Расследаванні інспектара Сарвы
Сяргей Белаяр
Выдавец: Галіяфы
Памер: 320с.
Мінск 2018
— Дакладна — не, — без паўзы адказаў чанвёрты пілот карвета "Энліль". — Плошча раёна пошукаў — пяйь квадратных кіламетраў.
— Кажыне каардынаты, мсье Мараль! — запатрабаваў начальнік Дырэкныі ўнутранай бяспекі, знакам адсылаючы старшага супраыоўніка Emeraude. — Мы зараз жа пачынаем
пошукі. Заставаййеся на месйы, я адпраўляю да вас нашых спеныялістаў.
Дзюмушэль мабілізаваў усіх, хто меў хойь нейкае дачыненне да бяспекі "Жана-Фелікса Пікара". Пасля непраняглага інструктажу сабраным у ангары камандам выдалі пошукавае абсталяванне, пачынаючы са шчупаў і заканчваючы сканерамі для глыбіннага зандавання глебы і металадэтэктарамі.
Сарва далучыўся да пашукавікоў.
Для выгоды начальніка Дырэкныі ўнутранай бяспекі ён разбіў раён пошукаў на квадраты з бокам у дзесяйь метраў. Задачу мойна ўскладняла тая акалічнасйь, што аб'ект пошукаў уяўляўся толькі ў самых агульных рысах. "Шпіёнам" магла аказайна абсалютна любая частка марсіянскага пейзажу.
На зыходзе адзінаййатай гадзіны пошукаў шчуп інспектара нечакана лёгка сышоў у грунт. Сарва апусйіўся на калені і пры дапамозе складной малой пяхотнай рыдлёўкі ўзяўся разграбань глебу, якая складам нагадвала вулканічны туф. Неўзабаве перад поглядам інспектара паўстаў выгіналы ход дыяметрам крыху больш за пяйь сантыметраў. I гэты ход вёў у бок навукова-даследчай станйыі.
— Сюды!
На кліч Сарвы паспяшаўся супрайоўнік Дырэкйыі ўнутранай бяспекі з электрамагнітным сканерам. He задаючы лішніх пытанняў, падначалены Дзюмушеля ўзяўся за работу. He прайшло і трайіны гадзіны, як на глыбіні паўтара метра прыбор выявіў прысутнаснь старонняга прадмета.
— Што гэта? — пайікавіўся начальнік Дырэкйыі ўнутранай бяспекі, гледзячы на дысплэй, дзе паволі круйілася вакол сваёй восі трохмерная праекныя. Тое, што яна адлюстроўвала, нагадвала Vermes Lumbricina.
— Пошукавы чарвячны бот, я так мяркую. — Спроба інспектара павялічыйь разрознасйь прывяла толькі да таго, што сегментаваная покрыўная тканіна, ідэнтыфікаваная як кампазіныйны матэрыял з вугляроднага валакна і нітак нікелева-
тытанавага сплаву, стала крыху больш празрыстай. — Лагічна будзе меркаваыь, што ў йэнтральным паяску знаходзіцйа акумулятар і кіруючыя мікрасхемы, а канцавое патаўшчэнне — перадатчык. Прымаючы пад увагу форму ходу, чарвячны бот можа нават перакручваййа... Спадар Дзюмушэль, калі вы маeue райыю ў сваіх здагадках датычна спадара Штэрнберга, то вялікіх поспехаў ён мог бы дасягнуйь у электроніны.
— Даставайне! — махнуў рукой начальнік Дырэкйыі ўнутранай бяспекі.
Чарвячны бот раскопвалі з усімі мерамі засцярогі, аднак не дапусыіць самаліквідайыі так і не атрымалася. Ледзь на яго трапіла сонечнае святло, як бот знік у вогненнай успышцы. Тэмпература гарэння была настолькі высокай, што пакінула толькі попел, які абсалютна не падыходзіў для аналізу. На шчасйе, ніхто не папярпеў.
— Падрыхтуййе герметычную палатку! — загадаў Дзюмушэль.
— He думаю, што гэта дапаможа. Падобна, рэжым самаліквідацыі актывуеййа пры змене ўмоў асяроддзя. На маю думку, куды больш прадуктыўным будзе адсачыйь сігнал. Рушым уздоўж ходу ў кірунку, пройілеглым станйыі.
Пасля непрайяглай паўзы начальнік Дырэкйыі ўнутранай бяспекі быў вымушаны прызнайь, што Сарва мае раныю.
Ход абрываўся засыпанай пылам і грунтам неглыбокай варонкай, якая нічым не вылучалася з навакольнага пейзажу.
— Шукаййе іншыя, спадары, — загадаў інспектар, зыходзячы з таго, што масіў даных са станцыі быў надта вялікім, як і рызыка страты адзінага чарвячнага бота. Праз дзве гадзіны падначаленыя Дзюмушэля натыкнуліся на другую варонку. Яшчэ праз гадзіну з невялікім — на трэнюю і чацвёртую. Адлегласнь паміж хадамі адрознівалася, не дазваляючы вылічыйь якуюнебудзь заканамернасйь.
— Давядзенна запытвань па дапамогу, — без радасні рэзюмаваў начадьнік Дырэкйыі ўнутранай бяспекі. — Гэтае merde можа быйь паўсюль!.. Мсье Бесэт, вы скончылі разлікі? — Дзя-
куючы таму, што перадатчык у станйыйным скафандры Сарвы быў настроены на агульную хвалю, інспектар атрымаў магчымасйь слухайь перамовы.
— Практычна.
— Que diable! Паспяшаййеся, інакш мсье Фурнье будзе незадаволены!.. I як ім толькі ўдалося пракрунійь падобную affaire пад самым нашым носам?
— Нават з вашымі магчымасйямі, спадар Дзюмушэль, адсачышь усе аб'екты, што знаходзяййа на арбійе, немагчыма. Капсулы з чарвячнымі ботамі маглі выкінуйь і на адваротным баку Марса. Ператварыйь капсулу ў монакоптэр па прынныпе крылаткі Acer palmatum — не такая ўжо і складаная справа. Капсула паслужыйь і ў якаспі пенетратара.
— Я павінен быў прадбачыйь гэта!
— Калі ўжо вы захайелі вінаванійь самога сябе, спадар Дзюмушэль, то рабійе гэта за залішнюю самаўпэўненасйь. Ніколі не лічыйе свайго ворага дурнейшым за вас. Ваш абавязак — заўсёды зыходзінь з самага горшага. Вам першапачаткова варта было выказайь здагадку, што абарона "Жана-Фелікса Пікара" ўзламаная.
— Гэтае ваша "калі ўжо"... — з разуменнем кіўнуў начальнік Дырэкйыі ўнутранай бяспекі.
— Здагадка аб дыстанйыйным счытванні напрошвалася сама сабой — як інакш растлумачынь уйечку інфарманыі? Дасканалых сістэм бяспекі не існуе. Калі б не выпадковаснь... На вашым месйы я б паклапайіўся пра пастаноўшчыкі перашкод. Перадача сакрэтнай інфармайыі прайягваеййа.
— Zut! — у сэрйах Дзюмушэль ударыў кулаком па далоні. — Выдае на тое, што мне сапраўды самы час адпраўляййа на пенсію.
Начальнік Дырэкйыі ўнутранай бяспекі пачаў аддавайь распараджэнні, а інспектар адышоў убок і стаў складайь у галаве справаздачу для камісара Айнбунда. Разбіраййа з заказчыкамі будуйь іншыя.
15-20 чэрвеня 2016 гола
ТЭХНАЗОМБІ
"...прычынай смерйі фізіка Ошвіла Мізгінайлы стала тромбаэмбалія, выкліканая трапленнем у крывяносныя сасуды каніяфагаў. У ходзе расследавання было ўстаноўлена, што інжынер-механік Дзіса Траянгар распыліў у каюце Мізгінайлы наначасйіны срэбра, якія і справакавалі трамбоз. Інійыяванае выдыханым паветрам павышэнне вільготнасні ў каюые прывяло да каталізу вірулентнасйі наначасйіц і да росту здольнасці пераадольвайь імі гема-эннэфалічны бар'ер...".
Інспектар Дэпартамента пазаземных крымінальных расследаванняў Ратаўт Сарва ўзяў паўзу — танальнасць праны рухавікоў кога "Страбон" змянілася. Гэта магло азначайь адно з двух: або сур'ёзную паломку на навукова-даследчым судне, або новае прадпісанне.
— Падобна, камісар Айнбунд збіраецца прыпаручыць мне новую справу, — інспектар замкнуў каюту і адправіўся на капітанскі мосйік з намерам праяснінь сітуаныю. На паўдарозе Сарву сустрэў Ваеконт Осяк, першы памочнік капітана.
— Мы мяняем курс, спадар інспектар, — Осяк уручыў інспектару аркуш з раздрукаваным на ім паведамленнем. — Зварочваем на Хаумеа.
— Вам належынь забрайь з турмы строгага рэжыму за нумарам тры Невара Еікінта Бяловіча, турэмнага наглядчыка. Падстава — прынягненне да крымінальнай адказнасці за забойства. — Кіраўнік Дэпартамента сваім звычкам не здраджваў. — Лаканічней няма куды. I як далёка мы ад плутоіда?
— Праз адну гадзіну і сорак шэсйь хвілін будзем на месйы. Капітан загадаў заняйь месны ў супраньперагрузачных крэслах. Апусканне праз дванаййаць хвілін.
— Дзякуй, спадар Осяк.
"Страбон" ставіўся да класа касмічных караблёў, здольных перамяшчанйа ў гіперпрасторы выключна кароткімі скачкамі. У капсуле было б зручней — у іх можна не толькі ляжань. Амаль дзве гадзіны вымушанай бяздзейнасйі прыгняталі, аднак нічога не зробіш — міжзорныя пералёты мелі свае асаблівасйі.
— Добра хойь не на другой касмічнай, — сунешыў сябе інспектар. — А то страціў бы некалькі месяйаў.
Кластары супраньперагрузачных крэслаў размяшчаліся ў адмысловым адсеку пад абаронай квантавага імпульснага разергенератара, прынцып работы якога быў заснаваны на скажэнні метрыкі магутным гравітацыйным полем. Сарву дапамаглі прышпіліцца. Час гіперскачка можна заняйь з карысйю для справы — скончынь справаздачу, напрыклад.
"Матывам злачынства з'яўляеййа асабістая непрыязнасйь Траянгара да Мізгінайлы. Пянь месяцаў таму фізік дазволіў сабе прылюдна паставіць пад сумнеў прафесійна-дзелавыя якасці інжынера-механіка. Сваю ролю адыграла і тое, штоТраянгар вельмі мойна саступаў Мізгінайлу ў фізічным развіцці.
Наначасйійы срэбра былі скрадзеныя Траянгарам у лабараторным адсеку, а ў каюту Мізгінайлы інжынер-механік трапіў, узламаўшы код доступу. Каб пазбегнуйь апазнання па запісе з камеры відэаназірання, Траянгар унёс карэктывы ў праграму сачэння..."
Сарва і не заўважыў, як пралянеў час.
Карлікавая планета мела эліпсаідальную форму і прызначалася выключна для размяшчэння на ёй устаноў пенітэнцыярнай сістэмы. Хііака і Намака нагадвалі вартавых сабак. Імі яны і з'яўляліся — спадарожнікі былі ператвораныя ў магнітныя пасткі, якія выключалі нават саму верагоднасйь унёкаў. Каб не трапійь у іх, трэба было атрымайь дазвол на пасадку.
Спускаўся інспектар на ўзлётна-пасадачным боне пад прыйэлам батарэі рэйкавых паскаральнікаў мас, з йікавасйю разглядаючы турму — россып складаных геаметрычных фігур: гірабіфасйігіўм, трыакісікасаэдр, шматграннік Сілашы, ромбатрыаконтаэдр, пяцікутны ортабікупал, гекзакісікасаэдр, ромбаўсечаны ікасададэкаэдр, бот Шварна, усечаны актаэдр і кірпаты куб.
Керамічны бетон прыняў на сябе вагу чатырохтоннага апарата, а ўбудаваныя ў падмурак пляцоўкі плоскія геакраты надзейна зафіксавалн бот. Да моманту выхаду Сарвы яго ўжо чакаў турэмны транспарт — нешта сярэдняе паміж Archelon ischyros і штальхельмам Наныянальнай народнай арміі ГДР. Асуджаныя траплялі ўнутр праз канектар і вузкі герметычны перахаднік у кармавой частны, інспектару ж належала скарыстанна службовымі дзвярыма.
— Дазвольне ўбачыйь ваш значок! — без якіх-небудзь прэамбул запатрабаваў адзін з двух сустракаючых. Спейыяльны скафандр рабіў яго падобным да гарылы. Абодва турэмныя служачыя былі ўзброены і не хавалі намераў адкрыйь агонь на паражэнне, калі нешта пойдзе не так.
— Вядома ж, — Сарва стараўся не рабінь рэзкіх рухаў. Любы турэмшчык апрыёры параноік. Служба абавязвае.
—Усё ў парадку, — волат прыбраў сканер. — Мяне клічуць Гедрымт Кардаш. Лейтэнант. Начальнік аператыўнай часйі. Дакументы гатовыя. Як толькі пакінейе адбітак далоні, зняволены ваш.
— Мне здалося, або ў вашым голасе прагучала спагада, спадар Кардаш? — не здолеў утрымайна ад некарэктнага і не зусім дарэчнага пытання інспектар. Нагадала пра сябе прафесійная нікаўнасйь.
КНІГІ ОНЛАЙН
