КНІГІ ОНЛАЙН
Пошук сярод кніг, што прайшлі індэксацыю гуглам. Некаторыя кнігі гугл не знаходзіць
ПЫТАНЬЕ Первей есь поведелъ, иже изъ смеръти Сына Божіа животъ маем, а тепер опять кажешь, иже от Духа Святого живот маемъ. Яко тое розумети маю? ОТКАЗЪ Правда естъ, ижь намъ Сынъ Божій грехом оставленіе, оправданіе и живот вечны уготовалъ, але мы тако есмо естества скажоного, ижь сами своею силою к тому прійти не можемъ, абы есмо въ Сына Божиего, яко Той ест спаситель нашь, верили, але аже нас Духъ Святый притягнеть, кааніе в нас порушивши и сердце осветивши. Прото Апостолъ пишетъ, яко «никто можетъ решчи Господа Ісуса, точию Духомъ Святымъ» (1 Кор. 11: 31-12: 6). Естли языком исповедати Господа не можем, далеко меншь сердцем веровати можемъ, або добрие дела чинити без Святого Духа пособленья. ПЫТАНЬЕ Говори четвертую часть зложеніа веры. ОТКАЗЪ «Верую и едину святую, соборную апостольскую церковь, исповедую едино крешченіе въ оставленіе грехомъ. Чаю въскресеніа мертвым, и жизнь будушчаго века, аминъ». ПЫТАНЬЕ Што сее естъ церковь? ОТКАЗЪ Церковь ест събранье, або дружина верных людей, их же Богъ презрелъ в живот вечный. ПЫТАНЬЕ На котором месте ест святая церкоквъ? ОТКАЗЪ Церкви Христова не ест къ певному месту пришита, ани можеть быти ограничена. По всей бо земли розсыпалася, и тамо ест, где ся мы не надеемъ. Прото и Сам Господь не рече Апостолом: «Идите въ Антиохію или в Рим, поставите Ми церковь», але рече: «Идите въ весь миръ проповедуйте Евангелие» (Матф. 28:1-20). А на другом месте ПЫТАНЬНЕ Дзеля чаго мы вызнаём, што Дух Сьвяты жыватворца? АДКАЗ Дзеля таго, што Ён вядзе нас да кожнай праўды, зь якой мы маем жыцьцё вечнае. Ён няверства ў нашым сэрцы разбурае, а веру ўзмацняе, страх выганяе, любоў запальвае, ды, каб не гаварыць многа, усе рэчы, якія жыцьцё нам прыносяць, Дух Сьвяты ў нас пачынае і заканчвае. Безь Ягонай дапамогі мы ня можам стацца супольнікамі дабраславенстваў Сына Божага. ПЫТАНЬНЕ Перш ты сказаў, што дзеля сьмерці Сына Божага маем жыцьцё, а зараз кажаш, што Дух Сьвяты дае нам жыцьцё. Як мушу гэта разумець? АДКАЗ Праўда, што Божы Сын заслужыў нам адпушчэньне грахоў, апраўданьне і жыцьцё вечнае. Але нашая прырода настолькі скажоная, што самі, сваёй моцай, мы ня можам прыйсці да веры, што Сын Божы наш Збаўца, калі Дух Сьвяты нас да гэтага не прывядзе, пакаяньне ў нас узрушыўшы ды сэрца асьвяціўшы. Дзеля гэтага Апостал піша, што ніхто ня можа сказаць: «Ісус ёсьць Госпад як толькі Духам Сьвятым» (1 Кар. 12: 3). Калі языком вызнаць Госпада ня можам, нашмат меней можам верыць сэрцам або рабіць добрыя ўчынкі без дапамогі Сьвятога Духа. ПЫТАНЬНЕ Гавары чацьвёртую частку вызнаньня веры. АДКАЗ «Веру пра адзіную сьвятую паўсюдную апостальскую царкву, вызнаю адзіны хрост дзеля адпушчэньня грахоў. Чакаю ўваскрасеньня з памерлых і жыцьця вечнага. Амін». ПЫТАНЬНЕ Што такое царква? АДКАЗ Царква гэта збор або супольнасьць веруючых людзей, якім Бог прадугледзеў вечнае жыцьцё. ПЫТАНЬНЕ У якім мейсцы ёсьць сьвятая царква? АДКАЗ Царква Хрыстова не прывязана да пэўнага мейсца ды ня можа быць абмежавана. Па ўсёй бо зямлі яна пашырылася і там ёсьць, дзе мы і не спадзяемся яе знайсьці. Дзеля таго і Сам Госпад не сказаў Апосталам: «Ідзіце ў Антыёхію ці ў Рым ды пастаўце Мне Царкву», але сказаў: тако поведелъ: «И де же бо еста двай или трие събрани въ имя Мое, ту есмъ посреде их» (Матф. 18:18-22). ПЫТАНЬЕ Види ми ся по отказу твоему, иже церковь Христова есть невидимая. Бо есь поведелъ, иже церков ест дружина веруюшчих, оных же Богъ къ спасенію прозрелъ. Мы пакъ людие вери видети не можемъ, а по тому же и кого Богъ къ спасенію или в животъ вечный прозрелъ ведати не можемъ? ОТКАЗЪ Церковь мусить быти видимая. Бо если бы невидимая была, а яко бы ся оное слово Христово розумело где рече: «Ашче съгрешить к тобе брат твой, иди обличи его межю собою и темъ единем, ашче тебе послушаеть, приобрел есь брата твоего. Ашче ли тебе не послушаеть, пойми съ собою паки единаго или два, да при устехъ двою или трех сведетелей станеть всяк глаголъ. Ашче же не послушаеть их, повежь церкви» (Матф. 18: 1-9). Понеже поведети пред церквію велить, мусить быти видимая. Бо если бы невидимая была, како ей казати кто можеть? И далей Христос там же поведаеть: «Ашче церкви не послушаеть, буди тобе яко язычник и мытарь». Зде опять видишь, иже церковь обличаетъ, и можеть ее кто хочеть послушати или не послушати. Прото видимая ест церковь Христова. Лечь предся и тое ведати потреба, иже отчасти ест невидимая. Бо ачколве церковь ест з людей исповедуюшчих Христа събрана, але мнози межи нихъ суть лицемери, которіи только оусты Бога исповедують, а сердцомъ далече отстоять. Таковых трудно и право не можна речь познати, аже коли ся делы плотскими сами показують. Бо на позоръ ничимъ от благоверных не суть розный. Безъ тых николи зде на земли церков быти не можеть (Матф. 13: 44-52). Тем бо и Христос наоуку Свою или церковь приподобалъ сети или неводу, запушчоному в море и от всякого рода риб събравшу. И въ церкви бо будуть и добрие и злые, аже до сконченья света, а тогда розлучатся. Яко рече Господь: «Изыидуть аггели въ скончаніе века и отлучать злыя от среды праведныхъ, и въвергуть я въ пешчь огньную» (Матф. 13: 44-52). А в другой притчи поведелъ: «Оставите и плевелы и пшеницю расти обое купно до жавты и въ время жатвы реку жателемъ: “Съберете первей плевелы, и свяжете я въ снопы съжешчи я”». И толкуючи сее поведаеть: «Яко събирають плевелы и огнем съжигають я, тако будеть въ скончаніе века сего, послеть Сын Человеческій аггелы Своя, и съберуть вся съблазны от царствіа Его». Прото можемъ ныне Христовую церковь видети, але ешче яко съ плевелы до жнива пшеницю, а яко в неводе рибы. ПЫТАНЬЕ По чомъ познати мочи правдивую Христову церковь? «Ідзіце па ўсяму сьвету і прапаведуйце Эвангельле» (Мц. 28:19), а ў іншым мейсцы Ён так гаварыў: «Бо дзе ў імя Маё сабяруцца двух або трох, там і Я пасярод іх» (Мц. 18: 20). ПЫТАНЬНЕ Здаецца мне, паводле твайго адказу, што царква Хрыстова нябачная. Бо ты сказаў, што царква гэта супольнасьць веруючых, якім Бог прадугледзеў збаўленьне. Аднак мы, людзі, ня можам бачыць веру, а значыць, ня можам ведаць, каму Бог прадугледзеў збаўленьне або жыцьцё вечнае. АДКАЗ Царква мусіць быць бачнай. Бо калі б яна была нябачнай, як тады зразумець тыя словы Хрыста, калі Ён казаў: «Калі брат твой правініцца табе, ідзі і пасварыся на яго ў чатыры вокі. I калі б паслухаў цябе, здабудзеш брата твайго. А калі б цябе на паслухаў, вазьмі з сабой яшчэ аднаго або двух, каб усякае слова абапіралася на доказе двух або трох сьведкаў. А калі б і іх не паслухаў, скажы царкве» (Мц. 18:17). Паколькі Хрыстос загадвае засьведчыць перад царквою, то мусіць царква быць бачнай. Бо калі царква нябачная, як хтосьці можа ёй нешта сказаць? I далей, там жа, Хрыстос гаворыць: «А калі б і царквы не паслухаў, хай будзе табе як паганін і мытнік». Тут зноў бачыш, што царква выкрывае, і кожны, хто хоча, можа яе паслухацца або не паслухацца. Дзеля гэтага царква Хрыстова бачная. Аднак і тое патрэбна ведаць, што часткова яна нябачная. Бо хаця царква сабраная зь людзей, якія вызнаюць Хрыста, але многія сярод іх крывадушнікі, якія толькі вуснамі вызнаюць Бога, а сэрцам ад Яго далёка. Такіх цяжка ды сапраўды немагчыма пазнаць, пакуль яны самі сябе не пакажуць у справах цялесных, бо на выгляд яны нічым не адрозьніваюцца ад багабойных. Заўсёды тут, на зямлі, такія ў царкве будуць. Хрыстос бо Сваю навуку або царкву параўнаў зь сеткай ці нератам, закінутым у мора, які выцягвае рыбы ўсякіх сартоў (Мц. 13: 47-58). Таксама і ў Царкве будуць і добрыя, і благія аж да сканчэньня сьвету, і толькі тады падзеляцца. Госпад бо сказаў: «Так будзе на канцы сьвету: выйдуць анёлы і вылучаць благіх пасярод справядлівых, ды ўкінуць іх у агністую печ» (Мц. 13: 49-50). Аў іншай прыповесьці Госпад казаў: «Дазвольце і кукалю, і пшаніцы расьці да жніва. А ў час жніва скажу жнеям: “Зьбярыце раней кукаль і зьвяжыце ў пучкі на спаленьне”». Ды, тлумачачы гэта, Ён гаворыць: «Як затым зьбіраюць кукаль ды ў агні паляць, так будзе пры канцы сьвету. Пашле Сын Чалавечы анёлаў Сваіх, і яны зьбяруць у Валадарстве Ягоным усе згаршэньні». Дзеля гэтага можам зараз Царкву Хрыстову бачыць, але яшчэ як поле з кукалем да жніва пшаніцы ці як нерат з рыбамі ўсякіх сартоў. ПЫТАНЬНЕ Паводле чаго можна пазнаць праўдзівую царкву Хрыстову? ОТКАЗЪ Неціи знаменуются по давности и по чину епископъ, иншіи по местех, але тые знаки многых омыляютъ. Напевнейшие суть два знаки или сказаніа. Первший ест Слово Божіе. Другый тайны Христовы. Где бо правдиве Слово Божіе кажется, ничого не отметаючи ани къ нему прибавляючи, тамо ест церковь Христова. Потому жь и тайны суть певные знаки. Бо где их к тому конци вживают къ нему жь Христос уставилъ, ничого не причинивши ани убавивши, тамо справедливая церкви Христова естъ. ПЫТАНЬЕ Але для чого не говоришь: «Верую въ едину святую, съборную и апостольскую церковь», но просто: «Верую едину святую съборную и апостольскую церковъ»? ОТКАЗЪ Оуже есмъ о том вышей поведелъ, иже иншая ест речь веровати въ што, а иншая веровати кому, але и тое иншая, веровати якую речь. Прото добре о Бозе мовемъ: «Верую въ Бога». Бо веровати въ Бога розумеется оуповати на Бога. Але иже церковъ ест, яко вже речено, дружина людей верных, того для негожа веровати в церковъ. Бо не годится въ люди веровати. Тое пакъ слово: «Верую едину церковъ» тако ся розумееть, яко бы реклъ: «Верую, иже ест едина церков». ПЫТАНЬЕ Чого для едину только исповедуемъ церковъ, а не естъ едина, але по розныхъ местех розные суть церквы. Яко и за Апостолъ иншая церковъ была Римская, иншая Коринфская, Галатейская? ОТКАЗЪ Ачколве многые суть церкви, але иже вси единого Бога и Спаса единомыслено исповедуют, едину теже о Нем верю и надежу мають, прото, хотя жь телом от себе далеко отстоят и о собе не ведают, предел съ всех таковых съборов едина естъ церковъ. Апостолъ называетъ церквами Галатскими христіанъ, которіи были по оной земли Галатской. Потому же и иных от местъ церквами пишеть, не иж бы много церков было, але иже ся единою церквію о вере учинили. ПЫТАНЬЕ Понеже церковъ естъ, яко есь поведел, дружина или събранье людей, для чого ж ее святою зовешь, гды жь межи всих людей нетъ ни одного без греха. Яко Соломон пишетъ: «Несть человека праведнаго на земли, иже творить добро и не съгрешаеть (Екл. 7).