КНІГІ ОНЛАЙН
Пошук сярод кніг, што прайшлі індэксацыю гуглам. Некаторыя кнігі гугл не знаходзіць
ОТКАЗЪ Для того, абы есмо ведали, иже смерть Сына Божіа не тако згола на Него пришла, але с присуженья уряду. Бо той Пилатъ былъ на онъ часъ игемоном, то есть старостою Іерусалимскимъ. ПЫТАНЬЕ Росповежь ми тое явней. ОТКАЗЪ Если бы не з выроку суди умеръ нашь Господь, не такъ бы ся ясне невинность Его показала. ПЫТАНЬЕ Да ведже Пилатъ посведчилъ Ему, яко ни единое вины в Немъ не знашолъ. ОТКАЗЪ Все тое за промышленьемъ Божіемъ было, иже Сына Божіа Пилатъ сам же невинного быти казал, сам же и яко злодея на смерть осудилъ. Абы тем обычаемъ всимъ явно было, иже не за Свои злости, але яко наручникъ за чужіе терпелъ. ўлоньні прачыстае дзевы за справай Сьвятога Духа, каб стацца годным Пасярэднікам ды Сьвятаром, як Апостал да Гебраяў казаў: «Такога вось належалася мець нам Першасьвятара, сьвятога, нявіннага, беззаганнага, аддзеленага ад грэшнікаў і ўзвышанага па-над неба, які не павінны, як іншыя першасьвятары, складаць штодзень ахвяры перш за свае грахі, а пасьля за грахі народу» (Гебр. 7: 26-27). ПЫТАНЬНЕ Дзеля чаго «Вызнаньне» ўзгадвае ўцелаўленьне Сына Божага, нараджэньне са сьвятой дзевы, а потым, мінаючы Ягонае жыцьцё на зямлі, кажа пра ўкрыжаваньне? АДКАЗ «Вызнаньне веры» кажа толькі пра тое, на чым залежыць збаўленьне ды адпушчэньне грахоў. Яно не распавядае пра жыцьцё Хрыста тут, на зямлі, але кажа толькі пра Ягонае ўкрыжаваньне ды ўваскрасеньне таму, што ад гэтага залежыць нашае збаўленьне значыць, адпушчэньне грахоў ды апраўданьне, як Апостал казаў: «Ён быў выдадзены за грахі нашыя і ўваскрос дзеля апраўданьня нашага» (Рым. 4: 25). Тым жа звычаем і прарок пра Яго гаварыў: «Ён быў пакалечаны за грахі нашыя, пабіты за нашыя злачынствы; бічаваньне спала на Яго на збаўленьне нашае, Ягонымі ранамі мы аздароўленыя» (Іс. 53). Ясна ён тут прапаведуе, што раны Хрыста нас аздаравілі. Вось тая прычына, чаму Пароль, або Вызнаньне, узгадвае пра нараджэньне, укрыжаваньне ды ўваскрасеньне Хрыста: ад гэтага залежыць нашае збаўленьне. ПЫТАНЬНЕ Дзеля чаго ўзгаданы Понці Пілат? АДКАЗ Дзеля таго, каб мы ведалі, што Сын Божы ня так проста памёр, але на прысуд ураду. Бо тэты Пілат быўтады ігемонам, значыць, старастам ерузалімскім. ПЫТАНЬНЕ Распавядзі мне пра гэта падрабязьней. АДКАЗ Калі б наш Госпад памёр не паводле прысуду судзьдзі, не такой бы відочнай была Ягоная невінаватасьць. ПЫТАНЬНЕ Дык жа Пілат перад Ім засьведчыў, што не знайшоў у Ім аніякай віны. АДКАЗ Паводле волі Божай сталася тое, што Пілат сам назваў Сына Божага невінаватым, а потым сам жа асудзіў Яго, як злодзея, на сьмерць. Такім звычаем было ўсім зразумела, што Хрыстос не за Свае грахі пакутаваў, але як Заступнік за чужыя грахі цярпеў. ПЫТАНЬЕ Для чого Собе Господь смерть роспятую обрал? ОТКАЗЪ Для того, иже таковую смерть Сам Богъ проклялъ, яко написано в Законе: «Проклятъ всякъ, висяй на древе» (Втор. Зак. 21). Годилося бо Господу приняти на Себе на час клятву, абы мы от нее выслобожени были. Тако Апостолъ пріпоминаеть (Гал. 4). ПЫТАНЬЕ Чого для у «Зложенью» Никейским не припоминаеть, абы Христос омерь, тольки припоминаеть, яко распятъ, пострадалъ и погребенъ? ОТКАЗЪ Гасло маеть быти короткими словы, але которие бы достаточную наоуку оныхъ речей, на которих каждого спасеніе належить, замыкали. Гасло Никейское, хотя жь словом не говорить, абы Христос умерь, але речь самую значне ознамуеть, где въспоминаеть роспятие и страданіе, а наболей погребенье. Не гребуть бо никого, ани до гробу кладуть, естли бы первей не умерь. ПЫТАНЬЕ Которие нам пожитки с того, ижь Сынъ Божій былъ умеръ? ОТКАЗЪ Первый пожитокъ оттуле маемъ, ижь знаемъ, яко смерть Господня естъ истинною жертвою за нашие грехи, которою Господь гневъ Божій упокоилъ и насъ в ласку Божію привелъ. Другый пожитокъ, ижь смерть Господня вси грехи наши вытерла з Божіей памети, абы черезъ тое пред лице Божіе явитися не могли. Бо вже оное рукописаніе нашое кровию Своею выписалъ. Яко Апостолъ рече: «И васъ, мертвых сушчаа в прегрешеніих, и не обрезаніемъ плоти вашея оживилъ Богъ съ Христомъ, даровавъ намъ вся прегрешеніа, отмывъ сушче на насъ рукописаніе, оученію еже бяше противно намъ. И тое взялъ от среды, пригвозди на кресте» и прочая (Кол. 2:13-20). Третій пожиток смерти Христовое, иже насъ держить, абы есмо не грешили. А тое таковым обычаем бываеть. Видимъ, яко великие муки и тяжкие поднялъ Христос за оное непослушество отца нашого Адама, которие муки Самъ Богъ на Него былъ уложилъ, яко Пророкъ пишеть, иже Самъ Богъ о Христе рече: «Поражу пастыря, и разыдутся овця» (Зах. 13). Если тому веруемъ, мовлю, латве розумети можемъ, ижь Богъ греха велми ненавидить, поневажь и тако окрутне в Сыне Своимъ скаралъ, аже к Нему оные слова възопилъ: «Боже мой, Боже мой, въскую Мя еси оставилъ?» (Матф. 27: 33-61, Марк 15: 22-42). Таковъ пакъ гневъ Божій противъ грехом бачечи, верни Христіане выстерегаются греховъ, ведаючи яко ся никому без скаранья не минаютъ. А тые суть пожитки муки и смерти Господа нашего Ісус Христа. Бо иншие на тотъ часъ опушчаю. ПЫТАНЬНЕ Дзеля чаго Госпад выбраў Сабе сьмерць на крыжы? АДКАЗ Дзеля таго, што такой сьмерцю Сам Бог Яго пракляў, як напісана ў Законе: «Пракляты Богам кожны, хто вісіць на дрэве» (Паўт. Зак. 21: 23). Таму належала Госпаду прыняць на Сябе праклён, каб мы былі вольныя ад праклёну. Гэтаксама і Апостал сьведчыць (Гал. 4). ПЫТАНЬНЕ Дзеля чаго ў «Вызнаньні» Нікейскім не ўзгадваецца, што Хрыстос памёр, але гаворыцца: «ўкрыжаваны, пакутаваў і пахаваны»? АДКАЗ Вызнаньне павінна зьмяшчыць сьціслую, але дастатковую навуку пра тое, на чым залежыць збаўленьне кожнага. «Вызнаньне» Нікейскае, хаця ж ніводным словам ня кажа пра сьмерць Хрыста, пра самыя важныя рэчы ўзгадвае пра ўкрыжаваньне, пакуты ды, перадусім, пра пахаваньне. Бо нікога не хаваюць ды ў магілу не кладуць, калі не памрэ. ПЫТАНЬНЕ Які нам здабытак з таго, што Сын Божы памёр? АДКАЗ Першы здабытак мы з гэтага маем, бо ведаем, што сьмерць Госпада сапраўдная ахвяра за нашыя грахі, што гэтай ахвярай Ён гнеў Божы супакоіў ды прывёў нас у Божую міласьць. Другі здабытак маем таму, што сьмерць Госпада выцерла з Божае памяці ўсе нашыя грахі, дзеля якіх мы не маглі стаць перад абліччам Божым. Праз Сваю кроў Ён скасаваў напісанае супраць нас рукою, як Апостал сказаў: «I вас, мёртвых праз грахі і неабразаньне цела вашага, ажывіў вас зь Ім, дараваўшы нам усе грахі, скасаваўшы напісанае рукою асуджаючае нас, што было супраць нас, і ўзяў Яго з-паміж нас і прыбіў да крыжа» і так далей (Кал. 2: 13-14). Трэці здабытак са сьмерці Хрыста ў тым, што Ягоная сьмерць утрымлівае нас ад грахоў. Такім звычаем гэта бывае: мы бачым, якія вялікія ды цяжкія пакуты зьведаў Хрыстос дзеля непаслухмянасьці нашага бацькі Адама. Пакуты ж гэтыя дапусьціў на Яго Сам Бог, бо Прарок піша, як Сам Бог пра Хрыста сказаў: «Удару пастыра, і разьбягуцца авечкі статку» (Зах. 13). Калі мы ў гэта верым, кажу, то лягчэй нам зразумець, што Бог вельмі ненавідзіць грэх, бо за яго Ён так жорстка пакараў Свайго Сына, што Той закрычаў: «Божа, мой Божа, чаму Ты мяне пакінуў?» (Мц. 27: 46, Мк. 15: 34) Такі вось гнеў Божы дзеля грэху бачачы, верныя Хрысьціяне сьцерагуцца грахоў, ведаючы, што грэх без пакараньня не застанецца. Гэта вось здабыткі пакутаў ды сьмерці Госпада нашага Ісуса Хрыста, іншыя бо зараз ня ўзгадваю. ПЫТАНЬЕ У «Символе, або Зложенью Апостольским», припоменувши погребенье Христа, припоминается съшествие въ адъ, што ты о томъ розумеешь? Што естъ адъ? ОТКАЗЪ Тое части не вси вспоминають, которіи гасло Апостольское толкують, и тако ся ми видить, иже тые слова не борздо до гасла съборного приложено. Оное дивнейшаа речь, ижь Іоаннъ Константиноградъскій Епископъ, которого Златоустымъ называють, две беседы на «Апостольскій символъ» написалъ. От которіих въ первой съшествіа въ адъ не пріпоминаеть. Въ второй пакъ и пріпоминаеть, и толкуеть. Але якожкольве естъ, годится от Святого Писаніа розгледети, што естъ адъ, а яко ся съшествіе Христово въ адъ розумееть. Часто бо сее слово «адъ» у Святомъ Писанію находимъ, але не на всякомъ месте одинъ розумъ держить. Напервей бо розумеется вместо гроба, яко в Псалтире написалъ Давыдъ: «Не оставиши души моея въ аде, ни даси преподобному Своему видети истленія» (Псалом 15). Зде адъ за гробъ Давыдъ положилъ. А тое жь ест: «Не оставиши души моея въ аде», яко естли бы реклъ: «Не оставиши души моея въ гробе». На тот же обычай розумеется оная речь Іакова, которую о Іосифе поведелъ тако: «Сниду къ сыну своему, сетуя, въ адъ» (Быт. 37 ). Опять, тое жь слово розумеется иногды о ономъ месте, на которомъ суть души нечестивыхъ. Яко въ притчи о богатом и о Лазари, Христос поведелъ: «Оумер теже и богатый, и погребоша его. И въ аде възведе очи свои...» (Лук. 16: 19-31). Яко бы реклъ: «На месте осуженыхъ, или нечестивыхъ.» Што ся пакъ тычеть съшествіа Христова въ адъ, не тако о томъ розумети маемъ, яко неціи, старечьские басьни змысливши, написали, яко бы Христос на онъ часъ, коли тело Его у гробе лежало, мелъ на оное место сніити, где души святыхъ отецъ были, и оттуле оный души вывести. Нигде бо о томъ не пишетъ. ПЫТАНЬЕ Кажешь, яко бы съшествія Христова въ адъ нигде же Святое Писаніе не въепоминало, але ся мне опять видить, иже ся о том на многых местех находить. Яко напервей въ первом посланіи святого Апостола Петра явне о томъ пишеть сими словы: «Христосъ единою о гресехъ пострада праведникъ за неправедники, да ны приведе Богови, оумершчвенъ убо быв плотію, ожив же Духомъ, о Нем же и сушчеимъ въ темници Духомъ, съшед проповеда» (1 Петра 3:10-22). Зде, яко ся мне видить, явне Апостолъ пишеть о съшествіи Спасове въ адъ. Другое место ест у Пророка Захаріа, сими словы: «И ты въ крови завета своего испустилъ еси юзники своя от рова, не имушча воды, сядете въ тверди съвязни сънмишча, и за единъ день пришельствія твоего сугуба въздамъ тобе» (Зах. 9). И зде видить ми ся о ПЫТАНЬНЕ У «Сымбалі, або Апостальскім вызнаньні» пасьля пахаваньня Хрыста ўзгадваецца Ягонае зыходжаньне ў пекла. Што ты наконт гэтага мяркуеш? Што такое пекла? АДКАЗ Ня ўсе тлумачальнікі «Апостальскага вызнаньня» ўзгадваюць пра гэтую частку, і мне здаецца, што гэтыя словы далучылі да саборнага вызнаньня пазьней. Яшчэ больш дзіўна тое, што Ян, епіскап Канстанцінопальскі, празваны Златавусным, напісаўшы пра «Апостальскі Сымбаль» дзьве гутаркі, у першай гутарцы пра зыходжаньне ў пекла не ўзгадвае, у другой жа яго і ўзгадвае, і тлумачыць. Але, як бы там ні было, належыць нам разгледзець, што Сьвятое Пісьмо кажа пра пекла ды як разумее зыходжаньне Хрыста ў пекла. Часта бо знаходзім у Сьвятым Пісаньні гэтае слова «пекла», але не на кожным мейсцы яно тое самае значыць.