КНІГІ ОНЛАЙН
Пошук сярод кніг, што прайшлі індэксацыю гуглам. Некаторыя кнігі гугл не знаходзіць
няхай жрэц абрачэ дарадаўцам дарэньне Пан малітвы дазорны аброчыць з быкамі зь вельмішчодрымі буй-быкамі I вось пачулі мы далячутны покліч жорна за выжыманьнем I папастаўляў пасудзіны бог велядухі шмат пасадаў бог велядухі II10II о адзінаццацера жыхараў Неба о адзінаццацера жыхараў Долу I о адзінаццацера жыхараў водаў о багі наш аброк прымеце з унехай 1111II no 13 ДырГгатамас, сын Учатхйаў I Агні I джагаці, 10 джаГаці або трыштубг, 12-13 трыштубг Агні сьветлу што любіць сядзець на аброчні нібы жыр прынясі ты прачыстаму лона I нібы покрывам бога пакрый славаслоўем сьветлавознага яркага цемразабойцу II1II дападае двуродны да ежы патройнай вырастае за год праглынутае богам I то радзімы ён бык языкастабліскучы то зьмятае падобна слану дзеравіны 11211 ходзячы ходырам дзьве ягоныя маткі разам адно раджаюць дзіця пачарнеўшы I высалапляючы гнеўна язык дыміць ён бацькаў кармілец чэпіцца прагна да матак 113II запрагаюцца дзеля сьмяротнага мужа хуткабежныя коні няўрымсныя коні I мчаць уроссып яны падганяныя ветрам па сабе пакідаючы чорнаразоры 114II разьбягаюцца лёгка дымлівыя коні капытом падымаючы чорну пачвару I шпарка па рэчышчы па шырокім разлогу скачуць яны іржучы равучы раўліва II5II бурых ён абдымае падобны аздобе самку нібыта бугай пакрывае з рыкам I граючы сілай грознай красуецца целам бык разьюшаны рогамі трасе няўлоўны II6II скіданых раскіданых ён прагна хапае жонак сваіх спазнае зьлягаецца зь імі I зноў вырастаюць злучаюцца ў божай сіле іншы аблік у бацькоў сабе сутвараюць II7II абнялі яго крэпка калматыя дзевы уваскрэсьлі памёршы яны дзеля мужа I збаўца ад старасьці рушыць да іх раўліва вышнім духам жыцьцём надзяляе нязгасным 118II покрыў матчын ён лізма вылізвае ўсюды з войскам жарлівым па ейнай бяжыць паверхні I надзяляючы сілай жыцьцёвай хадзячых чорны сьлед каляіны пакідае ўсюды 119II ты палай дамавіце у нашых шчадроўцаў бугаю сапучы палай палымлівы I ускінуўшы парасткі ты заіскрыўся мігціш мігатлівы як шчыт у спаборах 1110II ты ладнаю нашай хвалой не бязладнай насыцься прыемнай ня іншай прыемнай I тым чыстым на целе тваім палымяным здабудзь нам о Агні багатых дарункаў 1111II дай нашаму возу ды нашаму дому ты самавяслоўны самаходны човен I які б нашым воям людзям і шчадроўцам служыў пераправаю служыў аховай II12II прымі ж урачыстань о Агні ласкава хай Неба зь Зямлёй самаслаўныя рэкі I каровамі збожжам і доўгімі днямі адораць сытою рудыя Зарыцы 1113II Пі 13 Дырггатамас, сын Учатхйаў I Агні I джагаці, 12-13 трыштубг замігцела пазорнае божае зьзяньне радзілося ад сілы каб тут красавацца I нацянькі або не яго сьпеў дасягае плыні ладу зьліліся ў адзіным сутоку 111 II красны кладзецца ён на карміліц насытнік потым на матак сваіх сямікроцьлагодных I трэцяга ж разу яго спараджаюць жонкі дояць быка радзімага дзесяць руплівіц II2II ці здабыты са споду з выявы бычынай валадарнымі ўладцамі ён вечнаюны I ці спакону ў судзіне на мёдазьмяшэньне прыхаванага вынес яго нам Заплодак 113II ці ад бацькі навышняга ўзяты прадзіўны траважэр жаратлівы пажыўных расьлінаў I ці з абодвух расьцерта яго нараджэньне запалаў ён прачысты над юнымі юны 114II ён у матак сваіх уваходзіць прачысты у каторых разросься ня знаючы шкоды I і пакрыўшы сабою старых спарахнелых ён на новых на юных кідаецца кідма 115II абіраюць яго за жраца жортваданьня падыходзяць з дарамі да шчодрага пана I што заўсёды багоў сваёй сілай натхненьнем запрашае да сьмертнага падсілкавацца ІІ6ІІ узьляцеў жортвагоднік ужваўлены ветрам непрыручаны пырхае птахам па дровах I чорнакрылы ў палёце сваім спапяляльным чыстародны паветрам імчыць бездарожны II7II як умельцамі зроблены воз быстраходны ён да Неба імчыцца чырвоначалонны I адхінаюцца чорныя ад полымя ўладцы як ад гнеўнага воя адпырхваюць птахі 118II то табою Варуна законадзяржалец насычаецца сілаю Мітра Айраман I як народзісься Агні прасьцёршыся духам абдымаючы сьвет нібы вобадам сьпіцы II9II ты прыносіш трудліваму жатніку скарбы ты прыводзіш багоў для руплівага мужа I сёньня знову цябе як удачу у цырках нам здабыць бы о юны атожылку сілы 1110II надзялі нас багацьцем дамовага шчасьця дабрабыту трывалага здоляй дацэльнай I ты што правіш бы вожкамі о ладакемны абодвума родамі на богаслужэньні 1111II няхай жа пачуе нас жрэц быстраконны мілагучны прасьветлы бліскучавозны I няхай нас вядзе найвадатар бясхібны да шчасьця да ручы да ўсякай прыдобы II12II услаўлены Агні трудлівым хвалебнам пасаджаны навечна на ўсёдзяржаўе I хай шчодрападаўцы хай мы церазь беды праб'ёмся як Сонца праз покрыва хмараў 1113II 13 ДырГгатамас, сын Учатхйаў I хвалебен-прыяньне: 1 паліва або Запалены Агні, 2 Самасын, 3 Мужаслаў, 4 Прывііпаны, 5 мурог, 6 бога-брама, 7 Зара-Ноч, 8 два жрацы бога-празорцы, 9 тры багіні (Сарасваці, Ida й Бгараці), 10 Тваштар, 11 пан лесу, 12 славазычэньні, 13 Індра I ануштубг прывязі о Запалены Агні ты багоў для выжымадаўцы I ніць напні адвечную сёньня дзеля ўгодніка сомачэрпца 111 II жыравіты о Самасынс медавіты аброк адмерай I у такога-як-я-натхнёнца што багом дагадзіць імкнецца II2II сьветлы чысты ён небывалы чэсьць-аброкі зьмешвае зь мёдам I Мужаслаў тры разы на содні бог пачэсны паміж багоў ён 113II прывязі Прывітаны Агні Індру яркалюбага гэтуль I да цябе маё славаслоўе ўецца сёньня краснаязыкі 114II сомачэрпец мурог сьцялю я на аброку на чэсьць-абрадзе I найразьлеглы богапрыстанак я для Індры твару шырокі II5II хай адкрыецца пуць прачысты многапрагны ладакармілец I незьнікомая бога-брама для багоў вялікавароты 116II праслаўляныя сужаніцы Ноч-Зара ў прыгожых уборах I юныя радзіцелькі ладу хай жа сядуць тут на мурогу II7II двое мёдаязыкіх сьпеўцаў багавітых жрацоў-празорцаў I хай аброк абракуць наш сёньня пасьпяховы данебасяжны 118II між багоў пастаўлена чыста Готра між Марутаў Бгараці I Ida Mari ды Сарасваці хай сядуць на мурог пачэсны 119II хай Тваштар дзівоснае семя самамногае многакротна I на пупе тут пусьціць зычліва нам на спор на росквіт на збытак II10II адпускаючы сам жывёлу абрачы багом пане лесу I хай адправіць жаротвы Агні бог наймудры паміж багоў ён 1111II із Марутамі із Пушанам усябожнаму Ветру слава! I надыханаму песьняй слава! учынеце жаротву Індру II12II ты прыходзь паласіцца ўзьлівам славазычнай жаротвай божа I зоў пачуй ды прыходзь о Індра прызываюць цябе на вучту II13II 8 Дырггатамас, сын Учатхйаў I Агні I джагаці, 8 трыштубг Агні богу хвалебен навейшы дужэйшы сыну сілы падношу я малітваслоўе I Парастку водаў які са сьвятцамі мілы жрэц усеўся на Доле зямным сваячасны 111 II ледзь радзіўся Агні у навышнім разлогу як заўважыў прачыстага бога Заплодак I велічна ён разгарэўся вялікадухі полымем Неба-Зямлю асьвятліўшы сьветла II2II не завянуць яго прамяням іскравітым чыставіднага Агні бліскучага сілай I мігацяць рабацяць нібы рэкі ў цямрэчы сьветладайныя косы нядрэмнага бога II311 Агні закладзенага песьнярамі Бгрыгу на пупе раўнадолу пупе бытаваньня I ты да дому свайго падгані хваласьпевам падобна Варуну самадзержца багацьця 114II як грымоты Марутаў яго не супыніш як стралу як маланку пралітую зь Неба I разгрызаючы вострымі ікламі дрэвы нападае на іх як на ворагаў воін 115II ці насыціцца сьвяцец славітваю нашай? ці супоўніць са сьвятцамі наша жаданьне? I ці падгоніць натхняр наш хвалебен да цэлі? чыставіднаму Агні вычэсваю песьню II6II к жыравіднаму вашаму ў дышлі абраду рушыць к Агні запальнік нібыта да сябра I хай ганец запалены на аброчнай адправе узьнясе да багоў наш празор сьветлавіты II7II о Агні уважны уважнай магутнай баронь абаронаю многаласкавай I нязманнаю пільнаю многажаданай ахоўвай нядрэмнай суродзічаў нашых 118II IT? 7 ДырГгатамас, сын Учатхйаў I Агні I джаГаці вырушае на службу ў чароўным абліку уздымаючы ўверх сьветлавітую песьню I жрэц зіхоткі да чэрпняў імкне праваручных да найпершых ласкальніцаў сваёй дамовы 111 II шчыра яго прывіталі каровы ладу дойкі замкнёныя ў лоне чыстага бога I седзячы ў нетрах водаў разьнесены розна смокча свае самасілы якімі рушыць II2II рупяцца дзьве аднакамагутныя дзевы к цэлі адзінай імкнуцца наперагонкі I Бгагу падобна вартаму нашых прызываў промні як вожкі схапіў умелы вазьніца 113II пестуюць бога роўнаруплівыя дзевы разам у лоне адным жывучы супольна I ноччу як днём сівы нараджаецца юным праз пакаленьні ня вянучы не старэе II4II дзесяць пальцаў і славень яго падганяюць бога сьмертныя мы прызываем на помач I мчыцца бліскучы са сховішча па адхонах новыя вехі стварыўшы са сьвітай сваёю 115II Агні божа ты кіруеш нябёсным сьветам правіш сьветам зямным як пастух чарадою I селі тут на мурог да цябе залатыя дзьве пярэстыя колаваротныя дзевы 116II Агні божа хвалебнам ты сім насалодзься мілагучны сын ладу самавольны кемны I ўсюдытвары пазорны ты радуеш вока як сяліба паўнюткая ежай пажыўнай II7II 5 Дырггатамас, сын Учатхйаў I Агні I джагаці, 5 трыштубг папытайце ў яго ён хаджалы ён знаўца да яго да вядушчага ходзяць з прасітвай I нарачны ён загады нясе ды пасланьні нагароды ўладар пан буянае сілы 111 II у яго пытаюцца ён сам не пытае пра панятае мыслам сваім празарлівец I помніць кожнае слова з пакону да кону давярае разважны ягонаму духу II2II да яго імкнуцца кабыліцы й чарпалы ён адзіны й пачуе усе мае словы I шматзагадны адольнік аброкавыконца бездакорны памочнік магутны з маленства 113II нараджаецца зыркім пры іхнай сустрэчы распаўзаецца сейміг набухлы з раднёю I пелягуе на радасьць яго маладзіца заступае дарогу ён дзевам юрлівым 114II ён зьвер вадзяны ён зьвер лесаходны на шкуры навышняй асеў пасяліўся I ён вехі сьмертным абвясьціў ладазнаўца бог ісьцінны Агні вядушчы празорца 115II 5 Дырггатамас, сын Учатхйаў I Агні I трыштубг сяміпаводнаму славаслоўлю Агні што сеў трохгаловы у лоне бацькоўскім I у лоне таго што ня рушыць што рушыць усю дасканалы запоўніў сьвятліцу 111 II узрос велічэзны насустрач абоім высокі нячэзьлівы бык вечнаюны I паставіўшы ногі на сьпіну шырокай рудым языком ён вылізвае вымя 112II хоць рушаць удзьвюх да аднога цяляці заўжды разыходзяцца гэты каровы I вярстаючы тропы бясконцых дарогаў ва ўсе вялікія адзетыя думы 113II