КНІГІ ОНЛАЙН
Пошук сярод кніг, што прайшлі індэксацыю гуглам. Некаторыя кнігі гугл не знаходзіць
напаілі мужове Індру хай п'янее поўніцца сілай I то яго мы ў вялікіх гонах і малых прызываем бога хай паможа нам у спаборах 111 II ты асілку муж ваяўнічы ты надаўца многаздабычы I ты мацуеш нават слабога памагаеш аброкадаўцу і выжымцу многадаруеш II2II у любых распачатых бітвах жджэ на дзёрзкага скарб здабычы I запрагай жа сп'янелых коней каго заб'еш? каго абдорыш? нас о Індра абдор багацьцем 113II самаволь ён вялікадухі ў сіле вырас Врытразабойца I краснагубы ён пан буланых дзеля славы пярун жалезны ашчаперыў рукамі волат 114II ён сабою Зямлю запоўніў ён уціснуў сьветачы ў Неба I не было табе роўні Індра і ніколі ня будзе роўні перарос ты ўсё магутою 115II хай жа Індра нам дапаможа што набытак ежу бясчынца I аддае гадзяшчаму мужу многадарча надзель адгодай хай і я атрымаю долю II6II ты што дорыш нам ап'янеўшы шчырадухі статкі кароваў I набяры многа соцень скарбаў у абедзьве рукі дарункаў навастры нас надай багацьцяў II7II ап'яняйся ў сомавыжымцы дзеля сілы дзеля адгоды I нам вядома ты шматбагаты мы жаданьні свае назвалі будзь жа божа нам добрадзеем II8II для цябе вось гэтыя людзі ўсё найлепшае ў дар запасяць I разглядзі набытак бясчынца негадзяшчых людзей о Індра прынясі нам іхны набытак II9II 6 Готама, сын Рагуганаў I Індра I панкці, 6 джагаці прыхілі свой слых да хвалебнаў не пагрэбуй шчадроўча намі I калі хочаш нам улагоды не чакай прыяжджай адразу запрагай сваіх коней Індра 111 II ужо сыты твае сяброве панатрэсьлі дабротаў долу I мы апелі самабліскучых іх мысьлітваю найнавейшай запрагай сваіх коней Індра 112II мы цябе прыгожага хочам о шчадроўча праславіць слаўна I ты апеты з паўнюткім возам выяжджай калі ласка сейміг запрагай сваіх коней Індра 113II толькі той узысьці прымее на каровазнаходны поваз I хто падбае табе напоўніць коняўпрэжную божа чашу запрагай сваіх коней Індра 114II хай запрэжаны будзе правы о стадухі хай будзе левы I паяжджай да мілае жонкі ап'янёны выжымам Сомы запрагай сваіх коней Індра 115II я малітвай запрог тваіх коней грывастых выяжджай павады табе ўкпадзены ў рукі I ап'янілі цябе сокі моцныя Сомы ап'яніўся ты разам з жаной і Пушанам II6II 6 Готама, сын Рагуганаў I Індра I джагаці той у здабычы кароваў і коней першы хто з тваёй помаччу чынна чыніць адправы I ты буйнейшым багацыдем яго напаўняеш як напаўняюць Сіндгу зіхоткія воды 111 II рушаць да чашы жраца як воды нябёсны зораць на жортву напятую як прастора I простай дарогай вядуць пабожніка богі як жаніхі яны рады яго малітве II2II двух надзядіў ты о Індра мовай хвалебнай што службуюць багом із працягнутым чэрннем хоць не ваяр а ў законе тваім квітнее моц балагая дадзена сомавыжымцу 113II першымі жаротву зачалі Ангірасы запаліўшы агні на аброчным труджэньні I цэлы спажытак скнараў яны адшукалі статак шчодры прыгнаўшы кароваў і коней 114II першым Атхарван дарогі напяў жаротвай Сонца тады радзілася пастыр закону I Ушанас Кавйа адразу прыгнаў каровы чцім неўміручае мы нараджэньне Йамы II5II там дзе сабраны мурог для добрай адправы там дзе славень узносіць свой покліч да Неба I там дзе жоран гаворыць пясьняр урачысты у таго й раскашуе на бяседах Індра II6II 20 Ротама, сын Рагуганаў I Індра I 1-6 ануштубг, 7-9 ушніг, 10-12 панкці, 13-15 гаііашры, 16-18 трыштубг, 19 брыгаці, 20 сатобрыгаці ужо выжматы Сома Індра прыхадзі о найдужы дзёрзкі I хай напоўніць цябе індровасыдь нібы Сонца прастор праменьнем 111 II вось вязуць буланыя коні неадпорнадужагаІндру I на хвалебныя песьні рушаў на аброчныя вучты люду II2II узыдзі на воз Врытрабойча запрэжаны малітвай коні I хай жа мысьль тваю прыверне сюды жоран сваім грыменьнем 113II пі наш выжым п'янкі о Індра неўміручы напой найлепшы I пацяклі ўжо сьветлыя плыні да цябе на пасадзе ладу 114II запявайце хвалебны Індру прамаўляйце яму рачэньні I ап'янёнай выжматым сокам пакланецеся вышняй сіле II5II аніхто лепш ня правіць возам чым ты парай буланай Індра I аніхто цябе з краснаконных аніхто не дасяг у моцы 116II толькі той хто даруе шчодра свайму ўгодніку дар багаты I толькі той валадар бесьпярэчны сам Індра II7II калі ж непадаўцу адгоды ён раздушыць як грыб нагою? I калі ж нашы хвалебны пачуе сам Індра? 118II хто б цябе ні схацеў адвабіць ад выжатнікаў іншых Сомам I грознай змогаю тою ўладарыць сам Індра II9II ізь сярэдзіны самай локчуць мёд салодкі каровы-гаўры I ідучы за быком за Індрам ап'яняюцца прыгажэюць радыя яго самаўладзтву 1110II лашчацца да яго рабыя з малаком мяшаючы Сому I падганяюць пярун каровы балагія любыя Індру радыя яго самаўладзтву 1111II чтуць яны чукавыя сілу пакланеньнем яго магуцыде I і законам яго шматлікім балагія сьлядуюць пільна радыя яго самаўладзтву II12II загубіў дзевяноста дзевяць варагоў касыдямі Дадгйача I бесьпярэчна усьмерціў Індра 1113II скакуна шукаючы чэрап галаву схаваную ў горах I адшукаў у Шарйанаваце II14II разгадалі яны таямніцу Тваштаровай імя каровы I ў месяцовым скрытае доме II15II хто сёньня ў ярмо запражэ быкоў ладу са стрэламі ў пашчы што цэляцца ў сэрца I запальчывых гнеўных трудлівых уцешных хто будзе ім спраўна служыці той жыцьме II16II хто ў страху ўцякае? хто церпіць у муках? хто ў Індру сумніцца ці ёсьць ён напраўду? I хто слова замовіць за шчадкаў за чэлядзь? за скарб за сябе за людзей хто замовіць? II17II хто Агні жаротвай вітае? хто жырам? хто леўкаю ў час залажоны аброчыць? I на чыйную жортву багі пасьпяшаюць? хто лічыцца з жортвадаўцоў богумілым? II18II ты напраўду маеш праславіць мужа сьмертнага бог найдужы I іншых няма такіх што як ты пашкадуюць гэта я табе моўлю Індра II19II хай дарункі твае о шчадроўча пасобы не падводзяць нас аніколі I ты адмер ад усіх нам о людазычлівы ад багацьцяў іншых народаў 1120II 12 Готама, сын РагуГанаў I Маругпы I джпгаці, 5,12 трыштубг аздабляюць сябе як жанчыны Маруты скакуны ў падарожжа мужы дзівадзеі I дапамогшы двум сьветам наберціся сілы на аброках п'яняцца няўрымсныя воі 111 II узмужнеўшы яны дасягнулі магуцьця сутварылі на Небе пасад сабе Рудры I абуджаючы песьнетварэньнем індровасыдь начапілі аздобы атожылкі Прышні II2II аздабляюцца красныя дзеці каровы убіраюцца Рудры ў зіхоткія ўборы I адганяюць упрочкі любога зладумцу рэяць за імі бучныя патокі жыру II311 блішчуць удалеч коп'ямі сьмелыя воі нават няхісткае сілай сваёй хістаюць I у калясьніцы запрэгшы мужнай гурмою мысьляхуткіх уласных пярэстых аленяў II4II калі вы запрэглі пярэстых аленяў скалу падганяючы скора ў спаборы I пусьцілі крынічыць патокі рудога як шкуру Зямлю уваложваць вадою II5II хай прывязуць вас Маруты шпаркія коні мчэце наперад шпарчэй о Рудравы дзеці I сядзьце вы ў нас на мурог на пасад шырокі ап'янецеся выжматым поем п'янлівым II6II узрасьлі самадужыя Рудры магутна узышоўшы на Неба пасад распасьцерлі I толькі памог быку ап'янеламу Вішну селі яны як птахі на мілым мурогу II7II хутка шагаючы нібы сьмелыя бойцы сталі строем як воіны прагныя славы I ў страху дрыжаць перад імі усе істоты грозныя Рудры нібыта ўладныя праўцы 118II вычасаў спраўна Тваштар пярун залацісты тысячазубае ўмелец зрабіў аружжа I ўзяў яго Індра мужныя справы чыніці Врытру забіў і выдушыў воды на волю II9II сілай сваёю прымусілі біць калодзеж нават гару раскалолі цьвёрдую кручу I дмаючы ў дудку шчодрыя даўцы Маруты слаўныя дзеі ўчынілі п'яныя Сомам 1110II дзеля Готамы прымусілі біць калодзеж забруілі крыніцу асьмягламу мужу I хутка прымчалі на помач яркія Рудры каб асабіста споўніць жаданьне празорцы 1111II заслоны якія ў вас ёсьць для трудліўца трыкроць распастрэце над жортвападаўцам I над намі Маруты раскіньце шырока надзельце нас дарам выдатнасыноўнім 1112II 10 Готама, сын Рагуганаў I Маруты I гайатры о Маруты могуты Неба у чыёй сялібе п'яце вы I пад найлепшай той муж аховай II111 ці аброк вас прывабіць богі ці малітва мужоў натхнёных I о Маруты наш зоў пачуйце II2II а якому дужаму мужу песьняра вы стварылі ў помач I здабывае той шмат кароваў 113II на ягоных небапрасінах Сома выжматы як належыць I прамаўляюцца хваласьпевы 114II пераўзышлага ўсе народы маюць слухацца ўсе краіны I сонцасяжныя узьліваньні 115II многа восеняў о Маруты мы гадзілі вам рупатліва I з успамогай добрай народаў II6II о прачэсныя хай шчасьлівым будзе сьмертны той о Маруты I чый вы прымеце пачастунак II7II о мужове ісьціннай сілы вам жа ведамы пот трудліўцаў I шматдазорнага пажаданьне ІІ8ІІ сілу ісьцінную Маруты праявеце для нас магутна I бліскавіцай пратнеце чорта II9II змрок сукрыйце каб быў сукрыты прэч прагоньце усіх ядухаў і сьвятло жаданае створце 1110II 6 Готама, сын Рагуганаў I Маруты I джагаці порсткія поўняцца магутою магутнай непахісныя жомапітушчыя воі I най-мужы найлюбыя ў бліскучыя ўборы убіраюцца нібы Зарыцы у зоркі 111 II толькі па схілах наважыце вы ў дарогу вырушыць нібы тыя крылатыя птахі I сочацца зразу на повазах вашых бочкі жыру мядовага сьпеўцу свайму накропце II2II трусіцца нібы жанчына Зямля калі вы гоніце коней запрэгшы каб красавацца I шумныя коп'ямі блішчуць сваймі гарэзы самі трубяць пра веліч сваю сутрасальцы ІІЗІІ юныя рушаць самохаць на конях пярэстых несутомныя ўладныя ўбраныя ў сілу I вы бездакорна сплачаеце доўг Маруты хай паспрыяюць мужы і гэтай малітве 114II ад праайца атрымалі мы гэту мову языком нашым рухае Сомава вока I паспасобіўшы Індру трудом песьнятворчым здабылі яны годныя вучты імёны II5II ахінуліся ў праменьне каб красавацца атачыліся мечаношы песьнетварцамі I быстрыя бясстрашныя ў колцах Маруты добравядомцы велічы ўласнай прыроды II6II хбалёіоёч §§ 6 Ротама, сын Рагуганаў I Маруты I трыштубг, 6 прастарапанкці, 5 вірадрупа прыяжджайце на бліскавічных на вазох о Маруты зьзяйных I конякрылых ды коп'яносных з най-сычэньнем о чарадзеі прылятайце да нас бы птахі 111 II на рыжа-залотных сабе на пацеху на конях красуюцца возаімклівых I блішчыць секачамі як зярцала поваз Зямлю прыбівае сваймі абадамі II2II клінкі пры сабе ў вас каб красавацца хай думы як дрэвы уздымуць высока I для вас о Маруты уродныя богі яны варочаюць азорана камень 113II шмат дзён каршакамі каля вас кружлялі ля гэтай малітвы й багіні Варкарйі I малітвенай песьняй асмаглыя рушы Готамы прымусілі біці калодзеж 114II