• Газеты, часопісы і г.д.
  • Святое Евангелле і праблемы перакладу на беларускую мову матэрыялы канферэнцыі

    Святое Евангелле і праблемы перакладу на беларускую мову

    матэрыялы канферэнцыі

    Выдавец: Рымска-каталіцкая парафія святога Сымона і святой Алены
    Памер: 344с.
    Мінск 2010
    79.5 МБ
    Вечны спакой — смерць. Мёртвы спакой, цішыня.
    Глыбока веруючы чалавек, у душы якога пануе ласка і спакой Божы, можа добра паўплываць на іншых і супакоіць людзей, якія аказаліся ў бядзе. Супакойся ты са сваімі нараканнямі і вярні спакой у сваё сэрца.
    Слова супакой нясе ў сабе дзейнасць і накірунак, а слова спакой азначае сталы стан. Калі слова супакой азначае спакой, тады якім словам суцішыць ці ўтаймаваць.. супакоіпь распешчаных дзяцей — супакойся ці, можа, ёсць якое іншае слова? Адчуйце, як прыніжана гучыць зва^ют у Святой Літургіі са словам супакой.
    > 24. Спакой Госпада (Божы), няхай заўсёды будзе з вамі! =7= [не] супакой Пана, няхай заўсёды будзе з вамі!
    Атрымліваецца так, як быццам спачатку трэба супакоіць, утаймаваць Госпада ці Пана Бога, і толькі тады Ён будзе з вамі, намі?
    Гэты зварот, хутчэй, выглядае здзекам і прыніжэннем Госпада Бога, чым праслаўленнем Яго. (Тут мая асабістая віна, што даў згоду на ўжыванне формы гэтага слова ды й іншых у 90 х гадах, падрыхтоўваючы малітоўнікі і літургічныя тэксты, але I ў наш час не так проста пераканаць погляды прадстаўнікоў рэгіёнаў. Пакорна прашу прабачэння. Улад. Завальнюк.)
    Перакручаны тэксты і настолькі, што ў такой форме і цяжка палюбіць мову. I нядзіўна, што многія больш схіляюцца да рускай ці польскай мовы, чым роднай беларускай. У гэтых суседніх мовах ты не вельмі будзеш размаўляць ці пісаць, як захочаш, бо абсмяюць і не дапусцяць не тое што на радыё, каб вяшчаць на ўсю Беларусь, але і на сталую казань у Божым храме.
    Кожны народ вельмі ганарыцца сваёю моваю і беражэ яе, як зрэнку вока, ты гэта добра ведаеш і адчуваеш. Трэба сумленна вывучаць і карыстацца мовай таго народа, дзе жывеш, працуеш ці служыш як святар. Місіянеры перад тым, як адправіцца ў якую краіну свету, сумленна вывучаюць мову таго народа, а Беларусь — выключэнне, трасянка.
    > 25. Праз Хрыста, з Хрыстом і ў Хрысце...=/= [не] Праз Хрыстуса,
    з Хрыстусам і ў Хрыстусе, бо гэта паланізмы.
    Слоўнік падае:
    Хрыстом Богам прашу, =/= [не] Хрыстусам Богам. Як у Хрыста за пазухай, =/= [не] у Хрыстуса.
    Праз Хрыста, Госпада нашага. Амэн.
    > 26. Хрысце, пачуй нас, Хрысце, выслухай нас. =/= [не] Хрыстэ, пачуй нас,
    Хрыстэ, выслухай нас.
    О Хрысце, Божа наш =/= [не] О Хрыстусе, Божа наш. =/= [не] О Хрыстэ, Божа наш.
    Беларускай мове характэрна чаргаванне, наіграклад: г—з, к—ц, т—ц, а таксама тут і ўплыў памякчэння.
    Хрыста =/= [не] Хрыстуса
    Хрысту =/= [не] Хрыстусу
    3 Хрыстом =/= [не] з Хрыстусам
    О Хрысце! =/= [не] о Хрыстусе! =/= [не] о Хрыстэ!
    А цяпер давайце паглядзім, як называюць Сына Божага ў свецкай літаратуры. Адгорнем 3-ці том «Беларускай энцыклапедыі» і на с. 235 прачытаем: Статуя Хрыста на вяршыні ўзгорка Каркаваду ў
    Рыо-дэ Жанейра. У кнізе «Архітэктура Беларусі» на с. 126 ёсць такі подпіс пад ілюстрацыяй: Мазаіка «Ісус Хрыстос». Сафійскі сабор у Канстанцінопалі.
    У прыгаданай раней хрэстаматыі «Беларускі фальклор», у сцэнарыі для слуцкай батлейкі (с. 502) гаворыцца:
    Анёл пастухам з’явіўся
    I сказаў, што Хрыстос нарадзіўся.
    У «Арфаграфічным слоўніку беларускай мовы» на с. 856 змешчаны такі артыкул:
    Хрыстос рэл., Хрыста, Хрысце.
    Можна было б прывесці вялікую колькасць прыкладаў з літаратурных крыніц, дзе імя Сына Божага па-беларуску называецца так: Ісус Хрыстос, і не інакш.
    > 27. Звестававне, Благавешчанне, Дабравешчанне
    Дабравешчанне =/= [не] Дабравесце.
    Але, на наш погляд, лепш сказаць: Звеставанне. I гэта правільна.
    Анёл Гасподні звеставаў Дзеве Марыі
    I пачала ад Духа Святога...
    Архангел Гаўрыіл Дзеве Марыі добрую вестку звеставаў.
    > 28.. Анёл, Арханёл, Архангел
    Авёл. Слова Анёл, што абазначае пасланец Бога, прыйшло да нас з грэчаскай (angelos) праз польскую мову (апіоі).
    Арханёл ці Архангел? Слова Архангел, што абазначае Анёл, Ангел вышэйшага рангу ў хрысціянскаіі рэлігіі, запазычана з грэчаскай мовы (archangelos). Яно трывала ўвайшло ў сучасную беларускую літаратурную мову, зафіксавана ў розных лексікаграфічных працах, слоўніках, напрыклад:
    1.	«Слоўнік беларускай мовы» пад рэд. М. В. Бірылы, с. 84:
    Архангел рэл., -ла, -ле, -лаў.
    Архангельскі.
    2.	«Тлумачальны слоўнік беларускай мовы» ў 5-ці т., т. I, с. 269:
    Архангел — у хрысціянскай рэлігіі — Анёл вышэйшага рангу.
    3.	Тое ж чытаем у «Тлумачальным слоўніку беларускай літаратурнай мовы», с. 66.
    4.	«Русско-белорусскнй словарь», т. I, с. 59::
    Архангел церк. Архангел, -ла, м.
    Архангельскнй церк. архангельскі.
    5.	A. М. Булыка. «Слоўнік іншамоўных слоў», т. I, с. 142:
    Архангел (грэч. archangelos) — Анёл вышэйпіага рангу ў хрысціянскай рэлігіі.
    Таму ці варта слова Архангел мяняць на слова Арханёл, штучна ўтворанае з двюх частак, грэчаскай (arch-) і польскай (-апіоі), паколькі польская частка ўсё роўна паходзіць з грэчаскай мовы (angelos). Бідаць, такія словаўтваральныя эксперыменты ў канфесіянальнай літаратуры з’яўляюцца непажаданымі, тым болып, што слова Арханёл ні ў якія слоўнікі не ўключана.
    А вось прыклады з выкарыстаннем слова Архангел. Ёсць розныя крыніцы ў свецкай літаратуры, напрыклад:
    1.	«Францыск Скарына і яго час», с. 174. — Загаловак: Пасляслоўе да «Канона Архангелу Міхаілу».
    2.	«Энцыклапедыя літаратуры і мастацтва Беларусі», т. I, с. 65 (уклейка). — Подпіс: Абраз «Архангел Гаўрыіл».
    3.	«Архітэктура Беларусі», т. I. — Подпіс да ілюстрацый: Царква Міхаіла Архангела ў Сынковічах: галоўны ірасад і агульны выгляд (с. 257) і Касцёл Міхаі ла Архангела ў Гнезна: агульны выгляд і сучасны галоўны алтар (с. 276).
    4.	Церашчатава В. В. «Старажытнабеларускі манументальны жывапіс», с. 64. — Подпіс: Архангел Гаўрыіл. Фрэска капліцы. 1918.
    > 29. Анёл Гасподні... I Слова стала целам і жыло сярод нас =/= [не] А Слова ...
    > 30. Анёл Гасподні... I Слова стала целам і жыло сярод нас =/= [яе] і пасялілася сярод нас.
    >	31. Гэта слова Божае. —/= [не] Вось слова Божае.
    Слова вось — у адносінах да прачытанага тэксту Святога Пісання простанароднае.
    >	32. Спавядаюся Богу Усемагутнаму...
    спавядаюся =/= [не] да Бога Усемагутнага...
    памЕіліцца =/= [не] да Бога..., [а] Богу Усемагутнаму малюся =/== [не] да Бога..., [а] Богу Усемагутнаму спяваю =/= [не] да Бога..., [а] Богу Усемагутнаму.
    Калі спавядаюся Богу Усемагутнаму.., спяваю Богу.., малюся Богу, тады чаму ў тэксце сустракаем зварот памаліцца за мяне да Бога Айца Усемагутнага?
    Я прызнаюся Госпаду Богу ў сваіх грахах, спавядаюся ці малюся Богу, а звяртаюся да Бога.
    Мы звяртаемся да чалавека і просім перадаць нашу просьбу ці пажаданні. А гэта ўжо іншы сэнс: звяртаем ■ ся да каго і просім перадаць нешта каму.
    Я звярнуўся да Госпада з просьбаю і маліўся Богу на працягу некалькіх дзён.
    > 33. Памаліцца за мяне Госпаду Богу нашаму
    =/= [не] памаліцца за мяне да Пама Бога нашага. Я малюся і спяваю Богу на хвалу,...
    =/= а [не] да Бога на хвалу.
    Мы выказваем у малітве Госпаду Богу свае беды, =/= а [не] да Госпада Бога свае беды.
    > 34. Памолімся (будучы час), молімся (цяперашні час) — гэта граматычныя формы аднаго слова. Слова памолімся — гэта заклік да малітвы ў самым пачатку набажэнства і абазначае прызыў вызваліцца ад выканання якіх-небудзь абавязкаў, пакінуць усё на нейкі час і распачаць малітву ці набажэнства.
    Перад тым, як распачаць работу, давайце памолімся і папросім Божага бласлаўлення. Пасля працы мы намаліліся і падзякавалі Богу за здароўе і добрае надвор’е.
    Формай молімся перадаецца заклік да далейшага малітоўнага чування ў працэсе малітвы ці набажэнства.
    Маліцеся, браты і сёстры, каб маю і вашу ахвяру прыняў Бог Айцец Усемагутны [не памаліцеся] (Святая Імша). Слова з прыстаўкай па(памаліцеся) абазначае абмежаванасць працягласці дзеяння або няпэўную працягласць і паўторнасць дзеяння.
    >	35. Гэта Ягнец Божы, Які адпускае грахі свету.
    =/= [не] Гэта Баранак Божы,
    =/= [не] Гэта Ягнё Божае, Які адпускае грахі свету (Хрыстос Ён, а не Яно).
    >	36. Гэта Ягнец Божы, Які адпускае грахі свету.
    =/= [не] Гэта Ягнец Божы, Каторы адпускае грахі свету.
    (Параўнай тэкст у малітве Ойча наш... Каторы ёсць на небе...).
    >	37. Гэта Ягнец Божы, Які адпускае грахі свету =/= [не] Гэта Ягнец Божы, Які даруе, грахі свету, [не] Гэта Ягнец Божы, Які зглажвае, грахі свету..
    >	38. Перадайце бліжняму знак спакою.
    =/= [не] Пажадайце бліжняму знак спакою.
    У адпаведным часе Святой Імшы святар чытае малітву-просьбу аб спакоі, пасля якой перадае вымалены спакой Божы прысутнаму ў храме народу, заахвочваючы людзей, каб гэты Дух Божага спакою прыняліі самі і перадалі ў духу любові і веры бліжнім. He пажадаць спакою, а менавіта перадаць другому Дух спакою, Які атрымалі ад Усявышняга праз святара.. (Вогненныя языкі падчас Пяцідзесятніцы, Спасланне Святога Духа на Вячэры).
    Падчас Святой Літургіі прысутныя атрымліваюць ласку Божую, Дар Божага спакою з вышыняў нябесных праз святара, як і Апосталы атрымалі Дары Духеі Святога. Сукцэсія ўскладання рук на кандыдата да святарства і біскупства трывае ад Апостальскіх часоў і да нашых дзён безупынна і непарыўна перадаецца (дзве тысячы гадоў). Вера перадаецца ад бацькоў дзецям, унукам праз навучанне і выхаванне.
    Жадаць можна ад сябе і сваё, а перадаць можна і трэба толькі тое, што ты атрымаў, што табе было дару-
    чана ці даверана перадаць другім. Інакш бяда такому чалавеку, святару ці Апосталу, які не выконвае ці не выконваў заданне свайго паклікання. «Рабіце тое, чаму вы навучыліся, што перанялі, што пачулі і што пабачылі ў мяне, і Бог спакою будзе з вамі» (Флп 4, 9).
    > 39. Гасподзь з вамі. =/= [не] Пан з вамі.
    Нават на польскай мове «Pan z wami» ўжываецца толькі ў касцёле ў Святой Імшы і ўсіх літургйшых паслугах. Па-за Святой Імшой у жыцці не вельмі скажаш другому чалавеку:
    «Pan z tob^, co ty mowisz!»,
    a толькі «Bog z tobo, co ty mowisz!»
    «Niech Pan ci$ broni!»,
    a толькі «Niech Bog ci$ broni!»
    «Bron Panie, nie rob tego!»,
    a толькі «Bron Boze, nie rob tego!»...
    «Czlowieku, boj si$ Pana!», a толькі «Czlowieku, boj siQ Boga!»
    Так падобна i ў беларускай спольшчанай тэрміналогіі не вельмі скажаш па-за касцёлам гэтае выслоўе са словам пан.
    На беларускай мове слова пан нават у Святыні не вельмі ўспрымаецца, штосьці падобвае ўзнів:ае, як вышэй сказана, па-за набажэнствам у польскай мове. Таму ў Святыні больш падыходзіць велічнае беларускае слова Гасподзь замест Пан і туг не павінна быць аніякай абразы ці комплексаў.