Лінія фронту-2 — Frontline-2
Беларуска-нямецкая анталёгія
Выдавец: Логвінаў, Інстытут імя Гётэ у Мінску
Памер: 251с.
Мінск 2007
Schubumkehr des Glücks und eine winzige Akademie
fern dräut Asien
ein Horn des Poseidon, mit Güterzügen ...
So kommt nun die Welt über den Winter!
Die Zwiebeln hegen auf dem Tisch die Apparate des Wunders kreisen ...
Aber der Schnee ist nicht mehr gotisch eine wunschlose Erzform, ein hellblau getakteter Geiger nein, er ist grau
und labbrig, die Abraumetage des Frühlings ach —
ПАМЕРЛЫМ СЮРРЭАЛІЗМУ
Хто сутыкаецца з рэчамі, ці будзе гэта той жа, што прыводзіць іх у гармонію?
Менавіта гэта і засмучае мяне Х’юга Бал
I
На вуліцы ціха, ніводнай цыстэрны Shell ў межах рэзанансу майго падслухоўваньня ніводзін атам не адломваецца ня падае ў шахту, ніводзін засмучоны орган не рэпэтуе здраду і лілія
перада мной у замроенай шклянцы —
гэта расьліна маёй журбы таксама высмарквае свой водар сэміятычна бясшумна ў жахлівую ноч!
На вуліцы ціха, пустая паркоўка рэвэрс цягі шчасьця і маленькая акадэмія
здалёк пагражае Азія
рог Пасэйдона, з таварнымі цягнікамі...
Так сьвет пражывае зіму!
Цыбуля ляжыць на стале кружляюць прыборы цуда...
Але сьнег ужо не гатычны апатычны мядзяны абрыс, блакітны рытмічны скрыпач
не, ён шэры
і нібы размазьня, захламлены паверх вясны ах —
und nur die untersten Schnee-Engel halten sich noch an den Tankstellen vermummt und marxistisch in ihren winddichten Anoraks.
II
Draußen ist’s still, es schlafen Berg und Tal reglos die Stadt, das Elend der Sprengwerke
ihr langsames Feuer vereinfacht den Raum die Herzensgebrechen der Trainer
Balkonpflanzen
und in den Meeren der Wal
und im Gefrierfach der Aal Delikatessen, am Rand meiner Schwäche ruhet die Liebe auch, ein Ghetto Rosen —
die großen Betonkörper winkeln das Licht wo meine Hand liegt
ein Joch für Nachtfalter und die Gedichte gehn über den Schnee in kleinen Schritten ...
Die toten Surrealisten
rumoren unecht im Grundstock der Wälder kauen den Sternklee in diese Nacht trockene Seekoffer, Schneeklima...
Hinter dem Elend der Bäume
leuchtet die Heimat
die Elemente erfinden sich, meine Gebebten liegen im Streit und zerfallen
aufsteht der Mond, von seinem Sitz da sein gelber Mund
dort seine Beine, die schleifen.
і толькі сьнежныя анёлы, што з самага нізу яшчэ трымаюцца за бэнзакалёнкі замаскіраваныя і марксысцкія
ў сваіх ветранепранікальных штармоўках.
II
На вуліцы ціха, спяць горы й даліны застылы горад, нікчэмнасьць крокваў
іхні павольны агонь спрашчае прастору сардэчнае недамаганьне трэнэраў
бальконныя кветкі
па акіянах кіт плыве
а ў лядоўні вугар жыве
дэлікатэсы, на мяжы маёй слабасьці спачывае каханьне, гета з ружаў —
вялікія бэтонныя целы пераламляюць сьвятло дзе ляжыць мая рука
хамут для начных матылысоў
і вершы ідуць па сьнезе невялічкімі крокамі...
Памерлыя сюррэалісты
прытворна з грукатам корпаюцца ў нетрах лясных перажоўваюць зорную канюшыну ў гэтую ноч сухія марскія валізкі, сьнежны клімат...
Па-за галечаю дрэваў
зазіхацела радзіма
вынаходзяцца элемэнты, мае каханыя
пасварыліся і падзеленыя
поўня ўзыходзіць, са свайго месца
там ейны жоўты рот
тут ейныя ногі, што ледзь-ледзь валакуцца.
HOTELSITUATION, LANGES LIEGEN
Herzhoheit, Neon und langsamer Umschlag dieser Waren — irgendwie nachdenken, irgendwie wach bleiben —
wie das Milieu uns betört, in seinen Höhen und Tiefen der Abend ist voll von Sprache, aber die Wörter lahmen
die Körper der Pflanzen regenerieren sich, hölzern und still, trojanische Pferde, liegen wir am Grund der Stadt
so wach, in seinem Schlaf, unser geduldiges Fleisch kommuniziert mit den Flüssen. Kriechstrom, nahes Ufer
zögernde Haut, das kleine Gefühl macht dich glücklich Traumzeichen lösen sich aus meinen Jahren wie Laub
maßloser Baumschnee. Lass uns jetzt lange verreisen zu Wasser, zu Land und zu Luft, lass uns jetzt lange
dieses Hotel nicht verlassen. Nie bei den Sternen, nie aufhören, in der Musik. Dein Puls, deine Haare fliegen
ГАТЭЛЬНАЯ СЫТУАЦЫЯ, ДОўГАЕ ЛЯЖАНЬНЕ
Веліч сэрца, нэон і нясыіешная перагрузка гэтых тавараў — неяк раздумваць, неяк ня спаць —
як навакольле нас ачмурае, у вышынях сваіх і глыбінях вечар насычаны мовай ды словы кульгаюць
целы расьлінаў аднаўляюцца драўляныя, ціхія, коні траянскія, ляжым мы на дне гораду
зусім бяз сну, у ягоным сьне, наша цярплівая плоць камунікуе з рэкамі. Ток уцечкі, блізкі бераг
нерашучая скура, маленькае пачуцьцё робіць цябе шчасьлівым
мройныя знакі адыходзяць з маіх гадоў нібы лісьце
бязьмерны сьнег дрэваў. Давай надоўга зьедзем па моры, па сушы,і па паветры, давай цяпер доўга
не пакідаць гэты гатэль. ніколі пры зорах ніколі
не спыняцца, у музыцы. Твой пульс,
твае валасы разьдзімае вецер.
Marion Poschmann
GRUND ZU SCHAFEN
Kochbirnen Walnüsse Gras es war weiß es war rot es war grau Mosaike aus Bauschutt verlorenes Material wir verhielten uns unsichtbar
späte Ware die Nachkriegsmatratzen wie Alters flecken im Garten bekamen wir Schwachstellen unsere T-Shirts auch tagsüber noch voller Nacht
die Birnen verrechneten wir
mit den Wespen ein Blumenstau gratis zum Ende des Sommers war weiß oder rot jede Hitze vermehrte sich
eine Wiese mit Bäumen man wuchs unter Blitzen auf dunkelte nach war das Aufträgen alter Bekleidung kein Grund zu Schafen
Марыён Пошман
ПРЫЧЫНА ДАЯ АВЕЧАК
мяккія грушы грэцкія арэхі трава
было так бела так чырвона так шэра
мазаіка з друзу згублены
матэрыял і мы намагаліся не прыцягваць увагі
позьні тавар матрасы з пасьляваеннага часу нібы плямы старасьці ў садзе
нам дасталіся ня надта надзейныя месцы нашы футболкі і днём яшчэ поўныя ночы
грушы пайшлі ў нас у залік
з восамі кветкавая запруда бясплатна напрыканцы лета белай была ці чырвонай любая сьпякота адно нарастала
луг на ім дрэвы расьлі мы
пад водбліск маланак падцямнялі даношваць
старое адзеньне яшчэ не прычына
для авечак
HIRSCHÜBUNG
über die Landstraße treibende Streifen, durch Wälder geflößtes, sehr streng bemessenes Weiß,
und wir folgten den Sprüngen, den Streckungen dieser durchbrochenen Linie, Wildwechsel, Glätte, Gefälle, an Rastplätzen lagen bedingungslos schlafende Bänke, von Nässe gequollenes Holz, und die braunen gebogenen Rücken der Berge verwundete Fellflächen, Kahlschlag, verendete Pfade, und wir mit Karacho, wie Simulationen von Wind zwischen brusthohen Zweigen, Geweihen in Wattejacken verpackt, mattes Hirngespinst (Fallträume), Fünfender, Fingerzeig:
aber
wir rochen nach Seife
nach Veilchen und Teichwasser, vor uns
die furchtbare Vollständigkeit des Kommenden bald harthufig der Frost
л 118-kyi
ПРАКТЫКАВАНЬНЕ АЛЕНЯ
палосы вядуць праз шашу
нібыта платы праплываюць лясамі, так строга адмерана бель,
і мы паслухмяна ішлі за падскокамі і працяжэньнямі гэтай там-сям ажурнай лініі, сьцежка, якою зьвяры пераходзяць дарогу, роўнядзь, схілы, на месцах для адпачынку заснулі драўляныя лаўкі наскрозь набрынялыя туманамі, а там бурыя згорбленыя сьпіны гор прасьцягі параненай поўсьці, прагалы, ушчэнт акалелыя сьцежкі, і мы імчымся бы вецер нібы сымуляцыя ветру між вецьця, што нам да грудзей дастае, хаваючы панты пад крысом ватовак, відзеж няясны і хваравіты (уява падзеньня), пяціканцовыя, падказка:
але
мы пахлі мылауі
фіялкай і сажалкавай вадой, а перад намі тое што будзе ў страшнай яго паўнаце хутка цьвёрдакапытна мароз
KLEINES RASENSTÜCK
100g Gras, wie Licht, das sich bewegte, Licht, das knitterte, schnelle Lebensläufe ohne Höhepunkte, Schwarzweißaufnahmen: nickende Blitze.
Gras spritzte auf, fiel über, Gras, von Winden hingekritzelt, von Winden ausgedehnt nach Zentimetern, Gras, dieser strenge Glanz, zu Halmen gefaltet,
Gras überwog uns schon — wuchs Gras darüber, hob sich, senkte sich, wimmelnd, flimmernd, Gras, so haltlos wurzelnd über dem hellen Abgrund unserer Hirne.
ЛАПІК ГАЗОНУ
100 г травы, быццам прамень сьвятла, які варухнуўся, сьвятло, што зьміналася, хуткія жыцьцяпісы без узьлётаў, чорна-белыя здымкі: маланкі, што згодна ківаюць.
Трава выпырснула і наляцела, трава, вятрамі накрэсьленая, вятрамі разьнесеная па сантымэтрах, трава, гэты глянец суворы, сабраны ў сьцябліны,
трава апаноўвала нас — ды тое травою ўжо парасло, узьнімалася і апускалася, трымцела, мігцела, трава так няспынна ўкаранялася над сьветлым бяздоньнем нашага мозгу.
VERSCHIEDENE ARTEN VON VERRÜCKTHEIT
meine Kufen klingen auf dem See wie Bocciakugeln die silbern aneinanderstoßen, hohl und flüssig
am Ufer in Flaschengrün erstarrte Pflanzenreste
ein gläserner Dschungel, Halme und Aste
tief hineingeschlängelt in den harten Raum
gestern wuchs die Stummheit in einer Telefonzelle
zu gekrümmten Geschöpfen
von außen mußte man sie sehen können
Eiswürmer, die sich durch ein nächtliches Volumen fraßen Risse hinterließen, weiße Krakel in der dunklen Masse
Enten mit schillernden Hälsen paddeln am Abwasserzufluß Personen in Fischgrätmänteln bedecken die Bänke mit Sitzkissen, Zeitungsseiten
ich sehe dem Himmel und seinen Verzweigungen zu in meiner Brust knirschen Glasmurmeln, Schnee fliegt
vereinzelt, wie früher zur Schulzeit Papierklümpchen feucht von der Spucke des Absenders
РОЗНЫЯ ВІДЫ ВАР’ЯЦТВА
мае палазы зьвіняць на возеры бы шары для гульні ў боча срэбна стукаюцца адзін аб адзін, полыя й вадкія
на беразе ў бутэлечнай зелені застылыя рэшткі расьлінаў шкляныя джунглі, сьцябліны й галіны
што ўпляліся ў самую глыб цьвёрдай прасторы
учора ў тэлефоннай будцы маўчаньне перарастала
ў панура скручаныя стварэньні
знадворку іх пэўна можна было ўбачыць
ледзяных чарвякоў, што прагрызаліся праз тоўшчу начы, пакідаючы пісягі белыя крамзолі ў цёмнай масе
качкі з ільсьнянымі шыямі вяслуюць па сточнай канаве асобы ў паліто з узорам у елачку высьцілаюць лаўкі падушачкамі і лістамі газэты
углядаюся ў неба ў яго разгалінаваньні
у грудзях маіх шаргочуць шкляныя шарыкі, сьнег зьлятае
сьняжынка за сьняжынкай, нібы папяровыя бомбачкі, мокрыя ал сьліны, з нашага школьнага часу
MAGNETISIERTES ZIMMER
du hast die metallenen Jahresringe der Obstkonserven gezählt, jede Oberseite rotierender Stillstand wie flimmernde Ventilatoren —
dieser Ort scheint verborgener jetzt, seit
du hier bist, als sei endlich Ruhe
eingekehrt, Sturm (alle Zimmer
КНІГІ ОНЛАЙН
