Выдавец: Медысонт
Памер: 594с.
Мінск 2016
вызваліў воды стадухі пусьціў на волю II6II
сомапіўча настройся на дарадарэньне павярні сваіх коней сюды хвалачуйны I хай вазьніцы твае найспраўнейшыя Індра буй-жаданьні цябе не падмануць о божа II7II
ты нясеш у руках невычэрпныя скарбы
ў целе славутага неадужная дужасьць I нібы студню цябе атачаюць учынцы
дух вялікі сукрыты у тваіх цялесах II8II
6 Савйа з роду Лнгірасаў I Індра I джагаці
вось ён да чашаў шматлікіх з выжматым сокам падыходзіць узбуджаны як конь да кабылы I сыціцца здоляй воз залаты павярнуўшы спраўную супраж буланых да нас на вучту 111 II
песьні напоўныя мчаць да яго з пакланеньнем нібы ў моры зьліваюцца прагнуць здабычы I уздыміся ж да пана пачосткі ды здолі як на гару па цябе старанныя слаўцы II2II
пераможца бяспыльны дужак у дужэньнях як вяршыня яго зіхаціць зіхатліва I сіла якою Шушну суцішыў жалезны чарадзея пярун закаванага гнеўны 113II
рушыць за Індрам нібы за Зарою Сонца божая могуць табой памножана множна I зь дзёрзкай адвагай ён разганяе цямрэчу пыл падымае пад кліч баявы высока 114II
ты распасьцёр прасторы няхіснай аснову цьвёрда паставіў яе на апорах Неба I ты ў спаборы за Сонца заўзяты п'янёны выдушыў водаў патокі забіўшы Врытру II5II
ты ўмацаваў многамоцны Зямлю і Неба ў месцах належных о Індра сваёй патугай I ты ў ап'яненьні ад Сомы выпусьціў воды праламіўшы навылет агароджы Врытры 116II
57
6 Савйа з роду Ангірасаў I Індра I джагаці
малітоўе нясу сама шчодраму богу
датак яго высокі адвага праўдзіва I дар несутрымны нібыта вада ў быстрынях вечнаадкрыты сілу даруе праслаўцу 111 II
хай табе падрыхтуюць усё на жаротву выжым аброчніка нібы рака ў нізіну I нібы аб камень наточаны ён жаданы
Індраў пярун вастрыё яго залатое II2II
страшнаму богу о як-Зара-разубрана дзівагоднаму ўсё прынясі ддя адправы I чый дзеля славы нібы скакун дзеля бегу створаны сьветач Індрава ймя ды праява 113II
Індра табе мы належым многаславуты прысягнуўшы табе мы жывём багатыру I толькі табе акілзаць хвалалюбе ўсхвалы нібы людзі прымі гэту нашу прамову 114II
велямужны ты Індра табе мы належым споўні о шчодры жаданьне сяго праслаўцы I Небу высоку ў мустве з табой не зраўнацца ўклякла Зямля перад сілай тваёю божа 115II
тую гару о Індра вяліку шыроку
ты раскалоў перуном сваім перуноўча I воды скаваныя выпусьціўшы на волю толькі табе аднаму ўся сіла належыць II6II
9 Нодгас з роду Готамы I Агні I джагаці, 6-9 трыішпубг
як жа падгоніш сына нясьмертнага сілы чада што сталася пасланцом Сьветлавіта? I пространь мераючы простымі най-пуцямі рушыць жаротваноша па божую ласку 111 II
дападае да емя свайго вечнаюны падымаецца прагна жадліва ў ламаччы I нібы той конь блішчыць акрапляная сьпіна затрышчаў грамавіта нібы небасхіл ён II2II
Рудрамі сьвятцамі ўчольнены ён ачольнік за жраца на адправах абраны нясьмертны I рвецца наперад як воз між людзкіх сялібаў бог скарбавед раздае адборныя скарбы II311
жваўлены ветрам радасна ліжа ламачча языкамі-сярпамі пажынае шумна I прагна як бык кідаецца ён на дзярэўе чорны твой пуць о Агні бліскучыя хвалі 114II
ветрам узьняты полымязубы між дрэваў мчыцца нібыта бык пераможлівы ў статку I птахам шугаючы ў непарушную пространь страшачы ўсё навакольле і руш і неруш 115II
цябе дарагога прынесьлі як скарбы людзям лёгказванага мудрыя Бгрыгу I за госьця любага за жраца за сябра прызначылі мілага боскаму роду II6II
каго за жраца абіраюць сем левак найлепшым аброчнікам ставяць вядоўцы I таго я пасланьніка ўсіх сьвятцаў Агні частую ласункам прашу пра дарунак II7II
даруй нам услаўцам о парастку сілы
атул непрабіўны о сябрабагаты I раскрый шырока для песьняра цясьніну жалезнымі цьвержамі сыне магуцьця II8II
будзь Агні зіхоткі дасьпехам апеўцу
будзь Агні аховай шчадроўча шчадроўцам I раскрый цясьніну для песьняра шырока
хай прыйдзе на золку празорца дабротаў II9II
7 Нодгас з роду Готамы I Агні ўсялюдны I трыштубе
ты іншымі Агні галініш агнямі
табе раді/юцца нясьмертныя богі I ты пуп пасяленьняў людзкіх о ўсялюдны трымаеш народы як слуп нерухомы 111 II
як Неба вяршыня й Зямлі асяродак
ён стаўся пасланьнікам абодвух сьветаў I такім спарадзілі багі цябе богам
сьвятлом дзеля арйі о Агні ўсялюдны II2II
як промні трывала ўкарэнены ў Сонца у Агні ўсялюднага ўкладзены скарбы I багацьці што ў горах у травах у водах
і тыя што ў люду ўсяго ты валоднік II311
як сьветы высокія ўласнаму сыну
так жрэц хваласьпевы нібыта умелец I шматлікія ісьцінна сьмеламу богу наймужу ўсялюднаму юныя слаўні 1141
за Неба высокае нават сягае
твая о ўсялюдны сонечны веліч I
ты праўца сялібаў людзкіх Родаведзе
у бітве стварыў ты для багоў прывольле II5II
я веліч сягоньня пяю Врытрабойцы
быка за каторым ідуць людзі пуру I забіўшы паганца ўсялюдны Агні строс водапатокі раскроіў Шамбару II6II
вялікі ўсялюдны ўсім племям вядомы ён годны аброку сярод Бгарадваджаў у сына Шатавані сотнямі песень улагодны славіцца у Пурунітхі II7II
5 Нодгас з роду Готамы I Агні I трыштубг
пасла знакамітага знамя аброку найспраўнага весьніка хуткавазьніцу I двуроднага слыннага нібы багацьце для Бгрыгу прынёс у дарунак Заплодак 111 II
абодва рады яго ўставе сьлядуюць аброчнікі рупныя й сьмертныя людзі I
пачэсны пан весяў у весі ураднік
яшчэ да сьвітаньня жрацом яго садзяць II2II
хай новая песьня што з сэрца ліецца сягне наша мёдаязыкага бога I
якога аброчнікі тут у грамадзе
сабраўшы ласункі мужы спарадзілі II311
сьвяцец між людзей і руплівы ачысьнік жаданым жрацом ён пастаўлены ў весі I
пан двору у доме агонь дамавіты
ён стаўся багатым валодцам багацьцяў 114II
такім цябе Агні мы з роду Готамы аздобім мысьлітвамі пана багацьцяў I
нібы скакуна нагародапрыношу
хай прыйдзе на золку празорца дабротаў 115II
Si
16 Нодгас з роду Готамы I Агні I трыштубг
адзіна яму многадужаму богу
нясу бы ласунак вялікаму вельбу I нястрымнаму слаўнаму словы павагі найлепшыя Індру зычэньні-малітвы 111 II
адзіна яму я ўручаю рачэньне
нясу бы ласунак пабедніку славень I то Індру яны сэрцам духам і мыслам празор начышчаюць адвечнаму пану ІІ2ІІ
адзіна яму гэты сонцаздабыўчы
узношу вуснамі я зычань навышні I каб сілаў надаць малітоўным запросам найшчодраму ўладцу славітваю слаўнай 113II
адзіна яму я ствараю малітву
як воз для замоўцы вычэсвае цесьля I хвалебны для мужа што любіць хвалебны для мудрага Індры ўсеабсяжны славень 114II
адзіна яму як стаеньніка к славе
хвалітву Індру языком намашчаю I каб вечнашчодрага мужа спаважыць апетаслаўнага разбурніка цьвержаў II5II
адзіна яму дзеля бітвы бог Тваштар грымучы вычасаў пярун усядзею I каторым і ў Врытры знайшоў слабіну ён ударыўшы ўладны ударнаю зброяй 116II
адзіны на выжмінах у маці тут жа
ён выпіў вялікага бацькі напітак I скраў варыва мілае Вішну дужэйшы дзікя праз скалу параніў стралец той II7II
адзіна яму нават богадружыны саткалі хвалебен па зьмеезабойстве I
абняў Неба з Долам шырокія Індра ягонай ім велічы не перавысіць 118II
адзіна ягоная веліч сягнула
за Неба за Дол за паветра прастору I у доме сваім самадзержца ўсяслаўны узрос няўрымсьлівы шумны на бітву II9II
адзіна сваёй магутою раскроіў
сваім перуном шыпучага Врытру I бы гоўе замкнёнае выпусьціў воды
на славу сабе дарадаўца ахвотны 1110II
адзіна сваім ён запалам патокі
суцішыў стрымаўшы громааружжам I угодніку годзячы дзеяч уладны
стварыў перапраўца брод для Турвіці 1111II
адзіна яго перуном пасьпяшайся
уладны ударыць акрутнага зьмея I растні як быка наўскос па чалонах
патокі вады выпускаючы плынуць 1112II
адзіна яго неўтаймоўнага бога
нанова апей папярэднія ўчынкі I каб спраўна ў бітвах шпурляючы зброю напасьнікаў ён разганяў узбуроны 1113II
адзіна яго баючыся раджэньня
дрыжыць Небазем'е ды цьвёрдыя горы I на помач прызваўшы дазорцу прызывам адразу адвагай напоўніўся Нодгас II14II
адзіна яму між усіх надалі мы
чаго ён жадаў самаўладца над многім I Эташу што біўся за Сонца памог ён выжатніку Сомы у конным спаборы II15II
так Індра табе запрагальцу буланых малітвы ўрачыста ўчынілі Готамы I укладзь жа ў іх дар усякрасны празору хай прыйдзе на золку празорца дабротаў II16II
13 Нодгас з роду Готамы I Індра I трыішпубг
мы дужаму думкай ствараем зычэньне на ўзор Ангірасаў любцу хваласьпеваў I вялебнага годнага ўрачыстых слаўняў услаўма ж далёкаславутага мужа 111 II
нясеце ж вялікаму велепаклоны магутнаму вашу зычлівую песьню I якою нашы праайцы сьледаведы сьпяваючы гоўе знайшлі Ангірасы II2II
пабегшы для Індры для Ангірасаў пражыву шчаняці здабыла Сарама I скалу з каровамі расьцяў Пан малітвы усьлед іх рыканьню мужы закрычалі 113II
зь сямю сьпевакамі ты голасам гучным грымлівы грымотай з навагвамі дужы I бурдзюк раскалоў ты са шпаркімі рэвам
о Індра скалу ты з дашагвамі Валу II4II
раскрыў ты о дзіве пад сьпеў Ангірасаў з Зарыцаю з Сонцам з каровамі цемру I прасьцёр ты зямную о Індра паверхню ты ніжнюю Неба прастору ўкарэніў 115II
найслаўны ж учынак над дзівамі дзіва ён зьдзейсьніў цудоўны над цудамі цуда I калі далавах ён ва ўлоньні напоўніў чацьвёра мядоваструменных патокаў II6II
разьвёў дзьвюх сёстраў нястомны хвалебнам нарозна адвечных пачаўшы сьпяваці I як пан дзьвюх жонак на вышнім разлогу
Зямлю трымае дзівадзейны Неба II7II
адвеку круг Неба й Зямлі дзьве юніцы адрозныя рушаць адна за другою I у чорных Ноч шатах у сьветлых Зарыца па звычцы чаргуюцца яны бясконца II8II
адвечную дружбу трымае найчынны
сын сілы сяброўства вядзе дзівадзейны I уклаў гатаванае ўнутар сырых ён
малако у рыжых прасьветлае ў чорных 119II
адвеку струменяць ня знаючы высхі
блюдуць запаветы сулонныя рэкі I шмат тысячаў сёстраў нібыта замужкі нясьмертныя песьцяць нясыдіплага мужа II10II
адвеку з паклонам і з новаю песьняй імкнулі мысьлітвы да цябе па скарбы I як жонкі у жарсыді да жарснага мужа ільнуць о магутны да цябе малітвы 1111II
адвеку ў далоні тваёй дзівадзейны ня нікне багацьце ня менее меньне I ты мудры о Індра бліскучы стадухі памож памагару сваёю памогай II12II
адвечнаму вычасаў новамалітву
запрэжцу буланых нашчадак Готамы I вадатару нашаму Індру муж Нодгас
хай прыйдзе на золку празорца дабротаў II13II
9 Нодгас з род\/ Готамы I Індра I трыштубг
вялікі ты Індра радзіўшыся ледзьве спалоху нагнаў быў на Неба зь Зямлёю I калі і пачвары і цьвёрдыя горы задрыжалі ў страху нібыта пылінкі 111 II
КНІГІ ОНЛАЙН
