КНІГІ ОНЛАЙН
Пошук сярод кніг, што прайшлі індэксацыю гуглам. Некаторыя кнігі гугл не знаходзіць
Але, каб не казаць шмат, паслухаем, як Апостал Пётр кажа пра Хрыста Карнэлю: «Той Хрыстос устаноўлены Богам судзьдзёю жывых і памерлых. I ўсе прарокі сьведчаць гэта, што кожны, хто верыць у Яго, атрымае адпушчэньне грахоў празь імя Ягонае» (Дзеі 10: 42-43). Таму нікому не адпусьцяцца грахі ані дзеля сваіх, ані дзеля чужых учынкаў дасканалых, акрамя адзінага дасканалага ўчынку Сына Божага. ПЫТАНЬНЕ Кажы далей вызнаньне веры. АДКАЗ «Чакаю ўваскрасеньня памерлых і жыцьця вечнага. Амін». ПЫТАНЬЕ Чого для тые слова вложоно до «Символа»? ОТКАЗЪ Для того, абы есмо ведали, ижь блаженство або шчастье нашое не зде, на симъ свете исполнитися маеть. Сиа пакъ ведомость принашаеть намъ два пожитки великіе. Першій, бо ведаючи, яко намъ зде недостояніе, або не отчизна, а мы яко пришельци и гости, не оуплетаемся печальми житейскими. А другый пожитокъ, ижь если на насъ якая трудность или клопоты безвиннее пріидуть, в ни во што их почитаем, но с тихостію терпемъ. ПЫТАНЬЕ Веи ли встанут мертвіи и злые, и добрие? ОТКАЗЪ Не вси бы хотели, але вси мусять встати: и добрие в радость, и злые в муку. ПЫТАНЬЕ Для чого жь Давыд написал: «Сего ради не въскреснут нечестивіи на судъ, ни грешници въ совет праведныхъ»? (Псалом 1) ОТКАЗЪ Не тое розумееть Давыд, абы нечестивіи не мели ожити на онъ страшный судъ, але даеть знати, иже судти з добрими не мають. Прото яко бы толкуючи, придалъ: «Ни грешници в советъ праведныхъ». ПЫТАНЬЕ Ино розности нет межи добрими и злыми, понеже обой въскреснуть? ОТКАЗЪ Велика розность межи тыми окажется. Благочествіи бо въскреснут къ славе и вечному животу. Опять, нечестивіи въ муки и на погибель вечную. ПЫТАНЬЕ Лечь зде въ «Символе» муки грешным не пишеть, только вечную жизнь будушчого века? ОТКАЗЪ «Символонъ, или Зложеніе вери» не для нечестивых, але для побожных пописано, абы потешеніе мели, прото муки никаковой не приписано. Лечь Писмо Святое на многых местех вспоминаетъ муки великие грешным в веку пришлом. Яко и Самъ Хрістос поведел, ижь нечестивіи пойдут в муку вечную (Матф. 25). А на ином месте рече: «Лучше съ единемъ оком внити въ Царствие Божіе, неже две оце имяшчу, въвержену быти въ геенну огньную, идеже червъ их не оумираеть, и огонь не угасаеть» (Марк 9: 42-47). Тое жь ест у пророка Ісаіа (Ісаіа 66). О томъ теже и Богословъ въ Откровеніи своим сими словы ПЫТАНЬНЕ Дзеля чаго гэтыя словы далучаны да «Сымбалю»? АДКАЗ Дзеля таго, каб мы ведалі, што нашае шчасьце ня мае прыйсьці тут, на гэтым сьвеце. Такое веданьне прыносіць нам два вялікія здабыткі. Першы калі мы ведаем, што ня тут нашая спадчына, або айчына, і, як прыхадні і госьці, не спакушаемся жыцьцёвымі турботамі. Другі здабытак калі мы цяжкасьці або клопаты, што на нас бязьвінна прыходзяць, уважаем за нішто ды трываем іх з пакораю. ПЫТАНЬНЕ Ці ўваскрэснуць зь мёртвых і благія, і добрыя? АДКАЗ Ня ўсе б хацелі, але ўсе ўваскрэснуць: і добрыя дзеля радасьці, і благія дзеля пакутаў. ПЫТАНЬНЕ Чаму ж Давід напісаў: «Таму і не ўваскрэснуць бязбожныя на суд ды грэшнікі на раду праведных»? (Пс. 1: 5) АДКАЗ Не мяркуе тут Давід, што грэшнікі не ўваскрэснуць на Страшны суд, але дае знаць, што яны ня маюць судзіцца са справядлівымі. Дзеля таго, нібы тлумачачы, ён далучыў: «Ані грэшнікі на раду праведных». ПЫТАНЬНЕ Хіба ж ёсьць розьніца паміж добрымі ды благімі, калі ўсе ўваскрэснуць? АДКАЗ Вялікая розьніца паміж імі выявіцца. Багабойныя бо ўваскрэснуць дзеля славы і жыцьця вечнага. Зноў жа, грэшнікі дзеля пакутаў ды вечнай пагібелі. ПЫТАНЬНЕ Аднак тут, у «Сымбалі», сказана толькі пра вечнае жыцьцё будучага веку, а не пра пакуты грэшнікаў. АДКАЗ «Сымбаль, або Вызнаньне веры» напісаны не дзеля грэшнікаў, але дзеля пабожных, каб мелі пацяшэньне, таму пра пакуты ня кажа. Аднак Сьвятое Пісьмо шмат дзе ўзгадвае пра вялікія пакуты грэшнікаў у вечным жыцьці. Сам Хрыстос казаў, што бязбожныя пойдуць на вечную муку (Мц. 25), а ў іншым мейсцы гаварыў: «Лепш табе ўвайсьці ў Валадарства Божае аднавокім, чым, маючы два вокі, быць укінутым у пекла, дзе чарвяк іх не памірае ды агонь не згасае» (Мк. 9: 47). Пра гэта знойдзем у прарока Ісаі (Іс. 66), таксама Багаслоў у Адкрыцьці сваім піша: «Удзелам палахлівых, няверных, нягоднікаў, за- пишеть: «Страшивым, и неверным, и проклятымъ, и убійцом и любодеем, и ідоложерцем, и всим лживымъ часть имъ въ езере горяшчей огнем и жупеломъ» (Апокал. 21: 8). Таковъ маеть быти конець всимъ нечестивым. Опять, о радости добрим написано тако: «Их же око не виде и оухо не слыша, и на сердце человеку не възыиде, яже оуготова Богъ любяшчимъ Его» (1 Кор. 2: 9-3: 9, Ісаіа 64). Господи Ісусе Хрісте, Сыне Божій за нас распятый, сътвори насъ причастники сим радостемъ смерти Твоея ради. АМИНЪ. Конецъ второе части Катихиси бойцаў, распусьнікаў, чараўнікоў, балванахвальцаў і ўсіх хлусьлівых будзе палымнеючае возера агню і серкі» (Адкр. 21: 8). Такі мае быць канецусім бязбожным. Зноўжа, пра радасьць пабожным напісана так: «Чаго вока не аглядала, ані вуха ня чула, ані сэрца чалавечае не прадчувала, тое Бог прыгатаваў тым, якія любяць Яго» (1 Кар. 2: 9, Іс. 64). Госпадзе Ісусе Хрысьце, Сыне Божы за нас укрыжаваны, зрабі нас супольнікамі гэтае радасьці дзеля сьмерці Тваёй. АМІН. Канец другой часткі Катэхізісу ТРЕТЯЯ ЧАСТЬ КАТИХИСІ О МОЛИТВЕ ГОСПОДНЕЙ ПЫТАНЬЕ Што есть молитва? ОТКАЗЪ Молитва ест прозба къ Богу, или призыванье Бога. ПЫТАНЬЕ Повинни ли люди молитися Богу, чи ли пак на их доброй воли ест молитися або не молитися? ОТКАЗЪ Не далъ того Богъ на волю людем, але приказуеть, абы ся Ему молили. Въ Псалтыри бо тако Богъ росказуеть: «Пожри Богови жертву хвалы и въздай Вышнему молитвы твоя, и призови Мя въ день печали твоея, и збавлю тя и прославиши Мя» (Псалом 49). Сам теже Господь росказуется безпрестанно молити, и того для поведелъ притчю о судіи неправедъном и о вдовици докучливой, абы есмо ведали, иже ся на всякъ час молити потреба, а николи не престававати (Лука 18). Тое жь Апостолъ повелеваеть Солуняномъ, сиречь непрестанно молитися, а съ всего Богу дяковати (1 Сол. 5:14-28). ПЫТАНЬЕ О што маемъ Бога просити и Его молити? ОТКАЗЪ О всякие потребы, которих намъ потреба и зде, на симъ свете, и на томъ. То естъ и о духовные потребы, и о дочасные молити Бога маемъ. Але пильней и первей духовных речи просити маемъ, нежели телесных, по евангельскому слову: «Ишчите прежде Царствіа Божіа и правды его, и сіа вся приложатся вамъ» (Матф. 6: 31-34). ПЫТАНЬЕ Потреба ли намъ, коли ся Богу молимъ, помочника или Ходотая къ Нему? ТРЭЦЯЯ ЧАСТКА КАТЭХІЗІСУ ПРА МАЛІТВУ ГОСПАДАВУ ПЫТАНЬНЕ Што такое малітва? АДКАЗ Малітва гэта просьба да Бога або прызываньне Бога. ПЫТАНЬНЕ Ці павінны людзі маліцца Богу, ці ўсё ж ад іх добрай волі залежыць маліцца або не маліцца? АДКАЗ Не пакінуў Бог гэта на волю людзей, але загадаў, каб Яму маліліся. У кнізе Псальмаў бо так Бог гаворыць: «Складзі ў ахвяру Богу падзяку і выканай прырачэньні твае Найвышэйшаму. А тады кліч Мяне ў дзень бяды, і Я абараню цябе, і ты будзеш праслаўляць Мяне» (По. 49). Сам Госпад таксама загадваў заўсёды маліцца, і дзеля таго расказаў прыповесьць пра несправядлівага судзьдзю і надакучлівую ўдаву (Лк. 18), каб мы ведалі, што кожны час патрэбна маліцца, ніколі не спыняючыся. Тое ж самае Апостал загадвае Тэсалонцам, — значыць, несупынна маліцца ды за ўсё Богу дзякаваць (1 Тэс. 5:17). ПЫТАНЬНЕ Пра што маем Бога прасіць ды Яму маліцца? АДКАЗ Пра кожную нашу патрэбу і тут, у гэтым жыцьці, і ў жыцьці будучым. Значыць, маем Бога маліць і пра духоўныя патрэбы, і пра штодзённыя. Але найпільней ды перш за ўсе павінны Яго прасіць пра рэчы духоўныя, а не пра цялесныя, паводле Эвангельскага слова: «Шукайце перш Валадарства Божае ды праўду яго, і гэта ўсё будзе вам» (Мц. 6: 33). ПЫТАНЬНЕ Ці патрэбны нам, калі Богу молімся, памочнік або заступнік перад Ім? ОТКАЗЪ Великая потреба ест нам Ходотая, понеже мы сами грешніи и велми недостойни, абы нас Богъ выслухалъ, але не таковых намъ потреба помочниковъ, яковых собе были вже от колька сотъ летъ предки наши навымышляли. То естъ оных, которіи вже або померли, або для Христа помучени, на помочь собе призывали. Лечь тым обычаем не только молитов их Богъ не выслухалъ, але теже вельми былъ къ гневу порушанъ. Одного бо только дал нам Богъ причинцу или Ходатая Ісус Хріста, Сына Своего. Яко Апостолъ къ Тімофею рече: «Един бо ест Богъ, единъ Ходотай Богу и человеком Ісус Хрістос, давый Себе за избавленіе за всехъ» (1 Тім. 2: 1-14). Потому же и Петрь поведаеть, рекучи: «Сей Хрістос ест камень оукореный от вас, зиждушчихъ, быв въ главу оуглу, и несть о ином, ни о едином спасеніа. Ни бо имя естъ иное под небесемъ дано въ чловецех о нем же нам спастися» (Деан. 4: 1-11). Тое жь Сам Господь потвержаеть сими словы: «Азъ есмь путь, истинна и живот. Никто же прійде къ Отцу токмо Мною» (Іоан 14:1-10). Опять, на ином месте поведаеть: «Аминь, аминь глаголю вам, яко ашче чего попросите от Отца въ имя Мое, дасть вам. Доселе не просисте ничего же во имя Мое, просите и пріимете» (того жь 16: 23-33). Естъ и иные места, которіе намъ только на Самого Хріста оуказуют, въ Его же имени Богу молитися маемъ. ПЫТАНЬЕ Што бы завадило хотя бы кто святыхъ на помочь призывалъ, абы ся о нем молили? ОТКАЗЪ Вельми бы таковъ грешилъ. Бо напервей кто ся святымъ молить, мусить о них веру таковую мети, иже они о его молитве ведаютъ и о каждого, кто ся имъ молить. Бо кто бы тому не верилъ, абы святіи каждого молитву слышели, николи бы их не призывали. Другая кто ся святымъ молить, або их о причину просить, таковый веровати мусить, ижь они тое оучинити могуть, а тымъ обычаемъ на причину святыхъ оуповают. Обедве тые речи — то естъ и оуповати на причины святыхъ вже оусопшихъ, и веровати, яко везде и всехъ слышять, — противные суть Писму Святому и Самому Богу кривду чинять. Бо Сам Богъ на всяком месте ест, прото и везде молитвы и прозбы верныхъ Своихъ слышить. А кто тое о человеку розумееть, таковъ силу и славу Божию человеку приписуеть. Прото Хрістіанин не мается того допушчати, абы або на святых оуповалъ, або ихъ на всяком месте чуючихъ веровалъ. Бо хотя жь бы нетъ ведома, яко святіи были, предся человеци были и тепер суть, и по воскресеніи будуть. А поневажь человеци суть, негожа на них оуповати. Бо написано: «Проклятъ человекъ, иже надею имать на челове-