КНІГІ ОНЛАЙН
Пошук сярод кніг, што прайшлі індэксацыю гуглам. Некаторыя кнігі гугл не знаходзіць
двух мае братоў гэты жрэц сівакосы сярэдні гавораць між іх пажыральнік I а ў трэцяга сьпіна ад жыру ільсьніцца вось тут ён пан весяў сямёрасыноўні 111 II запрэглі сямёра ў адну калясьніцу каня сямійменнага ў воз аднакольны I тры ў колесе гэтым няспынным калодкі стаяць усе быты на ім вечнановым II2II сямёра на гэтай стаяць калясьніцы яе сямікольную сем вязуць коней I сем сёстраў супольна яе праслаўляюць у якой сем складзена імён кароваў 113II хто бачыў найпершага нованародка і як бяскостаю нясецца касыдісты? I дзе кроў Зямлі? дзе дух яе і дыханьне? хто зможа ў мудрага аб тым запытацца? II4II пытаю няцямны ня кемячы мыслам пра тыя сьляды што пакінулі богі I на цяля перазімка сабе для тканьня сем нітак вешчыя напялі празорцы 115II някемны я кемных пытаю празорцаў бязьведны каб ведаць шукаю адказу I хто ж гэтыя шэсьць умацаваў прастораў ў абліку няроджаным адно адзіна? II6II няхай абазнаны раскажа сягоньня пра сьлед пакінуты гэтым мілым птахам I з чыёй галавы малакуюць каровы адзетыя ў цела ваду п'юць нагою II7II айца прылучыла яшчэ на пачатку да ладу маці зь ім зьлёгшыся духам I прыйшлі да працятай валогаю плоду з паклонам сьціплую яе прывіталі 118II запрэглі у дышаль Уздачы матулю а плод унутры прабываў загародаў I рыкала цялятка усьлед усякветнай карове удойнай у тройцы запрэжак 119II адзін несучы трох айцоў і трох матак стаіць старчаком несутомны ня гнецца I мысьлітваю твораць на сьпіне нябёснай ня ўсім уцямную ўсяведную мову II10II кружляе па Небе ня знаючы зносу дванаццацісьпічнае колеса ладу I стаяць сыны Агні на ім спарышамі сем соцень укупе і шчэ два дзясяткі 1111II дванаццацічасны айцец пяціногі пан здрою гавораць у дальнім паўнеб'і I а іншыя кажуць у бліжнім відаць ён сем колаў у возе яго шасьцісьпічным II12II на сім пяцісьпіцавым колаваротным на коле ўгнязьдзіліся усе істоты I ня грэецца вось пад цяжарам цяжэзным адвеку ня ломіцца яно з калодкай 1113II нядрузлае круціцца з вобадам кола дзясяцера цягнуць запрэжаны ў выгбу I плыве вока Сонца ахутана мглою усе укарэнены ў яго істоты II14II двойчы шасьцёра блізьнятаў сёмы няпарны богародныя разам радзіліся рушы I іх улюбёнцы расстаўленыя ў парадку скачучы на месцы чарадуюцца ў квеце 1115II жанчынаў гэтых называных мужамі ня бачыць сьляпы ды заўважыць відушчы I спасьцігне ўтаемненых сын празарлівы разгадаўшы станецца айцом айца ён 1116II ніжэй за навышні і вышэй за ніжні паўстала цельная цяляткам карова I несучы ў назе плод куды яна рушыць і дзе ж ацеліцца яна па-за статкам? II17II ніжэйшага за вышні каму вядомы вышэйшага за ніжні айцец цяляці? I няхай празарлівец прамовіць сягоньня адкуль нарадзілася божая мысьль? 1118II адыходнымі называюць прыходных прыходнымі называюць адыходных I стварылі вы разам о Індра о Сома вазіл упрэжаных у дышаль прасторы 1119II дзьве птушкі сябры неразлучная пара удзьвюх на адным угнязьдзіліся дрэве I есьць ягаду першая плод найсалодкі глядзіць не каштуючы другая птушка II20II дзе птахі клякочуць пра долю ў нясьмерці на жортвадачу не мігаючы клічуць I там пастыр магутны ўсяго бытаваньня у цёмнага ў мяне увайшоў цямушчы 1121II дзе мёдаядушчыя гнязьдзяцца птахі крылатыя плодзяцца на вышнім дрэве I там ягада кажуць наверсе салодка айца невядомец яе не дастане II22II песьняступы гайатры з напеву гайатры песьняступы трыштубгу з напеву трыштубгу I песьняступы джагату стварылі з джагату хто ведае гэта той дасягнуў нясьмерця 1123II на ступы гайатры разьмераны славень на слаўні напеў на трыштубг славаслоўе I на дзьве на чатыры ступы прамаўленьне сем песьняпамераў разьмераны складам II24II джагатам усталены паток на Небе у ратхантары праяўляецца Сонца I у ступах гайатры гараць тры палены таму наймагутны ён зь велемагутных 1125II заву многадойную клічу карову хай дойку выдаіць даяр спрытнарукі I хай вышнім Савітар натхніць нас натхненьнем нагрэты кацёл і гучыць мая песьня II26II рыкаючы скарбавалодніца скарбаў прыйшла перазімка шукаючы мыслам I няхай жа надоіць малака Ашвінам няхай узрасьце на вялікае шчасьце 1127II цяля-навародак расплюшчвае вочы вылізвае лоб яму з рыкам карова I да пысы хінецца ягонай гарачай мыклівая маці малаком бруіцца 1128II загуло заховішча валогі кароўнай стоячы на іскрыстым зарыкала рыкам I прыгінаючы сьмертнага трэскам грымлівым скінула покрыва бліснуўшы бліскавіцай 1129II нярушнае рушыць жыцьцё у сялібах у сэрцы асель хуткаплыннае дыша I блукае памерлага жывец свабодна нясьмертны са сьмертным адзінаулонны 1130II я бачыў пастыра што ішоў нястомна пуцінамі путнік тудою-сюдою I у сточных сукрыты у водах расточных ён вечна варушыцца ўнутры істотаў 1131II таму хто стварыў яго ён невядомы таго пакідае хто яго пабачыць I у лоне матчыным надзейна сукрыты здабыўшы патомства здабывае пагібель II32II мне Неба айцец там мая пупавіна Зямля вялікая мне родная маці I між чашаў шырокіх маё улоньне дзе бацькам укладзены дачкі зародак 1133II спытаю цябе пра край зямнога краю спытаю дзе месьціцца пуп бытаваньня I спытаю пра семя каня завадзкога спытаю пра Неба навышняе мовы II34II аброчня ёсьць краем зямнога краю жаротвадарэньне пупом бытаваньня I а Сома семенем каня завадзкога малітва ёсьць Небам навышняе мовы II35II раздаюць сямёра напалову-нашчадкаў усясьветнае семя з указаньня Вішну I славаслоўем чукавыя малітвамысьляй нераўзышлых усіх яны пераўзыходзяць 1136II я сам ня ведаю чым есьмі напраўду узброены мыслам блукаю таемна I ледзь першынец ладу у мяне увойдзе v мове гэтай я здабываю долю II37II туды-сюды рушыць нязрушны свабодна нясьмертны са сьмертным адзінаулонны I адвечная пара расходзіцца вечна як першага бачаць ня бачаць другога 1138II хто складу хвалітвы у Небе навышнім дзе ўсе багове усьсядаюць супольна I ня ведае што ж ён з хвалітваю зробіць? сабраліся тут мудраведнікі складу 1139II пасіся на шчасьце на пашах раскошных каб шчаснымі быці нам разам з табою I еж травы няўшкодная зімой ды летам пі воды найчыстыя на водапоях II40II зараўла буйваліца ствараючы воды аднаступнай двуступнаю двойчыступнай I васьміступнаю стаўшыся дзевяціступнай тысячаскладовая у Небе навышнім 1141II зь яе выцякаюць точацца моры чатыры жывячы стараны сабою I зь невычэрпнага ўсё чарпае ім жыве у быцьці жывое 1142II я бачыў здаля як ад гною куродым дыміў пасярэдзіне па-над Зямлёю I рабога мужове быка гатавалі паводле усталеных першапарадкаў 1143II калматых троіца у свой час прыходзіць за год мінаючы адзін зь іх стрыжэцца I усё аглядае другі ўсемагутна а трэці бязьвідны відаць у парыве 1144II разьмерана мова на чатыры чвэрці прамудрым вядомыя малітватворцам I тры чвэрці таемна яны зьберагаюць і толькі чацьвертаю гавораць людзі II45II завецца Індрам Мітрам Варунам Агні само ж яно птах небажыхар Гарутмат I адзінае розна завуць сьпеватворцы то Йамам завуць то Заплодкам то Агні 1146II дарогаю чорнай залатыя птахі адзеўшыся водамі лятуць на Неба I з пасаду вярнуўшыся з аселі ладу Зямлю акрапляюць патокамі жыру 1147II калодкі тры а зьвенчакоў дванаццаць у коле адзіным хто ж гэта спасьцігне? I тры сотні устаўлена трывалых сьпіцаў і шэсьць дзясяткаў нерухомых рухома 1148II да грудзяў сваіх да бучных невычэрпных да многанасытных да многапажыўных I да шчодрападаўчых падайніцаў скарбу дазволь нам Сарасваці да іх прыпасьці 1149II аброкам аброку абраклі багове паводле усталеных першапарадкаў I сягнулі магутныя яны да Неба туды дзе багі папярэднія садгйі II50II адзіныя воды струменяць угору й дадолу штодзённа I Зямлю ажыўляюць аблокі а Неба жыв/цца агнямі 1151II арла нябёснага вялікага птаха пазорнага водаў нашчадка траваў I напойбіта гойнага дожджападаўцу я Сарасвата прызываю на помач 1152II 1,2,4,6,8,10-12 Індра, 3,5,7,9 Маруты, 13-15 Агастйа, сын Мітры й Варуны I Індра з Марутпмі I трыштубг апавядальнік: зь якім жа намерам зь якім аднагодкі сабраліся аднагняздоўцы Маруты? I адкуль жа прымчалі яны красавацца? ў запале сьпяваюць быкі скарбахоты 1111 чые ж малітвы ўпадабалі малойцы? хто змог іх на гэты абрад прывярнуці? I якой жа вялікай нам мысьляй спыніць іх што мчацца ў паветры нібыта саколы? II2II Маруты: адкуль Індра рушыш адзін а вясёлы? скажы што сталася о пане пасаду? I паведай мужом разубраным прыгожа пашто нас турбуеш о пане буланых? 113II Індра: гатовы малітвы выжымы гатовы наладжаны жоран запал у запале I чакаюць жадаюць мяне хваласьпевы да іх і вязуць нас буланыя коні 114II Маруты: то й мы запрагаючы коней найбліжніх у шаты убраўшыся самавалодных I скакуноў пярэстых запражом магутных заўжды ты нашай давяраў самасіле 115II Індра: дзе ж ваша Маруты была самасіла калі са зьмеем я адзін барукаўся? I то я велягрозны магутны магутнік любога ворага згібаю аружжам 116II Маруты: ты многае зьдзейсьніў у суполе з намі ў агульных о туру парывах адвагі I мы многае зьдзейсьнім яшчэ о найдужы о Індра Маруты калі пажадаем II7II Індра: забіў я індровасыдю сваёю Врытру ад гневу ад ятры набрыняўшы сілай I на волю выпусьціў зь перуном аберуч я воды ўсясьветлыя для чалавека 118II Маруты: нікому шчадроўча цябе не прыгнобіць няма табе роўнага на сьвеце боства I няма не было ды ніколі ня будзе што маеш чыніці чыні о магутны II9II Індра: хай нават самотны а буду ўсясільным усякую справу я чыню з натхненьнем I то я велягрозны Маруты патужнік за што б я ні ўзяўся мне ўсё падуладна II10II натхніў мяне гэты Маруты хвалебен малітва слушная што вы сутварылі I дзеля Індры быка адважнага воя сябры дзеля сябра мужы дзеля мужа 1111II насустрач зазьзялі вы мне бездакорна сыту здабываючы сабе ды славу I мужы яркашатныя гурма Марутаў я рад вам радуйце ж мяне і надалей II12II апавядальнік: хто ж гэта Маруты вам тут славасловіць? імчэце ж да вашых сяброў о сяброве I мае мысьлітвы прывячаючы ветла ані не прагледзьце заўважце абрады II13II сабрала нас гэтта мудраслоўе Манйі як дар дарахочых зьбірае апеўцаў I прыходзьце хутчэй да хупавага слаўцы для вас песьнятворца сьпявае малітвы 1114II для вас гэты славень Маруты хвалебен ад песьнясутворцы ад Мандарйі Манйі I з сытою няхай прынясе нам патомства хай будзе грамада насытнай і шчодрай II15II 15 Агастйа, сын Мітры й Варуны I Марупгы I джпгаці, 14-15 трыштубг