КНІГІ ОНЛАЙН
Пошук сярод кніг, што прайшлі індэксацыю гуглам. Некаторыя кнігі гугл не знаходзіць
Ганна і Ядвіга Полымя ззяе, ўсё азарае, Ярка гарыць. Жаночы хор Ярка гарыць. Ганна і Ядвіга Беднае сэрца ад страху б’ецца, У грудзёх дрыжыць. Ж а н о ч ы хор Ў грудзёх дрыжыць. Воск закіпае, воск закіпае, Ганна і Ядвіга (разам) Усе чакаюць, усе чакаюць, Што скажа воск, што скажа воск, Га н н a Што цікавай ёй скажа, Ядвіга (разам) Жаночы хор Што скажа лёс, Што цікавай ёй скажа, Га н н a (разам) Жаночы хор Што цікавай ёй скажа, Усе чакаюць, Я д в і г a (разам) Жаночы хор Што скажа воск, Што цікавай ёй воск, Ганна, Ядвіга і ж а н о ч ы хор (разам) Ёй скажа і каго пакажа Ганна іЯдвіга Дзявочы лёс, Жаночы хор Дзявочы, дзявочы лёс, Ядвіга і ж а н о ч ы хор (разам) Дзявочы лёс. Ганна Ядвіга Жаночыхор Што ёй пакажа, Дзявочы лёс, дзявочы лёс, Дзявочы лёс, Што ёй пакажа лёс. Дзявочы лёс, пакажа лёс. Пакажалёс. Ганна вылівае растоплены воск на ваду, пасля чаго ставіць на столік салатніцу. Усе з цікавасцю акружаюць столік, са смехам набліжаецца Мечнік. Я д в i r a Глянь! Бачу добра шлем цудоўны, Зброю рыцарскую. Д а м а з ы (заглядаючы) Так, мне здаецца, бачу фрак. Жаночы хор He, не фрак, не, не фрак, He, не фрак, не, не фрак, Гэта вам здаецца так. Я д в І г а (паказваючы) Тут вось піка, меч гартоўны. Жаночы хор Тут вось піка, меч гартоўны. Ядвіга і ж а н о ч ы хор Конь прыгожа асядланы, Асядланы конь ля дуба, Конь прыгожа асядланы. Кожны бачыць — конь ля дуба. Вось той дуб, вось і конь. Конь прыгожы, Конь прыгожы, асядланы. Ядвіга і жаночы xopfda Ганны з радасцю і пляскаючы ў далоні) Будзе рыцар сватаць панну, Можа, ўжо ён недзе, Ды прыгожы ў госці едзе, Гэткі сэрцу люб. Ды прыгожы ў госці едзе, Гэткі сэрцу люб. Д а м a 3 ы (адыходзячы ад стала і роспачна складаючы рукі) Парыка майго няма, М е ч н і к (разам) Ганна, Ядвіга Іневідаць.. • жаночы хор Тут вось конь, а тут дуб. Жаночы хор Вось тут конь, а тут дуб. Д а м а з ы Парыка майго няма. [’] Га н н a Тут вось конь, а тут дуб, Тут ля дуба конь. Вось тут конь, тут дуб. Ха, ха, ха, ха, ха, ха, ха, ха, Ха, ха, парыка і не відаць, I следу не відаць, і следу не відаць, He відаць! Ядвіга Тут вось конь, а тут дуб, Тут ля дуба конь. Вось тут конь, тут дуб. А парыка няма і не відаць, I следу не відаць, і следу не відаць, He відаць! Д а м а з ы I не відаць ані следу. Парыка майго няма, Парыка майго няма, Ані следу парыка і не відаць, I следу не відаць, і следу не відаць, He відаць! Мечнік Парыка тут, брат, і не відаць, Ані следу, ані следу, Ані следу не відаць, I следу не відаць, і следу не відаць, He відаць! Жаночы хор Вось тут конь, а тут дуб, А ля дуба конь, конь вось тут, конь. Парыка тут і не відаць, і не відаць, I следу не відаць, і следу не відаць. He відаць! [”] М е ч н І к (адводзячы Дамазы ўбок) Чуеш лёсу тут адказы — * [Далей усе спяваюць разам] ** [Далей усе спяваюць паасобку] Будзе рыцар, будзе сват. Плач, мой родны, плач, Дамазы, Адступіць прыдзецца, брат, Адступіць прыдзецца, брат. Падчас размовы Мечніка з Дамазы жанчыны зноў паставілі ў агонь воск, які мяшае ў тыгельчыку Ядвіга. Ганна і Ядвіга Полымя ззяе, ўсё азарае, Ярка гарыць. Ж а н о ч ы хор Ярка гарыць. Ганна і Ядвіга Беднае сэрца ад страху б’ецца, Ў грудзёх дрыжыць. Жаночы хор Ў грудзёх дрыжыць. Воск закіпае, воск закіпае, Ганна і Ядвіга Усе чакаюнь, ўсе чакаюць Што скажа воск, што скажа воск, Ж а н о ч ы Ганна Ядвіга хо р Што цікавай ёй скажа, Што скажа воск, Усе чакаюць, што цікавай ёй скажа, Што цікавай ёй скажа, Што скажа воск, Усе чакаюць, што цікавай ёй скажа, Ёй скажа і каго Ёй скажа і каго Ёй скажа і каго Пакажа дзявочы лёс, Пакажа дзявочы лёс, Пакажа дзявочы, дзявочы лёс, Што ёй пакажа, Дзявочы лёс, Дзявочы лёс, Што ёй пакажа, Дзявочы лёс, Дзявочы лёс, Што ёй пакажа, Дзявочы лёс, Дзявочы лёс, Пакажа лёс. Пакажа дзявочы лёс. Пакажа лёс. Ганна вылівае растоплены воск на ваду, усе прыглядаюцца адлітым купкам. Га н н a Гляньце, гляньце, гляньце — хатка, Поля гоні, меч і панцыр бачу я. Жа н оч ы хор Меч і панцыр бачу я, бачу я, Бачу я, бачу я. Дзіўны, Надзвычайны лёс бачу я. Га н н a Тут вось бачны плуг і коні, Д а м а з ы Можа, гэта буду я. Га н н a Меч шырокі гартаваны. Жаночы хор Меч шырокі, меч шырокі гартаваны. Га н н a Адгадаць не цяжка тут. Ж а н о ч ы х о р Адгадаць не цяжка тут. Га н н a Бачны хатка... Жаночы хор Бачны хатка... Г а н н a Плуг і панцыр... Жаночы хор Плуг і панцыр. Г а н н а і жаночы хор (разам) Усё гаворыць тут, што Сватаць будзе шляхціч панну, Гаспадар багаты. Хутка ён прыедзе ў сваты, Будзе гучна тут. Хутка ён прыедзе ў сваты, Будзе гучна тут. Д а м а з ы (са смуткам) А Дамазы, а Дамазы пойдзе ў кут. [*] Га н н a Хатка тут, панцыр там, Хатка тут, панцыр там, * [Далей усе спяваюць разам] Хатка тут, панцыр там, Усё гаворыць тут... Ха, ха, ха, ха, ха, ха, ха, ха, Ха, той пойдзе ў кут, Усё гаворыць тут Дамазы пойдзе ў кут, пойдзе ў кут. Я д в і г a Хатка тут, панцыр там, Хатка тут, панцыр там, Хатка тут, панцыр там, Ўсё гаворыць тут, Што пан Дамазы пойдзе, Пойдзе ў кут. Усё гаворыць тут Дамазы пойдзе ў кут, пойдзе ў кут. Д а м а з ы А Дамазы пойдзе ў кут. А Дамазы, а Дамазы, а Дамазы, Бо ўсё гаворыць тут, Што Дамазы пойдзе ў кут, Бо ўсё гаворыць тут, Што пойдзе ў кут. Усё гаворыць тут Дамазы пойдзе ў кут, пойдзе ў кут. М е ч н і к А Дамазы, а Дамазы пойдзе, Пойдзе ў кут, пойдзе, пойдзе ў кут, А пан Дамазы пойдзе, пойдзе ў кут. Усё гаворыць тут Дамазы пойдзе ў кут, пойдзе ў кут. Жаночы хор Хатка тут, панцыр там, Хатка тут, панцыр там, Усё гаворыць пан Дамазы, Пан Дамазы, пан Дамазы Пойдзе, пойдзе ў кут. Усё гаворыць тут Дамазы пойдзе ў кут, пойдзе ў кут. ["] ** [Далей усе спяваюць паасобку] Усе яшчэ разглядаюць удалую варажбу. Дамазы жэстамі заляцаецца да Ганны, якая смяецца з яго. М е ч н і к Бавіцца, як хочам, можам, Ёсць на ўсё пара свая, Ды ў дзявочыя варожбы He заўсёды веру я, He заўсёды веру я. (Да Дамазы, які ў гэты момант наблізіўся да Мечніка.) Толькі покуль, пан Дамазы, Пойдзе Ганна пад вянец, Вось якіх, скажу адразу, Я зяцёў хацеў бы мець. Маладыя дзяўчаты па чарзе выліваюць воск пры каміне. Ядвіга, Ганна, Дамазы і старэйшыя жанчыны акружаюць Мечніка. Мечнік — Уладзімір Глазаў № 10. Арыя Мечніка М е ч н і к Той маіх дзяўчатак сэрцы Зможа толькі паланіць, Хто перад бядой не гнецца, Хто умее смелым быць, Хто і постаццю прыгожы, I з адважнаю душой Пастаяць за праўду можа, За народ свой, за край родны свой, За народ, край родны свой! Мусіць воінам быць слаўным, Ды з сваім народам згодна жыць, I валодаць шабляй спраўна, 3 стрэльбы трапна куляй біць! Мусіць ён любіць айчыну Так, каб быў аддаць гатоў За яе ў любую грозную хвіліну I жыццё сваё, і кроў, 1 жыццё сваё, і кроў! Мусіць мець ён у пашане Звычай роднай стараны — He мяняць кунтуш з жупанам На чужыя рызманы. (Са з 'едлівасцю, гледзячы на Дамазы). Хто у парыку, у фраку Прыйдзе сватацца да нас, На залёты небарака Ў гэтым доме марна страціць час, Толькі марна страціць час! Той маіх дзяўчатак сэрцы Зможа толькі паланіць, Хто умее смелым быць. Мусіць ён любіць айчыну Так, каб быў аддаць гатоў У любую у хвіліну За яе жыццё і кроў. Мусіць ён любіць айчыну Так, каб быў аддаць гатоў У любую у хвіліну За яе ўсё, за яе жыццё і кроў! У канцы спеву Мечніка дзяўчаты заканчваюць варажыць і, прыбіраючы прылады, аддаляюцца — адны ў глыбіню сцэны, іншыя — направа, так што на сцэне застаюцца толькі галоўныя дзеючыя асобы. Ганна і Ядвіга пасля заканчэння спеву адорваюць бацьку пяшчотамі. СцэнаIV Мечнік, Ганна. Ядвіга, Дамазы і Часнікова. Мечнік, пачуўшы званочкі ад саней, адчыняе дзверы ў глыбіні сцэны. М е ч н і к (уводзячы Часнікову) Вось вам і госця, Госця дарагая. Вас ветліва просім У гасціны, у хату! Часнікова (вітаючыся) Добры дзень, Мечнік! Як жывеце, дзяўчаты? Д а м a 3 ы (з паклонам) Рады вас бачыць, Шчыра вітаем. Часнікова А, пан Дамазы! (Аглядаецца.) Толькі дзе ж яны тут будуць? Тут яны сёння? Завіталі да вас? Так я спяшала, не шкадавала Коней... Як вы іх, ці ўпадабалі? М е ч н і к Каго? Часнікова Ды стольніка слаўнага хлопцаў! Га н н a Пан Стэфан! Я д в і г a Пан Збігнеў! М е Ч н І К (жвава) Сыны майго суседа, Як жа пабачыць Мы ўсе іх тут хочам! Часнікова Сёння, пан Мечнік, Хлопцы ў госці прыедуць! М е ч н і к Сёння! Сёння! (Да дачок.) Як цудоўна, Што яны прыедуць сёння! (Да Дамазы, весела.) Вось яшчэ ў госці кавалеры едуць! Д а м а з ы Хай бы чорт іх збіў са следу. Часнікова Дарэмна. Вырашыў з іх кожны Ад кахання бараніцца, Жыць самотна, ціха, асцярожна, Век не жаніцца. Мечнік Як не жаніцца? Га н н a Вось дык дзівы знова! Д а м а з ы (да Ганны гучна) Слушная дужа іх пастанова. Ч аснікова А потым, я скажу, ягомасць, Любіш ты людзей паважных, Загартаваных і адважных, Людзей праслаўленых, вядомых, Яны ж — бяда! Хоць сваякі мы, Толькі што ты зробіш з імі? Проста сорам, якія з іх мужчыны, — Страхаў розных баяцца — Гора! Як жанчыны! Меч ні к (здзіўлены) Што чую? Што чую? Часнікова Успомніўшы, што двор ваш слаўны Страшным дворам звалі, Дзіўна проста, аж смешна, Як яны бядуюць. Д а м а з ы (са смехам) Вось сапернікі якія! М е ч н і к Як паверыць! Г а н н а (да Ядвігі, смеючыся) Дарагая, Маю я цудоўны жарт. Ганна шэпча на вуха Ядвізе, пасля смяюцца абедзве. Часнікова (убок) Гэтак я свайго даб’юся! М е ч Н і к (да дзяўчат) Вось такіх зяцёў баюся! Трус мужчына смеху варт. Гучаць два стрэлы. Сцэна V Тыя самыя, С к а л у б а і хор паляўнічых. № 11 Хор паляўнічых (смеючыся) Надарэмны нашы спрэчкі, Шум і крык. Невядома кім забіты Гэты дзік! Бо ўсе мы чулі стрэлы два, Бо ўсе мы чулі стрэлы два, Ха, ха ха! Ха, ха, ха! Ха, ха ха! Ха, ха, ха! I наш дарэмны крык. Ха, ха ха! Ха, ха, ха! Ха, ха ха! Ха, ха, ха! Кім забіты гэты дзік? С к а л у б a Я дзіка забіў, панове, Гэта я! Мужчынскі хор Ды нашто? Скалуба Нехта з брычкі стрэліў раз, праўда! У дзіка, напэўна, куляй трапіў я! Мужчынскі хор Шум і крык! М е ч н і к Панове, ціха, ціха там! Якая справа, што за крык, Калі забіты дзік!