КНІГІ ОНЛАЙН
Пошук сярод кніг, што прайшлі індэксацыю гуглам. Некаторыя кнігі гугл не знаходзіць
Ноч, 2-20 Зара I трыштубг заяркнуў найлепшы са сьветачаў сьветач радзіўся прадвесьнік шырокабліскучы I і Ноч для Зары саступіла улоньне пайшла як прыйшла на загад Савітараў 111 II зьявілася зыркая з зыркім цяляткам каб чорная месца сваё саступіла I нясьмертныя родзічкі рушаць утропы чаргуюцца ў квеце штодня між сабою 112II сягаюць адзінай дарогай бясконцай адна за другою навучаны богам I ня знаюць разладу суладныя сёстры адзіныя мыслам адрозныя кветам 113II зазьзяла вадатарка многаўлагодаў адкрыла нам яркая дзьверы-вароты I і руш зварушыўшы явіла дары нам пабудніца бытаў усіх пабудзіла 114II ляжачага ставіць на ногі шчадрыца шукаці спажывы шукаці багацьцяў I у сьветлы абшар зь непраглядай цямрэчы пабудніца бытаў усіх пабудзіла II5II шукаці валоду шукаці вялікасьць займаціся справай ды славы шукаці I на розны пражытак Зара-зараніца пабудніца бытаў усіх пабудзіла II6II зьявілася Небава дочка Зарыца зарлівая дзева ў сьвятлістых адзежах I усіх добрадацяў зямных гаспадыня зарэй о Зара шчасьцядайніца шчасыдя II7II ідзе яна ўсьлед адыходным Зарыцам найпершай зь бясконцага ліку прыходных I зарэючы ўсё падымае жывое і мёртвага толькі ня будзіць ніколі 118II ты сонечным вокам раскрыла прастору зажэгшыся ў Небе зажэгла агонь ты I людзей абудзіўшы на жортвападачу ты чын богумілы ўчыніла Зарыца 119II як доўга яна спасярод адзарэлых і тых што усьлед ёй яшчэ зазарэюць? I пярэдніх яна пераймае ахвотна прадвесьніца іншых вядзе за сабою II10II пайшлі ужо сьмертныя перад якімі даўней заравала у Небе Зарыца I цяпер перад намі яна палымнее як будзе для прышлых яшчэ палымнеці 1111II народжана ў ладзе ты пастырка ладу ўлагодная злагадародзіца злагад I ты шчытніца богазапросін апора зарэй перад намі найлепшая сёньня II12II дагэтуль бясконца зарэла багіня і сёньня зарэе шчадрыца у Небе I і самавандруючы будзе зарэці у дні патомныя заўжды-маладзіца II13II зазьзяла ў аздобах на парозе Неба здымаючы чорнае покрыва Ночы I пабудніца едзе на конях пунсовых у добразапрэжнай сваёй калясьніцы 1114II вязе яна дар найадборны найспорны узьняўшы зіхоткае значнае знамя I апошняя з прошлых бясконцых Зарыцаў між яркіх найпершай Зара асьвянула II15II устаньце жыцыдёвы ў нас дух уваходзіць адхінена цемра й сьвятлее прастора I дарогу для Сонца яна апрастала мы там дзе жыцьцё прадаўжаецца знову 1116II паводзьдзем мовы паганяе вазьніца хвалебнам зіхоткіх Зарыцаў сьпявака I зарэй жа сягоньня яму о шчадрыца ды высьветлі веку багатага дзецьмі II17II Зарыцы гойныя на гоўе ды коні асьветачы ўгодніка сьмертнага мужа I у водгульлі песень бы ў водгульлі ветру хай мужападаўчых здабудзе выжатнік 1118II ты маці багоў ты аблічча Бязьмежы зазьзяй жа высока о знамя аброку I зарэй жа на чэсьць нашай словамалітве у родзе шчадрыца ўрадзі нам патомства II19II багацьце якое прывозяць Зарыцы дабро для трудлівага жортвападаўцы I хай дарадаруюць нам Мітра з Варунам хай Сіндгу Бязьмежа ды Неба зь Зямлёю II20II ТП 11 Кутса з роду Ангірасаў I Рудра I джагаці, 10-11 трыштубг дужаму Рудру прыносім гэты малітвы ваяводу з валосьсем сабраным у куклу I дзеля спору двуногім і двойчыдвуногім на здароўе на росквіт у гэтай сяліцьбе 111 II зьлітуйся Рудра над намі даруй суцеху ваяводу паклонам табе мы служыцьмем I міру-спору здабытага Продкам праз вучту нам бы Рудра здабыць пад тваім правадырствам II2II нам бы здабыці о Рудра богапачосткай ваяводавай ласкі тваёй многашчодры I толькі ласкавым у нашы прыходзь аселі цэламужныя жортвай цябе ажортвім 113II выканаўцу аброку буянага Рудру клічам вілястага вешчуна на пасобу I хай далёка адгоніць ад нас гнеў божы мы адзіна ягонае шукаем ласкі II4II прызываем нябёснага рыжага вепра куклача выклікаем буяную постаць I дарадзяржальца ў руках адборных гаюнкаў хай даруе атул нам ахову й аслону II5II бацьку Марутаў пяецца гэтая песьня над салодкім салодкі насытак для Рудры I адары нас нясьмертны ядою ўміручых будзь зычлівым да нас да дзяцей да унукаў II6II не губі ні малых ні старых нашай весі не губі ні мужоў ні хлапцоў маладзенькіх I не губі ні айцоў ані матак таксама не губі нашых целаў о Рудра ўлюбёных II7II не вярэдзь ані дзецям ні ўнукам ні роду не вярэдзь ані коням ні нашым каровам I ты ня кратай мужоў нашых Рудра ў разьюсе мы ж усёды цябе прызываем на жортвы II8II я прыгнаў табе слаўні як пастыр каровы адары ж нас ласкаю о бацька Марутаў I балагою о Рудра найлітаснай ласкай толькі твойнай о божа мы просім памогі II9II хай будзе далёка твой гнеў мужазгубны хай будзе каровазагубны далёка I будзь вечналаскавым за нас заступайся атуль нас атулам удвойчытрывалым II10II пачцілі мы бога на помач-падмогу хай зоў наш пачуе з Марутамі Рудра I хай дарадаруюць нам Мітра з Варунам хай Сіндгу Бязьмежа ды Неба зь Зямлёю 1111II 6 Кутса з роду Ангірасаў I Сонца I трыштубг узьняўся у Неба аблік усябожны бачь/ла Варунава Мітрава Агні I запоўніла Неба Зямлю ды паветра дых рушы ды нерушы яркае Сонца 111 II ідзе за сьвятлівай Зарыцаю Сонца нібыта юнак за юніцай прыгожай I пакуль запрагаюць сябе богалюбы ў ярмо балагое для болагадаўцы II2II ўзышлі балагія стаеньнікі Сонца дзівосныя рыжыя зыркія коні I на сьпіну нябёсную вартыя вучты за дзень аб'яжджаючы Неба зь Зямлёю 113II зьвіне сваё тканьне пасярод работы такая ў вялікага Сонца прырода I і коней рыжавых пагоніць упрочкі пакрые сваім яго Ноч пакрывалам 114II прымае выявы Варуны ды Мітры у лоне нябёсным каб быці відомым I бясконца нясуць іх яго кабыліцы і сьветлы і чорны аблік пачародна 115II сягоньня о богі на ўзыходзе Сонца вы нас перапраўце праз ганьбу атугу I хай дарадаруюць нам Мітра з Варунам хай Сіндгу Бязьмежа ды Неба зь Зямлёю II6II idocTjVgfelH Шз 25 Какшыват, сын Дырггатамаса й Ушыдж I Ашвіны I трыштубг для Спасаў рыхтую кацёл з малаком я ганю хваласьпевы як вецер аблокі I для тых што на повазе стрэлаімклівым прывезьлі жонку маладому Вімаду 111 II о Спасы бліскучыя ў лёце няхісным багамі натхняныя на порсткіх птахах I здабыў ваш асёл у спаборніцтве зь Йамам узяў нагародаю тысячу ў гонах II2II вы Бгуджйу кінутага Туграм у моры як мёртвы свае пакідае багацьці I на лодзях вывезьлі адухатвароных на водатрывалых паветраных чоўнах 113II тры ночы тры дні летучы на крылатых вы Бгуджйу імкнулі на трох калясьніцах I над брынай марскою на бераг пяшчаны ў станогіх повазах з шасьцю скакунамі 114II у моры зыбкім вы трымаліся мужна бязь цьвердзі усякай бяз жаднай апоры I адвезьлі вы Бгуджйу дамоў о Ашвіны на лодзі ставёслай ўратавалі мужа 115II конь белы о Спасы што вы падарылі на вечнашчасьце дрэннаконнаму Пэду I хай будзе апеты ваш датак вялікі заўждыпрызываны з чужынцам у бітве 116II явілі вы шчодрасьць свайму славаслаўцу песьняру Какшывату з радзіны Паджраў нібы праз цадзіла з капыта каня вы напоўнілі брагаю сотню карчагаў II7II вы полымя агню ўгамавалі сьнегам насыцілі Атры насытным падсілкам I дасталі закінутага ў печку мужа са сьвітай о Спасы яго ўратавалі 118II вы студню перанесьлі зь іншага месца уніз о мужы абярнулі калодзеж I Готаму асмагламу хлынулі воды каб тысячай скарбаў яго напаіці II9II вы скуру са старога цела Чйаваны сьцягнулі о Спасы нібыта адзежу I вярнулі о дзівы пакідзішчу юнасьць далі яму ў жонкі маладзіц крамяных 1110II то вашай славутай і плённай пасобай то вашай о Спасы апекай паможнай I вы зь ямы дасталі як спрат прыхаваны сабе на славу адкапалі Вандану 1111II пра вычын ваш грозны сабе на уздачу вяшчую Ашвіны бы гром пра залеву I як выдаў Дадгйач вам таямніцу мёду галавою конскаю сын Атхарванаў 1112II звала вас на помач о Спасы Пурандгі на выезьдзе вашым багатакарысных I пачулі наказам вы кліч Вадгрымаці падарылі ёй сына Гіранйагасту II13II вы з самае пашчы о Спасы ваўчынай мужы паратунак далі перапёлцы I о многакарысныя скрушнаму сьпеўцу вы зрок вярнулі ды зрабілі відушчым II14II калі ж адрубілі у Кхелавых гонах галёнку Вішпале бы сокалу крыльле I вы тут жа прыладзілі нагу жалезну ўзяла нагароду кабыла ў спаборы 1115II зьнявочыў бацька свайго сына Рыджрашву што сто бараноў для ваўчыхі зарэзаў I вы ж новыя мужу о гойбіты вочы уставілі ладна зрабілі відушчым 1116II на вашы ступіла калёсы Санцоўна нібы за рысу на кані пераможным I адобрылі гэта ўсім сэрцам багове красою вы Спасы сябе атачылі II17II калі ж вы паехалі ў сваю аб'ездку на зоў Дывадасаў на зоў Бгарадваджаў I багата багацьцяў прывёз ваш услужны быком і дэльфінам запрэжаны поваз II18II з багацьцем уладным багатанашчадным прыехалі вы з нагародамі Спасы I ахвотна прымчалі да радзіны Джагну што тройчы на дзень вам чатуе жаротвы 1119II вы ноччу з атачэньня мужа Джагушу дарогай паветранай вывезьлі лёгка I о вечнаюныя на возе скрышальным праз горы о Спасы вы хутка прамчалі 1120II памаглі вы быкове Вашу ў змаганьні здабыці тысячы за адзін сьвітанак I прагналі вы злыбеды зь Індрам упоруч ад Прытхушраваса варожыя сілы 1121II для сына Рычаткі для Шары са студні нагору ваду паднялі вы напіцца I для Шайі зьнябытага голадам Спасы вы ялай вярнулі малако карове II22II набожнаму слаўцу Вішваку Крышнійу што вашай о Спасы шукаў дапамогі I вярнулі страчанага сына Вішнапу вы як адбітую ад статка карову II23II зьвязанага Рэбгу сваім незычліўцам у студню кінутага гнісьці ад ранаў I дасталі празь дзесяць начэй дзевяць дзён вы як Сому леўкаю яго зачарпнуўшы II24II прамовіў я вычыны вашы Ашвіны падорце ж мне многа сыноў і гавяды I век доўгі падорце ды зоркія вочы ўвасьці б мне у старасьць нібыта дадому 1125II TfejVgfen П7 25 Какшыват, сын Дырггатамаса й Ушыдж I Ашвіны I трыштубг на Сому мядовага да нас Ашвіны вас жрэц старажытны заве п'яніцца I мурог раскладзены разьдзелена мова прыходзьце з сытою сюды з нагародай 111 II на повазе вашым хутчэйшым ад мысьлі на добраскакунным заўсёднікам весяў I што вас прывозіць у дом добрачынцаў яжджайце да нас о Ашвіны ў аб'ездку 112II вы Атры вядомага пяці народам уратавалі зь печкі разам са сьвітай I паганца варожага ломячы чары адзін аднаму падцаваючы духу 113II нібы стаеньніка схаванага Рэбгу людзямі ліхімі ў калодзежных водах I вы зьберлі згнілага песьняра нанова ня счэзьне быкі вашых вычынаў слава 114II