КНІГІ ОНЛАЙН
Пошук сярод кніг, што прайшлі індэксацыю гуглам. Некаторыя кнігі гугл не знаходзіць
АДКАЗ У Майсеевым Законе загадаў Бог гэтакіх каменьнем забіваць. I так зрабілі з адным сынам жанчыны Ізраэльскае ды Эгіпцяніна. Той бо сын, пасварыўшыся зь сябрам, зьнеслаўляў імя Госпада, і Госпад загадаў яго забіць (Сьвят. 24). Ды ня толькі зь ім адным, але з усімі, хто падобнага дапусьціцца, Бог загадаў гэтаксама зрабіць. Дзеля гэтага абавязак ураду такіх людзей караць. А калі не пакарае іх урад, усё адно Сам Бог пэўна абяцаў пакараць, бо так у тым слове Ён сказаў: «Не даруе грэху Бог тым, хто імя Госпада, Бога свайго, надарэмна бярэ». Дык мяркуй так ня толькі пра клятву або прысягу, але і пра кожнае дарэмнае прызываньне імя Божага. Таксама і таго, хто блюзьніць ці кляне, помста не абмінае: мусіць быць такі чалавек пакараны і тут, у гэтым жыцьці, і ў жыцьці будучым. Бо і самі на свае вочы бачым, што не даруе Бог тым, хто Слова Божае або імя Ягонае зьнеслаўляе, або пад заслонаю Божага імя кажа няпраўду. Пра Рабсака, ваяводу валадара Асырыйскага, напісана, што ён аблажыў Ерузалім ды дзёрзка зьнеслаўляў імя Госпада Бога, але у тую ж ноч быў ён жорстка скараны: Анёл забіў сто восемдзесят пяць тысяч мужоў зь ягонага войска (2 Валад. 18, 19). Пра герэтыка Керынфа пішуць, што Ян Багаслоў, сустрэўшы яго ў купальні ды ведаючы, што ён блюзьніць на імя Божае, не захацеў тамака мыцца, але сказаў сваім вучням: «Бяжым адсюль, каб ня згінуць нам разам з Керынфам, ворагам праўды!» (Яўсеві, 3 кніга царкоўных дзеяў, разьдзел 28). Ды пішуць, як толькі Ян выйшаў, купальня абвалілася ды забіла Керынфа. Ня лепш скончыў Арый, таксама герэтык, які блюзьніў на Боскасьць Хрыста, дзеля чаго напаткаў яго лёс Юды. ПЫТАНЬНЕ Што Бог абяцаў тым, хто прызывае імя Ягонае зь верай ды ў час належны? АДКАЗ Абяцаў Ён такіх ніколі не пакідаць, выслухоўваць, ратаваць, зь імі быць ды з усіх няшчасьцяў іх вызваліць. Пра гэта часта ў Псальмах Дух Сьвяты ўзгадвае, як, напрыклад, у псальме сорак дзевятым: «А тады кліч мяне ў дзень бяды, і Я абараню цябе». Гэтаксама і ў псальме сто сорак чацьвёртым напісана: «Госпад блізкі тым, што клічуць Яго, усім, якія прызываюць Яго шчыра». Ды паўсюль ў Сьвятым Пісьме такія абяцаньні знойдзеш. I ня толькі абяцаньні, але і сам вынік убачыш, як Бог на прызываньне імя Ягонага рабіў вялкія цуды і моц аб’яўляў, Сваіх верных абараняў ды выратоўваў. Прызываў Яго Майсей і расступілася мора. Прызываў Ісус Навін і спынілася сонца. Прызываў Самуэль і стаў чуцен голас зь неба. Прызываў Ільля і зыйшоў зь неба агонь. А многія іншыя прыклады ня ўзгадваю. ПЫТАНЬЕ Говори четветую заповедь Господню. ОТКАЗЪ Четвертую заповедь тако Богъ написалъ: «Помни, абы есь день суботный святилъ». ПЫТАНЬЕ Яко ся то слово «святити» розумееть? ОТКАЗЪ Святити розумеется не прожновати просто, яко посполите розумеють, але на святые дела отдати. ПЫТАНЬЕ Скажи доводней, абых розумелъ причину: лепшей ли Богъ любить порожнованье за роботу? ОТКАЗЪ Не у тотъ обычай Богъ седмый день святити велелъ, абы роботы не рад виделъ, а прожнованье любилъ, поневажь на Адама тотъ законъ, высылаючи его з рая, взложилъ, абы у поте лица своего елъ хлебъ свой, и землю бы делалъ по вся дни живота своего (Быт. 3). Але абы мелъ человекъ певный день, которого бы ся Слова Божіего оучилъ и святыми бы ся речми бавилъ. И того для у томъ Слове не тако спроста празновати повелеваеть, ани знага делати заказуеть, але святити той день велить. «Святити» пакъ не розумееться прожновати или ничого не творити, але святые дела чинити. А дела святыя оны суть, котория Богъ чинити велелъ, яко Слова Г осподня слухати, милостину давати, Богу ся молити и прочая. Прото не боронить Богъ на тотъ день святыхъ делъ делати, але только мирскихъ або светьских, дочасных, а того живота. А опять велить нам чинити святые дела, яко есм вже поведелъ. ПЫТАНЬЕ Скажи ми, естли и хрістіане повинни седъмый день святити, а к тому ешче для чого неделю святять, а не суботу? ОТКАЗЪ Кто вырозумееть, для чого Богъ людемъ Ізраилевымъ суботу святити велелъ, онъ теже снадне вырозумети можеть, яко хрістіане слободни от седмого дня, а яко ему повинни. Ино находимъ у Святомъ Писмени чотыри вины, для которихъ суботу Богъ святити велелъ. Первая причина, абы сътворенье света припоминали. О той причине Моисей тако пишеть: «Въ шести бо днехъ сотворилъ Богъ небо и землю, море и вся, еже в нихъ суть, и отпочинул в день седмый» (Исход 20). Яко бы реклъ тако: «Помни день суботный святити, бо в шести днех сътворилъ Богъ весь светъ, абы есь того не забылъ». ПЫТАНЬНЕ Кажы чацьвёртае прыказаньне Госпада. АДКАЗ Чацьвёртае прыказаньне Бог так напісаў: «Памятай, каб сьвяткаваць дзень суботні». ПЫТАНЬНЕ Што значыць гэтае слова «сьвяткаваць»? АДКАЗ «Сьвяткаваць» не азначае «час марнаваць», як гэта звычайна разумеюць, але азначае «на сьвятыя справы час аддаць». ПЫТАНЬНЕ Растлумач больш пераканаўча, каб я зразумеў прычыну: хіба Бог больш за работу любіць гультайства? АДКАЗ Не дзеля таго загадаў Бог сьвяткаваць семы дзень, што Ён любіць гультайства, а працы ня рады, бо, высылаючы Адама з Эдэму, даў яму закон, каб у поце твару свайго еў хлеб свой ды працаваў на зямлі ва-ўсе дні жыцьця свайго (Роду 3); але дзеля таго, каб меў чалавек пэўны дзень, у які б вучыўся Слову Божаму ды займаўся сьвятымі справамі. Таму ў гэтым слове Бог загадвае ня так проста тэты дзень марнаваць ды ўвогуле анічога не рабіць, але загадвае тэты дзень сьвяткаваць. А «сьвяткаваць» азначае ня час марнаваць або анічога не рабіць, але сьвятыя справы чыніць. Справы ж сьвятыя ёсьць тыя, што Бог загадаў рабіць, напрыклад, Слова Божае слухаць, міласьціну даваць, Богу маліцца ды іншыя. Вось чаму ў тэты дзень Бог забараняе рабіць не справы сьвятыя, а толькі справы мірскія, або сьвецкія, мінаючыя, уласьцівыя гэтаму жыцьцю. Ды, зноў жа, загадвае нам рабіць справы сьвятыя, як ужо я і казаў. ПЫТАНЬНЕ Скажы мне, ці павінны Хрысьціяне сёмы дзень сьвяціць? Ды яшчэ: дзеля чаго яны нядзелю сьвяцяць, а не суботу? АДКАЗ Хто зразумее, дзеля чаго Бог загадаў Ізраэльскаму народу сьвяткаваць суботу, той лацьвей можа зразумець, у чым хрысьціяне ад сёмага дня вольныя, а ў чым яго павінны спаўняць. Бо знаходзім у Старым Запавеце чатыры прычыны, дзеля якіх Бог загадаў суботу сьвяціць. Першая прычына каб узгадваць стварэньне сусьвету. Пра гэтую прычыну Майсей так піша: «Бо ў шасьці днях стварыў Госпад неба і зямлю, і мора ды ўсё, што на іх ёсьць, і супачыў у сёмы дзень» (Вых. 20), нібы так ён хацеў сказаць: «Памятай, каб дзень суботні сьвяткаваць ды не забыцца, што за шэсьць дзён Бог стварыў увесь сьвет». Другая причина, абы онъ людъ мел тайну или образъ отпочиненья духовного. То есть, субота знаменовала, иже вси потребуемъ, абы насъ Богъ посвятилъ и до вечного отпочиненья принялъ. Тую причину далъ знати Моисей у Исходе где пишеть, яко Богъ рече: «Видьте да суботы Моя соблюдете, понеже знамя естъ межи Мною и вами в родехъ вашихъ, да разумеете, яко Азъ есмъ Господь освешчаяй васъ» и прочая (Исход 31). Тую жь таки причину и Езекиіль широко выписуеть у 20 главе, межи иными словы пишеть, яко Богъ рече: «Суботы Моя дах имъ, яко ж быти въ знаменіе межю Мною и межю ими, яко жь разумети им, яко Азъ Господь освешчая и». Яко Моисей, тако Езекіилъ кажють, иже для того Богъ далъ былъ суботу и святити ю велелъ, абы розумели, яко освятитися от Бога потребовали. Третяа причина, абы онъ людъ мелъ опричьный день, которого бы Закон розбералъ и иншие святые речи делалъ. О томъ и Лука в Деаніахъ Апостолъских споминаеть, яко Моисей чтеться по вся суботы. Четверая причина естъ, абы неволником и неволницамъ, и скотом было отпочиненье. О тоя причине Моисей написалъ тако: «Шесть дней делати будешь, седмаго же дня престанеши, да отпочинеть волъ и оселъ твой и да отдыхнеть сынъ рабы твоея и пришлецъ, иже естъ у тебе». Вже тепер погледи до тыхъ причинъ, а самъ собою вырозумеешь, яко повинни есмо тому слову, а яко не повинни. Бо водле некоторихъ причинъ вже свободные есмо от седмого дня, а водле иншихъ причинъ потреба, абы и хрістіане мели опричьный день, которого бы святили. Вторую причину поведелъ есмъ на тотъ обычай, иже для того людемъ Ізраилевым велел Богъ суботу святити, абы ихъ упоминала а на память приводила, иже имъ надобе освешченья и покоя, або ижь потреба, абы ихъ Богъ освятилъ и въ отпочиненье принял. По той причине свободни есмо от всехъ празниковъ и суботъ. Бо всемъ образом и стеньемъ конець принесъ и учинилъ Христос. А кто бы у тотъ обычай суботу або неделю святилъ, не добре бы чинилъ и противу бы Хріста іоудействовалъ. Тотъ бо обычай празнованья Христос вже отнял и Апостоли отставили, яко Павелъ Коласаемъ пишеть: «Да никто васъ осужаеть о яденіи, или о питии, или о части праздника, или о новомесяцах, или о суботахъ, еже суть стень грядушчимъ, тело же Христово» (Кол. 2:13-19). Пилъно обачъ, яко празники, суботы, брашна и таковая стенемъ называетъ, то естъ образомъ, а Хріста теломъ зоветь. Даючи знати, иже оные суботы толико образовалъ! або значилы пришлые речи, а до того часу мелы быти, докуле бы вже не стень, але самая правда пришла, которую теломъ зоветь. А прото не мають хрістіане у тотъ обычай никаких празников мети, але вси дни за празники мають личити, яко Ісаіа пророчествовалъ, где рече: «И будеть новомесець от новомесяца и субота от субботы» (Ісаіа 66), ачь тое по вскрешеніи достаточней ся збудеть. Другая прычына каб людзі мелі знак або вобраз адпачынку духоўнага, бо субота азначае, што ўсе мы патрабуем, каб Бог нас асьвяціў ды прыняў у вечны адпачынак. Пра гэтую прычыну Майсей паведаміў у кнізе Выхаду, калі напісаў: «I сказаў Госпад: “Глядзіце, каб вы захоўвалі суботу Маю, бо гэта знак паміж Мною і вамі для ўсіх пакаленьняў вашых, каб па гэтым можна было пазнаць, што Я Госпад, Каторы асьвячае вас”» (Вых. 31). Пра гэтую ж прычыну Эзэкіль падрабязна распавядае ў дваццатай главе, дзе паміж іншым піша, як Госпад сказаў: «I даў ім суботы Мае, каб былі знакам паміж Мною і імі, каб ведалі, што Я Госпад, Каторы іх асьвячае». Як Майсей, так і Эзэкіль гаворыць, што дзеля таго Бог даў нам суботу ды яе загадаў сьвяткаваць, каб мы зразумелі, што нам патрэбна Божае асьвячэньне.