Расследаванні інспектара Сарвы
Сяргей Белаяр
Выдавец: Галіяфы
Памер: 320с.
Мінск 2018
— Я б сказаў, што клінічная карйіна больш нагадвала сонечную эрытэму — танкасненныя бурбалкі, якія змяшчаюйь серозную вадкасйь, лушчэнне скуры і інтэнсіўнае адслойванне эпідэрмісу.
— I як вы можайе гэта патлумачыць, спадар Бастунец? — упэўненасйь ператварылася ў перакананасыь. — "Kpovoq" жа надзейна экранаваны ад ультрафіялетавага выпраменьвання.
Лекар пайіснуў плячыма, а Сарва ўзяў курс на тэхнічнае памяшканне, у якім знайшлі нела спеныяліста па спадарожнікавай сувязі. Старая добрая лупа ў спалучэнні з цярпеннем дазволілі інспектару выявінь дэградайыю поліметылметакрылату. У іншых адсеках таксама меліся прыкметы ультрафіялетавага старэння.
— Знайшлі тое, што шукалі? — увесь гэты час бортінжынер ні на крок не адыходзіў ад Сарвы. Бастуней, пакінуўшы медыйынскія карты, пайшоў пад падставай агляду Гура.
— Застаеййа толькі зразумень, як... — актыўнасйь нейронаў галаўнога мозгу з кожнай хвілінай узрастала. Сэрйа было гатовае выскачыйь з грудзей. — Я мушу прасіыь вашай дапамогі, спадар Багалій.
— Заўсёды да вашых паслуг, спадар інспектар.
— Мне патрэбны доступ да ўнутранай базы даных станныі.
— I толькі? — Сарву нават здалося, што бортінжынер пакрыўдзіўся. — Прашу за мной!
У службовым памяшканні інспектар прагледзеў медыйынскія карты, затым адкрыў файлавую сістэму. Тое, што адсекі, у якіх памерлі навукоўйы, выходзілі на адзін бок і былі звернутыя да Сонйа, нарэшне знайшло сваё тлумачэнне.
Рэфрактар.
Шасйігранныя сегментаваныя люстэркі з берылію падыходзілі ў якасйі лінзы Фрэнэля. Высокі каэфійыент запаўнення сегментаў, сіметрыя, форма люстэрка, блізкая да кругавой, — усё гэта дазваляла факусавань сонечныя прамяні ў адным месйы.
На абраным адсеку, напрыклад.
Сарва настолькі пагрузіўся ў работу, што не заўважаў нічога навокал. Дабраўшыся да журнала руху тэлескопа, быў вымушаны зрабійь перапынак. У адсеку з'явіліся Гур і Бастуней. Начальнік станйыі выглядаў прыкметна здаравейшым.
— Спадар інспектар, мы ўжо абшукаліся вас. Мне паведамілі, што вы далёка прасунуліся ў расследаванні.
Пад незадаволеным позіркам Сарвы лекар пайіснуў плячыма. Ніхто не патрабаваў ад яго захоўвань маўчанне.
— Настолькі, спадар Гур, што я гатовы назвайь імя забоййы.
— Усё ж такі забойствы? — нахмурыўся начальнік станйыі. На ўсялякі выпадак да яго прысунуўся бартавы медык.
— Старанна спланаваныя, па-майстэрску ажыййёўленыя, стрыманыя забойствы, — кіўнуў інспектар. — I забойца зараз знаходзіййа ў гэтым адсеку.
Навукоўны пераглянуліся.
— Спадар інспектар, патлумачце! — запатрабаваў Гур.
— He ўпэўнены, што спадар Багалій вырашыййа зрабіць чыстасардэчнае прызнанне, хойь гэта і ў яго інтарэсах... — паўза занягнулася, і Сарва пранягнуў: — Кінтэн Барта, Ясвід Плоніш, Кім Муралёў, Жадвід Ламіна і Бурба Віт Пастэрнак
былі забітыя імпульсным караткахвалевым ультрафіялетавым выпраменьваннем.
— Што? — вочы Гура палезлі на лоб ад здзіўлення. Бортінжынер і бартавы медык выглядалі ашалелымі.
— йеплавы ўдар, нанесены пры дапамозе рэфрактара, справакаваў сур'ёзныя парушэнні ў рабойе ўнутраных органаў, якія і прывялі да смерйі.
— Прабачце мне мой скепсіс, спадар Сарва, а доказамі віны спадара Багалія вы валодаейе? — начальнік станйыі не збіраўся верыць інспектару на слова. Бледны выгляд бортінжынера Гур відавочна спісваў на абурэнне Багалія несправядлівым абвінавачваннем.
— Даваййе для пачатку ўспомнім рабочы графік спадара Багалія. Ён дзяжурыў за пультам менавіта ў тыя дні, калі здарыліся смерйі.
— Гэта можа быйь простым супадзеннем! — запярэчыў начальнік станйыі. 3 такім імпэтам, як быішам абвінавачванні вылучылі непасрэдна супраць яго. Нават пра сэрйа забыўся.
— А тое, што ў журнале руху тэлескопа падчысцілі даныя, якія адносяййа да часу смерцяў, гэта, па-вашаму, таксама супадзенне?.. Сляды старанна замейеныя, аднак прайаваў не прафесіянал. Аднавінь інфармайыю йяжкасні не складзе. Трэба толькі час.
Гур прамаўчаў. Толькі з неразуменнем паглядзеў на Багалія, нібы дзівячыся таму, што падначалены і не думае абараняйна. А той ператварыўся ў сапраўдны саляны слуп.
— Тэлескоп кіруеіша з пульта дзяжурным аператарам. Ён жа ў рэжыме рэальнага часу можа адсачынь перасоўванне любога члена экіпажа... He маючы магчымасйі сагнайь "Мул" і скарыстанйа аварыйна-выратавальным модулем, каб схаванйа, ваш падначалены планаваў інсйэнавайь яшчэ адно забойства пад няшчасны выпадак. Мне адразу кінуліся ў вочы адсутнасйь у адсеку камеры відэаназірання і маса кабеляў пад напругай. Хто вінаваты, што ізаляныя аднаго з іх прадзіравілася, а палінэйскі такі нязграбны?
— Непераканаўча, — падтрымаў начальніка станйыі бартавы медык.
— Далей... — запас доказаў вычарпаны не быў.
— Хопійь! — не вытрымаў бортінжынер, які ў імгненне вока стаў здзейснена іншым чалавекам. — Як жа я вас усіх ненавіджу! Адны хайеді скрасйі маю прайу. Другія хочуць скрасйі маю волю... Але ў вас нічога не атрымаеййа!
У руйэ Багалія з'явілася заточка, зробленая з трохграннага напільніка.
— Quod erat demonstrandum, — рэзюмаваў інспектар. — Нестандартны інструмент для навукоўйа, вы не знаходзійе, спадары?.. А я яшчэ грашыў на сакрэтны эксперымент... 3 намі трыма вам не справіййа, спадар Багалій.
— Заткніся! — усё ў бортінжынеры выдавала хутка прагрэсавальную параною. — Вы ўсе з той пароды, якая нічога не можа стварыйь сама. Толькі ўкрасйі... Прысвоійь чужое... Але сваю прайу я вам не аддам. Лепш знішчу!
— Супакоййеся, Талюд Даўгірдавіч! Ніхто і не збіраўся красйі вашу npauy, — Бастуней паспрабаваў угаварыйь Багалія, але толькі справакаваў у бортінжынера эмайыйны выбух. Лаяўся і, рызыкуючы закрануйь таварышаў, размахваў заточкай Багалій доўга. Калі ўспышка лютасйі аслабла, сказаў:
— Замест таго каб зайздросйійь мне, самі паспрабавалі б нешта стварыйь! Хойь куды вам... Бездапаможныя нікчэмнасйі! Бязмозглыя чарвякі! Аднаклеткавыя пачвары!
— Я б папрасіў... — начальнік станйыі, не заўважаючы, што бартавы медык стараеййа яго ўтрымайь, абражана падаўся наперад.
— А ты — самы галоўны злодзей! — Багалій, заносячы заточку для ўдару, скокнуў на Гура, але на шляху бортінжынера ўстаў Сарва...
23-29 мая 2016 гола
DELATOFO TREMENJ
Тыдзень выдаўся насычаным — па заканчэнні расследавання на Сатурне, дзе бортінжынер Эйга Труш выкарыстаў у якасні прылады злачынства мініятурны электрамагнітны паскаральнік мас, які рэагаваў на у-хвалі галаўнога мозгу, інспектар Дэпартамента пазаземных крымінальных расследаванняў Ратаўт Сарва адправіўся спачатку на Энйэлад, а затым — на Паладу. I калі на спадарожніку Сатурна інспектар даў рады за тры з паловай гадзіны, то на астэроідзе давялося павазіййа. Пантрапалагічнае ператварэнне праходзіла фарсіраванымі тэмпамі. На бяду, псіхалагічная перабудова адставала ад яго.
— А я думаў, у мяне ыяжкая npaua, — хмыкнуў Ікан Мараль, упэўнена кіруючы шатлам пры ўваходзе ў атмасферу Марса, напоўненую вуглякіслым газам з прымешкамі азоту, аргону і кіслароду.
— Кожная прафесія добрая па-свойму, — з заплюшчанымі вачыма сказаў інспектар, пранягваючы перабіраць у галаве версіі, — і гэтак жа своеасабліва дрэнная, і нават агідная. Выбрань ідэальную прафесію практычна немагчыма... Optat ephippia bos piger, optat arare caballus. Колькі разоў вы самі шкадавалі аб зробленым выбары?
— Шмат, — кіўком пайвердзіў чанвёрты пілот карвета "Энліль".
— Аднак кожны раз прызнавалі, што плюсаў у ёй значна больш, чым мінусаў...
Без усякіх бачных прычын шатл мойна скаланула, рухавік выключыўся, пасля чаго шматтонны апарат стаў раскручвацua, нібы ваўчок. Пры гэтым сіла няжару няўхільна йягнула яго ўніз. Ад дзікага танйу лічбаў і літар на дысплэях замітусілася ў вачах.
— Што за пошаснь? — Мараль далучыў да пытання лаянку і, выплюнуўшы кроў з пракушанага языка, прыступіў да рэанімацыі сістэмы кіравання.
He маючы магчымасйі дапамагчы, Сарва ўчапіўся ў падлакотнікі крэсла і сйіснуў зубы — страховачныя рамяні з жахлівай сілай урэзаліся ў йела. Млоснаснь, якая навалілася, не дазваляла зрабіць глыбокі ўдых. Сэрна сніснулася ў ледзяны тугі камяк.
— Аавай жа, прайуй!
Нягледзячы на ўсе прыкладаныя намаганні пілота, шатл прайягваў кручэнне, прагна пажыраючы падзялялыя яго і паверхню "чырвонай планеты" метры. Майярык няўмольна набліжаўся, выклікаючы паніку.
— Ну ж!
3 аварыйным катапультаваннем Мараль, тым не менш, не спяшаўся. Як аказалася, нездарма — праз некалькі імгненняў, якія падаліся інспектару вечнасйю, чахарда на дысплэях нарэшце спынілася, а тармазныя рухавікі запрайавалі ў штатным рэжыме. Яшчэ нейкі час спатрэбіўся на тое, каб пагасійь кручэнне шатла і вярнуййа на запланаваную траекторыю спуску.
Сарва не хаваў выдыху палягчэння, а пілот уклаў у сакавітую лаянку ўвесь перажыты ім страх. Шанс выжыць пры падзенні са шматкіламетровай вышыні імкнуўся да нуля.
— "Арго", у вас усё ў парадку?
Манеўры шатла не засталася па-за ўвагай з боку навуковадаследчай станныі.
— Так, "Пікар", — запэўніў Мараль, выйіраючы з ілба пот і падміргваючы інспектару.
— Арыентуйнеся па святлосігнальных агнях і КГС, "Арго".
— Bac зразумеў, "Пікар"!
Пасадка прайшла без здарэнняў — пілот з ювелірнай дакладнасйю апусйіўся ў нэнтр правільнага васьмікутніка з керамічнага бетону. Калі асеў пыл, перад поглядамі мужчын паўстаў шасйіколавы ўсюдыход з паўснёртым надпісам "Jean-Felix Picard" на борйе. 3 люка выбраліся двое. Яны былі апрануты ў скафандры, якія ўяўлялі сабой сімбіёз EMU і "Biosuit".
— Вось і ганаровая варта, — усміхнуўся Мараль. — Поспехаў вам, спадар Сарва!
— Пастараюся дайь рады як мага хутчэй.
— Можа, мне варта паддаййа вам?.. Усё ж такі ў мяне званне майстра спорту.
— А я — самавук, і ніколі гэтага не саромеўся. Ну ўжо не, гуляйне ў поўную сілу. Тым саладзейшым будзе смак перамогі... Як вы думаене, што здарылася з "Арго"?
— Я паспрабую знайсйі адказ да вашага вяртання.
Інспектар апрануўся ў скафандр і пакінуў шатл праз атмасферны шлюз. Марс сустрэў Сарву слабым з-за нізкага ціску ветрам. Але нават такі вейер аказаўся здольны паднянь масу пылу.
— Хутчэй ва ўсюдыход, мсье інспектар! — загадаў адзін з двух сустракаючых. Скафандр Сарвы не падыходзіў для прайяглага знаходжання на "чырвонай планене". Інспектар нырнуў у машыну, і люк, аснашчаны крэмальернай засаўкай, адсек Сарву ад ўсюдыіснага пылу. — Клод Анры Дзюмушэль, начальнік Дырэкйыі ўнутранай бяспекі. Гэта — Віктор Бесэт, старэйшы супрайоўнік Emeraude.
КНІГІ ОНЛАЙН
