Самабыцьцё
Міхаіл Баярын
Выдавец: Логвінаў
Памер: 194с.
Мінск 2014
178
Улучаны ў сховаў пяцёра утвораным зь іх падаецца Сам чысты, як на адзежы чорным крышталь падаецца. |15| Схаванага ў цела балоны зьвязкаў лушчэньнем належыць Сябе нутранога ачысьціць як зерне рыжоў ад паловы. |16| Бо Сам заўсёды паўсюдны зьзяе ня ўсюды выяўна, у кменьні толькі відочны, як Месяца ў перлах адсьветак. 1171 Розным ад цела і здоляў, мыслу, кему й пратворы ведаць належыць Сябе, як пана, іх дзеяў назорцу. |18| Калі здолі занятыя чынам, Сам здаецца занятым таксама няцямным, як Месяц між хмараў рухомых, здаецца рухомым. 1191 Ад самачуваньня залежна цела, кем, мысел і здолі, свае цэлі чыну сягаюць, як людзі залежна ад сонца. |20| Чын з кметамі здоляў і цела надаецца бязрозна таму, хто самаісначуйны, бясплямны, як цемра ноччу нябёсам. |21| Зь нязнаньня мысловай адзеі надаюць Сабе чыньнікаў станы, як Месяцу, віднаму ў плыні, ўдаецца плынь і рух водаў. |22| Страсьці, жаданьні, ўцехі, пакуты збываюцца ў кменьні, у сьненьні глыбокім зьнікаюць, не Сабе яны ўласны, а кему. |23| Як сонца ў сьвятле, у сьцюжы вады, як полымя ў пале, гэтак свабыт Сябе ў вечнай чысьціні існачуйнашчасьця. |24| Сябе існачуйнага частку і кменьня дзею злучыўшы, нярозьненьне гэтых абодвух распачынае "Я знаю". |25| Няма Сябе вытварэньня, і ў кеме ня маецца кменьня, душа, зазнаўшы ўвесь бруд, яго лічыць знаўцам і зорцам. |26| Прыняўшы Сябе за душу, як у страху зьмяю за вяроўку, “He душа я, а Саманавышні”, так знаючы, збавіцца страху. |27| Адзін Сам асьвятляе здолі, кем і мысел, нібыта сьвечка, што сама збаны асьвятляе, і не асьвятляецца імі. |28| Для кменьня Сябе ня трэба кменьня іншага, Сам ёсьць кменьне, як іншай сьвечкі ня трэба для асьвятленьня сьвечкі. |29| Ўсе адзеі адмовіўшы сказам "Ня гэта, Ня гэта”, належыць веляказамі ўведаць адзінства Самавышняга й Самажывога. 1301 Ад няведы да цела, што відна, усё гэта зьнікома як пена, ад Сябе мае ўведаць адрозным, "я чысты Род” веляказам. |31|
179
de.hanyatvan na me janmajarakarsyalayadayah | sabdadivisayaih sango nirindriyataya na ca 1|32| | amanastvdn na me dahkharagadve^abhayadayah | aprano hy amanah Subhra ityadi srutisasanat 1133| | nirguno niskriyo nityo nirvikalpo niranjanah | nirvikaro nirakaro nityamukto 'smi nirmalah 1134|| aham akasavat sarvam bahirantargato 'cyutah | sada sarvasamah siddho nihsahgo nirmalo 'calah ||35|| nityasuddhavimuktaikam akhandanandam advayam | satyam jnanam anantam yat param brahmaham e.va tat 1136| | e.vam nirantarabhyasta brahmaivdsmiti vdsand. | haratyavidyaviksepan rogdn iva rasdyanam 1137|| viviktadeia dsino virdgo vijitendriyah | bhavayed ekam atmanam tarn anantam ananyadhih 1138| | dtmany evakhilam drsyam pravildpya dhiya sudhih | bhavayed ekam atmanam nirmaldkdsavat sada ||39|| rilpavarnadikam sarvam vihdya paramarthavit | pariptlrnaciddnandasvartlpe.ndvatisthate \\dOW jhatrjhanajheyabhedah pare, ndtmani vidyate. | cidanandaikarupatvad dipyate, svayam eva tat \\41\\ evam dtmdranau dhyanamathane. satatam krte. | uditavagatijvala sarvajhane.ndhanam dahe.t | \42\ | arune.neva bodhena pOrvam samtamase. hrte. | fata avirbhaved dtma svayam evamSuman iva | p3| | atma tu satatam prdpto 'py apraptavad avidyaya | tanпазе praptavad bhdti svakanthabharanamyathd \ \44\\ sthdnau purusavad bhrantyd krta brahmani jivata | jivasya tattvike rape tasmin drste nivartate 1145| | tattvasvarupanubhavad utpannam jnanam ahjasa | aham mameti cajhdnam badhate. digbhramadivat | \46\ | samyagvijhanavan yogi svatmany evakhilam jagaf | ekam ca sarvam atmanam iksate. jhanacaksusa \\47\ | atmaivedam jagat sarvam atmano 'nyan na vidyate. | mrdoyadvad ghatadini svatmanam sarvam iksate. 1148| |
180
Бо іншы ад цела, ня маю народзінаў, старасьці, сьмерці, бо іншы ад здоляў, ня маю абсягамі здоляў зьвязаньня. |32| Бо іншы ад мыслу, ня маю болю, страсьці, страху, агіды, “Я сьветлы, ня дых, ня мысел" загадвае Слова сьвятое. |33| Бяскметны, бязьдзейны, вечны, безадменны і беззаганны, безвытворны і безвыяўны, бясплямны, заўсёды я вольны. |34| Я ўсё, і ўнутры, і звонку, паўсюль, як прастора, нязьменны, заўсёды ўсёроўны, поўны, нязьвязны, нярушны, чысты. |35| Адзін, вечны, чысты і вольны, непадзельны, шчасны, нядвойны, ісьціна, знаньне, бясконцасьць я той Род найвышэйшы. |36| Так у паўторы станоўны "Я толькі Род” запаміну нішчыць расьсевы няведы, як лекі нішчаць хваробы. |37| Сеўшы ў самоце, бязжарсны, кім пераможаны здолі, аднога Сябе мае бавіць бязьмежным неіншадацэльна. |38| У Сабе ўсё чыста, што відна, дабракемны, розумам зьліўшы, аднога Сябе мае бавіць чыстай заўсёды прасторай. |39| Пакінуўшы явы і кветы ўсе, веднік апошняга змыслу, супоўны чуваньня і шчасьця тады набывае сваяву. |40| Знаўца, знанага й знаньня падзелу няма ў Самавышнім, адна чуйнага й шчаснага ява, таму Сам Сябе асьвятляе. |41| Калі церці гэтак станоўна запалкі Сябе засяродам, узьнятае полымя знаньня усе дровы спаліць няведы. |42| Перш знаньне нібы сьвітаньне далае суцэльную цемру, затым Сябе Сам паяўляе, нібы праменісты сьветач. |43| Хаця Сам заўсёды наяўны, зь няведы здаецца ён зьніклым, а па згубе яе бы набыты, як на шыі ўласнай каралі. |44| Нібы слуп здалёк чалавекам, жывым бытам Род падаецца, калі ж бачаць тойсную яву, адно ў другім спанікае. |45| Узьніклае зь перабываньня ў сваявы тоестве знаньне скора "я" і "маё" выдаляе, як поблыт сьвету старонаў. |46| У Сабе ўвесь сьвет без астачы яднар, што пэўны ў вызнаньні, бачыць адзіным Сабою, зерачы вокам ізнаньня. |47| “Увесь гэты сьвет толькі Сам, няма кром Сябе анічога" ўсё чыста Сабой толькі бачыць, як з гліны збаны ды судзіны. |48|
181
jivanmuktas tu fadvidvan purvopadhigunams tyajet | saccidanandarupatvat bhaved bhramarakitavat |\d9\| tirtvd mohdrnavam hatvd ragadvesadiraksasan | yogi sdntisamdyukta atmardmo virdjate 1|50| | bdhydnityasukhdsaktim hitvdtmasukhanirvrtah | ghatasthadipavat svasthah svdntareva prakdsate \\51\\ upadhistho 'pi taddharmair alipto vyomavan munih | sarvavin mudhavat tisthed asakto vdyuvac caret \\52\\ upadhivilayad visnau nirviaesam visen munih | jalejalam viyadvyomni tejas tejasi vdyathd 1153| | yalldbhdn ndparo labho yatsukhdn naparam sukham | yajjndndn naparam jfidnam tad brahmety avadharayet | \5d\\ yad drstva naparam drsyamyad bhtitvd na punarbhavah | yaj jndtvd naparam jneyam tad brahmety avadharayet 1155| | tiryag tirdhvam adhah рйгпат saccidanandam advayam | anantam nityam ekam yat tad brahmety avadharayet 1156| | atadvyavrtfirtipena vedantair laksyate 'vyayam | akhandanandam ekam yat tad brahmety avadharayet 1157| | akhandanandarupasya tasyanandalavdaritah | brahmadyastaratamyena bhavanty anandino 'khilah 1|58| | var tadyuktam akhilam vastu vyavahdras tadanvitah | tasmdt sarvagatam brahma katre sarpir ivdkhile 1159| | ananv aathdlam ahrasvam adirgham ajam avyayam | artipagunavarndkhyam tad brahmety avadhdrayet ||60|| yadbhasa bhdsyate'rkadi bhdsyairyat tu na bhdsyate | yena aarvam idam bhdti tad brahmety avadharayet 116J11 svayam antarbahirvydpya bhdaayannakhilam jagat | brahma prakdsate vahnipratapfayasapindavat \ \62\\ jagadvilaksanam brahma brahmano 'nyan na kimcana | brahmanyad bhdti cen mithydyathd marumaricika 1163| | drayate ardyate yad yad brahmano 'nyan na tad bhavet | tattvajndndc ca tad brahma saccidanandam advayam \\6d\\ sarvagam saccidatmanam jndnacaksur niriksate | ajhdnacaksur nekseta bhdsvantam bhdnum andhavat ||65||
182
Тагавед, жывы і свабодны хай адзеяў старых кіне кметы, існачуйнашчаснага явай хай стане, як з вопрадня мятлік. |49| Пераплыўшы мора аблуды, мноствы чортаўстрасьцяў забіўшы, зьяднаны, ў спакоі тойсамы зьзяе яднар самашчасны. |50| Мінучыя вонкія ўцехі пакінуўшы, самаздавольны, як сьвечка ў збане асьвятляе нутро сваё ён самастойны. |51| Маўчар, прысутны ў адзеях, іх правам няплямны, як неба, усёведны жыць можа як дурань, і нязьвязны ляцецьме як вецер. 1521 Маўчар па растаньні адзеяў у Вішну ўвойдзе бязрозна, як вада ў ваду, неба ў неба, як сьвятло ў сьвятло без астачы. 1531 Больш няма ад якога дасягу, больш няма ад каторага ўцехі, бсльш няма ад каторага знаньня, уважаць тое Родам належыць. |54| Бслып няма ад якога, што бачыць, больш няма па якім зноўбываньня, больш няма ад якога, што знаці, уважаць тое Родам належыць. 1551 Скрозь поўны, ўверсе і ўнізе, існачуйнашчасны, нядвойны, адзіны, бясконцы, вечны, уважаць тое Родам належыць. |56| Ў ведазьвершах у яве адмоўя што ўказана нязьменнае тое, адно суцэльнае шчасьце, уважаць тое Родам належыць. |57| Да часткі шчасьця дапаўшы, таго, які ўвесь і ёсьць шчасьце, ўсе створы, ад самага Роду, усе шчасныя ў рознае меры. |58| Зь ім лучны ўсе чыста рэчы, усе сувязі рэчаў ім лучны, таму ўседасяжны той Род, як ва ўсім малацэ быве масла. 1591 Немалы, невялікі, нядоўгі, некароткі, няўзьніклы, нязьменны, што бязь явы, кметы і назвы, уважаць тое Родам належыць. |60| Чыім зьзяньнем сьвятляецца сонца, які не асьвятляецца сонцам, чым гэта ўсё робіцца відным, уважаць тое Родам належыць. |61| Які ўсюды ўнутры і навонках, які сам увесь сьвет асьвятляе, зьзяе Род як жалезная куля ў вагні расьпячоная жарам. |62| Род ад сусьвету адрозны, і няма кром Роду нічога, калі іншым нешта здаецца, гэта зман, як мара ў пустэльні. 1631 Усё, што бачна і чутна, ня быцьме іншым ад Роду, знаньнем тоества гэта ёсьць Род, існачуйнашчасны, нядвойны. 1641 Самаісначуйнага бачыць паўсюдным вокам ізнаньня, і ня бачаць вокам нязнаньня, як сьляпыя бліскучае сонца. |65|
183
aravanadibhir uddiptajnanagniparitapitah |
jivah sarvamaldn muktah svarnavad dyotate. svayam 116611 hrdakaSodito hy atma bodhabhanus tamo 'pahrt | sarvavyapt sarvadhari bhdti bhasayate 'khilam 1167| | digdesakalady anapeksya sarvagam
sitadihrn nityasukham niranjanam | yah svdtmatirtham bhajate viniskriyah
sa sarvavit sarvagato 'mrto bhavet 116S| |
OM TAT SAT
184
Ачышчоная ў полымі знаньня, запаленым слуханьнем ведаў, душа, пазбытая бруду, сама нібы золата зьзяе. |66|
Сам, узыйшлы ў нябёсах сэрца цемразгубнае сонца кменьня, ўседасяжны і ўсеапорны сьвеціць і ўсё асьвятляе. |67| Незалежна ад месца, краю і часу паўсюднага, згубцу болю, прачыстага, вечна шчаснага, хто шануе ў прошчы Сябе самога, ўсе дзеі кінуўшы, усёведны хай стане, паўскдны, ад сьмерці вольны. 1681
КНІГІ ОНЛАЙН
