КНІГІ ОНЛАЙН

Аскар і матухна Ружа = Oscar et la dame Rose

Эрык-Эманюэль Шміт

Выдавец: Інтэрлато

Памер: 64с.

Мінск 2007

19.66 МБ

-	Аскар, ты нас пазнаёміш са сваёю сяброўкай ?
-	Яна ніякая мне не сяброўка.
-	Ну, усё роўна, ты нас пазнаёміш ?
-	Сандрын. Mae бацькі. Сандрын.
-	Вельмі радая пазнаёміцца з вамі,сказала Кітаянка, адразу напусціўшы на сябе саладжавы выгляд.
Так бы яе й задушыў, здаецца.
-	Калі хочаш, Сандрын пойдзе з намі ў тваю палату.
-	Не. Сандрын застанецца тут.
Вярнуўшыся ў ложак, я заўважыў, што вельмі стаміўся, і ненадоўга заснуў. У кожным разе, гаварыць з імі не хацелася.
Прачнуўшыся, я, вядома, убачыў, што яны прынеслі гасцінцы. 3 той пары, як я пераехаў жыць y шпіталі, з размовай y маіх бацькоў увесь час цяжкасці; і таму яны носяць усякія падарункі, a пасля абеду мы нудна чытаем розныя правілы гульняў і спосабы карыстання. Мой бацька з інструкцыямі абсалютна нястомны: нават калі яны на турэцкай ці японскай мове, гэта яго не спыняе, y такіх выпадках ён бярэцца за схему і ўпарта спрабуе ў ёй разабрацца. Ён чэмпіён свету па сапсавана праведзеных вечарах y нядзелю.
Сёння ён прынёс мне лазерны плэер. I тут, калі шчыра, я быў няздольны на крытыку, бо даўно ўжо яго хацеў.
-	A вы ўчора не прыязджалі ?
-	Учора? 3 чаго гэта? Мы ж можам толькі ў нядзелю. Чаму ты пытаешся?
-	Вашу машыну бачылі на стаянцы.
-	Ну, на свеце не адзін "Джып" чырвонага колеру. Машына увогуле такая рэч, якую кожны можа памяняць, выбраць...
décider. Je sentais qu'ils voulaient me dire des choses et qu'ils n'y arrivaient pas. C’était bon de les voir souffrir, à leur tour.
Puis ma mère s'est précipitée contre moi, m'a serré très fort, trop fort, et a dit d’une voix secouée :
Je t'aime, mon petit Oscar, je t’aime tellement.
J’avais envie de résister mais au dernier moment je l'ai laissée faire, ça me rappelait le temps d'avant, le temps des gros câlins tout simples, le temps où elle n’avait pas un ton an­goissé pour me dire quelle m’aimait.
Après ça, j’ai dû m’endormir un peu.
Mamie-Rose, c'est la championne du ré­veil. Elle arrive toujours sur la ligne d’arrivée au moment ou j’ouvre les yeux. Et elle a tou­jours un sourire à ce moment-là.
Alors, tes parents ?
Nuis comme d’habitude. Enfin, ils m’ont offert Casse-Noisette.
-	Угу. He moe, што бацькоў. A шкада.
Гэтым я ix прыбіў на месцы. A тады ўзяў свой прайгравальнік і двойчы запар, проста перад імі, праслухаў дыск са "Шчаўкунчыкам". Дзве гадзіны яны не маглі перамовіцца са мною ні словам. Так ім і трэба.
-	Табе падабаецца?
-	Угу. Хочацца спаць.
Яна зразумелі, што ім пара. Было відаць, як ім цяжка. Яны не рашаліся. Я адчуваў, што яны хочуць мне нешта сказаць, але ў іх не атрымлівалася. Было прыемна бачыць, што, сваёю чаргой, і яны таксама пакутуюць.
Потым маці кінулася да мяне, моцна, нават занадта моцна абняла і сказала дрыготкім голасам:
-	Я люблю цябе, мой маленькі Аскар, я так цябе люблю.
Мне хацелася вызваліцца, але ў апошні момант я не стаў упарціцца, гэта нагадала мне мінулы час, той час, калі мы жылі ў простых і шчырых ласках і калі ў яе не было такога здушанага трывогай голасу, каб проста сказаць, што яна мяне любіць.
Пасля	гэтага я,
напэўна, ненадоўга заснуў.
UImo да майго прачынання, дык Матухна Ружа тут сапраўдная чэмпіёнка. Кожны раз, як я расплюшчваю вочы, яна якраз рве фінішную стужку на дзвярах y маю палату. I заўсёды ў яеў гэты момант усмеійка на вуснах.
-	Ну, што твае бацькі?
-	Абы што, як звычайна. Хоць падарылі нарэшце "Шчаўкунчыка".
-	"Шчаўкунчыка"?
Casse-Noisette ? Ça, c'est curieux. J'avais une copine qui s'appelait comme ça. Une sacrée championne. Elle brisait le cou de ses ad­versaires entre ses cuisses. Et Peggy Elue, tu es allé la voir ?
M’en parlez pas. Elle est fiancée à Pop Corn.
Elle te l'a dit ?
Non, lui.
Du bluff!
Je crois pas. Je suis sûr qu’il lui plaît plus que moi. Il est plus fort, plus rassurant.
Du bluff, je te dis ! Moi qui avais l'air d’une souris sur un ring, j’en ai battu des cat­cheuses qui ressemblaient à des baleines ou à des hippopotames. Tiens, Plum Pudding, l'Ir­landaise, cent cinquante kilos à jeun en slip avant sa Guinness, des avant-bras comme mes cuisses, des biceps comme des jambons, des jambes dont je ne pouvais pas faire le tour. Pas de taille, pas de prises. Imbattable !
Comment avez-vous fait ?
Quand il n’y a pas de prise, c’est que c'est rond et que ça roule. Je l’ai fait courir, his­toire de la fatiguer, puis je l'ai renversée, Plum Pudding. Il a fallu un treuil pour la relever. Toi, mon petit Oscar, tu as l'ossature légère et tu n'as pas beaucoup de bifteck, c'est certain, mais la séduction, ça ne tient pas qu'à l'os et qu’à la viande, ça tient aussi aux qualités de coeur, tu en as plein.
Moi ?
Va voir Peggy Blue et dis-lui ce que tu as sur le coeur.
Je suis un peu fatigué.
Fatigué ? Quel âge as-tu à cette heure ? Dix-huit ans ? A dix-huit ans, on n'est pas fatigué.
Elle a une façon de parler, Mamie-Rose, qui donne de l'énergie.
La nuit était tombée, les bruits réson­naient plus fort dans la pénombre, le linoléum du couloir réfléchissait la lune.
Je suis entré chez Peggy et lui ai tendu mon appareil à musique.
Tiens. Ecoute « La valse des flocons ». C'est tellement joli que ça méfait penser à toi.
Peggy a écouté « La valse des flocons ».
Вось дзіва: y мяне была сяброўка з такой мянушкай. Магутная чэмпіёнка. Умэнт калола чарапушкі суперніцам, заціскаючы іх сцёгнамі. Ну, a з Пэггі Блю ты бачыўся ?
I не нагадвайце. Яна ўжо заручаная з Папкорнам.
Гэта яна табе сказала?
Не, ён.
Гэта блеф!
Не думаю. Я ўпэўнены, што ён падабаецца ёй больш за мяне. Ён дужэйшы, з ім больш надзейна.
A я табе кажу блеф! Я на рынеу таксама глядзелася мышкай, a перамагала кетчыстак, якія нагадвам хутчэй кітоў ці бегемотаў. Узяць хоць бы тую ірландку Слівавы Пудынг: сто пяцьдзесят кілаграмаў y трыко, нашча, ды яшчэ не наліўшыся сваім улюбёным "Гінэсам", рукі як мае сцёгны, біцэпсы што два кумпякі, a ногі я нават абняць не магла. Ні таліі, нічога, за што ўхапіцца. Непераможная!
-1 што вы зрабілі?
Калі няма за што ухапіцца, значыць, штучка круглая, a калі круглая, значыць, добра куляецца. Я дала ёй спачатку набегацца, каб як след натамілася, a потым проста штурханула ды заваліла. Каб яе потым падняць, спатрэбілася лябёдка. У цябе, даражэнькі Аскар, костка, вядома, тонкая, дый біфштэкс з цябе вялікі не зробіш, але ж прываблівасць чалавека залежыць не толькі ад костак і мяса, яна залежыць і ад душэўных якасцяў. A ў цябе гэтых якасцяў хоць адбаўляй.
-	У мяне?
-	Ідзі да Пэггі Блю і скажы ёй усё, што ў цябе на душы.
-	Ну, я цяпер трошкі стаміўся.
-	Стаміўся? Колькі табе? Васемнаццаць? У васемнаццаць людзі не ведаюць, што такое “стаміўся".
Матухна Ружа ўмее гаварыць так, што вас адразу напаўняе энергія.
Ужо апусцілася ноч, кожны гук y змроку калідора чуўся мацней, на лінолеуме адсвечваў месяц.
Я ўвайшоў да Пэггі і працягнуў ёй
Elle souriait comme si c'était une vieille copine, la valse, qui lui racontait des choses drôles à l'oreille.
Elle m'a rendu l'appareil et elle m'a dit : C'est beau.
C'était son premier mot. C'est chouette, non, comme premier mot ?
Peggy Blue, je voulais te dire : je veux pas que tu te fasses opérer. Tu es belle comme ça. Tu es belle en bleu.
Ça, j'ai bien vu que ça lui faisait plaisir. Je l'avais pas dit pour, mais c’était clair que ça lui faisait plaisir.
Je veux que ce soit toi, Oscar, qui me protèges des fantômes.
Compte sur moi, Peggy.
J'étais vachement fier. Finalement, c'est moi qui avais gagné !
Embrasse-moi.
Ça, c'est vraiment un truc de filles, le baiser, comme un besoin chez elles. Mais Peggy, à la différence de la Chinoise, elle n'est pas une vicieuse, elle m’a tendu la joue et c'est vrai que ça m’a fait chaud, à moi aussi, de l'embrasser.
Bonsoir, Peggy.
Bonsoir, Oscar.
Voilà, Dieu, c’était ma journée. Je com­prends que l'adolescence, on appelle ça l'âge ingrat. C'est dur. Mais finalement, sur le coup des vingt ans, ça s’arrange. Alors je t'adresse ma demande du jour : je voudrais que Peggy et moi on se marie. Je ne suis pas certain que le mariage appartienne aux choses de l'esprit, si c'est bien ta catégorie. Est-ce que tu fais ce genre de vœu, le vœu agence matrimoniale ? Si tu n'as pas ça en rayon, dis-le moi vite que je puisse me tourner vers la bonne personne. Sans vouloir te presser, je te signale que je n’ai pas beaucoup de temps. Donc : mariage d'Os­car et Peggy Blue. Oui ou non. Vois si tu fais, ça m’arrangerait.
A demain, bisous, Oscar.
P.-S. Au fait, c'est quoi, finalement, ton adresse ?
c0où плэер.
-	Вось, вазьмі. Паслухай "Вальс сняжынак". Ён такі прыгожы, што заўсёды нагадвае мне пра цябе.
Пэггі пачала слухаць "Вальс сняжынак”. I на яе вуснах застыла ўсмешка, быццам гэтая музыка была яе даўняй сяброўкай, якая шаптала ёй на вушка нейкія забаўныя рэчы.
Потым яна аддала мне плэер і сказала:
-	Прыгожа.
Гэта было яе першае слова. Класна, праўда, для першага слова?
-	Пэггі Блю, я хацеў сказаць табе: я не хачу, каб ты рабіла аперацыю. Ты і так вельмі прыгожая. Ты прыгожая з гэтым блакітным адценнем.
Я бачыў, што ёй было прыемна чуць мае словы. Я, праўда, казаў іх не дзеля таго, але было ясна, што ёй прыемна.
-	Я хацела б, каб сёння ты, Аскар, мяне абараняў ад прывідаў.
-	Можаш разлічваць на мяне, Пэггі.
Я быў страшна горды. Урэшце я ўсёткі перамог!
-	Пацалуй мяне.
Гэтыя пацалункі ну, чыста дзявочыя рэчы, y іх, відаць, на гэта патрэба. Але ў адрозненне ад Кітаянкі, Пэггі не такая разбэшчаная, яна проста падставіла мне шчаку, і прызнаюся, калі я яе цалаваў, y мяне ў сярэдзіне таксама ўсё пацяплела.
-	Добрай ночы, Пэггі.
-	Добрай ночы, Аскар.
Вось так, Божа, прайшоў гэты дзень. Цяпер я разумею, чаму падлеткавы ўзрост называюць няўдзячным. Цяжкі перыяд. Але ўрэшце, калі спаўняецца дваццаць, усё прыходзіць да ладу. Таму сённяшняе маё жаданне да цябе такое: мне хацелася б, каб мы з Пэггі пажаніліся. Я не ўпэўнены толькі, ці ўваходзіць жаніцьба ў сферу духоўных рэчаў y тым сэнсе, ці твая гэта катэгорыя. Ты спраўджваеш такога кшталту жаданні ці не ну, такія, як падаюць y шлюбныя агенцтвы? Калі ў твой асартымент гэта не ўваходзіць, скажы
адразу, я тады звярнуся да іншай асобы. Не хачу цябе падганяць, але папярэджваю: часу ў мяне няшмат. Карацей, глядзі: шлюб Аскара і Пэггі Блю. Так ці не. Падумай, што ты тут можаш, мяне гэта задаволіць.