Вялікалітоўска - расійскі слоўнік
Ян Станкевіч
Выдавец: Lew Sapieha Greatlitvan (Byelorussian) Foundation
Памер: 1329с.
Нью Йорк
Заеччага маку нарвалі ды ляскаюць. Навасёлкі Пух. (Шсл.).
•заягліць— см. под ягліць.
•заяхкаць—см. под яхкаць.
• заядацца—см. под ёсьціся.
• заядлівы-вая-вае—заедчнвый, любя-іцнй ссорнться, Нсл. 194 сварлнвый. БНсл. Заядлівы дзяцюк, Нсл. Заядлівыя сабакі. Тм. Заядлівая, як сучка. Тм.
•заядрана, нареч.—свежевато, (БНсл.) холодновато, Нсл. 194 очень, слншком свежо. Сядні заядрана.
•заядранёла, безлйч.—см. под ядранеё.
•заядранёцца— см. под ядранёцца.
• заяжджаць—под ёхаць.
• заяжджацца г.м. под ёхацца.
•заякатаць— см. под екатаць.
• заялГць -г м под ёліць.
•заятр-аць-ыць—см. под ятрыць.
•заяўкаць,—см. под яўкаць.
•заяц, зайца, предл.-цу; мн. ч., вйн. зайцы, м.—хаяц. Ар. Уменьш. зайчык.
заюк-ка; мн. ч.-кі-коў-ком-кі-камі-кох, Нсл. 194. Заюка забіў. Нсл. Ласкат. заюхна. Нсл. 194.
зайчанё-«яці, дат.. предл.-НЯЦІ, твор. зайчанём: мн. ч. зайчаняты-нят, мн. ч„ вйн. зайчаняты—детёныш зайца, зайчонок. Ар.
•задзогаць,—<л«. под дзогаць.
•задзейкаць,—см. под дзейкаць.
•задзёрж-аваць-<гі<ь,— см. тд дзяржаць.
•задз-ёўці-іраць,—см. под дзерці.
•задз-і\>ц\ся-ірацца,—см. под дзерціся.
•задзёра-ры, обіц.—заднра (разг.), зачнн-іцйк ссор н драк. Ладны ён задзёра, з кажным задзіраецца. Нсл. 166. См. задзі-рака.
•задзёрлівы-вая-вае—заднрнстый. Бяльсл. Задзёрлівы чалавек гэты Лявон — яму СЛОва Не скажы. Хведараўка Краснап. (Бяльсл.). См. задзірлівы. Ср. задзёра.
•лапза-зы, обір.—лентяй. Шсл. Ну й лагіза ваш Лявон: ляжыць цэлы дзень ды ляжыць! Русаковічы Пух. (Шсл.).
•задзяўбацца,—см. под дзяўбацца.
•задзяўб-сьці-іД, — см. под дзяўбсьці.
•задзіночаньне-ня, предл.-ню; мн. ч.-ні-няў, ср.—обьеднненне.
• задзіночыць, -сч под адзіночыць.
•задзіночыцца, «.« под адзіночыцца.
•задзірака-кл, обш,.—заднра (разг.), за-члніцнк ссор н драк. Іг.; Ар. Адзін задзірака, а другі няўступака. Іг. См. задзёра.
•задзірліва, нареч.—заднрчнво, Нсл. 166. заднрнсто. Задзірліва гаворыш. Нсл.
•задзГрлівасьць-ф, ж.—заднрчнвость. Кажнае слова із задзірлівасьцю гаворыш. Нсл.
•задзГрлівы-вяя-вяе—заднрчнвый, Нсл. 166. заднрнстый, такой, который задевает кого-л., вызывает на ссору, драку.
Задзірлівы ты дзяцюк, да кажнага прычэпішся. Нсл.
задзівёньне
402
зажынкі
•задзівёньне-ня, пребл.-ню: мн. ч.-ні-няў, ср.—удйвленйе. Нсл. 166. Вялікае задзі-веньне, што ён доўг аддаў. Нсл.
•задзі-віць-ўляг^ь,— см. nod дзівіць.
•задзі-віцца-ўляцца,— см. nod дзівіцца.
•задзылшкаць,—см. nod дзылінкаць.
•задзынкаць,—nod дзынкаць.
•задзюндзіцца-джуся-дзішся, соверш. 1. остаться долго без дела, Нсл. 166. задер-жаться, засддеться. Як пашоў, так і задзюндзіўся. Нсл.
2. загрязнйться. Нсл. 166. Па вушы за-дзюндзіўся, не падымаючыся. Нсл.
•зазохаць,—под зохаць.
•зазоў-ову, предл.-oee, м.—зазыв, првг-лашенйе. Нсл. 168. Без зазову прышоў. Нсл. •зазасьціць,^™. nod засьціць.
•зазелязГцца,—с.«. под зелязіцца.
•зазёміна-ны-не, ж.— кладь, длйнное бревно, которое лежйт в гумне через всю стену поверх столбов, а на него уже кладут слегй. Бяльсл. Пад лемягі або сьлегі надабе КЛасЬЦІ заземіну. Хведараўка Краснап. (Бяльсл.).
•зазёмны вянец—самые верхнйе бревна сруба. Ксл. Заземны вянец паложаны — можна крохвы ставіць. Лятоўшчына Куз. (Ксл.), •заз-ёрыць-іраць-ірнўць,—см. nod зерыць. •за-зёрыцца-ірацца.—см. nod зерыцца.
•зазяб-бу, предл.-бе, м.—поврежденне от мороза на коре дерева. Варсл. У гэтай яблыне шмат зазябаў. Варсл.
•зазябіць,—CM. nod зябіць.
•зазябіцца,—см. nod зябіцца.
•зазяхацца,—<-.м. nod зяхаць.
•зазяваць,—см. под зяваць.
•зазГмак.мку, предл.-ку, 1. начало знмы. Гсл.
2. белое пятно на предвесеннем яйце. Варсл. Сёлета ўвясну будзе зазімак, бо жоўтая курка зызесла першае яйцо із зазімкам. Варсл.
•зазімаваць,—ем. nod зімаваць.
•зазлосьнічаць,—<■«. nod злосьнічаць.
•зазлаваць(зазлуваць, Нсл.),—<-.w. nod злаваць.
•зазлавацца(зазлувацца, Нсл.),—см. nod злавацца.
•зазноба-бы-бе, ж. 1. предмет любвн; возлюбленная. См. зазнобка.
2. предмет печалй, огорченйя. Нсл. 168. Дзеці сіроткі яму вялікая зазноба. Нсл.
зазнобка-бі^ы, уменьш. 1. предмет любвн. Нсл. 168. Дзеўка гэта ўсім дзяцюком зазнобка.
2. предмет печалй. Нсл. 168. Дзяўчынка зазнобка засталася бяз маткі. Нсл.
•зазнобіць-блю-бгй/-бе, 1. начать лю-бнть.
2. влюбйть в себя, возбудать любовь. •зазнобка,—cm. nod зазноба.
•зазнобна, нареч. 1. трогательно. Гсл.; Нсл. 168.
2. огорчнтельно. Нсл. 168. Глябзець на малыя гэтыя дзеці зазнобна. Нсл.
•зазнобны-ная-нае—трогательный. Нсл. •зазна-ёміць-ямляць,—см. nod знаёміць. •зазнаць,—см. nod знаць.
•зазнач-аць-ы^б,—
КНІГІ ОНЛАЙН
