Выдавец: Медысонт
Памер: 594с.
Мінск 2016
Ноч, 2-20 Зара I трыштубг
заяркнуў найлепшы са сьветачаў сьветач
радзіўся прадвесьнік шырокабліскучы I
і Ноч для Зары саступіла улоньне
пайшла як прыйшла на загад Савітараў 111 II
зьявілася зыркая з зыркім цяляткам
каб чорная месца сваё саступіла I нясьмертныя родзічкі рушаць утропы чаргуюцца ў квеце штодня між сабою 112II
сягаюць адзінай дарогай бясконцай
адна за другою навучаны богам I ня знаюць разладу суладныя сёстры адзіныя мыслам адрозныя кветам 113II
зазьзяла вадатарка многаўлагодаў
адкрыла нам яркая дзьверы-вароты I
і руш зварушыўшы явіла дары нам
пабудніца бытаў усіх пабудзіла 114II
ляжачага ставіць на ногі шчадрыца
шукаці спажывы шукаці багацьцяў I
у сьветлы абшар зь непраглядай цямрэчы
пабудніца бытаў усіх пабудзіла II5II
шукаці валоду шукаці вялікасьць
займаціся справай ды славы шукаці I
на розны пражытак Зара-зараніца
пабудніца бытаў усіх пабудзіла II6II
зьявілася Небава дочка Зарыца
зарлівая дзева ў сьвятлістых адзежах I усіх добрадацяў зямных гаспадыня зарэй о Зара шчасьцядайніца шчасыдя II7II
ідзе яна ўсьлед адыходным Зарыцам найпершай зь бясконцага ліку прыходных I зарэючы ўсё падымае жывое
і мёртвага толькі ня будзіць ніколі 118II
ты сонечным вокам раскрыла прастору зажэгшыся ў Небе зажэгла агонь ты I людзей абудзіўшы на жортвападачу ты чын богумілы ўчыніла Зарыца 119II
як доўга яна спасярод адзарэлых
і тых што усьлед ёй яшчэ зазарэюць? I пярэдніх яна пераймае ахвотна прадвесьніца іншых вядзе за сабою II10II
пайшлі ужо сьмертныя перад якімі
даўней заравала у Небе Зарыца I цяпер перад намі яна палымнее
як будзе для прышлых яшчэ палымнеці 1111II
народжана ў ладзе ты пастырка ладу ўлагодная злагадародзіца злагад I ты шчытніца богазапросін апора зарэй перад намі найлепшая сёньня II12II
дагэтуль бясконца зарэла багіня
і сёньня зарэе шчадрыца у Небе I
і самавандруючы будзе зарэці
у дні патомныя заўжды-маладзіца II13II
зазьзяла ў аздобах на парозе Неба
здымаючы чорнае покрыва Ночы I пабудніца едзе на конях пунсовых у добразапрэжнай сваёй калясьніцы 1114II
вязе яна дар найадборны найспорны узьняўшы зіхоткае значнае знамя I апошняя з прошлых бясконцых Зарыцаў між яркіх найпершай Зара асьвянула II15II
устаньце жыцыдёвы ў нас дух уваходзіць адхінена цемра й сьвятлее прастора I
дарогу для Сонца яна апрастала
мы там дзе жыцьцё прадаўжаецца знову 1116II
паводзьдзем мовы паганяе вазьніца хвалебнам зіхоткіх Зарыцаў сьпявака I зарэй жа сягоньня яму о шчадрыца ды высьветлі веку багатага дзецьмі II17II
Зарыцы гойныя на гоўе ды коні асьветачы ўгодніка сьмертнага мужа I у водгульлі песень бы ў водгульлі ветру хай мужападаўчых здабудзе выжатнік 1118II
ты маці багоў ты аблічча Бязьмежы зазьзяй жа высока о знамя аброку I зарэй жа на чэсьць нашай словамалітве
у родзе шчадрыца ўрадзі нам патомства II19II
багацьце якое прывозяць Зарыцы дабро для трудлівага жортвападаўцы I хай дарадаруюць нам Мітра з Варунам хай Сіндгу Бязьмежа ды Неба зь Зямлёю II20II
ТП
11 Кутса з роду Ангірасаў I Рудра I джагаці, 10-11 трыштубг
дужаму Рудру прыносім гэты малітвы
ваяводу з валосьсем сабраным у куклу I дзеля спору двуногім і двойчыдвуногім
на здароўе на росквіт у гэтай сяліцьбе 111 II
зьлітуйся Рудра над намі даруй суцеху
ваяводу паклонам табе мы служыцьмем I міру-спору здабытага Продкам праз вучту
нам бы Рудра здабыць пад тваім правадырствам II2II
нам бы здабыці о Рудра богапачосткай ваяводавай ласкі тваёй многашчодры I толькі ласкавым у нашы прыходзь аселі цэламужныя жортвай цябе ажортвім 113II
выканаўцу аброку буянага Рудру
клічам вілястага вешчуна на пасобу I хай далёка адгоніць ад нас гнеў божы мы адзіна ягонае шукаем ласкі II4II
прызываем нябёснага рыжага вепра
куклача выклікаем буяную постаць I дарадзяржальца ў руках адборных гаюнкаў хай даруе атул нам ахову й аслону II5II
бацьку Марутаў пяецца гэтая песьня над салодкім салодкі насытак для Рудры I адары нас нясьмертны ядою ўміручых
будзь зычлівым да нас да дзяцей да унукаў II6II
не губі ні малых ні старых нашай весі
не губі ні мужоў ні хлапцоў маладзенькіх I не губі ні айцоў ані матак таксама
не губі нашых целаў о Рудра ўлюбёных II7II
не вярэдзь ані дзецям ні ўнукам ні роду
не вярэдзь ані коням ні нашым каровам I ты ня кратай мужоў нашых Рудра ў разьюсе мы ж усёды цябе прызываем на жортвы II8II
я прыгнаў табе слаўні як пастыр каровы адары ж нас ласкаю о бацька Марутаў I балагою о Рудра найлітаснай ласкай толькі твойнай о божа мы просім памогі II9II
хай будзе далёка твой гнеў мужазгубны
хай будзе каровазагубны далёка I будзь вечналаскавым за нас заступайся атуль нас атулам удвойчытрывалым II10II
пачцілі мы бога на помач-падмогу
хай зоў наш пачуе з Марутамі Рудра I хай дарадаруюць нам Мітра з Варунам хай Сіндгу Бязьмежа ды Неба зь Зямлёю 1111II
6 Кутса з роду Ангірасаў I Сонца I трыштубг
узьняўся у Неба аблік усябожны
бачь/ла Варунава Мітрава Агні I
запоўніла Неба Зямлю ды паветра
дых рушы ды нерушы яркае Сонца 111 II
ідзе за сьвятлівай Зарыцаю Сонца
нібыта юнак за юніцай прыгожай I пакуль запрагаюць сябе богалюбы ў ярмо балагое для болагадаўцы II2II
ўзышлі балагія стаеньнікі Сонца
дзівосныя рыжыя зыркія коні I на сьпіну нябёсную вартыя вучты за дзень аб'яжджаючы Неба зь Зямлёю 113II
зьвіне сваё тканьне пасярод работы
такая ў вялікага Сонца прырода I
і коней рыжавых пагоніць упрочкі
пакрые сваім яго Ноч пакрывалам 114II
прымае выявы Варуны ды Мітры у лоне нябёсным каб быці відомым I бясконца нясуць іх яго кабыліцы
і сьветлы і чорны аблік пачародна 115II
сягоньня о богі на ўзыходзе Сонца
вы нас перапраўце праз ганьбу атугу I хай дарадаруюць нам Мітра з Варунам
хай Сіндгу Бязьмежа ды Неба зь Зямлёю II6II
idocTjVgfelH Шз
25 Какшыват, сын Дырггатамаса й Ушыдж I Ашвіны I трыштубг
для Спасаў рыхтую кацёл з малаком я ганю хваласьпевы як вецер аблокі I для тых што на повазе стрэлаімклівым прывезьлі жонку маладому Вімаду 111 II
о Спасы бліскучыя ў лёце няхісным багамі натхняныя на порсткіх птахах I здабыў ваш асёл у спаборніцтве зь Йамам узяў нагародаю тысячу ў гонах II2II
вы Бгуджйу кінутага Туграм у моры
як мёртвы свае пакідае багацьці I на лодзях вывезьлі адухатвароных на водатрывалых паветраных чоўнах 113II
тры ночы тры дні летучы на крылатых вы Бгуджйу імкнулі на трох калясьніцах I над брынай марскою на бераг пяшчаны ў станогіх повазах з шасьцю скакунамі 114II
у моры зыбкім вы трымаліся мужна
бязь цьвердзі усякай бяз жаднай апоры I адвезьлі вы Бгуджйу дамоў о Ашвіны на лодзі ставёслай ўратавалі мужа 115II
конь белы о Спасы што вы падарылі
на вечнашчасьце дрэннаконнаму Пэду I хай будзе апеты ваш датак вялікі заўждыпрызываны з чужынцам у бітве 116II
явілі вы шчодрасьць свайму славаслаўцу песьняру Какшывату з радзіны Паджраў нібы праз цадзіла з капыта каня вы напоўнілі брагаю сотню карчагаў II7II
вы полымя агню ўгамавалі сьнегам насыцілі Атры насытным падсілкам I дасталі закінутага ў печку мужа са сьвітай о Спасы яго ўратавалі 118II
вы студню перанесьлі зь іншага месца уніз о мужы абярнулі калодзеж I Готаму асмагламу хлынулі воды каб тысячай скарбаў яго напаіці II9II
вы скуру са старога цела Чйаваны сьцягнулі о Спасы нібыта адзежу I вярнулі о дзівы пакідзішчу юнасьць далі яму ў жонкі маладзіц крамяных 1110II
то вашай славутай і плённай пасобай то вашай о Спасы апекай паможнай I вы зь ямы дасталі як спрат прыхаваны сабе на славу адкапалі Вандану 1111II
пра вычын ваш грозны сабе на уздачу вяшчую Ашвіны бы гром пра залеву I як выдаў Дадгйач вам таямніцу мёду галавою конскаю сын Атхарванаў 1112II
звала вас на помач о Спасы Пурандгі на выезьдзе вашым багатакарысных I пачулі наказам вы кліч Вадгрымаці падарылі ёй сына Гіранйагасту II13II
вы з самае пашчы о Спасы ваўчынай
мужы паратунак далі перапёлцы I о многакарысныя скрушнаму сьпеўцу
вы зрок вярнулі ды зрабілі відушчым II14II
калі ж адрубілі у Кхелавых гонах
галёнку Вішпале бы сокалу крыльле I вы тут жа прыладзілі нагу жалезну ўзяла нагароду кабыла ў спаборы 1115II
зьнявочыў бацька свайго сына Рыджрашву што сто бараноў для ваўчыхі зарэзаў I
вы ж новыя мужу о гойбіты вочы
уставілі ладна зрабілі відушчым 1116II
на вашы ступіла калёсы Санцоўна
нібы за рысу на кані пераможным I адобрылі гэта ўсім сэрцам багове красою вы Спасы сябе атачылі II17II
калі ж вы паехалі ў сваю аб'ездку
на зоў Дывадасаў на зоў Бгарадваджаў I багата багацьцяў прывёз ваш услужны быком і дэльфінам запрэжаны поваз II18II
з багацьцем уладным багатанашчадным прыехалі вы з нагародамі Спасы I ахвотна прымчалі да радзіны Джагну што тройчы на дзень вам чатуе жаротвы 1119II
вы ноччу з атачэньня мужа Джагушу дарогай паветранай вывезьлі лёгка I о вечнаюныя на возе скрышальным праз горы о Спасы вы хутка прамчалі 1120II
памаглі вы быкове Вашу ў змаганьні здабыці тысячы за адзін сьвітанак I прагналі вы злыбеды зь Індрам упоруч ад Прытхушраваса варожыя сілы 1121II
для сына Рычаткі для Шары са студні
нагору ваду паднялі вы напіцца I для Шайі зьнябытага голадам Спасы вы ялай вярнулі малако карове II22II
набожнаму слаўцу Вішваку Крышнійу што вашай о Спасы шукаў дапамогі I вярнулі страчанага сына Вішнапу вы як адбітую ад статка карову II23II
зьвязанага Рэбгу сваім незычліўцам
у студню кінутага гнісьці ад ранаў I дасталі празь дзесяць начэй дзевяць дзён вы як Сому леўкаю яго зачарпнуўшы II24II
прамовіў я вычыны вашы Ашвіны
падорце ж мне многа сыноў і гавяды I век доўгі падорце ды зоркія вочы
ўвасьці б мне у старасьць нібыта дадому 1125II
TfejVgfen П7
25 Какшыват, сын Дырггатамаса й Ушыдж I Ашвіны I трыштубг
на Сому мядовага да нас Ашвіны
вас жрэц старажытны заве п'яніцца I мурог раскладзены разьдзелена мова прыходзьце з сытою сюды з нагародай 111 II
на повазе вашым хутчэйшым ад мысьлі на добраскакунным заўсёднікам весяў I што вас прывозіць у дом добрачынцаў яжджайце да нас о Ашвіны ў аб'ездку 112II
вы Атры вядомага пяці народам
уратавалі зь печкі разам са сьвітай I паганца варожага ломячы чары адзін аднаму падцаваючы духу 113II
нібы стаеньніка схаванага Рэбгу
людзямі ліхімі ў калодзежных водах I вы зьберлі згнілага песьняра нанова ня счэзьне быкі вашых вычынаў слава 114II
КНІГІ ОНЛАЙН
