Нябышына. Акупацыя вачыма падлетка
Ілля Копыл
Выдавец:
Памер: 288с.
Мінск 2014
Я вельмі рад, што ў маіх Докшыцах ёсць сапраўдныя патрыёты Беларусі, такія, як Кастусь Шыталь, Віктар Арпуховіч і шмат іншых. Гэта азначае, што Беларусь жыве.
Аўтар артыкула «Непаразуменне і агіда» Іван Пярэдня не згодзен са мной ні па аднаму пытанню. Але і сам ён ніякіх доказаў не прывёў, каб адстаяць сваю пазіцыю. Ды і сваю пазіцыю ён не вызначыў. Як напісаў Кастуць Шыталь з Докшыц, адны «хваласпевы».
Няўжо Іван Пярэдня не ведае, што адбывалася на тэрыторыі Беларусі ці хоць бы на тэрыторыі Бягомльскага раёна ў часы нямецкай акупацыі? Ну не ў партызанскай жа зямлянцы ён прасядзеў гэтыя пасляваенныя 65 гадоў? Мы ж жывём у стагоддзі інфармацыі. Іван Пярэдня нават убачыў абразу ў тым, што ў маіх успамінах паведана, як я, першакласнік разам з іншымі дзецьмі вазіў на саначках на працу свайго настаўніка, інваліда, які згубіў нагу на вайне. Мы, дзеці, гэта рабілі шчыра і нават падумаць не маглі, што праз 65 гадоў нехта Іван Пярэдня выкажа нам сваё незадавальненне гэтым.
У сваім артыкуле ён задае шмат пытанняў. «Няўжо ў гады вайны было людаедства? здзіўляецца ён. Я быў не раз у Ленінградзе, ніхто такія факты не называў». Няўжо Іван Пярэдня разлічвае на тое, што хтосьці сазнаецца: «Я выжыў у часы блакады, таму што ўжываў у ежу чалавечыну?»
Хачу запэўніць ветэрана вайны, што ў блакадным Ленінградзе людаедства не проста існавала, а квітнела. Для прыкладу прывяду вытрымкі з дакладнай запіскі ваеннага пракурора горада Ленінграда Другому сакратару Ленінградскага гаркама партыі А.А. Кузняцову. Прозвішча пракурора А.І. Панфіленка. Дакладная запіска складзена ў лютым 1942 г. Вось яе скарочаны тэкст:
В условнях особой обстановкм Ленннграда, созданной войной, возннк новый внд преступленнй.
Все убнйства с целью поедання мяса убмтых, в снлу нх особой опасностн, квалйфпцнровалйсь как банднтнзм (ст. 59-3 УК РСФСР).
С момента возннкновення в г. Ленннграде подобного рода преступленнй, т.е. с начала декабря 1941 года по 15 февраля 1942 года органамн расследованмя за совершённые преступлення было прнвлечено к уголовной ответственностн в декабре 1941 г. — 26 чел., в январе 1942 г., 366 чел. н за первые 15 дней февраля 1942 г. 494 чел.
В ряде убнйств с целью поедання человеческого мяса, а также в преступленнях поедання трупного мяса участвовалн целые группы лнц.
В отдельных случаях лнца, совершавшне подобные преступлення, не только самн поедалм трупное мясо, но н продавалн его другнм гражданам.
Соцнальный состав лнц, преданных суду за совершенне указанных выше преступленнй, характернзуется следуюіцііміі даннымн.
1. По полу:
Мужчнны — 332 (36,5%)
Женіцнны — 564 (63,5%)
2. По возрасту:
от 16 до 20 лет — 192 (21,6%)
от 20 до 30 лет — 204 (23%)
от 30 до 40 лет — 235 (26,4%)
старше 49 лет — 255 (29,0%)
3. По роду занятнй:
Рабочнх — 363 (41%)
Служаіцнх — 40 (4,5%)
Крестьян — 6 (0,7%)
Безработных — 202 (22,4%)
Лнц без определённых занятнй — 275 (31,4%)
Нз 886 чел., прнвлечённых к уголовной ответственностн, только 18 чел (2%) нмелп в прошлом судпмостн.
Военный прокурор г. Ленннграда брнгвоенюрнст А. Панфнленка.
Калі Іван Пярэдня і зараз не паверыў, што ў блакадным Ленінградзе квітнела людаедства, то я параіў бы яму пазнаёміцца з навуковымі працамі кандыдата гістарычных навук, дацэнта Санкт-Пецярбургскага дзяржаўнага ўніверсітэта Нікіты Лама-
гіна. 3-пад яго пяра выйшла манаграфія «Нензвестная блокада» ў дзвух кнігах, а таксама зборнік дакументаў: «В тнсках голода. Блокада Ленннграда в документах германскнх спецслужб іі НКВД». 3 такой жа назвай у 2000 годзе выйшла кніга гэтага навукоўца.
Каб напісаць гэту ўнікальную кнігу, Нікіта Ламагін працаваў у Нацыянальным архіве ЗША, дзе знаходзяцца дакументы ваеннай разведкі 18-й арміі (з групы «Поўнач») і службы СД. Ен таксама працаваў і ў архіве УФСБ па Ленінградскай вобласці, дзе знаходзяцца дакументы НКУС часоў блакады. Працуючы ў ЗША, Нікіта Ламагін выступаў з лекцыямі аб блакадзе Ленінграда ўКембрыджскім, Гарвардскім, Пітсбургскім, Індыянскіміўіншых універсітэтах ЗША, а таксама ва ўніверсітэтах Еўропы.
I Еўропа і Амерыка ведалі жудасную праўду пра блакаду Ленінграда. Там не трымаюць пад замком архіўныя дакументы, а даюць магчымасць вывучаць іх не толькі сваім вучоным, а і зацікаўленым вучоным іншых краін. У нашым жа ўяўленні блакада Ленінграда гэта 900-дзённая гераічная абарона горада на Няве. Каб чытачы не задавалі пытанне: «Няўжо ў гады вайны было людаедства?» прывяду некалькі прыкладаў таго самага людаедства. Такіх дакументаў у кнізе Нікіты Ламагіна набярэцца каля 40.
Сообіцення НКВД:
X — Рабочнй ленннградского речного порта С.А.М., 42 года, прожіівавшнй в барже в Гребном порту, н его сын Нпколай, 17 лет, убнлн прожнвавшнх совместно с нііміі рабочнх М. н II. Трупы убнтых расчленнлн. елн самн н променнвалн рабочнм соседннх обіцежптнй на вііно п папнросы под вндом конского мяса. ілл л
12 января 1942 гооа.
— Сёстры 14. Анастасня 29 лет н Серафнма 16 лет, решнв употребнть в пшцу человеческое мясо, соверпшлн убнйство своей 14-летней сестры, труп которой расчленнлн н употреблялн в пніцу.
28/29 января 1942 года.
X — Случан людоедства в городе уменьшнлнсь. Еслн за первую декаду февраля за людоедство было арестовано 311 человек, то за вторую декаду арестовано 155 человек.
Работннца конторы «Союзутнль» П. 32 года, жена красноармейца, нмеет на нжднвенпн 2-е детей в возрасте 8—11 лет, прн-
вела к себе в комнату 13-летнюю девочку Е., убнла её топором н труп употребляла в пніцу.
В., 69 лет, вдова, убнла ножом свою внучку Б. н совместно с матерью убнтой н братом убнтой, 14 лет, употреблялн мясо трупа в пніцу.
Л., 34 года, уборіцнца 3-й стройконторы п её соседка по квартнре К., 35 лет, безработная, употреблялп в пніцу труп умершего мужа Л., скрыв его от регнстраціш смертн н похорон.
Всего за этн преступлення арестовано 879 человек. Дела на 554 человека следствнем закончены н переданы на рассмотренне Военного Трнбунала, 329 человек уже расстреляны, 53 человека прнговорены к 10 годам лншення свободы.
23 феврам 1942 года.
X — Всего за людоедство арестовано 1171 человек.
13 марта 1942 года.
Далей цытаваць не буду, а проста дабаўлю, што ў данясенні за 14.041942 г. кольксць арыштаваных за людаедства ўжо значылася 1557 чалавек, за 3.05.1942 г. 1739 чалавек, за 2.06.1942 г. 1965 чалавек. Па падліках доктара гістарычных навук, прафесара, начальніка кафедры Санкт-Пецярбургскай акадэміі МВД Расіі Віктара Іванова, у часы блакады Ленінграда органамі дзяржбяспекі было выяўлена 2057 выпадкаў людаедства.
Лічба ўражвае. Гэта ж не кішэнныя крадзяжы, а забойствы людзей з мэтай ужывання іх у ежу. Якога размаху дасягнула людаедства ў блакадным Ленінградзе, можна толькі здагадвацца. Трэба ўлічваць тое, што раскрыванне такіх злачынстваў было невысокім. У рукі савецкіх спецслужб пападаліся часцей нявопытныя злачынцы. Арганізаваныя злачынныя групоўкі маглі існаваць доўга.
Адной з прычын, што голад у Ленінградзе распачаўся з першых дзён блакады, было тое, што ў горадзе не было дастатковых прыпасаў харчавання і паліва. Кіраўніцтва горада лічыла, што ствараць такія запасы няма неабходнасці. Жданаў, Варашылаў, Кузняцоў, Мяркулаў і іншыя кіраўнікі горада ўжо з верасня 1941 года рыхтавалі ўзрыў Ленінграда. Усё гэта рабілася з ведама кіраўніцтва СССР. Мяркулаў быў непасрэдным прадстаўніком Сталіна ў Ленінградзе. Было замініравана 58.500 аб’ектаў горада, закладзена 325 тон узрыўчаткі. Горад мог узляцець у паветра ў любы момант. За секунды ён бы пераўтварыўся ў руіны і разам
з насельніцтвам апынуўся б пад тоўшчай вады. Гэтую жахлівую тайну знайшоўу архівах і паведаў светудоктар гістарычных навук, прафесар, кіраўнік кафедры Санкт-Пецярбургскай акадэміі МВД Расіі, Віктар Іваноў. Аб гэтым напісаў журналіст Сяргей Краюхін («йзвестня», 19.06.1997).
Пра блакаду Ленінграда можна распавядаць бясконца, але, мяркую, хопіць нагружаць Івана Пярэдню, хай асэнсуе напісанае.
Іван Пярэдня скардзіцца, што не лепшымі словамі я ахарактэрызаваў С.С. Манковіча, камісара брыгады «Жалязняк». Тады я параіў бы ветэрану прачытаць, што пішуць пра Манковіча, пра партызан іншыя жыхары Бягомльшчыны.
Бераснёўка — партызанскія Курапаты
Уважаемая «Народная Воля!»
Каждый раз, когда речь заходпт о массовых репресснях 30—50-х годов прошлого века, снмволом которых сталн у нас, в Беларусн, Куропаты, находятся людн, которые еслн н не отрнцают этн преступлення, то говорят прнмерно так: зачем, мол, тревожнть эту рану, уже все нзвестно, надо сплотнться для будуіцего. А как же без достоверного знання того, что было в прошлом, «сплачнваться» для будуіцего?
Сам я жптель Бегомля, провожу свое расследованне событіій, которые пронсходнлн в этнх местах до войны, во время войны н после войны.
Для нашей семыі эта событня началнсь в январе 1929 года, когда арестовалн двух старшнх братьев моего отца — Мнханла н Александра Глазко. Отвезлн на хутор в Пострежье, заперлн в сарай, а через неделю, пріздушенных холодом н голодом, доставюш в Внтебск, где 10 апреля военный трнбунал прнговорііл нх к 10 годам каждого за... шпнонаж.
Дальнейшпе подробностн пока опуіцу. Скажу только, что деревню, где с начала войны жнлн дядька Мнхалка м семья его сына Внктора н где одно время базнровалнсь партнзаны, 9 нюля 1942 года сожглн карателн. Людей, правда, не тронулн...
19 декабря 1942 года партнзаны снова занялн Бегомль. 14 тут же составнлн спнскн так называемых неблагонадежных. В эта сппскч попалн те, к кому немцы в хату заходнлн, кто в прошлом «нарушал» советскне законы н т.п. Попалн в спіісок н дядька Мнхалка н его сын Внктор.
8 января 1943 года начался массовый отстрел «неблагонадежных». Отвознлн в блнжайшнй лес под Бересневку н с левой сторо-
ны, в ельннке расстрелнвалн. Отвезлн туда н дядьку Мнхалку. Внктора расстрелял сам партнзанскнй начальннк. Прнбежала жена Вііктора Настя — он н ее застрелнл. Потом прнказал нх тела повеснть на дереве. Но людн заропталн, н тела отвезлн куда-то в лес... Где нх косточкн — ннкто не знает...
В тот день расстрелялн более 60 человек. Спецгруппы выезжалн в деревнн н нстреблялн людей семьямн. He іцаднлн даже младенцев н детей. А потом пять дней не разрешалн забнрать тела для погребення...
КНІГІ ОНЛАЙН
