• Газеты, часопісы і г.д.
  • Дыферэнцыяльныя і інтэгральныя ўраўненні

    Дыферэнцыяльныя і інтэгральныя ўраўненні


    Памер: 436с.
    Гародня 2000
    75.93 МБ
    1.	Трохвугольныя сістэмы.
    Такія сістэмы ўяўляюць сабою, з аднаго боку, даволі просты клас дыферэнцыяльных сістэм, інтэгравальных у замкнутай форме, з другога боку, да іх, наогул кажучы, можна прывесці любую неаўтаномную лінейную сістэму, а гэта значыць, што ўласцівасці рашэнняў трохвугольных сістэм дастаткова поўна адлюстроўваюць уласцівасці рашэнняў усіх лінейных неаўтаномных сістэм.
    Разгледзім спачатку выпадак, калі ў (1) матрыца A(t) дыяганальная, гэта значыць
    A(t) = diag(aII(t),a22(t),...,ann(tj).
    Тады матрыца X(t), якая нармаваная ў пункце t0 & I, таксама дыяганальная і
    * Тут, а таксама ў § 4.4, § 5.7 выкарыстана выкладанне некаторых фактаў і тэарэм згодна з манаграфіяй Н.В.Гайшуна «Введенне в теорню лннейных нестацнонарных снстем». Мн., 1999.
    218
    X(t) = diag exp ^an(x)dx
    exp \ann(^)^	•
    Разгледзім трохвугольную сістэму, гэта значыць сістэму (1) з матрыцай
    %i(t) a12(t) ••• a^t)' 0	a22(t)	•••	a2n(t)
    [°	0	■■■	ann(t)J
    Такая сістэма, відавочна, інтэгруецца ў замкнутай пачынаючы з апошняга ўраўнення, і элементы фундаментальнай матрыцы X(t), нармаванай у пункце
    (61)
    форме, Xi/t) to ^^
    вызначаюцца выразамі
    Xy(t) = exp fan(x)dx х
    s
    х exp J au (x )dx ds
    < 'o	>
    Xij(t) = exp ^a^xjdx
    (62)
    x,j(t) = O (i>j); i,j = l,n.
    3 судачыненняў, y прыватнасці, вынікае, што фундаментальная матрыца трохвугольнай сістэмы можа быць выбрана таксама трохвугольнай.
    Прыклад 1. Знайсці фундаментальную матрыцу X(t) сістэ
    мы
    219
    [X3=X3
    Рашэнне. Згодна з формуламі (62) будзем мець
    хпехр ^an(T)dx exp JТdi
    \0
    \0
    t
    = exp — ,
    x22 ~exP \а22(і:№ ~ exP \^2 dT
    \0
    \0
    г
    = ехр —
    х33 = exp ^a33(t)dT = exp ^ 1 dr =exp(t),
    \0
    \0
    x12 = exP J all (*№ ‘\al2( s)x22 (s) ’ exP
    \0
    0
    ^an(T)dT dsO, о	)
    ~\а22(^)^ ds = 0	)
    \0
    0
    х23 = еХР \ а22 (*№ J а23 (s)x33 (S) • ехР
    t
    t
    = exp — exp t1 = exp(t)exp —
    хіз = exP J \o
    JV*/2
    0
    X
    хexp ~^ап(х)dx ds = < о >
    \o Jo
    220
    
    хехр — ds = exp — • exp t— 1 = exp(t)exp
    
    Такім чынам, фундаментальная матрыца X(t) дадзенай сістэмы запішацца так:
    exp
    ехр(t) exp
    (VYl
    X(t) =
    exp
    ехр( t)exp
    expit)
    Тыповасць трохвугольных сістэм y першую чаргу тлумачыцца вядомай тэарэмай Перона. Перш, чым яе фармуляваць, нагадаем, што (n х л) матрыца U называецца артаганальнай, калі UU' = U'U = Е (гл. [25], глава IX, § 7, с. 224). У сілу таго, што для любых a,b& Rn мае месца роўнасць
    (Ua,Ub} = = (U'U a,b) = (a,b),
    то пераўтварэнне x = U y захоўвае эўклідаву геаметрыю прасторы Rn, гэта значыць захоўвае даўжыні вектароў і вуглы паміж імі. Таму, калі ў сістэме (1) зрабіць замену х = U(t) у, дзе матрыца U(t) артаганальная Vtel, то ўласцівасці з пункту гледжання эўклідавай геаметрыі рашэнняў зыходнай і пераўтворанай сістэм будуць аднолькавыя.
    Тэарэма 13. Усякую лінейную сістэму (1) з дапамогай артаганальнага пераўтварэння х = U(t) у можна прывесці да сістэмы ў = B(t) у з трохвугольнай матрыцай B(t).
    Доказ тэарэмы 13 прыведзены, напрыклад, у [46], § 3.14,
    с. 178182.
    221
    На жаль, доказ тэарэмы 13 не дае спосабу пабудовы неабходнага пераўтварэння х = U(t) у і таму гэтая тэарэма не можа быць выкарыстана для інтэгравання ў замкнутай форме якоганебудзь шырокага класа лінейных неаўтаномных сістэм.
    2.	Сістэмы ЛапаДанілеўскага.
    Няхай інтэграл ад матрыцы A(t) — {a^t^j вызначаецца роў
    насцю
    разгледзім сістэму (1) пры ўмове
    A(t Д А(т)dx = ^ А(т)dx А(t).
    (63)
    Лінейныя сістэмы, якія задавальняюць умове (63), часта называюць сістэмамі ЛапаДанілеўскага. Відавочна, што фундаментальная матрыца такой сістэмы, нармаваная ў пункце to ^ I, вызначаецца ў замкнутай форме з дапамогай роўнасці
    X(t)exp ^A(x)dT .
    (64)
    Практыкававне 1. Праверыць роўнасць (64).
    Адзначым, што дыяганальныя матрыцы заўсёды задавальняюць умове (63); недыяганальныя матрыцы парадку 2x2, якія задавальняюць умове (63), маюць выгляд
    аДО+ЬрДі) a2(t)>
    k b2a2(t)	aj(t))'
    A(t) =
    дзе CL](t), 02(0’ telадвольныя непарыўныя функцыі, a bj, b2 сапраўдныя лікі.
    Практыкаванне 2. Даказаць сфармуляванае вышэй сцвярджэнне.
    222
    Прыклад 2. Знайсці фундаментальную матрыцу X(t) сіс
    тэмы
    xt = (t + 2 sin t) X] + sin tx2, x2 = sin t + tx2.
    Рашэнне. Згодна з формулай (64), атрымаем
    ^i^T + sinT ^^![ stnT	sint} 1	—~2cost + 2 1cost dT = exp 2	2 '	1 COSt	— k	2	)
    Дапусцім, што матрыцу A(t) можна запісаць так:
    к
    дзе aj(t),a2(t),
    A(t) = Ya.(t)A,,	(65)
    і=0
    (Xk(t) лінейна незалежныя непарыўныя на I
    скалярныя функцыі, Ait і — 1,к,пастаянныя матрыцы.
    Тады ўмова (63), відавочна. выконваецца, калі матрыцы А1,А2,...,Ак папарна камутатыўныя, гэта значыць А: Aj = = Aj At {i,j = l,k\ Дапусцім, што ўмова (63) выконваецца пры ўсіх to,tel. Тады гэтая ўмова эквівалентная функцыянальнай камутатыўнасці матрыцы A(t):
    A(t)A(T)=A(T)A(t) (t,Tel\ (66)
    Сапраўды, відавочна, што патрабаванне (63) вынікае з роўнасці (66). Калі мае месца судачыненне (63), то, прадыферанцаваўшы яго па t0 і ўлічыўшы адвольнасць велічыні to е I, атрымаем тоеснасць (66).
    Відавочна таксама, што ўсякая матрыца (65) з папарна камутатыўнымі матрыцамі AItA2,...,Ak задавальняе ўмове функцыянальнай камутатыўнасці (66).
    223
    Прыклад 3. Праінтэграваць сістэму (1) з матрыцай
    	' 0	2	0	sin t^	
    	2	0	sin t	0	
    A(t) =	0	sin t	0	2	(67)
    	^sin t	0	2	o ,	
    Рашэнне. Матрыцу (67) можна запісаць у выглядзе (65) пры к = 2, a, (t) = 1, a2 (t) = sin t,
    	" 0	2	0	0 '		' 0	0	0	Г	
    	2	0	0	0		0	0	1	0	
    A1 ~	0	0	0	2	A2 ~	0	J	0	0	І AjAj — ^2^1
    	< 0	0	2	0 ;		1	0	0	0)	
    Значыць, яна задавальняе ўмове (63) і таму фундаментальная матры
    ца гэтай сістэмы, нармаваная ў пункце t = 0, вызначаецца формулай
    Х(t) = exp^A,t)exp А2
    f sin т dr
    о >
    = exp(Ajt)exp^A2(l cos t
    3.	Сістэмы з матрыцамі спецыяльнага віду.
    Няхай I = R і матрыца A(t) непарыўна дыферэнцавальная на R і задавальняе судачыненню
    A(t)=DA(t)A(t)D	(68)
    для некаторай пастаяннай матрыцы D парадку пхп. Пакажам, што ў гэтым выпадку фундаментальная матрыца X(t) сістэмы (1), нармаваная ў пункце t = 0, знаходзіцца так:
    X(t) = exp(Dt)exp(Bt),	(69)
    дзе В А(0)~ D.
    Сапраўды, дапускаючы х = exp(Dt)y , атрымаем ў = Dy + ехр(Dt)A(t)exp(Dt)y .
    3 умовы (68) вынікае, што A(t)~ exp (Dt) А(0)ехр (Di). Тады
    224
    y = (A(O)D)y = By.
    (70)
    Фундаментальная матрыца сістэмы (70), нармаваная ў пункце t = 0, вызначаецца формулай Y(t) = exp(Bt), што ў сілу ўказа
    0
    най замены прыводзіць да роўнасці (69).
    Прыклад 4. Лінеарызаваныя ўраўненні руху матэрыяльнага пункта па кругавой арбіце ў цэнтральным полі сіл у нерухомай сістэме каардынат апісваюцца ўраўненнем (Г) з матрыцай
    0	1	0'
    0	0	1
    3
    —sin 2 (tit	0	0 , дзе co
    2
    —(1 3cos 2(ді) 0	0
    0
    A(t) =
    2'
    3 ■ , — sin 2
    вуглавая скорасць вярчэння. У гэтым выпадку матрыца A(t) зада
    вальняе ўмове (68) пры '010 0' 10 0 0
    D= 0 0 0 1 ^О 0 1 0
    Таму фундаментальная матрыца Х(і) гэтай сістэмы, нармаваная
    пры t = 0, роўна exp^Dt) exp(Bt), дзе
    ( 0	1	1
    B = A(0)D =
    [0
    0 0
    0 0
    1 1
    оу
    1
    1
    0,
    У заключэнні гэтага параграфа адзначым, што тут прыведзены толькі некаторыя выпадкі (іх спіс далёка не поўны) інтэгравання ў замкнутай форме неаўтаномных сістэм.
    8 Зак. 970
    225
    § 10. Матрыцант
    Разгледзім лінейную аднародную дыферэнцыяльную сістэму x = A(t)x,	(71)
    дзе л х л матрыца A(t)eC(l+), гэта значыць каэфіцыенты
    сістэмы непарыўныя ў інтэрвале 1+ = (а;°°), прычым a лік або сімвал °°. Няхай t0 & І+ і x = x(t) рашэнне сістэмы (71), вызначанае пачатковай умовай
    х(і0) = х°,	(72)
    дзе х° е Rn. Для аналітычнага прадстаўлення рашэння x(t) прыменім метад паслядоўных набліжэнняў (гл. § 1.12) у спецыяльнай форме. 3 ураўнення (71), з улікам (72), атрымаем інтэгральнае ўраўненне t
    x(t) = х° +\ A(tl)x(tl)dtI.
    10
    0
    Замяняючы ў апошнім інтэграле х(t/) сумай х° + ^ А(t2 )х(t2 )dt2 , будзем мець:
    '	t	<1
    x(t) = x(t0) + j Aft/Jdt! хп + \Aft^dt^ A(t2)x(t2)dt2.
    *0	lo	f0
    Паўтараючы гэты працэс неабмежаваны лік разоў, атрымаем фармальнае прадстаўленне рашэння:
    x(t) = х° + ^ A(t1)dtl ■ х° + ^ A(tI)dt/^ A(t2)x(t2)dt2 х°+... 'о	'о	>0
    або
    x(t) = £lA(x)dx х°, \ 'о	>
    (73)
    226
    дзе
    і	‘
    Q.A(x)dx = E + j Aftjdt^ A(t2)dt,
    (74)
    Рад, запісаны ў правай частцы роўнасці (74), называецца радам Пеано. Пакажам, што рад (74) збягаецца абсалютна для любога / е /’ , прычым раўнамерна на кожным адрэзку [с;