КНІГІ ОНЛАЙН
Аўтаматычна згенераваная тэкставая версія, можа быць з памылкамі і не поўная.
Узяўшы шклянку, ён з мо-мант трымаў яе ў нейкім зача-раваным аслупяненні і тады ўжо пачаў хапліва піць... М. 3 а р э ц к і. У п о х а п к і апрануўся, су-нуў у кішэню пісталет і памк-нуўся праз акно выскачыць на вуліцу... М. Л у ж а н і н. Пасля ўрокаў мы беглі абе-даць, х a п а ю ч ы. с я рыхтава-лі зададзенае на заўтра і вяр-таліся ў школу. М. Л у ж а-н і н. 453 Пачуўшы спрасонку на вулі-цы нечы крык: «Немцы!» — я ўсхапіўся з пасцелі і воб-мельгам кінуўся на гароды. Б. С а ч а н к а. Лора в о ме г а м кінулася ў свой пакой, раскінула як па-пала пасцель і ўпала на канап-ку, каб праз усю кароткую ноч не заснуць і на волас. Р. С а-б а л е н к а. Браты за рукі пабяруцца, ў зямлянку вобцас панясуц-ца. Я К о л а с. Костусь кумільгом ска-ціўся з палка да дзвярэй. М. Л у ж а н і н. А чаіца з кугіканнем тужлі-вым узмые ўвысь і кумільг-н а ўпадзе... А. П ы с і н. Лячу я туды, лячу на ў с ка-пьпа, бягу ратаваці саколку. Я. К о л а с. Пачуўшы волю, конь у ч в а-л а м імчыць па снежнай цалі-не. С. Д з я р г a ft. Уперад беглі нашы коні ў г р у н ь. X. 3 а р ы ц к і. Грукочуць дрогкія калёсы, і ўслед за спуджаным канём — чорнавалосы і бялёсы — імчаць падлеткі сугрунём. Г. Бу-р а ў к і н. Камандзір атрада л і х а-манкава шукаў рашэння: мы былі акружаны з усіх ба-коў... Р. Сабаленка. I зноў па зялёнай дарозе шалёна я мчаўся назад... А. 3 в о н а к. A ш а л е л а прамчыцца ма-торка з такім страшэнным гу-лам, быішам во-во яна ўзар-вецца і разляціцца на кавалкі. М. Л у п с я к о ў. Лодка разганяецца, пт у ш-кай бяжыць па гладзі Дня-пра М. 3 а р э ц к і. Трапяталі незгамонныя жаў-ранкі, то ўзнімаючыся высока ўверх, то каменем падаючы ў траву. Ц. Г а р т н ы. Толя куляй ускочыў у ха- ту, нібы за ім гналіся чатыры сабакі. Я. М а ў р. С 7 р а л о й конікі ляцелі, шашой калёсы гудзелі. В. Д у-нін-Марцінкевіч. Вестка пра тое, што ў Тураў едзе англічанін «Прахвостар», ветрам абляцела ўсе нава-кольныя вёскі. Б. С а ч а н к а. Палазы заскрыпелі, і сані па-імчаліся в і х р а м па кры-штальнай. наезджанай дарозе. М. Л ы н ь к о ў. Скокнуў я, агнём справіў-ся, прыбег... Я Д в і г і н Ш. Цешча коціцца кулём, ды праз поле, ды праз жыта сма-ліць к дзеду п е р у н о м. Я. К о л а с. Маланкай дадому пры-бег ён сярдзіты, а ў галаве — навальнічны шум. A. А л е к-сандровіч. Час бег безаглядна. Ц. Г а р і н ы. Гульня ішла зладжана, у х у т к ім т э мпе. У. К а р-п а ў. Паснедаўшы на скорую р у к у і ўзяўшы ў адну кішэ-ню лусту хлеба, у другую жме-ні тры гароху, Міхась памкнуў-ся ўжо ісці. Я. К о л а с. Сушчэвічыху гітлераўцы ўзя-лі на допыт, нічога ад яе не дамагліся і с п е ш н ы м п а-радкам павесілі няшчасную жанчыну. К. Ч о р н ы. Коля наспех паабедаў і рашуча пачаў ачышчаць стол. А. Я к і м о в і ч- I мой рыбак, Сымон Латуш-ка, з вачэй знікае ў той жа ч а с. Я. К о л а с. ён так пагнаў каня, што ў а д з і н мо мант выехаў у хмызнякі... К. Ч о р н ы. Ноч прайшла, я к а д з і н момант. К. Ч о р н ы. Знікнеш-канеш у хвіліну без труны і пахавання. У. Д у-б о ў к а. Усе гэтыя меркаванні праля-целі ў Сымонавай галаве за 454 а д н у х в і л і н у. А. Ч а р-н ы ш э в і ч. — Насілі. бедныя, збіралі, — а мы ў мін у т у ўсё забра-лі, — тут пчолкам шчыра спага-даюць ды новы вулей падгля-даюць... Я. Колас. Юнакі-трактарысты, схаваў-шы ў імгненне бутэлькі і шклянкі, неспакойна ёрзалі на канапе. Т. X а д к е в і ч. Андрэй з Захарам у адно імгненне пераглянуліся. П. П е с т р а к. Ластавачка крута ўзвілася над возерам, у імгненне вока апісала дужку... Я. К о-л а с. Елі прагна: вялікая бляшан-ка кансерваў апусцела ў міг в о ка. 1. Новікаў. Вось калі Андрэй захоча, то ён у д в а міг і прынясе іх [чарвей] поўную бляшанку. Я. К о л а с Стала Тадора ў вачахбя-лець, сохнуць. Я Д в і г і н Ш. Месцы, дзе шумеў некрануты, магутны, адвечны бор, н а в а-чах пераівараліся ў паляны. П. П е с т р а к. Мінаючы го адну, то дзве ха-ты, павадыр як бачыш прайшоў са старцам вёску і пайшлі далей. М. Ч а р о т. I пляшку поўную гарэлкі сцадзіў я к в і д з і ш і не лыс. А. ГІ а ў л о в і ч. А хлапчук рос, я к н a дражджах, забаўны і ціка-вы. I. Ш а м я к і н. Арганізацыя расла н е па д н я х, a п а гадзінах. А. Я к і м о в і ч. I чаму гэты жарабок у пене ўвесь? Як бы ён на ў в е сь ду х паўсотні вёрст без ад-дыхі імчаўся? К. Ч о р н ы. 3 таго канца вуліцы, адкуль ішоў дзед Талаш, бяжыць в a ў в е с ь д у х падлетак гадоў шаснаццаці. Я. Колас. Зраблю фарбу я цянёву, вас змалюю ў ад зін д у х. Ц ё т-к а. Вось гэта я напісаў адным духам, не папраўляючы. Я. К о л а с. Туды-сюды мкне што ёсць д у х у... Я. К о л а с. Яна хадзіла ў кіно і адным дыхам перачытвала кнігі. К. Ч о р н ы. Паліцыянты шпаркім крокам накіраваліся да будыніны, а я, кінуўшы сякеру, пераскочыў це-раз плот і, к о л ь к і было с і-л ы, паляцеў хавацца ў лес. М. Хведаровіч. ён што сілы кінуўся бег-чы да крэпасці. М. Л у п с я-к о ў. ён н а ў с ю сіл у бег за ёю і не мог ніяк дагнаць. Р. С а-б а л е н к а. ён як дуж кінуўся да рэч-кі, дзе заўважыў кусты, у якіх і спадзяваўся пазбавіцца ад нечаканай пагрозы. М. Л ы н ь-к о ў. Зноў я к м а г а бяжыць Гараська. Я. К о л а с. Ахоплены жахам, ён выска-чыў з танка і на ў с е ж ы л ы даў ходу. К Ч о р н ы. Адным махам ён пера-скочыў рэчку і аж да самага мястэчка не даў каню перадых-нуць, К. Ч о р н ы. Беглі лугам — не так, аўаб-гонкі,— ажно вецер сустрэч-ны звініць. С. Гаўрусёў. Кузьма пагаліўся, пераапра-нуўея. Н а хаду перакусілі. У. К о р б а н. Конь ірвануўся і пабег н a ў ве с ь ход. А. Ч а р н ы ш э-в і ч. Н a no ў н ы х о д ішоў па Сожы параход. К. Кірэен-к а. Па селавой дарозе н a ўвесь скач ехалі адна за адной тры фурманкі. Л. А р а-б е й. На, збегай да Моні і прынясі дзве калоды карт. Ды жы- 455 ва — н a а д н о й н а зе! Я. Колас. Конь прэ в а ў с е н о г I... Я. К у п а л а. Сдіснуў меч у руках, конь памчаў з усіх н о г. Я. К у-п а л а. Конь... ляціць з у с і х ча-тырох ног — ляскацяць, тра-суцца калёсы. В. А д а м ч ы к. Яна бегла і бегла цяпер па карчах і пяску, не чуючы пад сабою н о г... I. П т а ш-н і к а ў. Андрэй у два скокі да-бег да рэдактара і сеў побач на лаўцы. П. П е с т р а к. Лот між тым ва ўсе ла-п a 7 к і прэ, адно мільгаюць пяткі. К. К р а п і в а. Раней я злаваўся на паса-жыраў, якія на злом г а-л а в ы выбягаюць на кожнай станныі з вагона... Я. С і п а-к о ў. Гэта быў ужо выгладжаны бягун і імчаўся ён на злом ш ы і, аднак жа яшчэ ўсё чую-чы над вушыма свіст пугі. К. Ч о р н ы. Вясёлая эмка бегла з усіх к а п ыт о ў... М, П я н к р а т. А цёткі с т р а л о ю ў дубро-вы, у лагер бягуць без а г-л я д к і. Я. К о л а с. Той з папкай пад пахай бег як на пажарЛ. Асіпен-к a Нібы ён жаніўся дзеля таго, каб, в ы с а л а п і ў ш ы я з ы к, бегаць з сумкамі па магазінах. А. Марйіновіч. ён як куля вылецеў з па-рылкі, калі ўбачыў, што жан-чыны пзчалі на яго наступаць... А. Ч а р н ы ш э в і ч. Збянгэжаны камандзір роты выскачыў з казармы, як ко-рак з бутэлькі. I. Г у р-с к і. Ляціць машына на ўвесь раз-мах, ляціпь як птушка... П. П е с т р а к. Пабегла Паранька зноў у той спажывецкі саюз. Накры-лах дзеўка паляцела. М. Ра-к і т н ы. Н а к р ы л л я х ляцела я дамоў. I. Ill а м я к і н. Я к м а л а н к а разнеслася ва ўсе куткі горада вестка, што нібы некім былі знойдзены лі-стоўкі... Р. Н я х а й. Я к с 7 р а л а імчыць «Па-беда». С. Д з я р г а й. Па густым зарасніку, я к в е-цер, праімчаўся спуджаны не-кім касавокі заяц. А. Я к і м о-в і ч. Час ляцеў, як в і х о р... A. К у л я ш о ў. Н а ляту ў думках скла-даліся планы... Ц. Г а р т н ы. На пункцік заімчым раз-р а з!.. Я. К о л а с. — Я прынясу.—Толькі раз-д в a. К. Ч о р н ы. Ц ЦАЛАВАЦЦА; ЛІЗАЦЦА (разм. неадабр.) Із нагоды вя-лікадня: ХРЫСТОСАВАЦЦА (разм.). Пад чырвонай нізкаю рабі-най з хлопцам цалавалася дзяўчына. А. Русецкі. — А з другімі дык ты л і-жашся!..— I аблаяў яе Іван абразлівым і брыдкім словам... Я. К о л а с. — Я маю за стральбу гадзін-нік, я маю падарунак ад само-га цара, калі хрыстоса-в а ў с я зіму вялікдзень. — А куды яго вялічаства пацала-ваў цябе? У. Г а л у б о к. ЦАЛІК, ЦАЛІНА. Агаіа з Ліпачкай выйшлі з 456 цаліка на Навагранскую ша-шу. Р. Сабаленка. Ішла цаліной, снегу па грудзі... П. К а в а л ё ў. ЦАЛЯЦЬ, НАЦЭЛЬВАЦЬ, НАЦЭЛЬВАЦЦА, ГІРЫЦЭЛЬ-ВАЦЦА, МЕЦІЦЬ, ЛУЧЫЦЬ □ НАВОДЗІЦЬ НА ЦЭЛЬ. Падумасш — хітрасць у рыф-мы ц а л я ц ь у садзе, ружо-вым ад сораму. П. П а н ч а н-к а. Абсірэлы градам павяла [хмара]; у граб нацэльва-ла маланкі. А. Б я л е в і ч. Прав.аднік нацэльваўся ў гэтага ж немца, але страляў няўмела. А. Кулакоўскі. Мішурын ляжаў ніцма па лсвы бок танка, прыцэль-в а ў с я ў яго з вінтоўкі і стра-ляў раз-поразу. К. Чорны. Дужа бамбяць, усё па цэнтру гарадка мецяць. М. Т к а-ч о ў. Л у чы ў у варону, а папаў у карову. П р ы к а з к а. Ен сам наводзіў яе н a цэ ль кожны раз, і гармата біла раз-поразу. К. Ч о р н ы. ЦАНІЦЬ, ДАРАЖЫЦЬ, СТАВІЦЬ. Байцы трошкі крыўдавалі за яго залішнюю строгасць, але ў баях цаніл і крыклівага старшыну. В. Б ы к а ў. Для мяне камунізм — не іко-на, а праўда жыцця, без якой я не д а р аж ы ў бы сягоння зямлёй. М. Т а н к. Нават сам пан ляснічы Кан-станты Сянкевіч ст ав іц ь яго высока як паляўнічага і рыба-ка. С. А л е к с а н д р о в і ч. ЦАЦКА, ЗАБАУКА. He меў я ў маленстве нівод-нае ц а ц к і... М. Л у ж а н і н. Уся яе ўвага на гэтых дзі-цячых з а б а ў к а х. Нешта цягне забраць іх ды занесці дзяўчынкам. A. К у л а к о ў-с к і. ЦВЁРДЫ, ЗАЦВЯРДЗЕЛЫ, СКАМЯНЕЛЫ, УКАМЯНЕ-лы. Ноччу іней лёг на стрэхі і на платы, і зямля стала ц в ё р-д а й і звонкай. П. Г а л а в а ч. I верхняя частка з а ц в я р-дзелага друзу, ператвора-нага вадой у бетон, з грукатам упала на дошкі прычала. М. Л ы н ь к о ў. Мы прыкрылі яго шынялямі і саломай, а самі дзяўблі ска-мянелую зямлю, каб зама-скавацца, каб не адступіць ад-сюль... Р. Н я х а й. Ен пакруглеў, пасыцеў і, зда-валася, зусім не мёрз на паля-вых занятках, дзе мы дзяўблі рыдлёўкамі ўкамянелы грунт... М. Л у ж а н і н. ЦВІК, ГВОЗД Іпрыбіваць падкову: ВУХНАЛЬ. Сяргей, распрануўшыся, скі-нуў шапку і павесіў разам з шынелем на ц в і к, убіты ў ву-шак дзвярэй. Р. Сабаленка.