КНІГІ ОНЛАЙН
Пошук сярод кніг, што прайшлі індэксацыю гуглам. Некаторыя кнігі гугл не знаходзіць
вызваліў воды стадухі пусьціў на волю II6II сомапіўча настройся на дарадарэньне павярні сваіх коней сюды хвалачуйны I хай вазьніцы твае найспраўнейшыя Індра буй-жаданьні цябе не падмануць о божа II7II ты нясеш у руках невычэрпныя скарбы ў целе славутага неадужная дужасьць I нібы студню цябе атачаюць учынцы дух вялікі сукрыты у тваіх цялесах II8II 6 Савйа з роду Лнгірасаў I Індра I джагаці вось ён да чашаў шматлікіх з выжматым сокам падыходзіць узбуджаны як конь да кабылы I сыціцца здоляй воз залаты павярнуўшы спраўную супраж буланых да нас на вучту 111 II песьні напоўныя мчаць да яго з пакланеньнем нібы ў моры зьліваюцца прагнуць здабычы I уздыміся ж да пана пачосткі ды здолі як на гару па цябе старанныя слаўцы II2II пераможца бяспыльны дужак у дужэньнях як вяршыня яго зіхаціць зіхатліва I сіла якою Шушну суцішыў жалезны чарадзея пярун закаванага гнеўны 113II рушыць за Індрам нібы за Зарою Сонца божая могуць табой памножана множна I зь дзёрзкай адвагай ён разганяе цямрэчу пыл падымае пад кліч баявы высока 114II ты распасьцёр прасторы няхіснай аснову цьвёрда паставіў яе на апорах Неба I ты ў спаборы за Сонца заўзяты п'янёны выдушыў водаў патокі забіўшы Врытру II5II ты ўмацаваў многамоцны Зямлю і Неба ў месцах належных о Індра сваёй патугай I ты ў ап'яненьні ад Сомы выпусьціў воды праламіўшы навылет агароджы Врытры 116II 57 6 Савйа з роду Ангірасаў I Індра I джагаці малітоўе нясу сама шчодраму богу датак яго высокі адвага праўдзіва I дар несутрымны нібыта вада ў быстрынях вечнаадкрыты сілу даруе праслаўцу 111 II хай табе падрыхтуюць усё на жаротву выжым аброчніка нібы рака ў нізіну I нібы аб камень наточаны ён жаданы Індраў пярун вастрыё яго залатое II2II страшнаму богу о як-Зара-разубрана дзівагоднаму ўсё прынясі ддя адправы I чый дзеля славы нібы скакун дзеля бегу створаны сьветач Індрава ймя ды праява 113II Індра табе мы належым многаславуты прысягнуўшы табе мы жывём багатыру I толькі табе акілзаць хвалалюбе ўсхвалы нібы людзі прымі гэту нашу прамову 114II велямужны ты Індра табе мы належым споўні о шчодры жаданьне сяго праслаўцы I Небу высоку ў мустве з табой не зраўнацца ўклякла Зямля перад сілай тваёю божа 115II тую гару о Індра вяліку шыроку ты раскалоў перуном сваім перуноўча I воды скаваныя выпусьціўшы на волю толькі табе аднаму ўся сіла належыць II6II 9 Нодгас з роду Готамы I Агні I джагаці, 6-9 трыішпубг як жа падгоніш сына нясьмертнага сілы чада што сталася пасланцом Сьветлавіта? I пространь мераючы простымі най-пуцямі рушыць жаротваноша па божую ласку 111 II дападае да емя свайго вечнаюны падымаецца прагна жадліва ў ламаччы I нібы той конь блішчыць акрапляная сьпіна затрышчаў грамавіта нібы небасхіл ён II2II Рудрамі сьвятцамі ўчольнены ён ачольнік за жраца на адправах абраны нясьмертны I рвецца наперад як воз між людзкіх сялібаў бог скарбавед раздае адборныя скарбы II311 жваўлены ветрам радасна ліжа ламачча языкамі-сярпамі пажынае шумна I прагна як бык кідаецца ён на дзярэўе чорны твой пуць о Агні бліскучыя хвалі 114II ветрам узьняты полымязубы між дрэваў мчыцца нібыта бык пераможлівы ў статку I птахам шугаючы ў непарушную пространь страшачы ўсё навакольле і руш і неруш 115II цябе дарагога прынесьлі як скарбы людзям лёгказванага мудрыя Бгрыгу I за госьця любага за жраца за сябра прызначылі мілага боскаму роду II6II каго за жраца абіраюць сем левак найлепшым аброчнікам ставяць вядоўцы I таго я пасланьніка ўсіх сьвятцаў Агні частую ласункам прашу пра дарунак II7II даруй нам услаўцам о парастку сілы атул непрабіўны о сябрабагаты I раскрый шырока для песьняра цясьніну жалезнымі цьвержамі сыне магуцьця II8II будзь Агні зіхоткі дасьпехам апеўцу будзь Агні аховай шчадроўча шчадроўцам I раскрый цясьніну для песьняра шырока хай прыйдзе на золку празорца дабротаў II9II 7 Нодгас з роду Готамы I Агні ўсялюдны I трыштубе ты іншымі Агні галініш агнямі табе раді/юцца нясьмертныя богі I ты пуп пасяленьняў людзкіх о ўсялюдны трымаеш народы як слуп нерухомы 111 II як Неба вяршыня й Зямлі асяродак ён стаўся пасланьнікам абодвух сьветаў I такім спарадзілі багі цябе богам сьвятлом дзеля арйі о Агні ўсялюдны II2II як промні трывала ўкарэнены ў Сонца у Агні ўсялюднага ўкладзены скарбы I багацьці што ў горах у травах у водах і тыя што ў люду ўсяго ты валоднік II311 як сьветы высокія ўласнаму сыну так жрэц хваласьпевы нібыта умелец I шматлікія ісьцінна сьмеламу богу наймужу ўсялюднаму юныя слаўні 1141 за Неба высокае нават сягае твая о ўсялюдны сонечны веліч I ты праўца сялібаў людзкіх Родаведзе у бітве стварыў ты для багоў прывольле II5II я веліч сягоньня пяю Врытрабойцы быка за каторым ідуць людзі пуру I забіўшы паганца ўсялюдны Агні строс водапатокі раскроіў Шамбару II6II вялікі ўсялюдны ўсім племям вядомы ён годны аброку сярод Бгарадваджаў у сына Шатавані сотнямі песень улагодны славіцца у Пурунітхі II7II 5 Нодгас з роду Готамы I Агні I трыштубг пасла знакамітага знамя аброку найспраўнага весьніка хуткавазьніцу I двуроднага слыннага нібы багацьце для Бгрыгу прынёс у дарунак Заплодак 111 II абодва рады яго ўставе сьлядуюць аброчнікі рупныя й сьмертныя людзі I пачэсны пан весяў у весі ураднік яшчэ да сьвітаньня жрацом яго садзяць II2II хай новая песьня што з сэрца ліецца сягне наша мёдаязыкага бога I якога аброчнікі тут у грамадзе сабраўшы ласункі мужы спарадзілі II311 сьвяцец між людзей і руплівы ачысьнік жаданым жрацом ён пастаўлены ў весі I пан двору у доме агонь дамавіты ён стаўся багатым валодцам багацьцяў 114II такім цябе Агні мы з роду Готамы аздобім мысьлітвамі пана багацьцяў I нібы скакуна нагародапрыношу хай прыйдзе на золку празорца дабротаў 115II Si 16 Нодгас з роду Готамы I Агні I трыштубг адзіна яму многадужаму богу нясу бы ласунак вялікаму вельбу I нястрымнаму слаўнаму словы павагі найлепшыя Індру зычэньні-малітвы 111 II адзіна яму я ўручаю рачэньне нясу бы ласунак пабедніку славень I то Індру яны сэрцам духам і мыслам празор начышчаюць адвечнаму пану ІІ2ІІ адзіна яму гэты сонцаздабыўчы узношу вуснамі я зычань навышні I каб сілаў надаць малітоўным запросам найшчодраму ўладцу славітваю слаўнай 113II адзіна яму я ствараю малітву як воз для замоўцы вычэсвае цесьля I хвалебны для мужа што любіць хвалебны для мудрага Індры ўсеабсяжны славень 114II адзіна яму як стаеньніка к славе хвалітву Індру языком намашчаю I каб вечнашчодрага мужа спаважыць апетаслаўнага разбурніка цьвержаў II5II адзіна яму дзеля бітвы бог Тваштар грымучы вычасаў пярун усядзею I каторым і ў Врытры знайшоў слабіну ён ударыўшы ўладны ударнаю зброяй 116II адзіны на выжмінах у маці тут жа ён выпіў вялікага бацькі напітак I скраў варыва мілае Вішну дужэйшы дзікя праз скалу параніў стралец той II7II адзіна яму нават богадружыны саткалі хвалебен па зьмеезабойстве I абняў Неба з Долам шырокія Індра ягонай ім велічы не перавысіць 118II адзіна ягоная веліч сягнула за Неба за Дол за паветра прастору I у доме сваім самадзержца ўсяслаўны узрос няўрымсьлівы шумны на бітву II9II адзіна сваёй магутою раскроіў сваім перуном шыпучага Врытру I бы гоўе замкнёнае выпусьціў воды на славу сабе дарадаўца ахвотны 1110II адзіна сваім ён запалам патокі суцішыў стрымаўшы громааружжам I угодніку годзячы дзеяч уладны стварыў перапраўца брод для Турвіці 1111II адзіна яго перуном пасьпяшайся уладны ударыць акрутнага зьмея I растні як быка наўскос па чалонах патокі вады выпускаючы плынуць 1112II адзіна яго неўтаймоўнага бога нанова апей папярэднія ўчынкі I каб спраўна ў бітвах шпурляючы зброю напасьнікаў ён разганяў узбуроны 1113II адзіна яго баючыся раджэньня дрыжыць Небазем'е ды цьвёрдыя горы I на помач прызваўшы дазорцу прызывам адразу адвагай напоўніўся Нодгас II14II адзіна яму між усіх надалі мы чаго ён жадаў самаўладца над многім I Эташу што біўся за Сонца памог ён выжатніку Сомы у конным спаборы II15II так Індра табе запрагальцу буланых малітвы ўрачыста ўчынілі Готамы I укладзь жа ў іх дар усякрасны празору хай прыйдзе на золку празорца дабротаў II16II 13 Нодгас з роду Готамы I Індра I трыішпубг мы дужаму думкай ствараем зычэньне на ўзор Ангірасаў любцу хваласьпеваў I вялебнага годнага ўрачыстых слаўняў услаўма ж далёкаславутага мужа 111 II нясеце ж вялікаму велепаклоны магутнаму вашу зычлівую песьню I якою нашы праайцы сьледаведы сьпяваючы гоўе знайшлі Ангірасы II2II пабегшы для Індры для Ангірасаў пражыву шчаняці здабыла Сарама I скалу з каровамі расьцяў Пан малітвы усьлед іх рыканьню мужы закрычалі 113II зь сямю сьпевакамі ты голасам гучным грымлівы грымотай з навагвамі дужы I бурдзюк раскалоў ты са шпаркімі рэвам о Індра скалу ты з дашагвамі Валу II4II раскрыў ты о дзіве пад сьпеў Ангірасаў з Зарыцаю з Сонцам з каровамі цемру I прасьцёр ты зямную о Індра паверхню ты ніжнюю Неба прастору ўкарэніў 115II найслаўны ж учынак над дзівамі дзіва ён зьдзейсьніў цудоўны над цудамі цуда I калі далавах ён ва ўлоньні напоўніў чацьвёра мядоваструменных патокаў II6II разьвёў дзьвюх сёстраў нястомны хвалебнам нарозна адвечных пачаўшы сьпяваці I як пан дзьвюх жонак на вышнім разлогу Зямлю трымае дзівадзейны Неба II7II адвеку круг Неба й Зямлі дзьве юніцы адрозныя рушаць адна за другою I у чорных Ноч шатах у сьветлых Зарыца па звычцы чаргуюцца яны бясконца II8II адвечную дружбу трымае найчынны сын сілы сяброўства вядзе дзівадзейны I уклаў гатаванае ўнутар сырых ён малако у рыжых прасьветлае ў чорных 119II адвеку струменяць ня знаючы высхі блюдуць запаветы сулонныя рэкі I шмат тысячаў сёстраў нібыта замужкі нясьмертныя песьцяць нясыдіплага мужа II10II адвеку з паклонам і з новаю песьняй імкнулі мысьлітвы да цябе па скарбы I як жонкі у жарсыді да жарснага мужа ільнуць о магутны да цябе малітвы 1111II адвеку ў далоні тваёй дзівадзейны ня нікне багацьце ня менее меньне I ты мудры о Індра бліскучы стадухі памож памагару сваёю памогай II12II адвечнаму вычасаў новамалітву запрэжцу буланых нашчадак Готамы I вадатару нашаму Індру муж Нодгас хай прыйдзе на золку празорца дабротаў II13II 9 Нодгас з род\/ Готамы I Індра I трыштубг вялікі ты Індра радзіўшыся ледзьве спалоху нагнаў быў на Неба зь Зямлёю I калі і пачвары і цьвёрдыя горы задрыжалі ў страху нібыта пылінкі 111 II