КНІГІ ОНЛАЙН

Аскар і матухна Ружа = Oscar et la dame Rose

Эрык-Эманюэль Шміт

Выдавец: Інтэрлато

Памер: 64с.

Мінск 2007

19.66 МБ

-	Віншую, Аскар! Твая штука табе вельмі ўдалася. Уляпіў ты ім усім смачную поўху. Толькі вось y выніку яны з зайздрасцю цяпер касавурацца на мяне.
-	Ну і начхаць на іх.
-	A што раптам здарылася?
-	Доктар Дзюсельдорф сказаў тату і маме, што я хутка памру, a яны ўцяклі.
la coupe de Béthune. Or moi, je la voulais, la coupe de Béthune !
-	Qu’est-ce que vous avez fait, MamieRose ?
-	Des amis à moi lui ont jeté de la farine lorsqu'elle est montée sur le ring. Huile plus farine, ça faisait une jolie chapelure. En trois croix et deux mouvements, je l'ai envoyée au tapis, la Sarah Youp La Boum. Après moi, on ne l’appelait plus l’anguille des rings mais la morue panée.
-	Vous m'excuserez, Mamie-Rose, mais je vois pas vraiment le rapport.
-	Moi, je le vois très bien. Y a toujours une solution, Oscar, y a toujours un sac de fa­rine quelque part. Tu devrais écrire à Dieu. Il est plus fort que moi.
-	Même pour le catch ?
-	Oui. Même pour le catch, Dieu touche sa bille. Essaie, mon petit Oscar. Qu'est-ce qui te fait le plus mal ?
-	Je déteste mes parents.
Яны брыдкія, i я ix не люблю.
Я падрабязна расказаў ёй усё, пра што ўжо расказаў, Божа, табе.
-	Гм-м...-прамовіла матухна Ружа,Гэта нагадвае мне турнір y Бэтуне, дзе мне супрацьстаяла Сара Гром-Бом, кетчыстка, якая заўсёды націрала цела алеем. Яе яшчэ называлі байцовым вугром і акрабаткай, яна выходзіла на рынг амаль голая, і як толькі хто спрабаваў яе ўхапіць імгненна выслізгвала з рук. Яна баролася толькі ў Бэтуне і кожны год выйгравала там кубак турніру. Але ж мне таксама карцела забраць той кубак!
-	1 што вы зрабілі, матухна Ружа?
-	Адны мае сябры, калі яна падымалася на рынг, сыпанулі на яе мукой. Алей, мука выдатная выйшла паніроўка. Тры прытопы, два прыёмы і я паваліла гэтую Сару ГромБом на абедзве лапаткі. Пасля той бойкі са мной яе называлі ўжо не байцовым вугром, a траской y кляры.
-	Прабачце, матухна Ружа, алеяне бачу, пры чым тут гэтая гісторыя?
-	A я выдатна бачу. Рашэнне, Аскар, ёсцьзаўсёды заўсёды недзе ёсць свой мех з мукой. Напішы Богу. Ён нашмат мацнейшы за мяне.
-	Нават y кетчы?
-	Так, нават y кетчы, y Бога заўжды перавага. Паспрабуй, мой харошы. Што табе найбольш баліць?
-	Я ненавіджу сваіх бацькоў.
-	Ну дык узненавідзь іх з усяе сілы.
-	I гэта мне кажаце вы, матухна Ружа?
-	Так. Узненавідзь іх з усяе сілы. Гэта будзе той косткай, якую ты мусіш разгрызці. A калі ты яе разгрызеш, то ўбачыш, што
-	Alors déteste-les très fort.
-	C’est vous qui me dites ça, MamieRose ?
-	Oui. Déteste-les très fort. Ça te fera un os à ronger. Quand tu l'auras fini, ton os, tu verras que ce n'était pas la peine. Raconte tout ça à Dieu et, dans ta lettre, demande-lui donc de te faire une visite.
-	Il se déplace ?
-	A sa façon. Pas souvent. Rarement même.
-	Pourquoi ? Il est malade, lui aussi ?
Là, j'ai compris au soupir de MamieRose quelle ne voulait pas m'avouer que, toi aussi, Dieu, tu es en mauvais état.
-	Tes parents ne t'ont jamais parlé de Dieu, Oscar ?
-	Laissez tomber. Mes parents, ils sont cons.
-	Bien sûr. Mais est-ce qu’ils ne t'ont jamais parlé de Dieu ?
-	Si. Juste une fois. Pour dire qu'ils y croyaient pas. Eux, ils croient juste au Père Noël.
-	Ils sont si cons que ça, mon petit Oscar ?
-	Pouvez pas vous imaginer ! Le jour où je suis revenu de l'école en leur disant qu'il fallait arrêter de déconner, que je savais, comme tous mes copains, que le Père Noël n'existait pas, ils avaient l'air de tomber d'un nuage. Comme j'étais plutôt furax d’être passé pour un crétin dans la cour de récréation, ils m'ont juré qu'ils n’avaient jamais voulu me tromper et qu'ils avaient cru, eux, sincèrement, que le Père Noël existait, et qu'il étaient très déçus, mais alors là, très déçus d'apprendre que ce n'était pas vrai ! Deux vrais tarés, je vous dis, Mamie-Rose !
-	Donc ils ne croient pas en Dieu ?
-	Non.
Et ça ne t’a pas intrigué ?
-	Si je m'intéresse à ce que pensent les cons, je n'aurai plus de temps pour ce que pen­sent les gens intelligents.
-	Tu as raison. Mais le fait que tes pa­rents qui, selon toi, sont des cons...
-	Oui. Des vrais cons, Mamie-Rose !
яна была таго зусім не вартая. Распавядзі пра ўсё гэта Богу і ў сваім лісце папрасі, каб ён да цябе прыйшоў.
-	A ён ездзіць y падарожжы?
-	Ну, па-свойму, так. Не часта. Нават можна сказаць, рэдка.
-	Чаму? Ён таксама хворы?
I па тым, як матухна Ружа задумалася, я зразумеў, што яна не хоча прызнавацца, што ты, Божа, таксама пачуваешся вельмі кепска.
-	Твае бацькі, Аскар, хіба ніколі не гаманілі з табой пра Бога?
-	Ды кіньце вы. Mae бацькі проста дурні!
-	Зразумела. Але хіба яны ніколі не гаманілі з табой пра Бога?
-	Гаманілі. Усяго адзін раз. Каб сказаць, штояныўяго не вераць. Яны вераць толькі ў Дзеда Мароза.
-	Даражэнькі Аскар! Няўжо яны аж такія дурні?
Вы нават сабе не ўяўляеце! Калі я аднойчы прыйшоў са школы і заявіў, кабяны канчалі выдурвацца, бо цяпер, як і ўсе мае сябры, я ведаю, што ніякага Дзеда Мароза няма, y іх быў такі выгляд, быццам яны з неба зваліліся. Я быў тады няслаба раззлаваны, бо падчас перапынку ў школьным двары ўсе зырыліся на мяне, як на нейкага ёлупа, a мае бацькі адразу пачалі запэўніваць, што зусім не хацелі мяне ашукваць і самі шчыра верылі, быццам Дзед Мароз ёсць, і ім вельмі прыкра, сапраўды, вельмі прыкра, што аказваецца, гэта няпраўда! Два абсалютныя боўдзілы, вось хто яны, матухна Ружа!
-	I значыць, яны не вераць y Бога?
-	Не.
-	A табе не было цікава, чаму?
-	Калі я буду цікавіцца тым, што думаюць дурні, дык y мяне не застанецца часу на тое, пра што думаюць разумныя.
-	Гэта слушна. Але ж сам факт, што твае бацькі, якія, па тваіх словах, дурні...
-	Так, матухна Ружа! Яны сапраўдныя дурні!
-	Дык я й кажу: калі твае бацькі,
-	Donc, si tes parents qui se trompent n'y croient pas, pourquoi toi, justement, ne pas y croire et lui demander une visite ?
-	D'accord. Mais vous m'avez pas dit qu'il est grabataire ?
-	Non. Il a une façon très spéciale de rendre visite. Il te rend visite en pensée. Dans ton esprit.
Ça, ça m'a plu. J'ai trouvé ça très fort. Mamie-Rose a ajouté :
-	Tu verras ; ses visites font beaucoup de bien.
-	O.K., je lui en parlerai. Enfin, pour l'instant, les visites qui me font le plus de bien, ce sont les vôtres.
Mamie-Rose a souri et, presque timide­ment, s'est penchée pour me faire un bisou sur la joue. Elle n'osait pas aller jusqu'au bout. Elle mendiait de l’œil la permission.
-	Allez-y. Embrassez-moi. Je le dirai pas aux autres. Je veux pas casser votre réputation d'ancienne catcheuse.
Ses lèvres se sont posées sur ma joue et ça m'a fait plaisir, ça me donnait chaud, avec des picotements, ça sentait la poudre et le savon.
-	Quand revenez-vous ?
-	Je n'ai le droit de venir que deux fois par semaine.
-	C’est pas possible, ça, Mamie-Rose ! Je vais pas attendre trois jours !
-	C'est le règlement.
-	Qui fabrique le règlement ?
-	Le docteur Düsseldorf.
-	Le docteur Düsseldorf, en ce moment, il fait dans sa culotte quand il me voit. Allez lui demander la permission, Mamie-Rose. Je plai­sante pas.
Elle m'a regardé avec hésitation.
-	Je plaisante pas. Si vous ne venez pas me voir tous les jours, moi j'écris pas à Dieu.
-	Je vais essayer.
Mamie-Rose est sortie et je me suis mis à pleurer.
Je ne m'étais pas rendu compte, avant, combien j'avais besoin d’aide. Je ne m'étais pas rendu compte, avant, combien j'étais vraiment malade. A l'idée de ne plus voir Mamie-Rose, je comprenais tout ça et voilà que ça me coulait en
не верачы ў Бога, памыляюцца, дык чаму б і табе ім не паверыць і не папрасіць Бога прыйсці?
-	Добра. Але хіба вы самі не казалі, што ён ляжачы хворы?
-	Я так не казала. Бог прыходзіць да кожнага сваім адмысловым спосабам. Ён прыходзіць да цябе ў думках. Ён наведвае душу.
Гэты адказ дужа прыйшоўся мне даспадобы. A матухна Ружа яшчэ дадала:
-	Ты ўбачыш, кожны яго прыход нясе з сабой шмат дабра.
-	Ну ладна. Я яму напішу. Але цяпер мне бывае напраўду добра, калі прыходзіце вы.
Матухна Ружа ўсміхнулася і амаль баязліва нахілілася, каб пацалаваць мяне ў шчаку.Ды такізастыла, ненасмельваючыся зрабіць гэта да канца. Яна толькі маліла ў мяне позіркам дазволу.
-	Ну давайце ўжо. Цалуйце. Я нікому не раскажу. Не хачу псаваць вашую рэпутацыю былой кетчысткі.
Яе вусны дакрануліся да маёй шчакі, і мне гэта было прыемна, y мяне па целе разлілося цяпло і пабеглі мурашкі; ад яе пахла пудрай і мьйам.
-	Калі вы цяпер прыйдзеце?
-	Я маю права прыходзіць два разы на тыдзень.
-	Не, матухна Ружа, гэтак няможна! Я не буду чакаць тры дні!
-	Такі тут распарадак.
-	A хто прыдумляе такі распарадак?
-	Доктар Дзюсельдорф.
-	Доктар Дзюсельдорф цяпер робіць y штаны, калі мяне бачыць. Матухна Ружа, схадзіце да яго і папрасіце, каб ён дазволіў. Я не жартую.
Яна паглядзела на мяне нерашуча.
-	Я не жартую. Калі не будзеце прыходзіць да мяне кожны дзень, я не напішу Богу.
-	Я паспрабую.
Матухна Ружа выйшла, і я заплакаў.
Я раней не задумваўся, як мне патрэбна чыя-небудзь дапамога. Толькі
larmes qui brûlaient mes joues.
Heureusement, j'ai eu un peu le temps de me remettre avant qu'elle rentre.
-	C'est arrangé: j'ai la permission. Pen­dant douze jours, je peux venir te voir tous les jours.
-	Moi et rien que moi ?
-	Toi et rien que toi, Oscar. Douze jours.
Là, je ne sais pas ce qui m'a pris, les lar­mes sont revenues et m'ont secoué. Pourtant je sais que les garçons ne doivent pas pleurer, sur­tout moi, avec mon crâne d'œuf qui ne ressem­ble ni à un garçon ni à une fille mais plutôt à un martien. Rien à faire. Je pouvais pas m'arrêter.
-	Douze jours ? Ça va si mal que ça, Mamie-Rose ?
Elle aussi, ça la chatouillait de pleurer. Elle hésitait. L'ancienne catcheuse empêchait l'ancienne fille de se laisser aller. C'était jolie à voir et ça m’a distrait un peu.
-	Quel jour sommes-nous, Oscar ?
-	Cette idée ! Vous ne voyez pas mon calendrier ? On est le 19 décembre.
-	Dans mon pays, Oscar, il y a une lé­gende qui prétend que, durant les douzes der­niers jours de l'an, on peut deviner le temps qu’il fera dans les douzes mois de l'année à venir. Il suffit d'observer chaque journée pour avoir, en miniature, le tableau du mois. Le 19 décembre représente le mois de janvier, le 20 décembre le mois de février, etc., jusqu'au 31 décembre qui préfigure le mois de décembre suivant.