КНІГІ ОНЛАЙН
Пошук сярод кніг, што прайшлі індэксацыю гуглам. Некаторыя кнігі гугл не знаходзіць
БАГАТКА ФРАНЦ ФАМІЧ, 46 гадоў, скончыў невядомы нам універсітэт, былы асэсар Гродзенскай крымінальнай палаты, затым губернскі страпчы і калежскі сакратар Гродзенскага прыказа грамадскай апекі. Меў пад Гродна маёнтак Котра (арандаваў яго Ціт Чачот). Быў сакратаром і касірам у Гродзенскай дабрачыннай арганізацыі, дзейнасць якой была дазволена губернатарам. Жыў у доме Мірыновіча. У Гродзенскай рэвалюцыйнай арганізацыі займаў пасады рэферэнта апекі і касіра Гродзенскага паўстанцкага ваяводства да Л. Абрэмскага (чэрвень 1863 г.). Быў зняты з пасады з прычыны недакладнасцяў у вядзенні разлікаў збіраемых грошай. Высланы следчай камісіяй у Тамбоўскую губерню ў жніўні 1863 г. 24.02.1864 г. памёр ад чахоткі. Яго маёмасць была секвестравана. Рашэннем Гродзенскага губернскага праўлення ад 1(13). 12.1864 г. маёмасць падлягала канфіскацыі (НГАБ у Гродне, ф. 2, воп. 38, с. 611, а. 127; ф. 3, воп. 3, с. 2, а. 11, 114 адв., 165 адв., 206, 213-21 адв.; с. 4, а. 1-2, 21, 29; воп. 1, с. 40, а. 182 адв., 206 адв.). БАГАТКА ЮЗЭФА (ЮЗЭФІНА) АЛАІЗАЎНА, 42 гады ў 1863 г., народжаная ў Цэльшэўскім павеце Ковенскай губерні, жонка гродзенскага чыноўніка, удзельніка рэвалюцыйнай арганізацыі Ф. Багаткі. Была апекуном у Гродзенскай дабрачыннай арганізацыі, дзейнасць якой была дазволена губернатарам Шпеерам. Чалец рэвалюцыйнага жаночага камітэта (або камітэта апекі) па Гродна з абавязкамі збіраць ад памешчыц, якія жывуць у горадзе, унёскі, сачыць за шыццём бялізны паўстанцам, дапамагаць сем’ям паўстанцаў. 14(26).04.1864 г. была арыштавана, у доме адбыўся вобыск. Сама ні ў чым не прызналася, а абвінавацелі (Э. Заблоцкі і С. Урублеўскі) растлумачылі, што ведаюць пра яе дзейнасць толькі па чутках. Вызвалена ад адказнасці, секвестр зняты, адпраўлена на месца жыхарства пад строгі паліцэйскі нагляд. У кастрычніку 1863 г. атрымала білет на выезд у Тамбоўскую губерню да сасланага мужа. Прывезла яго астанкі на радзіму пасля яго смерці. Мела дачку Марыю 19 гадоў (НГАБ у Гродне, ф. 1, воп. 34, с. 768 а., а. 7 адв.; ф. 3, воп. 3, с. 2, а. 12, 206, 213-216; с. 1, а. 555; с. 4, а. 2, 20 адв.-21, 29). БАРТНОЎСКІ ФРАНЦ, сакратар Брэсцкага магістрата, быў зборшчыкам грошай па Брэсцкім павеце. Быў арыштаваны і знаходзіўся пад следствам (НГАБ у Гродне, ф. 3, воп. 3, с. 1, а. 10 адв.-11). БАЯРОЎСКІ АДАМ (АДОЛЬФ) ЦЭЛЯСФОРАВІЧ, 40 гадоў у 1864 г., скончыў Свіслацкую гімназію ў 1845 г. і стаў чыноўнікам Гродзенскага губернскага праўлення, адкуль яго перамясцілі ў канцылярыю гродзенскага губернскага пракурора, апошняе месца працы — сталаначальнік Гродзенскага павятовага паліцэйскага ўпраўлення. Калежскі сакратар, жанаты, меў 4 дзяцей. Быў пры рэвалюцыйным начальніку Гродзенскага павета Я. Каменскім (сваім сябрам па гімназіі). Б. не прызнаўся да гэтага, але сказаў следчым, што меў кантакты з Заблоцкім, які даручыў яму сачыць за дзяўчынай Войнавай, якая скупляла харчаванне для палітычных арыштантаў, а таксама паведамляць пра дзеянні мясцовых грамадзянскіх і вайсковых уладаў супраць паўстанцаў. Гэтыя функцыі ён выконваў з чэрвеня па верасень 1863 г. (да арышта Заблоцкага) з прычыны цяжкага фінансавага становішча. Арыштаваны. Пад следствам сядзеў у мурах Кармяліцкага касцёла ў Гродне. На следстве выказаў згоду прыняць праваслаўе (гэта змякчала пакаранне). Прыгавораны да пасялення ў аддаленых месцах Сібіры (Енісейскую губерню), але суд прасіў аб змякчэнні пакарання за «чнстосердечное сознанне». Рашэннем Гродзенскага губернскага праўлення ад 1(13). 12.1864 г. маёмасць падлягала канфіскацыі (НГАБ у Гродне, ф. 1, воп. 34, с. 768 а., а. 7 адв.; ф. 2, воп. 38, с. 611, а. 127; ф. 3, воп. 3, с. 2, а. 11 адв., 170-175; с. 1, а. 30-34; с. 1, а. 84 адв., 548, 554 адв.; с. 4, а. 67-67 адв.; воп. 1, с. 40, а. 216; Jodkowski J. Sylwety z roku 1863 // Echo Grodzienski. — 1926. — № 8. S. 3). БРІЭРЭ ДЭ МАРТЭРЭ УЛАДЗІСЛАЎ АЛЯКСАНДРАВІЧ, 24 гады, нарадзіўся ў Гродзенскай губерні, вучыўся ў Гродзенскай гімназіі і Маскоўскім універсітэце, у 1864 г. жыў пры бацьках у Гродне, быў вольна практыкуючым урачом. У пачатку чэрвеня 1863 г. у кватэры хворага Мілевіча быў запрошаны Э. Заблоцкім да перапіскі папер. Так ён стаў перапісчыкам у рэвалюцыйным ваяводскім бюро I. Геніўша і займаўся гэтай справай на працягу паўтары месяцаў. У сакавіку 1864 г. быў арыштаваны. Пазбаўлены дваранскага звання, маёмасць падлягала канфіскацыі. Прыгавораны да пасялення ў менш аддаленыя часткі Сібіры, але суд прасіў аб змякчэнні пакарання (НГАБ у Гродне, ф. 1, воп. 34, с. 768 а., а. 8; ф. 3, воп. 3, с. 2, а. 11,110; с. 1, а. 19-23, 98-104, 553; Jodkowski J. Rok 1863... // Echo Grodzienski. 1923. № 160. S. 3). БУЛГАРЫН ЛЕАН, сын Ваўкавыскага памешчыка, быў прызначаны ўрадавым камісарам Ваўкавыскага павета. Забіты пад час бою (НГАБ у Гродне, ф. 3, воп. 3, с. 1, а. 9 адв.). БУРЖЫНСКІ МІРАСЛАЎ БЕРНАРДАВІЧ (?, Мінская губ. ?), вучыўся ў Мінскай гімназіі на факультэце матэматычных і натуральных навук Маскоўскага ўніверсітэта і на медыцынскім факультэце Дэрпцкага ўніверсітэта. Апошні скончыў са ступенню доктара медыцыны. Падазраваўся ў выкананні пасады касіра Брэсцкага і Кобрынскага паветаў. Арыштаваны 15(27).12.1863 г. Знаходзіўся пад следствам (НГАБ у Гродне, ф. 3, воп. 3, с. 1, а. 11; ЛДГА, ф. 1248, воп. 2, с. 1320, ч. 1, а. 588-590 адв.). БЯЛАКОЗ (БЯЛАКОС) АДОЛЬФ СЦЯПАНАВІЧ (каля 1828-1863 гг.), з дваран Ваўкавыскага павета, нарадзіўся ў маёнтку Лешна. Вучыўся ў Свіслацкай гімназіі. Працаваў у Гродзенскай грамадзянскай палаце, меў чын калежскага рэгістратара. Атрымаў бронзавы медаль у памяць аб Крымскай вайне. Пазней быў настаўнікам музыкі ў Беластоку. Актыўны памочнік Б. Шварца ў стварэнні арганізацыі ў Беластоку ў 1861-1862 гг. Па паказаннях Э. Заблоцкага, выконваў абавязкі рэвалюцыйнага начальніка Беластока. Пад час следства не прызнаў сваёй віны. Высланы з прычыны палітычнай неблаганадзейнасці ў Арэнбургскую губерню (па іншых дадзеных, у Пермскую ці Табольскую губерню). Па шляху ў ссылку скончыў жыццё самагубствам (НГАБ у Гродне, ф. 1, воп. 34, с. 768 а., а. 8 адв.; ф. 3, воп. 3, с. 4, а. 63 адв. — 64; с. 2, а. 12 адв.; с. 1, а. 86, 549; воп. 1, с. 40, а. 229; Авейде О. Показання н запнскн о польском восстаннн 1863 года. — М., 1961. — С. 625; Революцнонная Россня н революішонная Польша (вторая половнна XIX в.). М.: Наука, 1967. С. 43). Ю. Вайсятыч ВАЙСЯТЫЧ ЮЗЭФ (ВОСІП) ЦІТАВІЧ, дваранін, паходзіў з вянгерскай сям’і Каралеўства Польскага, Радомскай губерні, 44 гады, вучыўся ў Радомскай гімназіі, аграном, кіраўнік маёнтка памешчыцы Дзяконскай Краснік Гродзенскай губерні. У сярэдзіне 1863 г. пераехаў на жыхарства ў маёнтак Газна Бельскага павета. Ад Міністэрства дзяржаўных маёмасцяў атрымаў срэбны медаль за пчалярства і пахвальны ліст за якасныя жыта і пшаніцу. Жанаты з 1848 г., дзяцей не меў. У рэвалюцыйнай арганізацыі выконваў ролю вайсковага рэферэнта Гродзенскага павета. Бацька Вайсятыча на следстве паказаў, што да сына прыязджалі Завістоўскі, Рэдых, Камінскі, Радавіцкі. Арыштаваны ў красавіку 1864 г. У сваёй дзейнасці В. не прызнаўся, а следства не знайшло доказаў яго віны. Спачатку быў прыгавораны да расстрэла, але пакаранне яму змякчылі — да 10 гадоў катаржных прац, маёмасць падлягала канфіскацыі. Ссылку адбываў у Іркуцку, адкуль вярнуўся па амністыі Аляксандра III. Займаўся сельскай гаспадаркай як кіраўнік маёнтка генералыпы Кіцкай. Быў жанаты на Кушлуўне з Беластоцкага ўезда (НГАБ у Гродне, ф. 1, воп. 34, с. 768 а., а. 8 адв.; ф. 3, воп. 3, с. 4, а. 44 адв. — 45 адв.; ф. 3, воп. 3, с. 2, а. 155-155 адв. 4; с. 1, а. 554; Jodkowski J. Rok 1863 w powiece... // Echo Grodzienski. — 1923. — № 34. — S. 3). ВІЛЬЧЭЎСКІ ВАЛЕРЫЯН АНТОНАВІЧ (26.04.1835 г., в. Сенна Навагрудскага павета — 28.05.1916 г., Варшава), нара- дзіўся ў Навагрудскім павеце Мінскай губерні, дваранін. Вучыўся ў Кіеўскім універсітэце Св. Уладзіміра (скончыўу 1862 г.). Быў вольна практыкуючым урачом у Слоніме. Выконваў абавязкі начальніка г. Слоніма. Быў урачом у партызанскім атрадзе Лукашэвіча, прымаў удзел у бітвах пад Міхалінам, Мілавідамі, ва ўрочышчы Бярозавае балота. Трапіў у палон. У жніўні 1863 г. арыштаваны, а ў верасні высланы на жыхарства ў г. Уфу Арэнбургскай губерні як палітычна неблаганадзейны. Праз 10 месяцаў быў ізноў накіраваны ў Гродна на допыты. Другі раз быў высланы ў Енісейскую губерню, а затым — у Мінусінск. У 1869 г. яму дазволілі перасяліцца ў Спаск Тамбоўскай губерні. У 1879 г. пакінуў Сібір і пасяліўся ў польскім горадзе Калішы, дзе займаўся медыцынскай практыкай. Публікаваў навуковыя працы па медыцыне, быў адным з арганізатараў таварыства ўрачоў (НГАБ у Гродне, ф. 3, воп. 3, с. 4, а. 54 адв. — 55; ф. 3, воп. 3, с. 2, а. 12; с. 1, а. 551; воп. 1, с. 40, а. 226; Грмцкевнч В.П. С факелом Гнппократа: Нз нсторнн белорусской меднцнны. — Мн.: Наука й техннка, 1987. — С. 194; Нгнатовнч Ф.П. Врачм Слоннмшнны — участннкн восстання 1863 года // Слонімшчына вачыма навукоўцаў і краязнаўцаў. 12522002. — Слонім: Слонімская друкарня, 2002. — С. 209, 211). ГАФМАЙСТАР (ГОФМЭЙСТЭР) АПАЛОН ПАЎЛАВІЧ (1825 г., Брэст, па іншых дадзеных, Шастакова — 1.07.1890 г., Кракаў), памешчык Брэсцкага павета маёнтка Шастакова. Пасля атрымання хатняй адукацыі вучыўся ў Варшаўскай гімназіі і Берлінскім універсітэце. Адстаўны афіцэр, удзельнік так званай «справы Рэра» ў 1846 г., калі замежныя эмісары спрабавалі арганізаваць новае паўстанне на тэрыторыі Беларусі. Сасланы на 7 гадоў у арыштанцкія роты Орскай крэпасці ў Арэнбургскай губерні. Вярнуўся дадому ў 1857 г., пасяліўся ў маёнтку Шастакова, яшчэ да 1861 г. вызваліў сваіх сялян ад прыгоннага права. У лютым 1863 г. з сямействам выехаў у Брэст-Літоўск. Ізноў уключыўся ў рэвалюцыйную дзейнасць. У красавіку 1863 г. сустрэўся ў Брэсце з камісарам Народнага ўрада Чарноцкім (Каліноўскім), пасля чаго стаў гродзенскім ваяводам, адказным за Брэсцкі, Кобрынскі і Пружанскі паветы. Праз некалькі дзён сустракаўся ў Беластоку з Каліноўскім, Урублеўскім, Духінскім. Затым паехаў у Гродна да Э. Заблоцкага, якому адвёз пячатку з надпісам «Начальнік Гродзенскага ваяводства». Недзе ад жніўня 1863 г. (у гэты час вярнуўся на жыхарства ў маёнтак) — ваявода 4 паветаў паўднёвай часткі Гродзенскага ваяводства (да названых трох дадаўся Бельскі павет). Дваравыя людзі паказалі, што часта