшоў у сябе, таму суправаджаў інспектара бортінжынер Талюд Багалій, рэкамендаваны начальнікам станйыі выключна як выдатны спейыяліст і добры чалавек. Ён выклікаў сімпатыю адразу. — Мы выкарыстоўваем у якасйі крыніны энергіі сонечныя батарэі.
— Небяспечныя грузы?
— У нас — абсерваторыя, а не ваенны аб'ект, — усміхнуўшыся, нагадаў Багалій. — Нават транзітам не паступаюйь. А калі б і паступілі, Гур заканіў бы такі скандал!..
— Ля станцыі не адзначалася прысутнасйі патэнйыйна небяспечных аб'ектаў? — на раздрукаванай для яго схеме "Kpovoq" Сарва з дапамогай бортінжынера адзначыў адсекі, у якіх памерлі навукоўцы. Усе яны выходзілі на звернуты да Сонца бок.
— Нічога падобнага мы не заўважалі, — падумаўшы, даў адказ Багалій.
— Касмічныя караблі?
— Трасы праходзянь далёка ўбаку ад станйыі — суды могуйь перашкодзінь карэктнай прайы абсталявання, — бортінжынера літаральна перапаўняла гатоўнасйь зрабійь паслугу.
— Нехта ж мог і не ведайь пра гэта.
— У тысячы кіламетраў ад "Kpovoq", у трох кірунках па сферы размяшчаюнйа аўтаматычныя апавяшчальнікі, якія генеруюйь папераджальны сігнал на ўсіх частотах, якія выкарыстоўваюййа ў зоркаплаванні. Акрамя таго, падаеййа візуальны сігнал. He заўважынь яго вельмі йяжка.
Інспектар кіўнуў. Праігнаравайь сігнал сапраўды было немагчыма.
— Калі толькі... — павісла кароткая паўза. Развівайь думку ўголас Сарва не рызыкнуў. — А йяпер даваййе агледзім адсекі.
— Следуйне за мной, спадар інспектар! — Багалій тактоўна схаваў цікаўнасйь. Першай стала лабараторыя, дзе прайаваў Барта. — Я ў вашым поўным распараджэнні. Толькі скажыйе, што мне трэба рабійь.
— Баюся, мне давядзеыйа абысніся ўласнымі сіламі... На станйыі не аб'яўлялі карантын? — Контур йела абведзены не быў — Гур відавочна не разлічваў, што адбудзейна йэлая чарада смерйяў.
— 3 чаго б? — здзівіўся бортінжынер. — Нас рэдка хто наведвае, а ўсе наведвальнікі з падачы Бастунца маюнь права трапіць на "Kpovoc;" выключна пасля прад'яўлення сертыфіката прышчэплівання. У вастакі патрабавалі на падлёне.
Пытанняў у Сарвы мелася мноства — пакуль інспектар пры дапамозе магутнай лупы аглядаў адсекі, Багалій пастараўся
максімальна падрабязна на іх адказайь. На бяду, пралінь святло на смерці навукоўйаў гэта не дапамагло.
— Nihil... — Сарва, задуменна прыкусіўшы тыльны кончык стыла, апусйіўся ў крэсла ў кафердаме радыялогіі. 3 кожным імгненнем перакананасйь у натуральным характары смяротных зыходаў толькі маннела. — Інфаркт міякарда. Унутрымазгавое кровазліннё. Спыненне сэрца. Ванітавая асфіксія. Пералом аснавання чэрапа... Няўжо самі?
— Але вы ж у гэта не верыйе, спадар інспектар? — бортінжынер стараўся не наступайь на акрэслены чорным перманентным маркерам контур йела Пастэрнака. Усе, хто загінуў, у той ui іншай ступені былі яму сябрамі.
— На свядомым або падсвядомым узроўні, але я аперую фактамі, спадар Багалій. А факты — рэч упартая... — Радыёлаг упаў менавіта так, як і павінен быў, страйіўшы прытомнасйь. Як і астатнія. — Калі вас не абйяжарыць, даведаййеся ў Бастунйа аб папярэдніх выніках аналізу крыві. I папытаййе пра медыцынскія карты памерлых.
— Добра. Што-небудзь яшчэ?
— Я і так эксплуатую вас звыш усякай меры, спадар Багалій.
— Нічога страшнага, спадар інспектар, — запэўніў бортінжынер. Здавалася, што яму нават было прыемна аказвайь садзейнічанне Сарву.
Пасля сыходу Багалія інспектар вярнуўся да запісаў з камер відэаназірання. Часта адбіваючы прабел, пачаў разбірайь ледзь ui не па асобных кадрах. I зноў нічога. Але тады чаму ўсё ніяк не супакоіййа падсвядомасйь?
— Што ж я выпусйіў?
Разважанні Сарвы былі перапыненыя з'яўленнем бортінжынера.
— Усе паказчыкі ў норме, спадар інспектар... Вам проста неабходна зрабіць паўзу. Я тры разы стукаў у дзверы, аднак вы адрэагавалі толькі пасля таго, як я патрос вас за плячо.
— Напэўна, вы маейе райыю... — Сарва памасіраваў скроні, а затым рашуча падняўся. — Вока зусім замылілася... Добрая кава на станйыі знойдзеййа?
— А то як жа! — расквітнеў у задаволенай усмешйы Багалій. — Завару такую, якой вам у жыйш каштавайь не даводзілася! Прызнаюся, спадар інспектар, часам лаўлю сябе на тым, што мне трэба было нарадзіййа барыстам.
Знайшліся і электрычная плітка, і турка, і нават вострыя прыправы. Сарва пераканаўся ў тым, што бортінжынер не схлусіў, ледзь па адсеку паплыў водар кавы, якая павольна варылася.
— Цудоўна! — сказаў інспектар, зрабіўшы першы глыток.
— Я ж казаў, вам спадабаеййа! — Багалій выглядаў дашчэнту задаволеным, і Сарва не здолеў пазбавіййа ад пачуйыя, нібы ведае бортінжынера ўжо шмат гадоў. — Пачакаййе, зараз я разагрэю сыр. У мяне ёсць кашкавал панэ.
Багалій дастаў з убудаванага ў сцяну халадзільніка талерку са смажаным сырам і паставіў яе ў мікрахвалевую печ, пасля чаго заварушыўся з наладамі.
— У свой час я доўга жыў у Балгарыі...
Гледзячы на тое, як талерка за гарачатрывалым шклом павольна паварочваеййа вакол сваёй восі, інспектар нечакана ўспомніў "запальныя" люстэркі Архімеда. Кінуўшы прабачэнне, Сарва з усіх ног кінуўся ў выдзеленую яму жылую ячэйку, дзе неадкладна ўключыў на ноўтбуку прайграванне відэафайлаў.
— Так і ёсйь! — у сэрыах інспектар ляпнуў сябе па калене. Усе пянёра незадоўга да смерні абйіралі пот. Быннам у сауне. А слупок тэрмометра ў прайоўных адсеках рэдка калі ўздымаўся вышэй за адзнаку ў дзесянь градусаў.
— Што здарылася, спадар інспектар? — бортінжынер выглядаў занепакоеным.
— Мне трэба сёе-тое праверыйь... — адчуваючы, што яму нарэшне ўдалося ўхапійыа за нітку Арыядны, Сарва не спяшаўся з адказам. — Ключ ад адсека з трупамі ў Гура?
— Шыбар Далмінавіч аддаў яго мне.
— Давайые!.. Код доступу ведаеые? — ківок Багалія. — Выдатна!.. Калі ласка, запрасіне ў лабараторны адсек Бастунйа, — гэтак жа паспешліва інспектар адправіўся да імправізаванага морга. Апрануць камплект ахоўнага адзення было справай хвіліны.
Сарву ў першую чаргу йікавілі адкрытыя ўчасткі цела. Падсвечваючы сабе ручным святлодыёдным ліхтаром, інспектар узяўся за паўторны агляд. Задачу мойна аблягчала тая акалічнаснь, што на гэты раз Сарва дакладна ўяўляў, што хоча знайсйі. У сваіх чаканнях ён не ашукаўся.
— Вы хацелі мяне бачыйь? — Бартавы медык з тонкім стосам медынынскіх карт у руках чакаў інспектара перад уваходам у "мыльную бурбалку". Побач пераступаў з нагі на нагу бортінжынер.
— У памерлых не адзначалася слядоў ад апёкаў?
КНІГІ ОНЛАЙН
