Лінія фронту-2 — Frontline-2
Беларуска-нямецкая анталёгія
Выдавец: Логвінаў, Інстытут імя Гётэ у Мінску
Памер: 251с.
Мінск 2007
а тут толькі сьлёзы смакуюць як соль...
як мы зьбіралі вас,
нібы ракушкі зялёных садоў-акіянаў, адарваўшыся ад матчыных грудзей, вучыліся
ва ўсім шукаць сарцавіньне зубамі.
што ж нашыя зубы тут сталі як вата...
белыя яблыкі, у чорнай вадзе рыбакі, выкармленыя вамі, тонуць.
Valzyna Mort
GEDICHT ÜBER DEN WEISSEN KLARAPFEL
weiße äpfel, klare sommeräpfel
die haut samtig, zart wie bei einem Säugling knackig wie weißer winterschnee euer duft lässt mir keine ruhe
so peinigen tote des nachts
ihre mörder
weiße äpfel
jeden juli wird die erde
bleischwer von eurem gewicht
und nur hier riecht der miill noch wie müll...
und nur hier schmecken die tränen noch nach salz...
wir lasen euch auf
wie muscheln in grünen ozeangärten den brüsten der mütter entwachsen
lernten wir
uns mit den zähnen zum kern vorzuarbeiten
warum nur sind unsre zähne nun wie watte...
weiße äpfel
angier auf dunklem wasser
sinken sie, mit euch gespeist
СЯМ’Я
гэта ня тое як склеіць разьбіты кубак
гэта пра тое як сабраць па кроплі распырсканы па ўсім сьвеце акіян
ты скруціўся ракавінкай на краі ложка
так раптоўна
так ніадкуль
быццам цацка што закацілася пад шафу
і твая калумбіха тут
вочы чырвоныя як мяса
вылупіла але ня бачыць
далей за нос свайго карабля
хто ж выберацца адкрываць цябе зараз
калі ўсе мапы ўжо купленыя
і разьвешаныя па сьценах
хто паверыць табе
што акіян гэта дзіра
што накінула на сябе шэрае прасьцірадла
і гуляе з намі ў прывіды
FAMILIE
das ist nicht, wie einen zerbrochenen krug zu kleben
das ist, als wollte man tropfen für tropfen
das über die weit versprühte meer auflesen
am rand des betts hast du dich eingeigelt
so jählings
so urplötzlich
wie ein Spielzeug, das unter den schrank gekullert
und deine kolumbussin hier
die äugen fleischrot und weit aufgerissen
sie sieht nicht weiter
als der bug ihres schiffes reicht
wer wird sich nun aufmachen, dich zu entdecken
wo alle karten der weit doch schon gekauft
und aufgehangt sind an den wanden
wer wird dir glauben
dass das welteruneer ein loch ist
das sich ein graues laken ubergeworfen hat
um mit uns gespenst zu spielen
НЬЮ-ЁРК
нью-ёрк —
гэта помнік гарадам гэта —
ТА-ДАМ гіганцкая рыба у якой луска ад зьдзіўленьня паўстала дыбам.
і ўсё што да гэтуль было дымам знайшло агонь які яго нарадзіў
пена шампанскага пераплаўленая ў мэтал шкляныя рэкі запушчаныя ўгару
і тое пра што ня скажаш ксяндзу тут выкладваеш таксысту
і нават час ідзе з аншлягам калі пад агульны ох і ах з чорнага капелюша хвастаты маг
вымае нью-ёрк за вушы хмарачосаў
NEW YORK
newyork
das ist ein denkmal für die Städte
das ist —
TRA-RA -
ein riesengroßer fisch
dessen schuppen vor erstaunen sich hoch aufgerichtet haben
was bis dahin rauch gewesen ist hier die flamme, die ihn entfacht
champagnerschaum
umgeschmolzen in metall
gläserne flüsse
hochkant hochkatapultiert
was du dem priester immer verschweigst erzählst du hier dem taxifahrer
selbst die zeit vergeht blitzschnell wenn der geschwänzte Zauberer unter dem oh und ah der menge newyork an
wolkenkratzerohren
aus dem schwarzen Zylinder zieht
БЭРАІН — ВАРШАВА
праяжджаем варшаву. лета. вечар.
ператварылася ў вецер сэрца.
і дзьме.
дзесяць хвілін на вакзале. вечар. лета.
круціцца як плянэта сэрца
ў мяне ўнутры.
і гэта ня ком у горле, што не сказаць і слова. гэта так адмыслова, гэта так напралом, сэрца лезе праз рот і напружвае зрок.
BERLIN WARSCHAU
wir fahren in Warschau ein sommer. abend das herz
ganz wind geworden
weht
zehn minuten aufenthalt
abend, sommer
es kreist wie ein planet das herz
in meinem innern
es ist kein kloß im hals
dass ich kein wort rausbringe es ist so eigentümlich, geschieht so überrumpelnd mein herz dringt durch den münd und spannt die Sehkraft an
ці гэта згублены табою волас
пусьціў карэньне,
пасьля таго як на пустыню прасьціны
упалі
дажджом доўгачаканым целы
ці гэта гады
разбуджаныя ў пячорах коўдры
свае вогненныя
высунулі языкі
альбо фантанам крыві
сканала паветра
задыхнулася
паміж двух целаў
унутры.
белая пена — вось чым стала прасьціна і хвалі коўдры вынесьлі на падлогу дзьвюх рыбаў што раты выварочваюць няўмела
і што гэта там вісіць
ці не чырвоны месяц
ці гэта бог узьняў свой голас
і кінуў уніз,
і ён упаў на дом мой громам
і нерухомаю маланкай
на маім ложку
стаіць цюльпан.
war es ein haar, das dir ausfiel und wurzeln schlug als auf die wüste des lakens die körper gefallen waren wie langersehnter regen oder waren es schlangen in den höhlen der betten geweckt die ihre feurigen Zungen vorschnellen ließen wie einen schwall blut die lüft verschied erstickt im zwischenraum zweier körperweißer schäum ist das laken geworden und die wellen der bettdecke haben zwei fische auf den fußboden getragen, die mäuler linkisch vorgestülpt und was hängt da wenn nicht ein roter mond oder war es gott, der seine stimme erhob und in die tiefe schleuderte mit donnerschlag traf sie mein haus und wie ein erstarrter blitz steht eine tulpe auf meinem bett.
W,WJY
3 ПАЯЖАў ФЛОРЫДЫ
быццам ты апынуўся на чужым фотаздымаку. сонца скача па галінах аблокаў як жоўтая малпа.
у вадзе — дзеці — будучыя манархі, сьмеючыся, пазначаюць сваю тэрыторыю.
пляж цячэ як разьліты мёд і хвалі пускаюць сьліну і аблізваюць бераг, на вадзе — хлопчыкі — будучыя магі, кістачкамі між ног малююць сонцы.
толькі захлыбнуўшыся, ты разумееш, што ўся соль зямлі — у акіянскай вадзе, што рыбы
ў прыроднай валюце — дробная манэта, якую ня цяжка здабыць. не тое што птушкі — папяровыя грошы, якім ўсё дазволена.
яны нават вецер паставілі ракам
і па яго сьпіне спускаюцца да вады
і там пакідаюць вадзяныя знакі.
ты зьлізваеш з вуснаў салёны мёд,
і паветра прыліпае да насьліняўленай скуры і курчыцца на ёй як ў павуціньні муха.
у вадзе — дзеці — нашчадкі малпаў бессаромна мочацца на люстэрка бога.
VON FLORIDAS STRÄNDEN
als wärst du auf ein fremdes foto geraten.
die sonne schwingt sich wie ein gelber affe von wolke zu wolke. im wasser — die kinder — künftige könige, die lachend ihr territorium markieren.
der Strand, ein streifen flüssiger honig, und die wellen kriegen einen wässrigen münd, schlecken am ufer..
im wasser — die jungs — künftige Zauberkünstler mit pinseln zwischen den beinen, zeichnen sie sonnen..
erst wenn du dich gehörig verschluckt hast, verstehst du dass das ganze salz der erde — im meereswasser steckt, dass die fische
in der Währung der natur gerechnet — kleingeld sind, das ohne mühe zu verdienen ist. nicht so die vögel, die großen scheine, die sich alles herausnehmen können, selbst den wind lassen sie einen bückling machen und gleiten auf seinem rücken zum wasser hinab und hinterlassen dort Wasserzeichen..
du leckst dir den salzigen honig von den lippen die lüft bleibt an deiner spuckebenetzten haut kleben und zappelt dort wie eine fliege im Spinnennetz.
im wasser — die kinder — abkommen der affen, pinkeln frech auf gottes spiegel.
ІльляСін
ПОПЕАПОПЕАПОПЕА (Ulysses mortiis est)
Спазнайце праўду, і яна зробіць вас вольнымі
Ян 8, 32
Прысьвячаецца Дыктатару ': c'est la vie
Дарога была спрэс усеяная цельцамі дохлых купідончыкаў, і раз-пораз яны са сьмешным гукам, падобным да выхаду кішэчных газаў, лопаліся пад коламі грузавіка.
Самотная бляклая фара высьвечвала бясконцыя зарасьці безуважнага да ўсяго гальля. Машына ледзьве прадзіралася скрозь яго.
— Ай-ёпцькэдрэнефень, — вылаяўся кіроўца перад тым, як уключыць бліжняе сьвятло.
— Зараз прыедзем, — супакоіў яго пасажыр. — Там выгрузішся, разьвярнешся — і гамон.
— Ды дзе ўжо, ёкэрэбэрэ’ — дзядзька пачухаў патыліцу. — Во, мля, глядзі, ёпт...
I сапраўды, калі прыгледзецца, можна было заўважыць, што камлі дрэваў усьцяж пакрытыя тонкімі курынымі лапкамі. Яны расьлі аднекуль з-пад кары — як і ўсё жывое, цягнучыся ў бок неба.
1 Пэрсанаж аповесьці Альгерда Бахарэвіча «Паразыт», які стварыў уласную краіну.
лІШШ
Ilija Sin
ASCHEASCHEASCHE (Ulysses mortus est)
Und werdet die Wahrheit erkennen; und die Wahrheit wird euch frei machen
Job 8, 32
Dem Diktator gewidmetl: C'est la vie
Die Fahrbahn war durchgängig übersät mit den Körpern verendeter kleiner Cupidos, die ab und zu mit einem lustigen Geräusch, wie beim Austreten von Verdauungsgasen, unter den Rädern des Lastwagens platzten.
Die einsamen Strahlen der fahlen Scheinwerfer drangen in das endlose Gestrüpp leidenschaftsloser Aste. Das Fahrzeug konnte sich kaum seinen Weg bahnen.
»Oh-scheibeieiverdonna!« fluchte der Fahrer, bevor er das Abblendlicht einschaltete.
»Wir sind gleich da«, beruhigte ihn sein Beifahrer. »Du entlädst dort, kehrst um — und fertig.«
»Ja, wo denn, verdammeschesche!« Der Typ kratzte sich den Nacken. «Da schau, scheiß...«
Und in der Tat, wenn man genau hinschaute, konnte man wahrnehmen, daß das untere Ende der Bäume längs mit dünnen Hühnerkrallen bedeckt war. Sie wuchsen unter der Rinde hervor und strebten wie alles Lebendige in Richtung Himmel.
1 Figur aus der Erzählung von Alhierd Bacharevic »Der Parasit«, die ihr eigenes Land erschuf.
— Во, можа майму сабачку такіх надраць? — узрадаваўся кіроўца. — Каді ты пачакаеш...
— Думаю, ня варта, — чакаць пасажыру відавочна не хацедася. — Пагатоў, твой сабачка іх усё адно есьці ня будзе. Яны гумовыя.
Каму, як не Д было ведаць, што ўвесь антураж Лесу Татальнай Свабоды вырабляўся з гумы ці плястыліну! Да гэтай справы часта падключалі школьнікаў пачатковых клясаў вобласьці — асабліва пасьля таго, як якое стыхійнае бядоцьце прыносіла значныя разбурэньні ляснога масыву.
— Ну і як там у вас? — пытаньне кіроўцы перапыніла маўчаньне, што дагэтуль трывала некалькі хвілінаў.
— Дзе? У Атлянтыдзе?
— У Гаўнаідзе, мля. Ясная справа...
— Ну нічога так, перабіваемся. Толькі вось заробак ужо два месяцы ня плоцюць. Я талі наладчыкам па мармуры. Статуяў у нас многа, мля...
— 3 буем?
— Ды ўсякіх. Ну добра, тармазьні.
— Што, тут выгружаць будзем?
— Тут, тут. Тармазьні.
Машына зь віскатам спынілася проста пасярод бруднай каляіны. Вакол быў такі самы лес, як і паўсюль. I тое, што менавіта недзе ў ягоных нетрах тоіцца патрэбнае месца, гэты невялічкі люк, прыкрыты насьпех зьбітымі дошкамі, Е адчуваў бадай інтуіцыйна.
КНІГІ ОНЛАЙН
