КНІГІ ОНЛАЙН
Пошук сярод кніг, што прайшлі індэксацыю гуглам. Некаторыя кнігі гугл не знаходзіць
Аўтаматычна згенераваная тэкставая версія, можа быць з памылкамі і не поўная.
Укляпаўся чорт ведае ў што. Людзі свет пераварочва- юць, а яму бабская спадніца ўсё засланіла. К. К р а п і в а. — Падыдзе свята якое-не-будзь, пішу аб свяце, аб вайне, аб каханні. —■ Ого, — не сцярпеў Цім-ка, — ці не ўлопаўся ты ў каго? В. К а в а л ь. ЗАКЛІК, КЛІЧ, ВОКЛІЧ, ПОКЛІЧ, ПРЫЗЫУ, ло-ЗУНГ. Камуністы везлі ў санях пад саломай пачкі лістовак, чырво-ныя сцягі з з а к л і к а м і, а ў душы — адвагу і рашучасць. П. П е с т р а к. Кліч раздаўся: раздзеты, галодны, для змагання настала параі А. Г у р л о. Хай нясецца, хай ніколі не загіне вокліч песні! М. Ч а-р о т. I на п о к л і ч сяброў з усхо-ду абзавецца ўвесь свет ізноў... М. Л у ж а н і н. Артур перабіў іх гутарку п р ы з ы в а м да ўвагі. ІІ. Г а р т н ы. Чуліся прамовы аратараў, выгукі лозунгаў. Ц. Г а р т-н ы. ЗАКЛІНАННЕ, ЗАМОВА. Яго ўзмахі рук напаміналі знакі заклінання. П. П е-с т р а к. Ніякія дактары лекамі, ніякія варажбіты замовамі не адымуць у яго гэтага сораму. 3. Б я д у л я. ЗАКРАСА, ЗАТАУКА, ЗА-ПРАВА. Ані той з а к р а с ы, ані скваркі тэй... ЯК у п а л а. Нажывуць круп, затаўкі няма. Я Д в і г і н Ш. Там давалі толькі шпінат, без заправы, без грама солі... М. А ў р а м ч ы к. 171 ЗАЛІУ, ЗАТОКА, ЗАТОН, ЗАВАДЗЬ, БУХТА, ЛІМАН, ФіёРД Імарскі на поўначы СССР: ГУБА. Толькі песень неапалітанскіх штосьці над з а л і s а м не чу-ваць. П. П а н ч а н к а. Фінская затока закута ў тоўсты ільдзяны панцыр. 3. Б fl-fl у л я. 3 з а т о н у ў мора выйшаў першы сейнер... А. 3 в о н а к. Сарамліва рабіна глядзела ў ваду, упрыгожыўшы з а-вадзь сабой. П. П а н ч а н-к а. У краіне светлай, дзе я ўмі-раю, у белым доме ля сіняй б у х т ы, я не самотны, я кні-гу маю з друкарні пана Марці-на Кухты. М. Б а г д а н о в і ч. Над берагам чайка бядуе, і падае сонца ў л і м а н. A. В flfl ю г і н. Нарвежскія крывёй нарвеж-скай зліў [Гітлер] фіёрды, як ліпу, Бельгію й Галандыю абчысціў. Я. К у п а л а. Яна ніколі не ўяўляла, што ўваход на паўвостраў такі вуз-кі: ад фінскай мяжы да Кан-далакшскай г у б ы ўсяго не-калькі кіламетраў. I. Ш а м я-к і н, ЗАЛЯЦАННЕ, ЗАЛЁТЫ, ФЛІРТ; ШАШНІ (разм.). Ен ростам невялічкі, а ў з а-ляцаннях звер, таварыш Чаравічка — раённы кавалер. П. Б р о ў к а. А Марына ўжо даўно патка-ла ручнікі-намёты ды Івана ля варот спаткала, — думала — з а л ё т ы. М. Ч а р о т. Зрэшгы, мужчыны, калі на-дараецца магчымасць, без асаб-лівых згрызот сумлення дазва-ляюць сабе ф л і р т. I. Н а-в у м е н к а. Ты шашні строіш патаё-ма, лайдак ты, кныр няшчасны! Я. К о л а с, ЗАЛЯЦАЦЦА, ФЛІРТА-ВАЦЬ; УПАДАЦЬ, ЛАЗІЦЬ, ВАЛАЧЫЦЦА, УЛЯГАЦЬ, ПАДБІРАІІЦА, УВІВАЦЦА (разм). Злыя языкі гавораць, што вы заляцаецеся да мае жон-кі. КК р а п і в а. Вам жонка здраджвае. 3 су-седам ф л і р т у е. М. Т а н к. — За ёю адзін вар’ят упа-дае, закахаўся, — засмяялася Роза. Л. А р а б е й. Мікола л а з і ў за ёю даўно, яшчэ да Юрачкі. Я. Б р ы л ь. Ён, так сказаць, простаю мо-ваю, валачыцца пачаў за мною тым летам. К. Ч о р н ы. Хлопец пачаў улягаць за Мальвінкай, і неўзабаве яны згулялі вяселле. Р. С а б а-л е н к а. — Ідзі ты, жанчына, да свайго Лявона, a то ён вунь да Нічыпарыхі падбіраецц а,— сказаў Андрэй. А. Чарны-ш э в і ч Адэля прыгожая, дык хлоп-цы ля яе і ў в і в а ю ц ц а. С а в і ц к і. ЗАМІЛАВАННЕ, ЗАКАХА-НАСЦЬ, ЛЮБОУ, ЛІОБАСЦЬ, ЗАХАПЛЕННЕ. Замілаванне да народ-нае творчасці было ў мяне ад малых гадоў і ідзе са мной усё жыццё. У. Д у б о ў к а. Бацькоўская закаханасць у шолах жытнёвых ніў, сар-дэчная палымянасць, якое во-раг не сніў. Е. Л о с ь. Настаўнік заўважыў вялікую любоў хлопчыка да верша-ванага слова... М. X в е д а р о-в і ч. Без л ю б а с ц і да працы, да зямлі — далёка не заедзеш. Я. Б р ы л ь. Хоць Аленка захапілася чы-таннем вельмі моцна, але гэтае захапленне не пашкодзіла ёй заўважыць Сцёпку. ЯК о-л а с. 172 ЗАНЯДБАЦЬ, АПУСЦІЦЬ, ЗАКІНУЦЬ, ЗАБЫЦЬ, ЗА-БЫЦЦА. Пасля смерці жонкі, якая была галавой у хаце, Трахім занядбаў гаспадарку. А. Ч а р п ы ш э в і ч. Жонка не магла, не хапіла сілы — апусціла гаспадар-ку. С. Б a р а н а в ы х. Малодшы сын вырашыў астацца дома і памагаць брату на гаспадарцы, бо старэйшы з а к і н у ў яе зусім... У. Д а-м а ш э в і ч. Забылі вы песні пра воль-пую волю .. Я. К о л а с. Можа, усе забыліся, што шафёру, які прывёз іх, таксама хочацца перакінуцца словам, павесяліцца? А. Кулакоў-с к і. ЗАНЯТЫ, ЗАГРУЖАНЫ. Лявон з ёю цяпер мала га-ворыйь: ён вельмі заняты. 3. Б я д у л я. Летам я дужа з а г р у ж а-ны. Гастролі, выязныя, здым-кі. У. М е х а ў. ЗАНЯЦЦА □ ЗАЧАПІЦЬ РУКІ. Святлана занялася хат-няй работай. У. Ш a х а в е ц. Цяпер жа ўсё было дагле-джана, прыбрана да ладу, і ста-ры не ведаў, за што з а ч а-піць р у кі. Р. С а б а л е н к а. ЗАПАЛКА; СЕРНІК, СЯР-НІЧКА (уст.). У мяне была адна запал-к а, але патухла, як я хацеў раскласці агонь. К. Ч о р н ы. Ен узліў на стол гарэлкі і паднёс запалены с е р нік. М. Л о б а н. Тады ўстаў, запаліў с я р-нічку. К. Ч о р н ы. ЗАПАРУШЫЦЬ, ЗАЦЕРУ-ШЫЦЬ, ЗАЦЕРУСІЦЬ, ЗА-СЫПАЦЬ. Чужую кучу веючы, свае во-чы з a п а р у ш ы ш. П р ы к а з-к а. 3 песняю жанкі ў поле ру-шаць, сонцам заіграе небакрай. Белым, белым косы з ац я р у-ш ыць ім зялёны май. П. П а н-ч а н к a Ледзь грэчка цветам поле з а ц я р у с і ц ь, дык чайкі ў вы-рай—даўняя прыкмета. В. В і т-к а. Тупы штось нарогі, конь ісці не хоча, млеюць рукі, ногі, пыл за с ыпа ў вочы. Я. К у п а л а. ЗАПАС, ПРЫПАС, РЭЗЕРВ, ФОНД; РЭСУРСЫ (мн.); БА-ГАЖ, АРСЕНАЛ (перан.). Усяго і запасу, што між зубоў. П р ы м а ў к а. 3 вялікаю і незразумелаю асалодаю яны праглынулі хлеб — апошнюю рэштку свайго п р ы п a с у. В. Б ы к а ў. Камандзір брыгады ўзяў свой апошні р э з е р в. I. Мележ. Нейкі старшыня калгаса не здолеў стварыць кармавых ф о н д а ў. A. А с і п е н к а. Падлічылі свае сілы і pacy р с ы прарабы. X. Шын к-л е р. Ен уяўляў, як яму цяжка будзе ісці праз жыццё з такім б а г а ж о м ведаў, які ён меў. М. М а ш а р а. У багатым арсенале мас-тацкіх сродкаў усё бліжэй, на першы план станавілася і рыт-мічная арганізацыя фразы. У. Ю р э в і ч. ЗАПАТРАБАВАЦЬ; ЗАЛА-МАЦЬ, ЗАГАРАДЗІЦЬ (разм.). Немцы акружылі сяло і з а-патрабавалі да сябе ста-расту і старшыню воласці. М. Л о б а н. Баяўся, што Годля зало-мі ць і многа і грашыма. I. М е л е ж. 173 Танна не аддаваііце, з а г а-р а д з іц е цану як належыць... К. Ч о р н ы. ЗАПІСКА; ГІАПЕРКА, ПІ-СУЛЬКА, ЦЫДУЛКА, ЦЫ-ДУЛЬКА (разм.) Іу заходне-беларускіх палітзняволеных: ГРЫПС. У прэзідыум пасыпаліся з а-п іскі. Т. X а д к е в і ч. Неўзабаве яму выдалі п а-перку— накіраванне на пра-цу. К. Ч о р н ы. На заводзе з пісулькаю паслалі ў цэх, сказаўшы, да Karo звярнуцца. Я. Скрыган. Помніш, у нас на пленуме га-варыў доўгую прамову без падрыхтоўкі, без цы д у л ак. М. Л у ж а н і н. Для яе было б занадта ня-вытрыманым прыйсці да Рыго-ра так хутка, пасля пакінутай яму ц ы д у л ь к і. Ц. Г а р т-н ы. Алесь Камар укінуў у каме-ру муштук ад папяросы, у якім знаходзіўся грыпс. Ен быў напісаны на папяроснай гільзе вострым алоўкам, дробненькімі літарамі. М. М а ш а р а. ЗАПЛАКАЦЬ, РАСПЛА-КАЦЦА, ПРАСЛЯЗІЦЦА. ХЛІПНУЦЬ, УСХЛІПНУЦЬ; ЗАГАЛАСІЦЬ, ЗАРАУЦІ, РАЗРАУЦІСЯ (разм.) □ ЗА-ЛІЦЦА СЛЯЗЬМІ, ПУСЦІЦЬ СЛЯЗУ, УРАНІЦЬ СЛЯЗУ, ДАЦЬ ВОЛЮ СЛЯЗАМ, HE УТРЫМАЦЬ СЛЯЗЫ. Запелі «Надгробное рыда-нне...» — усе ў хаце зап л ак а-л і. М. Г а р э ц к і. Дык так расплакалася, што аж захадзілі хадуном яе плечы. М. Л ы н ь к о ў. — А мой жа ты даражэнь-кі, — п р а с л я з і л а с я цётка Малання, пазнаўшы Салаўёва. У. Ш а х а в е ц. Дзяўчына хліпнула, ня- ёмка выцерла слёзы... I. М е-л е ж. Арцём усхліпнуў, і слё-зы пацяклі па яго твары. Э. Самуйлёнак. Праз дзень у Некрашы на-ехалі карнікі. Загаласілі бабы. М. Л о б а н. Домна за р а ў л а ўголас, падышла да ручніка, закрыла ім твар. М. Л о б а н. У мяне на вачах з’явіліся слёзы, і я ледзь стрымаўся, каб не разраўціся на ўвесь голас. М Лупсякоў. Залілася Ясаня горкімі с л яз ь м і, але бядзе памагчы нічым не магла. ЯК о л а с. Стары Піліпоўскі пу с ціў слязу, развітваючыся з сы-нам. К. Ч о р н ы. — Прапаў, як голка ў кучы лому, мо і жывога ўжо няма,— слязу ўраніла маладзі-ца... Я. К о л а с. Нарэшце, Кацярына Іванаў-па д а л а в о л ю с л я з а м. М. Л у ж а н і н. Ведаў ён, што варта каму-небудзь н е ў т р ым аць с л я-з у, усхліпнуць, як не вытры-маюць і ўсе астатнія. Т. X а д-к е в і ч. ЗАПЛЕСНЕЦЬ, ЗАЦВІСЦІ. Там сапраўдны разгон для паэта, а тут зачарсцвееш, як тая скарынка, заплеснееш. Р, Сабаленка. I гэта ж азначала, наколькі думкі мае тады закарэлі, плес-няю з а ц в і л і. М. Г а р э ц к і. ЗАПОМНІЦЦА □ УРЭЗАЦ-ЦА У ПАМЯЦЬ, УРЭЗАЦЦА У ПАМЯШ. ЗАПАСЦІ У ПА-МЯЦЬ, АСТАЦЦА У ПАМЯ-ЦІ, ЗАСТАЦЦА У ПАМЯШ, ПАКІНУЦЬ СЛЕД У ПАМЯ-ЦІ. АСЕСЦІ У ПАМЯЦІ, УЛЕЗЦІ У ПАМЯЦЬ, УПІЦ-ЦА У ПАМЯЦЬ, ЗАПАСЦІ У ДУШУ. Назаўсёды запомнілася 174 мне і наша сумесная паездка на адкрыццё Асінбуда. М. Хведаровіч, У р э з а л і с я Марцінавы сло-вы Юзіку ў п а м я ц ь. К. К р а-п і в а. Галоўным чынам, адна з іх [розных гісторый] урэзала-с я ў маёй па м я ці. 3. Б я д у-л я. 3 маленства з a п а ў мне ў па м я ц ь дзень, калі аднекуль здалёк вярнулася дадому па-святочнаму апранутая маці. М. А ў р а м ч ы к, Божа мой, дзе тут забыцца? Навек у памяці астанец-ц a. К. Ч о р н ы. Назаўсёды засталіся ў памяці самотныя жніўныя песні адзінокіх салдатак, на плечы якіх ляглі ўсе клопаты аб сям’і. П. Б р о ў к а. Навек п а к і н у ў ты [Гастэ-лаі глыбокі с л е д у неўміру-чай па м яці народнай. М. А ў р а м ч ы к. Тады ж нікому асабліва не думалася, што дням гэтым суджана запомніцца, надоўга а с е с ці ў людской памяці. I. М е л е ж. У па м яць у л е з л a — ні-бы нанава ўбачыў, — як па-явіўся Міканор, як, кінуўшы калёсы, стаяў паперадзе, чакаў, калі ён падыдзе з плугам. I. Мележ. Чортаў астрог — ён гэтак у пі ў с я ў п а м я ц ь, што, можа, да самай смерці не дасць збыту думкам. Р. С а-б а л е н к а. Есць штосьці радаснае і ад-начасна шчымліва-сумнае ў вяртанні праз многія гады на сцежкі маладосці, на тыя мяс-ціны, шіо з a п а л і табе ў д у-ш у назаўсёды. I. Н а в у м е н-к а. ЗАПОМНІЦЬ, HE ЗАБЫЦЬ □ ЗАРУБІЦЬ HA НОСЕ. У сорак трэцім мы былі яшчэ