КНІГІ ОНЛАЙН
Пошук сярод кніг, што прайшлі індэксацыю гуглам. Некаторыя кнігі гугл не знаходзіць
А каток пячэ аладкі, Масла падлівае. Мышанятка жвава, гладка Катку памагае. Аладкі Вольга Іпатава Я аладачкі з пяску Сёння цэлы дзень пяку, Але мой рахманы кот He бярэ аладкі ў рот. — Коцік, коцік, не ўцякай! Чаго хочаш? — Ма-ла-ка! Ладкі ладком 3 народнага Ладкі ладком, Піражкі з мядком, Кашка з алеем, Есці не ўмеем. Апсік, апсік, каточак 3 народнага Апсік, апсік, каточак, He хадзі ты ў садочак, I не тапчы кветачак, I не будзі дзетачак. Няхай кветачкі цвітуць, Няхай дзетачкі заснуць. Люлі, люлі, дзеткі, спаць, А я буду калыхаць. Куранятка* Карней Чукоўскі Жыло на свеце куранятка. Яно было маленечкае. Вось такое. Але куранятка думала, што яно вельмі вялікае. I калі шпацыравала па двары, пыхліва задзірала галаву ўгару. Вось так! I была ў яго мама, якую клікалі Чубатка. Мама была вось такая. Яна вельмі любіла куранятка і карміла яго чарвякамі. I былі чарвякі вось такія. Неяк раз наляцеў на Чубатку чорны кот. I выгнаў яе з двара. А быў кот вось такі. Засталося куранятка ля плота адно. Раптам бачыць — узляцеў на плот певень, выцягнуў шыю — вось так — і на ўсё горла закрычаў: — Ку-ка-рэ-ку! — I паважна азірнуўся па баках.— Ці ж я не зух, ці ж я не чабятух! Кураняці гэта спадабалася. Яно таксама выцягнула шыю — вось так — і колькі было моцы запішчэла: — Пі-пі-пі-пі-пі! Я таксама зух! Я таксама чабятух! Але спатыкнулася і плюхнулася ў лужыну. Вось так. У лужыне сядзела жабка. Яна ўбачыла куранятка і засмяялася: — Ха-ха-ха! Ква-ква-ква! Далёка табе да пеўніка! А была жабка вось такая. Тут да кураняці падбегла мама. Яна пашкадавала і прылашчыла яго. Вось так. Цягнік Якаў Тайц Паўсюль снег. У Алесі санкі. У Міхася санкі. У Юрася санкі. У Волі санкі. Адзін тата без санак. Ен узяў Воліны санкі, прычапіў да Юрасёвых. Юрасёвы да Міхасёвых. Міхасёвы — да Алесіных. Атрымаўся цягнік. Міхась крычыць: * Пры чытанні выкарыстоўваюць ілюстрацыі, цацкі або фланелеграф. — Ту-ту! Ен машыніст. Алеся крычыць: — Пакажыце вашы білеты! Яна правадніца. А тата цягне за вяроўку ды кажа: — Чух-чух... Чух-чух... Значыць, ён паравоз. Ладу, ладу, ладкі 3 народнага — Ладу, ладу, ладкі, Дзе былі? — У бабкі. — А што елі? — Кашку. — А што пілі? — Бражку. Бабулька казала, Як нас частавала: — Ты прыходзь часцей, Пачастую смачней: Дам вам сыраквашкі, Бярозавай кашкі. Баю-баінку, баю 3 народнага Баю-баінку, баю. He лажыся на краю. He лажыся на краёк, Прыйдзе шэранькі ваўчок. Прыйдзе шэранькі ваўчок, Цябе схопіць за бачок. Люлі, люлі, люлі 3 народнага Люлі, люлі, люлі, Дзеткі ўсе паснулі, He спіць толькі коця, Ходзіць па балоце. Адмарозіў лапку, Пайшоў грэцца ў хатку. Недзе коцю дзецца, Лапачцы пагрэцца. Палез на палаткі — Спалохаўся бабкі. Палез ён на вышкі — Там гулялі мышкі. Так яны дурэлі — Хвост кату ад’елі. Пайшоў каток у лясок, Знайшоў белы паясок. А котачка узяла I дзіцяці аддала. Пайшоў каток пад масток, Злавіў рыбку за хвасток. Ці самому з’есці, Ці дадому несці? Думаў, думаў каток, Укусіў адзін разок I панёс дадому Дзіцятку малому. Яечка Іван Шуцько — Куд-кудак!.. Куд-кудак! Яйка знесла я з кулак,— Узняла чубатка крык. — Так, так, так!..— сказаў індык. I карова кажа: — М-му! А каму? I авечка, Як пачула пра яечка, Забляяла: — Ме-ме-ме! Можа,мне? Гусак крыкнуў: — Ого-го! Захацела ты чаго! Тут якраз прыйшла Марынка, Невялічкая дзяўчынка: — Яйка курачка знясла! I сабе яго ўзяла. Мая лялька Еўдакія Лось Ляльцы хочацца катлеткі — Я катлетку ёй даю. I зімою, і улетку Чаем я яе паю. Чышчу ляльцы чаравікі, Мыю белы фартушок, Бант завязваю вялікі, Што як жоўты матылёк. Я вучу яе смяяцца, Маляваць і размаўляць, 3 мамай раніцай вітацца, 3 кошкай Муркай сябраваць. Купім Надзі чаравічкі Пятро Дарошка Купім Надзі чаравічкі, Каб хадзіла па сунічкі, Чаравічкі і шнурочкі, Каб хадзіла па грыбочкі, Каб не накалола пяткі I знаходзіла масляткі, Каб усе схадзіла сцежкі I збірала сыраежкі, I лісічкі, I зялёнкі Між кустоў і хвоек гонкіх. Каб знайшоўся баравік Вось такі, як чаравік! Вось то так, вось то гэтак Казіс Якубенас — Скажы, Янучок, Як коцік мяўкае? — Мяў-мяў-мяў, Прашу цішэй. Трэба мне Лавіць мышэй. Вось то так, вось то гэтак, Гэтак коцік мяўкае. — Скажы, Янучок, Як сабачка гаўкае? — Гаў-гаў-гаў, Гаў-гаў-гаў, Злодзей красці Спрабаваў. Вось то так, вось то гэтак, Так сабачка гаўкае. — Скажы, Янучок, Як кароўка рыкае? — Му-му-му, Му-му-му, Малако аддаць каму? Вось то так, вось то гэтак, Так кароўка рыкае. — Скажы, Янучок, Як гуска гагоча? — Гір-гар-гар, Гір-гар-гар, Дай аўса мне, гаспадар. Вось то так, вось то гэтак, Так гуска гагоча. — Скажы, Янучок, Як жаба квакае? — Ква-ква-ква, Ідзе бацян*, Злосны ён — Няма жыцця. А таму хавацца трэба: Зловіць — панясе на неба. Вось то так, вось то гэтак, Гэтак жаба квакае. А курачка-рабушэчка 3 народнага А курачка-рабушэчка! Пазыч жа мне грабушэчка! Гута-та, гута-та! He пазычу, не прадам! Прыйдзі ка мне — дарма дам! Гута-та! Гута-та! * Бацян — бусел. Дапамагу Тадзіяна Кляшторная На гародзе у бабулі Многа морквы і цыбулі, Памідораў, агуркоў, Часнаку і буракоў. Я на грады пабягу I бабулі памагу: Моркву з рэпай прапалю, А пасля гуркі палью. Доктар Леанід Шырын Мама ляльку Падлячыла, Ніткай ножку ёй Прышыла. Маме я Дапамагла: Медсястрой пры ёй была. Сядзіць мядзведзь на калодзе 3 народнага Сядзіць мядзведзь на калодзе, Каптур вышывае, А сыны-медзведзяняткі Шоўкам падшьіваюць. Стары заяц-работнічак На скрыпачцы грае, А лісіца, а хітрыца 3 куста выглядае. А сарокі-белабокі Пусціліся ў скокі, А вароны, стары жоны, Пайшлі жыта жаці. А зязюля, а зязюлька Жыта малаціла, А карова, а карова Жыта вынасіла. Казёл меле, казёл меле, Каза падсыпае, А малыя казляняты У мяшок збіраюць. Муха месіць, муха месіць, Камар ваду носіць, А малыя камарочкі У іх цеста просяць. Дзіцячы сад Канстанцыя Буйло Нас усіх у сад дзіцячы Водзяць мамы. Мы не плачам. Я дык нават вельмі рад, Што іду ў дзіцячы сад. Бычок 3 народнага Ой, бычок мой, бысенька, Залатая лысінка, Бадучыя рогі, Тупучыя ногі. Ты паціхеньку хадзі I дзіцятка не будзі. Конік Мікола Чарняўскі Мне прывезлі коніка, Коніка-куплёніка, 3 цёмнай грывай стрыгунка, 3 цёмнай грывай скакунка. Мяне конік панясе Па мураўцы, па pace. Капыткамі загрукоча, Ручаінку пераскоча, Паімчыць, нібы віхор, За лужок, за сіні бор. 2 Зак. 3111 Мой конь Іван Юкляеўскі У мяне ёсць конь драўляны Масці вогненна-барвянай. Шыя у яго дугой, Шыя з грывай залатой. Шоўкам вышыта вуздэчка, На сядле гараць насечкі, I блішчыць яго капыт, Нібы камень малахіт. Гаспадыня Тадзіяна Кляшторная Пірагом з гарбатай* Мішку частавала, Сподачкі і шклянкі Са стала прыбрала, Вымыла талерку, Кубачак і лыжку I закалыхала Зморанага Мішку. Паўцякалі цацкі Тадзіяна Кляшторная Зноў без адпачынку Завіхаўся Федзя: Паламаў машынку, Разарваў мядзведзя, Паадкручваў вушы ІПэранькаму зайку, Перамазаў тушшу Штонікі і майку. 3 гэтае прычыны Цацкі паўцякалі: Заяц да Яніны, А мядзведзь да Валі. * Тарбата — чай. ДЛЯ ДЗЯЦЕП ДРУГОЙ МАЛОДШАЙ ГРУПЫ Як курачка пеўніка ратавала Беларуская народная казка Жылі-былі курачка і пеўнік. Курачка яйкі несла, а пеўнік зярняткі здабываў, курачку частаваў. Выграбе з ямкі зярнятка і кліча курачку: — Ко-ко-ко, Чубатка, знайшоў зярнятка! Вось аднойчы вьіграб пеўнік вялікую бобінку. *Ну,— думае,— гэтага зярняці курачцы не праглынуць, з’ем хіба сам». Праглынуў —• ды і падавіўся. Паваліўся пеўнік, ногі задраў і не дыхае. Падбегла да яго курачка: — Што з табою, Петрусёк? Чаму ты ляжыш і не дыхаеш? — Ой,— стогне пеўнік,— бобінкай падавіўся... — Як жа цябе ратаваць, Петрусёк? — пытаецца курачка. — Трэба,— шэпча пеўнік,— масла дастаць, горла змазаць. — А дзе яго дастаць? — У каровы. Пабегла курачка да каровы: — Карова, карова, дай масла! — Нашто табе масла? — Пеўнік ляжыць і не дыхае: бобінкай падавіўся... — Добра,— кажа карова,— дам табе масла. Але схадзі спярша да касцоў, папрасі сена. Прыйшла курачка да касцоў: — Касцы, касцы, дайце сена! — Нашто табе сена? — Сена — карове. Карова дасць масла. Масла — пеўніку, бо пеўнік ляжыць і не дыхае: бобінкай падавіўся. Касцы кажуць: — Схадзі да пекара, папрасі пірагоў. Пірагі мы з’ямо, тады і сена накосім. Прыйшла курачка да пекара: — Пекар, пекар, дай пірагоў! — Нашто табе пірагі? — Пірагі — касцам. Касцы накосяць сена. Сена — карове. Карова дасць масла. Масла — пеўніку, бо пеўнік ляжыць і не дыхае: бобінкай падавіўся. Пекар кажа: — Збегай у лес, прынясі дроў, каб было на чым пірагі пячы. Пабегла курачка ў лес і прынесла дроў. Пекар напёк пірагоў. Занесла курачка пірагі касцам. Касцы з’елі пірагі і накасілі сена. Прынесла курачка сена карове. Карова з’ела сена і дала масла. Пеўнік змазаў маслам горла і праглынуў бобінку. Праглынуў і зноў весела на ўвесь двор заспяваў: — Ку-ка-рэ-ку! Чуб-чубатка — малайчына! Муха-пяюха Беларуская народная казка Жыла-была муха-пяюха. Мела яна каляску і шэсць камароў. Запрэгла муха-пяюха камароў у каляску ды паехала на пагулянку. Едзе яна дарогаю, едзе шырокаю — бяжыць мышка: — Добры дзень, пані! Як паню зваць-велічаць? — Я муха-пяюха. А ты хто? — А я на паліцах скрабатуха. — Сядай, паедзем разам. Едуць яны дарогаю, едуць шырокаю — скача жабка: — Добры дзень, панове! Як вас зваць-велічаць? — Муха-пяюха. Па паліцах скрабатуха. А ты хто? — А я па сажалках рагатуха. — Сядай, паедзем разам. Едуць яны дарогаю, едуць яны шырокаю — сядзіць на галінцы вавёрка: — Добры дзень, панове! Як вас зваць-велічаць? — Муха-пяюха. Па паліцах скрабатуха. Па сажалках рагатуха. А ты хто? — А я па елках скакуха. — Сядай, паедзем разам. Едуць яны дарогаю, едуць шырокаю — бяжыць заяц: — Добры дзень, панове! Як вас зваць-велічаць? — Муха-пяюха. Па паліцах скрабатуха. Па сажалках рагатуха. Па елках скакуха. А ты хто? — А я праз дарогу скок. — Сядай, паедзем разам. Едуць яны дарогаю, едуць шырокаю — ідзе воўк: — Добры дзень, панове! Як вас зваць-велічаць? — Муха-пяюха. Па паліцах скрабатуха. Па сажалках рагатуха. Па елках скакуха. Праз дарогу скок. А ты хто? — А я галодны воўк. Усіх вас паем. Пачулі гэта камары, падняліся ўгору і паляцелі разам з каляскай. А галодны воўк паляскаў зубамі і пайшоў далей ні з чым.