Дыферэнцыяльныя і інтэгральныя ўраўненні
Памер: 436с.
Гародня 2000
1. Трохвугольныя сістэмы.
Такія сістэмы ўяўляюць сабою, з аднаго боку, даволі просты клас дыферэнцыяльных сістэм, інтэгравальных у замкнутай форме, з другога боку, да іх, наогул кажучы, можна прывесці любую неаўтаномную лінейную сістэму, а гэта значыць, што ўласцівасці рашэнняў трохвугольных сістэм дастаткова поўна адлюстроўваюць уласцівасці рашэнняў усіх лінейных неаўтаномных сістэм.
Разгледзім спачатку выпадак, калі ў (1) матрыца A(t) дыяганальная, гэта значыць
A(t) = diag(aII(t),a22(t),...,ann(tj).
Тады матрыца X(t), якая нармаваная ў пункце t0 & I, таксама дыяганальная і
* Тут, а таксама ў § 4.4, § 5.7 выкарыстана выкладанне некаторых фактаў і тэарэм згодна з манаграфіяй Н.В.Гайшуна «Введенне в теорню лннейных нестацнонарных снстем». Мн., 1999.
218
X(t) = diag exp ^an(x)dx
exp \ann(^)^ •
Разгледзім трохвугольную сістэму, гэта значыць сістэму (1) з матрыцай
%i(t) a12(t) ••• a^t)' 0 a22(t) ••• a2n(t)
[° 0 ■■■ ann(t)J
Такая сістэма, відавочна, інтэгруецца ў замкнутай пачынаючы з апошняга ўраўнення, і элементы фундаментальнай матрыцы X(t), нармаванай у пункце
(61)
форме, Xi/t) to ^^
вызначаюцца выразамі
Xy(t) = exp fan(x)dx х
s
х exp J au (x )dx ds
< 'o >
Xij(t) = exp ^a^xjdx
(62)
x,j(t) = O (i>j); i,j = l,n.
3 судачыненняў, y прыватнасці, вынікае, што фундаментальная матрыца трохвугольнай сістэмы можа быць выбрана таксама трохвугольнай.
Прыклад 1. Знайсці фундаментальную матрыцу X(t) сістэ
мы
219
[X3=X3
Рашэнне. Згодна з формуламі (62) будзем мець
хпехр ^an(T)dx exp JТdi
\0
\0
t
= exp — ,
x22 ~exP \а22(і:№ ~ exP \^2 dT
\0
\0
г
= ехр —
х33 = exp ^a33(t)dT = exp ^ 1 dr =exp(t),
\0
\0
x12 = exP J all (*№ ‘\al2( s)x22 (s) ’ exP
\0
0
^an(T)dT dsO, о )
~\а22(^)^ ds = 0 )
\0
0
х23 = еХР \ а22 (*№ J а23 (s)x33 (S) • ехР
t
t
= exp — exp t1 = exp(t)exp —
хіз = exP J \o
JV*/2
0
X
хexp ~^ап(х)dx ds = < о >
\o Jo
220
хехр — ds = exp — • exp t— 1 = exp(t)exp
Такім чынам, фундаментальная матрыца X(t) дадзенай сістэмы запішацца так:
exp
ехр(t) exp
(VYl
X(t) =
exp
ехр( t)exp
expit)
Тыповасць трохвугольных сістэм y першую чаргу тлумачыцца вядомай тэарэмай Перона. Перш, чым яе фармуляваць, нагадаем, што (n х л) матрыца U называецца артаганальнай, калі UU' = U'U = Е (гл. [25], глава IX, § 7, с. 224). У сілу таго, што для любых a,b& Rn мае месца роўнасць
(Ua,Ub} = = (U'U a,b) = (a,b),
то пераўтварэнне x = U y захоўвае эўклідаву геаметрыю прасторы Rn, гэта значыць захоўвае даўжыні вектароў і вуглы паміж імі. Таму, калі ў сістэме (1) зрабіць замену х = U(t) у, дзе матрыца U(t) артаганальная Vtel, то ўласцівасці з пункту гледжання эўклідавай геаметрыі рашэнняў зыходнай і пераўтворанай сістэм будуць аднолькавыя.
Тэарэма 13. Усякую лінейную сістэму (1) з дапамогай артаганальнага пераўтварэння х = U(t) у можна прывесці да сістэмы ў = B(t) у з трохвугольнай матрыцай B(t).
Доказ тэарэмы 13 прыведзены, напрыклад, у [46], § 3.14,
с. 178182.
221
На жаль, доказ тэарэмы 13 не дае спосабу пабудовы неабходнага пераўтварэння х = U(t) у і таму гэтая тэарэма не можа быць выкарыстана для інтэгравання ў замкнутай форме якоганебудзь шырокага класа лінейных неаўтаномных сістэм.
2. Сістэмы ЛапаДанілеўскага.
Няхай інтэграл ад матрыцы A(t) — {a^t^j вызначаецца роў
насцю
разгледзім сістэму (1) пры ўмове
A(t Д А(т)dx = ^ А(т)dx А(t).
(63)
Лінейныя сістэмы, якія задавальняюць умове (63), часта называюць сістэмамі ЛапаДанілеўскага. Відавочна, што фундаментальная матрыца такой сістэмы, нармаваная ў пункце to ^ I, вызначаецца ў замкнутай форме з дапамогай роўнасці
X(t)exp ^A(x)dT .
(64)
Практыкававне 1. Праверыць роўнасць (64).
Адзначым, што дыяганальныя матрыцы заўсёды задавальняюць умове (63); недыяганальныя матрыцы парадку 2x2, якія задавальняюць умове (63), маюць выгляд
аДО+ЬрДі) a2(t)>
k b2a2(t) aj(t))'
A(t) =
дзе CL](t), 02(0’ telадвольныя непарыўныя функцыі, a bj, b2 сапраўдныя лікі.
Практыкаванне 2. Даказаць сфармуляванае вышэй сцвярджэнне.
222
Прыклад 2. Знайсці фундаментальную матрыцу X(t) сіс
тэмы
xt = (t + 2 sin t) X] + sin tx2, x2 = sin t + tx2.
Рашэнне. Згодна з формулай (64), атрымаем
^i^T + sinT ^^![ stnT sint} 1 —~2cost + 2 1cost dT = exp 2 2 ' 1 COSt — k 2 )
Дапусцім, што матрыцу A(t) можна запісаць так:
к
дзе aj(t),a2(t),
A(t) = Ya.(t)A,, (65)
і=0
(Xk(t) лінейна незалежныя непарыўныя на I
скалярныя функцыі, Ait і — 1,к,пастаянныя матрыцы.
Тады ўмова (63), відавочна. выконваецца, калі матрыцы А1,А2,...,Ак папарна камутатыўныя, гэта значыць А: Aj = = Aj At {i,j = l,k\ Дапусцім, што ўмова (63) выконваецца пры ўсіх to,tel. Тады гэтая ўмова эквівалентная функцыянальнай камутатыўнасці матрыцы A(t):
A(t)A(T)=A(T)A(t) (t,Tel\ (66)
Сапраўды, відавочна, што патрабаванне (63) вынікае з роўнасці (66). Калі мае месца судачыненне (63), то, прадыферанцаваўшы яго па t0 і ўлічыўшы адвольнасць велічыні to е I, атрымаем тоеснасць (66).
Відавочна таксама, што ўсякая матрыца (65) з папарна камутатыўнымі матрыцамі AItA2,...,Ak задавальняе ўмове функцыянальнай камутатыўнасці (66).
223
Прыклад 3. Праінтэграваць сістэму (1) з матрыцай
' 0 2 0 sin t^
2 0 sin t 0
A(t) = 0 sin t 0 2 (67)
^sin t 0 2 o ,
Рашэнне. Матрыцу (67) можна запісаць у выглядзе (65) пры к = 2, a, (t) = 1, a2 (t) = sin t,
" 0 2 0 0 ' ' 0 0 0 Г
2 0 0 0 0 0 1 0
A1 ~ 0 0 0 2 A2 ~ 0 J 0 0 І AjAj — ^2^1
< 0 0 2 0 ; 1 0 0 0)
Значыць, яна задавальняе ўмове (63) і таму фундаментальная матры
ца гэтай сістэмы, нармаваная ў пункце t = 0, вызначаецца формулай
Х(t) = exp^A,t)exp А2
f sin т dr
о >
= exp(Ajt)exp^A2(l cos t
3. Сістэмы з матрыцамі спецыяльнага віду.
Няхай I = R і матрыца A(t) непарыўна дыферэнцавальная на R і задавальняе судачыненню
A(t)=DA(t)A(t)D (68)
для некаторай пастаяннай матрыцы D парадку пхп. Пакажам, што ў гэтым выпадку фундаментальная матрыца X(t) сістэмы (1), нармаваная ў пункце t = 0, знаходзіцца так:
X(t) = exp(Dt)exp(Bt), (69)
дзе В А(0)~ D.
Сапраўды, дапускаючы х = exp(Dt)y , атрымаем ў = Dy + ехр(Dt)A(t)exp(Dt)y .
3 умовы (68) вынікае, што A(t)~ exp (Dt) А(0)ехр (Di). Тады
224
y = (A(O)D)y = By.
(70)
Фундаментальная матрыца сістэмы (70), нармаваная ў пункце t = 0, вызначаецца формулай Y(t) = exp(Bt), што ў сілу ўказа
0
най замены прыводзіць да роўнасці (69).
Прыклад 4. Лінеарызаваныя ўраўненні руху матэрыяльнага пункта па кругавой арбіце ў цэнтральным полі сіл у нерухомай сістэме каардынат апісваюцца ўраўненнем (Г) з матрыцай
0 1 0'
0 0 1
3
—sin 2 (tit 0 0 , дзе co
2
—(1 3cos 2(ді) 0 0
0
A(t) =
2'
3 ■ , — sin 2
вуглавая скорасць вярчэння. У гэтым выпадку матрыца A(t) зада
вальняе ўмове (68) пры '010 0' 10 0 0
D= 0 0 0 1 ^О 0 1 0
Таму фундаментальная матрыца Х(і) гэтай сістэмы, нармаваная
пры t = 0, роўна exp^Dt) exp(Bt), дзе
( 0 1 1
B = A(0)D =
[0
0 0
0 0
1 1
оу
1
1
0,
У заключэнні гэтага параграфа адзначым, што тут прыведзены толькі некаторыя выпадкі (іх спіс далёка не поўны) інтэгравання ў замкнутай форме неаўтаномных сістэм.
8 Зак. 970
225
§ 10. Матрыцант
Разгледзім лінейную аднародную дыферэнцыяльную сістэму x = A(t)x, (71)
дзе л х л матрыца A(t)eC(l+), гэта значыць каэфіцыенты
сістэмы непарыўныя ў інтэрвале 1+ = (а;°°), прычым a лік або сімвал °°. Няхай t0 & І+ і x = x(t) рашэнне сістэмы (71), вызначанае пачатковай умовай
х(і0) = х°, (72)
дзе х° е Rn. Для аналітычнага прадстаўлення рашэння x(t) прыменім метад паслядоўных набліжэнняў (гл. § 1.12) у спецыяльнай форме. 3 ураўнення (71), з улікам (72), атрымаем інтэгральнае ўраўненне t
x(t) = х° +\ A(tl)x(tl)dtI.
10
0
Замяняючы ў апошнім інтэграле х(t/) сумай х° + ^ А(t2 )х(t2 )dt2 , будзем мець:
' t <1
x(t) = x(t0) + j Aft/Jdt! хп + \Aft^dt^ A(t2)x(t2)dt2.
*0 lo f0
Паўтараючы гэты працэс неабмежаваны лік разоў, атрымаем фармальнае прадстаўленне рашэння:
x(t) = х° + ^ A(t1)dtl ■ х° + ^ A(tI)dt/^ A(t2)x(t2)dt2 х°+... 'о 'о >0
або
x(t) = £lA(x)dx х°, \ 'о >
(73)
226
дзе
і ‘
Q.A(x)dx = E + j Aftjdt^ A(t2)dt,
(74)
Рад, запісаны ў правай частцы роўнасці (74), называецца радам Пеано. Пакажам, што рад (74) збягаецца абсалютна для любога / е /’ , прычым раўнамерна на кожным адрэзку [с;]с І+.
Сапраўды, ацэньваючы члены рада (74), атрымаем рад
(75)
Тут норма матрыцы А \ \\А\\ = max ^\а.к\ (гл. [25]
I, глава XIV, § 2,
с. 385), а таксама выкарыстана няроўнасць
'о
(гл. [46], глава I, § 11, с. 52).
Няхай [c;d]a\t0 A0;t0 + в\, дзе Ао і В дастаткова
вялікія дадатныя лікі, С = тах^Ап,В),
М = max \\А(17|І Пры
t е [c;d] паслядоўна атрымліваем:
~Ч
'о
М2
2!
8*
227
У сілу таго, што \t t0\