КНІГІ ОНЛАЙН
Пошук сярод кніг, што прайшлі індэксацыю гуглам. Некаторыя кнігі гугл не знаходзіць
ПЫТАНЬЕ Чи оуживаньемъ Вечери Господней таковое обшчованіе съ Хрістомъ маемъ? ОТКАЗЪ Не только оуживаньемъ Вечери, але Святым Евангеліемъ, коли Ему веруемъ, приходимъ къ таковому съединенію съ Хрістомъ. А ведже и видимая справа много веруюшчому помагаеть. ПЫТАНЬЕ Которымъ обычаемъ маеть быти Вечеря Господня справована? ОТКАЗЪ Не маеть быти иншимъ обычаемъ справована, разве яко ее Хрістос Сам справилъ и справовати велелъ. ПЫТАНЬЕ Хрістос пакъ которимъ обычаемъ справовалъ? ОТКАЗЪ Ознаимили намъ сее святіи Евангелисты и апостолъ Павелъ, где о Вечери Господней тако пишють, яко «Господь Ісус в ношчь в ню же предан быс, принял хлебъ, и благодаривъ преломи и рече: “Пріимите и ядите, се ест тело Мое, Еже за вы ломимое. Се творите въ Мое въспоминаніе”. Тако же и чашю по вечери, глаголя: “Сіа чаша Новы Завет ест о Моей крови, Яже за вы проливается въ оставленіе греховъ” (Матф. 26, Марк 14, Лука 22, 1 Кор. 11). По тому Господь Вечерю Свою, или Тайну Тела и Крови Своея, и Самъ справовалъ, и Своимъ справовати велелъ. ПЫТАНЬЕ Што потреба в том выписанью обачити? ОТКАЗЪ Много речей сее короткое выписанье в собе замыкаеть, але две суть преднейшие. Напервей убо обачити потреба што и яко Хрістос чинилъ, потомъ для чого тое чинилъ. Иле ся того дотычеть, што бы то было, оуже ведаемъ, ижь Вечера Господня. К тому и тое ведаемъ, ижь для того чинилъ, абы есмо мели тайну или видимую речь, которая бы нам смерть или въскресеніе Хрістово на память приводила. Але о томъ оуже было, прото оное только надобе розсмотрети, што ест сее, што Господь чинилъ. Если тое гараздъ розгледемъ, латве ложные наоукы и всякие мерзости, которих теперь ест много при уживаніи Вечери Господней, познати възможемъ. ПЫТАНЬЕ Што се ты за ложные наоуки и мерзости кажешь при Вечери Господней? ПЫТАНЬНЕ Хіба мы маем такую еднасьць з Хрыстом праз спажываньне Вячэры Госпадавай? АД К АЗ Ня толькі праз спажываньне Вячэры, але і празь Сьвятое Эвангельле, калі яму верым, прыходзім да такой еднасьці з Хрыстом. Але ж і рэчы бачныя вельмі дапамагаюць веруючаму. ПЫТАНЬНЕ Якім звычаем мае адбывацца Вячэра Госпадава? АДКАЗ Ня можа адбыцца інакш, чым Сам Хрыстос яе ўчыніў ды нам чыніць загадаў. ПЫТАНЬНЕ Хрыстос жа якім чынам яе справіў? АДКАЗ Аб’явілі нам гэта сьвятыя Эвангелісты і Апостал Паўла, пра Вячэру Госпадаву так пішучы: «Госпад Ісус у тую ноч, калі меў быць выдадзены, узяў хлеб і, склаўшы падзяку, сказаў: “Гэта ёсьць Цела Маё, якое за вас даецца. Рабіце гэта ў Маю памяць!” Падобным чынам па вячэры Ён узяў келіх і сказаў: ‘Тэты келіх ёсьць Новым Запаветам у Крыві Маёй, якая за вас праліваецца дзеля адпушчэньня грахоў”» (Мц. 26, Мк. 14, Лк. 22, 1 Кар. 11). Такім звычаем Госпад Сваю Вячэру, або Таямніцу Цела і Крыві Сваёй, і Сам справіў, і Сваім загадаў спраўляць. ПЫТАНЬНЕ Што патрэбна нам разгледзець у гэтым аповядзе? АДКАЗ Шмат чаго зьмяшчае ў сабе тэты кароткі аповяд, але ёсьць тут дзьве найважнейшыя рэчы. Найперш бо трэба разгледзець, што і як Хрыстос учыніў, а потым дзеля чаго. Калі разглядаць, што гэта было, то ўжо ведаем, што была гэта Вячэра Госпадава. Да таго ж ведаем, што Хрыстос учыніў яе дзеля таго, каб мы мелі таямніцу, або бачную рэч, якая б нам нагадвала сьмерць і ўваскрасеньне Хрыста. Але пра гэта ўжо гаварылі, таму толькі тое патрэбна разгледзець, што азначае ўчыненае Госпадам і як Ён гэта ўчыніў. Калі гэта добра разгледзім, лёгка здолеем пазнаць фальшывыя вучэньні ды ўсялякую мярзоту, якіх цяпер шмат пры ўжываньні Вячэры Госпадавай. ПЫТАНЬНЕ Што гэта за фальшывыя вучэньні ды мярзота падчас Вячэры Госпадавай, пра якія ты кажаш? ОТКАЗЪ Чи не годится, прошю тебе, оное наоуки ложною наоукою назвати, естли кто иншимъ обычаемъ о которой речи наоучаеть розумети, нежели Самъ Господь розумети велелъ? Домнимамъ, ижь ми того каждый допоможеть. Тым же обычаемъ чи не великая мерзость естъ оная речь, которую кто вместо Бога или Сына Его маеть? ПЫТАНЬЕ Страшные речы кажешь быти при Вечери Господней. Але доведи того, естли такъ естъ? ОТКАЗЪ Долго бы было вси мерзости вычитати и Словомъ Божіемъ обличати, и потреба бы на тое опричное розмовы. А ведже на коротце сее явно учиню, ижь сего веку и вже от кольки сотъ летъ неправо о Вечери Господней Хрістяне розумеють, и не к тому е и уживають, к чому Хрістос уставилъ и древлейшая церковь вживала. ПЫТАНЬЕ Како тепер о Вечери мудртвують или розумеють, а како первая церков и розумела? ОТКАЗЪ Першая церковь за тайну, по тому жь яко и Святое Крешченіе, Вечерю Господню мела, ныне же ачкольвекъ ее тайною зовуть, але надто за жертву оную розумеють и, рекучи то, приносять, и на тое попы, діаконы, падіаконы и инших постригають. ПЫТАНЬЕ Да ведь ешче и сперва за Апостолъ были попы или свешченницы и діакони? ОТКАЗЪ Естли ся попъ за тое жь розумееть, яко свешченникъ или жрецъ, могу смеле поведети, ижь о том нигде же в Новомъ Завете не найдешь. Подъ Законом бо былы жертвы, которие Богъ былъ чинити велел на знак жерътвы, которую Хрістос мелъ принести на очишченіе всего света греховъ. По тому жь и до Закона было. И для таковыхъ жертвъ были жерци, Іерее, или свешченници и под Закономъ и до Закона. Лечь скоро Хрістос, единый по чину Мелхиседекову свешченник пришолъ, оуже всемъ жертвамъ видимымъ конецъ учинилъ, такъ ижь черезъ тое не ест потреба ни жерцовъ, ни жертвъ (Евр. 5). ПЫТАНЬЕ Поведаешь, абы в Новым Завете или под Евангелиемъ поповъ непотреба, ани их было, кажешь, за Апостолъ. Лечь писмо Апостольское на многых местехъ попы припоминаеть. Яко где Павелъ къ Титу пишеть: «Сего ради оставих тя въ Крите, да недокончаннаа исправиши, и устроиши по всех градехъ попы» (Тит 1:1-14). АДКАЗ Хіба ня варта, запытаюся ў цябе, назваць фальшывымі тыя вучэньні, калі хтосьці пра разуменьне некай справы вучыць ня так, як загадаў Госпад, але ў іншы спосаб? Мяркую, кожны наконт гэтага са мною пагодзіцца. Тым жа звычаем хіба не вялікая мярзота тая справа, якую хтосьці мае замест Бога або Сына Ягонага? ПЫТАНЬНЕ Страшныя справы, ты кажаш, адбываюцца падчас Вячэры Госпадавай. Але давядзі мне, хіба гэта так? АДКАЗ Доўга трэба было б тую мярзоту пералічваць ды выкрываць Словам Божым, і патрэбна на гэта асобная размова. Але ўсё ж коратка пакажу, што і зараз, і ўжо колькі соцень год дагэтуль Хрысьціяне няправільна разумеюць Вячэру Госпадаву ды не дзеля таго яе ўжываюць, дзеля чаго яе Хрыстос пастанавіў ды першая царква ўжывала. ПЫТАНЬНЕ Як цяпер пра Вячэру разважаюць, або як яе разумеюць, ды як першая царква яе разумела? АДКАЗ Гэтаксама як і Сьвяты Хрост, першая царква лічыла Вячэру Госпадаву за таямніцу. Зараз жа, хаця Вячэру Госпадаву і называюць таямніцай, але лічаць яе за ахвяру, і, кажучы так, яе складаюць ды дзеля гэтага пастрыгаюць у папы, дыяканы, падзячыя. ПЫТАНЬНЕ Дык жа ад пачатку, у часы Апосталаў, былі папы, або сьвятары, і дыяканы? АДКАЗ Калі меркаваць, што поп тое самае, што і сьвятар, то сьмела магу сказаць: нідзе ў Новым Запавеце нічога пра іх ня знойдзеш. Бо пад Законам былі ахвяры, якія Бог загадаў прыносіць на знак той ахвяры, што Хрыстос меўся прынесьці, каб увесь сьвет ачысьціць ад грахоў. Гэтаксама і да Закону было. I каб прыносіць такія ахвяры, — і падчас Закону, і да Закону, — былі ярэі, або сьвятары. Але як толькі прыйшоў Хрыстос Адзіны сьвятар на ўзор Мэльхісэдэха адразу палажыў канец усім бачным ахвярам, так што няма ўжо патрэбы ані ў сьвятарах, ані ў ахвярах (Гебр. 5). ПЫТАНЬНЕ Распавядаеш, што ў Новым Запавеце, або пад Эвангельлем, папы не патрэбныя ды што ў часы Апосталаў іх не было. Аднак у Апостальскіх лістах шмат узгадваецца пра папоў, як, прыкладам, Паўла да Ціта піша: «Дзеля таго пакінуў я цябе на Крыце, каб ты ўсе неўпарадкаваныя справы наладзіў і каб паставіў у гарадах папоў» (Ціт 1: 5). ОТКАЗЪ Знаю тое, ижь на многыхъ местех припоминають Апостольскаа посланія и Лука въ Деаниях попы. Але не вместо свешченников или іереовъ. Се есть не в томъ разуме, яко теперь розумеють. Ныне бо попомъ жерца зовуть, се ест кто жертву приносит. Но Апостолъ таковых попов Титу устроити повелеваеть, они же бы жертву якую видимую приносили, але велить ему у каждом городе поставити оучителя или Епископа не для жертв приношеніа, але для наоученіа. Яко тамъ Апостолъ докладаеть где рече: «Подобаеть бо Епископу бес порока быти, яко Божію приставніку, пособствуюшчю по вернемъ словеси оученіа, да силенъ будеть и утешити в здравом оученіи, и противяшчихся обличити» (Тит 1:1-14). Видишь на око, ижь што первей назвалъ попомъ, то потомъ Епископомъ. Прото тое жь естъ попъ, што Епископъ. Видишь теже урядъ Епископъский или поповский. Ни одным словомъ не припоминаеть Апостолъ, абы Епископъ мелъ литургію или службу събором служити, але только оурядъ его быти кажеть, абы пособствовати по верном словеси ученіа оумелъ и противляюшчихся обличати. Такови бо попы мають быти под Евангеліемъ Хрістовымъ. Да ведже и тое потреба ведати, ижь где в нашихъ книгах преводникы «попы» преводять, Апостоли «презвитерми», се ест старцами или старейшины пишуть. Прото лепшей бы тые места водле гречьских книгъ исправити, наболей ижь теперь не старца или презвитера, але того, што сплешом обедню служить, попомъ зовуть. Тым же обычаемъ розумети маешь о діаконех. Ныне бо діаконми оных называють, которіи попом обедни служити пособляють, Еванъгелие читають, на оглашеных (их же от кольки сотъ летъ оуже нетъ) абы ис церкви выходили, въпиють, кадять, и иные таковые безлепицы чинять. Таковыхъ діаконовъ ани Апостоли, ани давешній Хрістяне не знали, або по тому их знали, яко и их службу, которая ся в колько сотъ летъ по них зачала, а потом ся в тисеч летъ оуродила. О діаконехъ естъ известно у Луки выписано, за якую нужю или потребу были избрани и яковъ ест их оурядъ. Тако бо пишеть Божественный Лука: «Въ днех же сих оумножившимся оученикомъ, быс роптаніе еллиномъ къ евреомъ, яко презрени бываху въ служеніи повседеннемъ вдовица их. Призвавше же Дванадесять множество оученикъ реша: “Не оугодно ест намъ, оставльшимъ Слово Божіе, служити трапезамъ. Усмотрите убо, братіе, мужа от васъ свидетельствованы седмь, и полнь Духа Святога и премудрости, их же поставимъ над потребою сею, мы же в молитве и служеніи Слова пождем”» (Деан. 6:1-7).