КНІГІ ОНЛАЙН

Аскар і матухна Ружа = Oscar et la dame Rose

Эрык-Эманюэль Шміт

Выдавец: Інтэрлато

Памер: 64с.

Мінск 2007

19.66 МБ

Да заўтра, цалую, Аскар.
P.S. Урэшце, які ў цябе ўсё-ткі адрас?
Cher Dieu,
Ça y est, je suis marié. Nous sommes le 21 décembre, je marche vers mes trente ans et je me suis marié. Pour les enfants, Peggy Blue et moi, on a décidé qu'on verra ça plus tard. En fait, je crois qu'elle n’est pas prête.
Ça c'est passé cette nuit.
Vers une heure du matin, j'ai entendu la plainte de Peggy Blue. Ça m'a redressé dans mon lit. Les fantômes ! Peggy Blue était tortu­rée par les fantômes alors que je lui avais promis de monter la garde. Elle allait se rendre compte que j'étais un tocard, elle ne m'adresserait plus la parole et elle aurait raison.
Je me suis levé et j’ai marché jusqu'aux hurlements. En arrivant à la chambre de Peggy, je l'ai vue assise dans son lit, qui me regardait venir, surprise. Moi aussi, je devais avoir l'air étonné, car soudain j'avais Peggy Blue en face de moi qui me fixait, la bouche fermée, et j'en­tendais pourtant toujours les cris.
Alors j'ai continué jusqu'à la porte sui­vante et j'ai compris que c'était Bacon qui se tordait dans son lit à cause de ses brûlures. Un instant, ça m’a donné mauvaise conscience, j'ai repensé au jour où j'avais foutu le feu à la maison, au chat, au chien, quand j'avais même grillé les poissons rouges enfin, je pense qu'ils ont dû surtout bouillir -, j'ai songé à ce qu’ils avaient vécu et je me suis dit qu'après tout, ce n'était pas plus mal qu'ils y soient restés plutôt que de n'en avoir jamais fini avec les souvenirs et les brûlures, comme Bacon, malgré les greffes et les crèmes.
Bacon s'est recroquevillé et a cessé de gémir. Je suis retourné chez Peggy Blue.
Alors ce n'était pas toi, Peggy ? J'ai tou­jours cru que c’était toi qui criais la nuit.
Et moi je croyais que c'était toi.
On n'en revenait pas de ce qui se pas­sait, et de ce qu’on se disait : en réalité, chacun pensait à l'autre depuis longtemps.
Peggy Blue est devenue encore plus bleue, ce qui signifiait chez elle qu'elle était très génée.
Qu’est-ce que tu fais, maintenant, Os­car ?
Дарагі Божа!
Усё ў парадку, я ажаніўся. Сёння 21 снежня, я падыходжу да свайго трыццацігоддзя, і цяпер я жанаты. Наконт дзяцей, мы з Пэггі Блю вырашылі падумаць крыху пазней. увогуле я мяркую, што яна яшчэ не гатовая.
Гэта адбылося сёння ноччу.
Недзе каля першай гадзіны я пачуў, як Пэггі Блю енчыць. Гэта адразу прымусіла мяне сесці ў ложку. Прывіды! Яны мучаюць Пэггі Блю, a я абяцаў ёй стаяць на варце. Цяпер яна падумае, што я пусты балабон, ніколі больш са мною не загаворыць і будзе мець рацыю.
Я ўстаў і пайшоў на крыкі. Дабраўшыся да Пэггінай палаты, я ўбачыў, што яна сядзіць y ложку і глядзіць на мяне, здзіўленая маім з'яўленнем. Выгляд y мяне, мусіць, таксама быў здзіўлены, бо я раптам убачыў, што Пэггі Блю сядзіць і глядзіць на мяне з закрытым ротам, a я па-ранейшаму чую нечыя стогны.
Тады я прайшоў да наступных дзвярэй і зразумеў, што гэта Бекон: ён стагнаў і курчыўся ў ложку ад сваіх апёкаў. На нейкае імгненне ў мяне ўсё сціснулася ўсярэдзіне, я зноў успомніў той дзень, калі спаліў дом разам з катом і сабакам і калі з маёй віны падсмажыліся нават залатыя рыбкі зрэшты, я думаю, яны, бадай што, павінны былі зварыцца, я ўявіў, што ім давялося перажыць, і падумаў, што, можа, тое, што яны там засталіся, не горш, чым вось так, як Бекон, бясконца мучацца ад успамінаў і апёкаў, нягледзячы на ўсе перасадкі ды мазі.
Бекон скруціўся ў абаранак і перастаў енчыць. Я вярнуўся да Пэггі Блю.
-	Дык значыць, гэта не ты, Пэггі? A я заўсёды лічыў, што гэта ты крычыш уначы.
-	Ая лічыла, што ты.
Тое, што адбывалася ў гэты момант і што мы казалі адно аднаму, не ўкладвалася ў галаве: аказваецца, кожны думаў пра другога ўжо даўным-даўно.
Ef toi, Peggy 1
C'est fou ce qu'on a comme points com­muns, les mêmes idées, les mêmes questions.
Est-ce que tu veux dormir avec moi ?
Les filles, c'est incroyable. Moi, une phrase comme ça, j'aurais mis des heures, des semaines, des mois à la mâcher dans ma tête avant de la prononcer. Elle, elle me la sortait tout naturellement, tout simplement.
O.K.
Et je suis monté dans son lit. On était un peu serrés mais on a passé une nuit formi­dable. Peggy Blue sent la noisette et elle a la peau aussi douce que moi à l'intérieur des bras mais elle, c'est partout. On a beaucoup dormi, beaucoup rêvé, on s'est tenus tout contre, on s'est raconté nos vies.
C'est sûr qu'au matin, quand Madame Gommette, l'infirmière-chef, nous a trouvés ensemble, c'a été de l'opéra. Elle s'est mise à hurler, l'infirmière de nuit s’est mise à hurler aussi, elles ont hurlé l'une sur l'autre puis sur Peggy, puis sur moi, les portes claquaient, elles prenaient les autres à témoin, elles nous trai­taient de « petits malheureux » alors que nous étions très heureux et il a fallu que Mamie-Rose arrive pour mettre fin au concert.
Est-ce que vous allez foutre la paix à ces enfants ? Qui devez-vous satisfaire, les patients ou le règlement ? J'en ai rien à cirer de votre règlement, je m’assois dessus. Maintenant, si­lence. Allez vous crêper le chignon ailleurs. On n'est pas dans un vestiaire, ici.
C’était sans réplique, comme toujours avec Mamie-Rose. Elle m'a ramené dans ma chambre et j’ai un peu dormi.
Au réveil, on a pu causer.
Alors, c’est du sérieux, Oscar, avec Peggy ?
C'est du béton, Mamie-Rose. Je suis su­per-heureux. On s'est mariés cette nuit.
Mariés ?
Oui. On a fait tout ce que font un hom­me et une femme qui sont mariés.
Ah bon ?
Pour qui me prenez vous ? J'ai quelle heure est-il ? -j'ai vingt ans passés, je mène ma vie comme je l’entends, non ?
Пэггі Блю яшчэ больш пасінела, аў яе гэта азначала, што яна вельмі саромеецца.
-	Што ты збіраешся цяпер рабіць, Аскар ?
-	A ты, Пэггі?
Простазвар'яцецьможна, колькіy нас агульнага: аднолькавыя думкі, аднолькавыя пытанні.
-	Калі хочаш, можаш легчы паспаць са мной.
Дзяўчаты гэта нешта неймавернае. Я, каб вымавіць такую фразу, жаваў бы яе ў сваіх мазгах цэлымі гадзінамі, тыднямі і месяцамі. A яна заяўляла мне гэта вельмі натуральна і проста.
-	Добра.
I я залез да яе ў ложак. Было крыху цесна, але мы правялі выдатную ноч. Ад Пэггі Блю пахне ляснымі арэхамі, і скура ў яе такая далікатная, як y мяне на руках з боку цела, але ў яе такая паўсюль. Мы доўга спалі, і доўга марылі, і ляжалі зусім-зусім побач, і расказвалі кожны пра сваё жыццё.
Ясная рэч, што, калі раніцай спадарыня Гамэт, старшая санітарка, знайшла нас разам, гэта быў цэлы оперны спектакль. Яна зараўла на ўсё горла, і начная дзяжурная зараўла на ўсё горла, і яны раўлі адна наадну, потым наПэггі, потым намяне, дзверы ляскалі, яны клікалі іншых y сведкі, называлі нас "няшчаснымі нягоднікамі", хоць мы адчувалі сябе вельмі шчаслівымі, і спатрэбілася, каб прыйшла матухна Ружа, каб скончыць гэты канцэрт.
-	Вы дасце нарэшце гэтым дзецям спакою? Каму вы пастаўленыя тут служыць, пацыентам ці распарадку? Ведаеце, дзе я бачыла яго, гэты ваш распарадак, мне глыбока на яго начхаць. A цяпер змоўкніце. 1 можаце ісці ды чубіць адна адну дзе-небудзь y іншым месцы. A тут вам не базарная плошча.
I ўсё гэта безапеляцыйным тонам, як заўсёды ў матухны Ружы. Потым яна адвяла мяне ў маю палату, і я трошкі паспаў.
Калі я прачнуўся, мы змаглі пагутарыць.
Sûr.
Et puis figurez-vous que tous les trucs qui me dégoûtaient avant, quand j'étais jeune, les baisers, les caresses, eh bien, finalement, ça ma plu. C'est marrant comme on change, non ?
Je suis ravie pour toi, Oscar. Tu pousses bien.
Il n'y a qu’un truc qu'on n'a pas fait, c'est le baiser en mélangeant les langues. Peggy Blue avait peur que ça lui donne des enfants. Qu'est-ce que vous en pensez ?
Je pense qu’elle a raison.
Ah bon ? C'est possible d'avoir des en­fants si on s'embrasse sur la bouche ? Alors je vais en avoir avec la Chinoise.
Calme-toi, Oscar, il y a quand même peu de chances. Très peu.
Elle avait l’air sûre de son coup, Mamie-Rose, et ça m'a calmé un peu parce que, il faut te dire, à toi, Dieu, et rien qu'à toi, qu'avec Peggy Blue, une fois, voire deux, voire plus, on avait mis la langue.
J'ai dormi un peu. On a déjeuné en­semble, Mamie-Rose et moi, et j’ai commencé à aller mieux.
C'est fou comme j'étais fatigué, ce matin.
C'est normal, entre vingt et vingt-cinq ans, on sort la nuit, on fait la fête, on mène une vie de patachon, on ne s’économise pas assez. Ça se paie. Si on allait voir Dieu ?
Ah, ca y est, vous avez son adresse ?
Je pense qu'il est à la chapelle.
Mamie-Rose m’a habillé comme si on partait pour le pôle Nord, elle m’a pris dans ses bras et m'a conduit à la chapelle qui se trouve au fond du parc de l'hôpital, au-delà des pe­louses gelées, enfin, je vais pas t'expliquer, où c'est, vu que c'est chez toi.
Ça m'a fait un choc quand j'ai vu ta statue, enfin, quand j’ai vu l’état dans lequel tu étais, presque tout nu, tout maigre sur ta croix, avec des blessures partout, le crâne qui saigne sous les épines et la tête qui ne tenait même plus sur le cou. Ça m'a fait penser à moi. Ça m'a révolté. Si j'étais Dieu, moi, comme toi, je ne me serais pas laissé faire.
Mamie-Rose, soyez sérieuse : vous qui
-	Дык што, Аскар, y цябе гэта сур’ёзна, з Пэггі?
-	Абсалютна жалезна, матухна Ружа. Я супершчаслівы. Мы сёння ноччу з ёй пажаніліся.
-	Пажаніліся ?
-	Так. Увогуле мы займаліся ўсім, чым займаюцца мужчына й жанчына, калі яны жанатыя.
-	Восьяк?
-	A за каго вы мяне маеце? Мне ж каторая цяпер гадзіна? мне ўжо за дваццаць, я будую сваё жыццё, як сам яго разумею, хіба не?
-	Вядома.
-	I можаце сабе ўявіць: усе гэтыя штукі, якія раней мне здаваліся брыдкімі ну, калі я быў яшчэ малы, усякія пацалункі, пяшчоты, дык цяпер яны ўрэшце мне спадабаліся. Дзіўна, праўда, як чалавек мяняецца?!
-	Я вельмі за цябе рада, Аскар. Ты вельмі хутка расцеш.
-	Мы толькі адну штуку з ёй не рабілі: мы не цалаваліся так, каб дакранацца языкамі. Пэггі Блю баялася, што ў яе ад гэтага могуць быць дзеці. A вы што думаеце?
-	Я думаю, яна мае рацыю.
-	Вось як? Значыць, калі цалуешся ў вусны, могуць быць дзеці? Тады ў мяне будуць дзеці з Кітаянкай.
-	Супакойся, Аскар, на гэта, ва ўсякім разе, мала шанцаў. Вельмі мала.