Вялікалітоўска - расійскі слоўнік
Ян Станкевіч
Выдавец: Lew Sapieha Greatlitvan (Byelorussian) Foundation
Памер: 1329с.
Нью Йорк
•разборнасьць-гр', ж.—разборчнвость. Ср. разборны.
•разборны-ндя-нае—разборчнвый. Шсл. Разборны eaui cyö. Ст. Разборнае тваё дзела. Ст.
•разборышча-ча, предл.-чу, мн. ч.-чы-чаў—несостоявшнйся торг. Ксл. У іх вышла разборышча. Луб'ева Аз. (Ксл.).
•разбазыраць-аю-аеш-ае; повел.-ай-айма, соверш.—разбаловаться, зазнаться. Шсл. Вельма ўжо разбазыраў і гаварыць ня хоча з імною! Ст.
• разбазырэць-э/о-эеш-эе; повел.-эй-эйма, соверш.—нзбаловаться, развратнться. Нсл. Хлапец разбазырэў, цяжка яго папра-віць. Нсл.
•разбадз-яўшыся-яцад—под бадзяцца. •разбалявацца, -см. под баляваць.
разбароневаць
982
разявіць
•разбар-оневаць-дші^ь,— см. под барашць.
•разбарсаць,—см. под барсаць.
•разбэсьціцца,—см. под бэсьціцца.
•разброіць,—см. под зброіць.
•разбро-іўшыся-іцца,—ем. под зброіцца.
•разбракці,—см. под бракці.
•разбрыняць,—см. под брыняць.
•разбук-нуць-ір,—, соверш.—пора-зннуть. Нсл. Чаго яны паразявіўшы раты стаяць? Нсл. Несоверш. разяўляць-яю-яеш-яе; повел-яй-яйма—разевать. Шсл.; Ар. He разяўляй рота, бо муха ўляціць. Ст.
2. презр.—закрнчать. Чаго ты разявіла свой рот? Нсл. 566.
•разяяпзца-яўлюся-явішся, 1. напасть с браньню, закрнчать. Нсл. 566. Чаго ты разявіўся на мяне? Нсл.
2. о обувн: прорваться. Нсл. 566. Боты мае разявіліся, піць хочуць. Поговор. Нсл.
3. открыться, не стягнваясь. Нсл. 566. Мех разявіўся; трэба перавязаць. Нсл.
разяў ляцца-яюся-яешся, 1. несоверш. к разявіцца 1,—крнчать на кого, браннть (нападать с браньню, С.). Шсл. Што ты разяўляешся на дзяцё малое; яно яшчэ нічога не разумее. Ст.
2. несоверш. к разявіцца 2, 3. •разяўляць,-<м под разявіць. •раздзог-аны-аі(ь,— см. под дзогаць. •раззыкацца,—под зыкаць.
•разжйл-ены-іцца,—ш под жаліцца.
•разжыгацца,—<•.«. под жыгаць.
•разіць, ражу, разіш-зе; повел. разь-разьма, несоверш.. nepex. 1. (разнть, С.) поражать(пронзводііть снльное впечат-пенне, снльно уднвлять, нзумлять, С.)-Нсл. 549. См. разіць.
наразіць, соверш.—раздражнть, прнчн-інть неудовольствне. Нсл. 316. Непакор-засьцю сваею наражаеш, наразіў ты бацьку. Нсл. Несоверш. наражаць-аю-аеш-ае, повел.-ай-айма—раздражать, прнчн-нять неудовольствне. Нсл. 316. См. наразіць. 2. оскорблять. Нсл. 549; Гсл. Гэтымі словамі ты дужа разіш, уразіў пана. Нсл. Соверш. уразіць, 1. оскорбнть. Ня ведаю, чым я ўразіў сьвятара. Нсл. 663. См. разіць 2. Ср. ураз, уразны, уравьліва.
2. поразнть, пронзвестн снльное впечат-ленне.
ураЖОНЫ, прйлаг. йз деепр. наст. вр. 1. оскорбленный. Нсл. 663. Так быўуражоны словамі ягонымі, што есьці ня ўзяў. Нсл. Деепр. наст. вр. уражаны—поражённый снльным впечатленнем. Васіль утаро-піўся на Юлю, уражаны яе прыгажось-цяй. Макаёнак: Каб людзі ня журыліся.
2. оскорблённый. Дсл.
уражэньне-ня, предл.-ню, мн. ч.-ні-няў —огорченне, оскорбленне. Нсл. 663. Ура-жэньне вялікае маю ад яго. Нсл. He. уражарь-аю-аеш-ае, повел.-ай-айма—ос-корблять. He ўражай пана, бацьку. Нсл. 663.
•разіцца, ражуся, разішся, несоверш. оскорбляться. Нсл. 549. He разься, ня ўразься, паночку, за гэта мае слова! Нсл.
уразіцца, юеерш. 1. поразнться. Гэткія навіны(праз арышт сяброў) прывёз вучыцельцы Хаім за колькі дзён. Дзяў-чына надта ўразілася, але ўцяміла, што марудзіць тут ня можна. Дзьве Душы, 134.
2. оскорбнться. Нсл. 549. Так уразіўся на яго, што й перад сьмерцю не хацеў дараваць. Нсл. 663. Што гэта ён ня йдзець — пэўне ўразіўся. Чашнікі (Ксл.). Многократ. уражацца—оскорбляться. Нсл. 663. Няма за што табе ўражацца на мяне. Нсл.
зразіцца, зражуся, зразішся, еозер., со-верш.—попасться впросак, Нсл. 549. (по своей оплошностн нлн неосведомлен-ностн очутнться в невыгодном непрн-ятном положеннн, С.). Зразіўся я, купіў-шы гэтага каня. Нсл.
надражацца, -аюся-аешся, несоеерш. —прнчннять досаду(делать что-л. на перекор, в досаду другнм, С.). Нсл. 305. Досіць табе надражацца імне! Нсл. Нікому не надражайся. Тм. Валей змоў-чыць, чымся надражацца. Нсл. 2і2(под змоўчыць). Ср. наругацца.
наразіцца, соеерш.—поподвергнуться раздраженню нлн гневу чьему-л. Нсл. 316. Спраціўляючыся, ты наражаешся, нара-зіўся пану. Ср. наразьлівы. Несоеерй, наражацца—подвергаться раздраженню нлн гневу чьему-л. Нсл. 316. См. наразіцца.
прыразіцца, соверш.—представнться, показаться. Нсл. 509. Табе можа прыра-зілася гэта, а гэтага ніколі ня было. Нсл. •разком,—см. под разам.
•разлог-огі', предл.-озе, зват.-ожа, м.—ов-раг, Гсл. однн нз вндов оврага. Жучкевіч, 15. Усе лясы паабнікалі, усе разлогі. зсд. 296. • раз ложы сты, -тая- тае—раз ве снстый. Гсл. Прывязаў(кабылу) за повад да разложыстае вярбы. Гарэцкі: Песьні, 59. •разлакціцца-кчўся—шнроко разложнть локтн. Ар. Яна разлакцілася на ўвесь стол. Ар.
•разлапат-аць-ацйа,—<л. тд лапатаць.
•разлуп-іць-лены,—см. под лупшь. •разлуп-іўшыся-'іцца,—см. под лугііцца. •разлўч-аны-ішь, —с.ч. под лучыць. •разлучацца,—см. под лучацца.
•разлўчнік-гка, предл.-іку, зеат.-іча, м. —стараюіцнйся сплетнямн(не только сплетнямн, С.) расторгнуть тесную связь любвн нлн дружбы. Нсл. Ня слухай злых людзёў, яны разлучнікі нашы, разлучыць нас хочуць. Нсл.
•разлўчніца-чы-цбг, ж. к разлучнік.
•разлучыць,—см. под лучыць. •разлучьвдца,—см. под лучыцца. •размова-вы, дат., предл.-ве, ж. 1. разговор. мгсл.; Нсл. 565; Гсл. 3 Панам Богам размову чыніш. Кіт. 5а2. Тваё ня раз умела вуха лавіць размову ніцых лоз. Кл.: Каліна 10. Размовы вёў з жытамі. С. Музыка, 15.
2. беседа. МГсл. Сэрцы іхнія вялі мяж сабою размову. Ю. Жывіца(Прысьце, Но. 1). •размовіць,—см. под мовіць.
•размовіцца.—см. под мовіцца.
•размахаць,—см. под махаць. •размазголіць,—см. под мазголіць. •размазгатаць,—под мазгатаць.
размажджэрыць
984
развалы
•размажджэрыць.—см. под мажджэрыць. •размйй-ä/o, предл. й зват.-аю, м.—розма-рйН, раст. Гсл.
•размал-ёваваць-яваі(ь,—см. под маля-ваць.
•размйт-ту, предл.-Це, зват.-це, м.—прн-способленне мотать ннткн в моток. Ксл. Здыймай маток із размату. Гунчаню Сур. (Ксл.).
•размаўляць,-<м под мовіць.
•размаўляцца,—под мовіцца.
КНІГІ ОНЛАЙН
