Выдавец: Медысонт
Памер: 594с.
Мінск 2016
на руплівы род чалавечы I
ты глядзіш о Духу Варуна 116II
церазь Неба паветра рушыш
вымяраючы дні начамі I
на спароды глядзіш о Сонца II7II
сем вязуць цябе кабыліцаў
сем у возе о божа Сонца I
агнякосага о празорча II8II
ён запрог семярыцу чыстых дачарок калясьніцы Сонца I
мчыцца ён на самазапрэжных II9II
падымаемся мы зь цямрэчы да сьвятла што віднее вышай I
мы да бога з багоў да Сонца
да сьвятла навышняга мкнёмся 1110II
узыходзячы сябраможны
на вышэйшае сёньня Неба I
адгані ад сэрца хваробу
забяры о Сонца жаўтуху 1111II
у папугаў маю жаўтуху
у драздоў укладаем хіру I укладаем у жоўтадрэвы
хай пакіне мяне жаўтуха 1112II
узышоў гэты сын Бязьмежы
у супоўным сваім магуцьці I ненавісьніка мне аддаўшы ненавісьніку не паддамся 1113II
хіоалёіоёч
15 Савйа з роду Ангірасаў I Індра I джагаці, 14-15 трыштубг
ап'яняйце аўна шмытпрызыўнага Індру сьпевам сваім славагодны паток багацьця I дзеля карысьці слаўце найшчодрага мужа чыйныя ўчынкі шырацца нібы нябёсы 111 II
прысягнулі падмогі памочніку Індру
што паўняе паветра аточаны сілай I
ап'янёнага Сомам здаляшчыя ўмельцы
ахапіла стадухага тут жа ўлагода II2II
ты раскрыў Ангірасам згароду з гавядай
паказаў дарогу Атры ў стадзьверным доме I
ты прывёз ураджай і багацьце Вімаду
ты скалу разгайдаў дзе схаваўся акрутнік 113II
ты раскрыў о пагрозны загароды водаў
выдабыў з горных нетраў багацьце валогі I Врытру-зьмея ты ўсьмерціў о Індра адужаў
Сонцу праклаўшы дарогу каб зноў сьвяціла 114II
ты сваім чараваньнем садзьмуў чарадзеяў
што чынілі ўзьліваньні сабе на рамёны I
ты разбурыў мужнамысны цьвярдыні Піпру дапамог Рыджышвану адолець паганцаў II5II
дапамог ты і Кутсу у бораньні з Шушнам падкарыў Шамбару на карысьць Атытхігву I раздушыў нагою ты магута Арбуду
нішчыць паганцаў народжаны ты о Індра II6II
разам сабранае божа тваё магуцьце
цешыцца шчодрасьць твая смакаваньню Сомы I зброя твая перуноўча ляжыць у далонях
адсячы ж у ворага ўсе мужнія сілы II7II
хто паганец хто арйа адрозьнівай божа
падкары нечасыдівых часьціваму мужу I будзь магутным натхненьнем замоўцу аброку
дзеям тваім я цешуся на субяседах 118II
Індра ты падкараў нечасьцівых часьцівым
разам з супольцамі расьцінаў несуполыдаў I хоць і дужэў імкнуўся да Неба акрутнік
мурашом ты прапоўз разбурыў яго сыдены II9II
сіла што сілай табе сутварыў Ушанас
могуць твая магутна рассунула сьветы I о мужнамысны мыслам запрэжныя Ветру
коні прывезьлі цябе напітага к славе II10II
ап'янеўшы на вучце ва ўшанаса Кавйі
Індра сядае на коней вельмівілястых I грозны на поваз выпусьціў воды патокам
Шушнавы цьвёрдыя ён разбурыў цьвярдыні 1111II
ты сядаеш на воз па напоі мужнечы паднашэньні Шарйаты твае ап'янялыды I мілуеш ты мужоў выжымаючых Сому славы нярушнай Індра сягаеш на Небе 1112II
ты аддаў Какшывату добраму сьпеўцу
сомажымцу старому юніцу Врычайу I ты о Індра дружынаю стаў Врышанашвы кожны твой вычын згадаем мы на выжманьнях II13II
апораю Індру найперш празарліўцы у Паджраў вялебен бы шула варотаў I кароваў ды коней вазоў ды багацьцяў адзінаўладар ён адзінападаўца II14II
прапеты хвалебен быку самаўладцу праўдзіва харобраму богу асілку I апекуйся ж добра ты гэтай грамадай о Індра мужамі уладцамі й намі II15II
15 Савйа з роду Ангірасаў I Індра I джагаці, 13,15 трыштубг
славіцьму зараз аўна знаходніка Сонца што ў аточыве рушыць зычлівае сотні I калясьніцу на зоў як скакун да надобы сьпевамі Індру хачу прывярнуць на помач 111 II
непахісны бы горы на цьвёрдых асновах тысячакротны памочнік вырас у сілах I
Врытру забіўшы што рэкі сабой загаціў
ап'янёны сокам выжымаючы плыні II2II
ён вароты ў заворах атворына ў вымі соманапоены мудрымі на служэньні I сьветлакарэннага я прызваў славаслоўем повен бо соку найшчодры дарападаўца 113II
поўняць яго бы мора пасобы на Небе добразычлівыя седзячы на мурогу I памаглі памочнікі няўрымсныя Індру неадольныя сьмелыя усьмерціць Врытру 114II
хлынулі падмогі на дапамогу Індру
як быстрыні ў нізіну да воя п'янога I расшчапіў перуном асьмялеўшы ад соку праламіў нібы Трыта загароды Валы II5II
ахапіў Індру захват клякоча магуцьце
воды загаціўшы лёгшы на дне прасторы I набрыняў неабхопна у тхлані акрутнік выцяў ты зьмея ў сківіцу громааружжам II6II
напаўняюць цябе нібы возера плыні
малітоўі о Індра твая падмацова I бог Тваштар павялічыў тваю самасілу сутварыўшы табе перуна-пераможцу II7II
так наважыўся ты і прымчаў на буланых жарабцох ашчаперыўшы пярун жалезны I Врытру ўсьмерціўшы воды адкрыў чалавецтву Сонца відомае ты ўкарэніў на Небе 118II
годны апеву вялікі грозны бліскучы
узыход іх парыўчы у страху на Неба I уступіўшы ў бітву дзеля людзей паможцы прывіталі Індру правадыра Маруты II9II
нават грознае Неба адступіла ў страху
перад зьмеевым рэвам калі твая зброя I ў ап'яненьні Сомам галаву расшчапіла
Врытру акрутнаму прыгнятальніку сьветаў II10II
хай у дзесяць ахопаў Зямля пашырэе
хай плямёны людзкія пладзяцца штодзённа I
не паменее ўславы табе аніколі
Небу роўная веліч твая ды магуцьце 1111II
ты на краі паветра на краі разлогу самасільны паставіў Зямлю процівагай I сіле сваёй славаслыннай о мысьлядзёрзкі воды Сонца абняўшы сягаеш да Неба 1112II
ты стаў процівагай шырокага Долу гаспадаром волатамужнага Неба I ты запоўніў сваёй магутой паветра напраўду о Індра няма табе роўні II13II
Небу й Зямлі не абняць ягонай шырэчы як не даплынуць рэкам да канца прасторы I не зраўнацца нікому з п'янелым ваякам сам-адзін учыняе ўсе вычыны Індра II14II
запелі Маруты у тым баруканьні багове усе табе ўзрадзелі разам I калі зброяй шыпастай ліхога Врытру ты ўсьмерціў о Індра ударам у пашчу II15II
11 Савйа з роду Ангірасаў I Індра I джагаці, 10,11 трыштубг
красны славень узносім вялікаму Індру хваласьпеў на пасадзе Сьветлавіта бога I дару шчодрага згораць ня ў сьпячага красьці дрэнны апеў ня цэніцца ў скарбападаўцаў 111 II
ты здабыўца коней ты здабыўца кароваў
ты здабыўца ячменю пан дужы багацьця I апякун спрадвечны не падводзіць ніколі сябар для сябраў узносіцца сёньня намі II2II
о магутны Індра многачынны прасьветлы
то табе аднаму ўсё належыць багацьце I о неадольны долю зь яго прынясі нам
не пагрэбуй жаданьнем свайго песьняпеўцы II311
гэтымі днямі памысны ад гэтых сядраў
гоніць галечу ён дарам з кароў і коней I Індравай дужжу раструшчыць бы нам паганца
сядрам насытку здабыці б нам безварожным 114II
сыці здабыць бы нам Індра шчодрадарунку нагародаў бліскучых зіхоткіх вызьзяйных I божай апекі здабыць бы мужапарыўчай ласкі каровавяршыннай конепадаўчай II5II
ап'янілі цябе ап'янючыя Сомы
сілы мужнасьці ў бітвах о пане пасаду I пасьцяліў ты долу дзесяць тысяч акрутных песьняру што мурог пасьцяліў табе Індра II6II
у бітві/ за бітвой ты ўступаеш адважна
о неадольны бурыш за цьвержаю цьвержу I разам з Намі супольцам у краі далёкім Індра ты перамог чарадзея Намучы II7II
ты перамог Караньджу й Парнайу о Індра забіў найвастрэйшым вобадам Атытхігвы I ты разбурыў і сотню цьвярдыняў Вангрыды абляганых о Індра Рыджышванам сьмелым 118II
ты з Сушравасам разам пазбытым супольцаў дваццаць прыйшлых перамог народаўладыкаў I пасьцяліў калясьнічным цяжкавітым колам шэсьцьдзесят тысяч вояў дзевяноста дзевяць II9II
памог Сушравасу сваёй дапамогай
сваёй абаронай памог Турвайану I
о Індра ты Кутсу Атытхігву Айу
сяму падначаліў маладому праўцу 1110II
сканчаючы славень тваёй абароны
мы просім тваімі б нам стаць най-сябрамі I прымі наш хвалебен на многапатомства прадоўжы о Індра славуты жыцьцё нам 1111II
11 Спвйа з роду Ангіраспў I Індрп I джагаці, 6,8,9,11 трыштубг
не пакідай нас шчодры ў атузе змаганьняў хто ж дасягне о Індра канца тваёй сілы? I стогнуць ад рэву твайго і рэкі і дрэвы
як жа людзям ад страху ня скупіцца разам? Ill II
пей магуча магутнаму могуту зараз
узьвяліч і праслаў прыслухмянага бога I Індру што дзёрзкаю сілай абодва сьветы мужнасьцю мужны буйвал сабе падкарае II2II
пей жа высокаму Небу зычнае слова
самаўладная дзёрзкага дзёрзкая мысьль I
Дух высокаславуты ён зладжаны крэпка бык-калясьніца стаў ён паперад буланых 113II
ты страсянуў вяршыню высокага Неба
сам разрубіў у дзёрзкім парыве Шамбару I
дзёрзкі ад Сомы ударыў па дзідавострай
выцяў па лапе абмяклага чарадзея 114II
кінуўся Індра ты на шыпучага Шушну
дрэвам прыціснуў яму абмякламу голаў I хто ж запярэчыць табе як сягоньня захочаш
у парыве парыўчым паўтарыць той вычын? 115II
ты Нарйу Турвашу дапамог і Йаду
ты Ваййу памог о стадухі Турвіці I
ты возу Эташу ў рашучым спаборы
ты зьмёў дзевяноста і дзевяць цьвярдыняў 116II
той валадар пан пасаду і муж квітучы хто прыносіць жаротвы трымае парадак I хто ўхваляе хвалебны адгодай вялікай вільгаць Неба яму праліваецца шчодра II7II
уладзе ды мысьлі яго няма роўных
хай тыя прасунуцца з сомапітушчых I што крэпкую ўладу тваю падкрапляюць мацуюць мужную трудом абрачэньня II8II
табе гэты жорнанадоены Сома
паўнюткія чашы напою для Індры I напіся насыць сваю прагу да сокаў каб мысьль настроіць на дарадарэньне 119II
агарнула цямрэча падваліны водаў
скрыта гара ў нутробах акрутнага зьмея I выгнаў схаваныя ён запруднікам рэкі выпусьціў Індра плыні адну за другою II10II
надай жа сілы багацьцепамножнай
улады магутнай народазваёўчай I хавай нам шчадроўцаў барані уладцаў спрыяй у прыдобе сыце ды патомстве 1111II
8 Савйа з роду Ангірасаў I Індра I джагаці
нават ад Неба самога Індра шырэйшы
нават Зямлі ня стацца яму процівагай I страшны магутны людзей апаляе скварам точыць пярун свой нібыта бык навастрае 111 II
ён абдымае як мора рачныя плыні
Індра патокі песень сваёй шырынёю I прагне ён Сомы напіцца як бык карову дзівіць спрадвеку патугай сваёю воін II2II
мужнасьць табе ўласьціва вялікая Індра карыстайся жа ёю нібыта гарою I
ведамы ён між багоў сваёю адвагай
грозны бог учольнены ва ўсялякай справе 113II
гэта ён славаслоўцамі мовіць ля кадзі мілае Індры іменьне зьвястуючы людзям I бык стаецца прыемным стаецца жаданым чуючы плынь малітвы ад шчодрага мужа 114II
гэта ён сутварае патугай сваёю бітвы вялікія людзям бог ваяўнічы I так у яго пагрознага вераць народы Індру што перыць сваім перуном жалезным 115II
ён вынішчае зь Зямлі спатворныя сёлы вырастаючы ў сіле магут славахочы I сьветачы верныя ён стварыў жортвадаўцу
КНІГІ ОНЛАЙН
