Вялікалітоўска - расійскі слоўнік
Ян Станкевіч
Выдавец: Lew Sapieha Greatlitvan (Byelorussian) Foundation
Памер: 1329с.
Нью Йорк
•стружэльнік-гка, предл.-Іку, зват.-іча, м.—строгалыцнк. Войш.
•струхл-ёлы-ец,— см. под трухлець.
•стрўжня-ні-нг; мн. ч„ род.-няў, ж.—поме-іценне для строгання. Войш. Стружэль-нікі стругаюць у стружні. Войш.
•стружка-жкі-жцы, ж.—стружка. Ар.; Нсл. 618.
•струдав-ацца-аць, — см. под трудаяайь.
•струк-уга, предл.-укў, зват. стрўча; мн. ч-кі-коў-ком-кі-камі-кох, м.—стручок. Струкі гароху, бобу, пасолі. Ар. Собйр. стрўчча-ча, предл.-чу—стручья. Косіч 83; Шсл. У гаросе парасло вялікае стручча. Ст.
•струмэнт-н/яа, предл. й зват.-НЦЁ, м.—ору-дне, Лукава Маларыцк.. Сварынь Дарагіч.(Крывіц-кі: Полесье, 168) ннструмент. Косіч79; Нсл. 619; НК.; Дудар 180. Грай музыка, a то струмэнт паб’ю. Косіч. Кажны майстра свой струмэнт мае, а ты прышоў бяз струмэнту. Нсл.
струменьціна-ны-не, ж.—однн ннстру-мент. Абцікавіць струменьціну якую. НК.: Под. пос. 58.
•струп—струп. МГсл.
•струпёхнуць—нстлеть. мгсл.
•струсянка-нкг-нцы, ж.—смесь сена с СОЛОМОЙ. Ксл.
•стрўшанка (Нсл.), струшанка, (Ксл.ункі-нцы, ж.—корм для рогатого скота нз смесн сена с соломой. Нсл. 619; Ксл. Сена мала, то й коні струшанку ядуць. Нсл. Я цяпер кармлю каровы струшанкаю. Трухановічы Чаш. (Ксл.). См. струсянка.
• стрўшня... Мой бацька ў струшні злыбяды за волю зьлёг — жыцьцё аддаў. Салавей: Сіла, 35.
•стручны-ная-ное—обнльный стручь-ямн, стручнстый, стручлнвый. Ар. Гарох стручны. Ар.
•стручча,—см. под струк.
•стрыгунок-нка, м.—жеребенок, теленок до года. Ксл. Ладны твой стрыгунок. Тропы Выс. (Ксл.).
•стрыгчы, стрыгў, стрыжэш-эць-эм, стрыжыцё, несоверш.—стрнчь. Ар.; Шсл. Будзем стрыгчы авечкі. Ст.
•стрыгчыся-гўся, стрыжэшся-жэцца-жэмся-жыцёся, несоверш.—СТрйЧЬСЯ. Ар.; Шсл.
•стрыжань-жня, м.—стержень в чнрье. Нсл. 617; БНсл. Скула патуль будзе балець, пакуль стрыжань ня выйдзе. Нсл.
•стрыжань-жня, м. 1. сердцевнна, стер-жень. Гсл.
2. быстрая струя в реке, Нсл. фарватер, быстрнна(рекн). Гсл. Узьнесла човен на самы стрыжань. Нсл.
3. сердцевнна дерева(в смолнстом дереве. Нсл.; БНсл.) Гсл.; Шсл.; Ксл. На стрыжню сякіру вызубіў. Нсл. Вось гэта дык бярвеньне — адзін стрыжань! Cm. Стрыжань паськяпалі на лучыну. Вуль-лянавічы Чаш. (Ксл.). Стрыжань у ім яшчэ ЦЭЛЫ. Вяжышча Беш. (Ксл.).
•стрыжэньнік-кя, м.—парнкмахер. мгсл. •стрыкаць-аю-аеш-ае, 1. пронзводнть ножннцамн звук стрнження. Нсл. 618. Ня стрыкай, нажніцы ступіш. Нсл.
2. делать резкне упрекн. Нсл. 618. He рабі так, калі ня любіш, што табе стры-каюць па ачох. Нсл.
3. делать непрнятные выходкн, наста-вать. Нсл. 61'8. Стрыкай, ня стрбікай, ana тваім ня будзе. Нсл.
настрыкаць—наделать непрнятных намеков(упреков, С.) Нсл. Настрыкаў яму ў бараду, няхай носе. Нсл.
стрыкнуць, однкр. к стрыкаць 1, 2. Стрыкнулі па вачох. Нсл.
•стрыкаць-аю-аеіч-ае(стрыкаць, Нсл.), каго-што, несоверш. 1. жечь крапнвой. Нсл. 618; Ксл. Хлопцы стрыкалі дзяўчаты крапівой. Пятніцкая Беш. (Ксл.). Отгл. ймя суіц. стрыканьне-ня, ср. 1а. жженне крапнвой. Нсл. За стрыканьне самога абстрыкаюць розкамі. Нсл.
2а. намек о чем-л. непрнятном. Нсл. См. стрыганьне.
Соверш. абстрыкаць(абстрыкаць. Дсл.) каго-што—обжечь крапнвой. Нсл.618;Дсл. Ня стрыкай, неабстрыкайруксваіх. Нсл. Абстрыкала я сядні рукі крапівай. Дсл. Прйч. абстрыканы—обожженный крапн-вой. Нсл. 353; Дсл. Абстрыканы від распух. Нсл. Абстрыканыя крапівою рукі сьвяр-бяць. Нсл. Ідзець малец абстрыканы і гудзець. Дсл.
2. кусать, жалнть. Нсл. Мурашкі стры-каюць. Нсл. Однкр. стрыкнўць-нў-нёш-нёць-нём-ніцё, каго-што, 1. обжечь крапнвой. Нсл.; Гсл. Стрыкні яго крапі-вою каб ускочыў. Нсл.
2. ужалнть. Нсл. Мурашка стрыкнула. Нсл.
настрыкаць
1083
стукатаць
настрыкаць—нажечь крапчвой йлй розгамй. Нсл. 320. Трэба табе за гэта задніцу наспірыкаць. Нсл. Прт. настры-каны—нажженный крагшвою. Нсл. He хадзеце, дзеці, г сад; ато задніца будзе настрыкана. Нсл.
павыстрыкаць вочы—крайне досаднть, нзвестй ядовйтымй намекамй, упрекамй. Гсл. Соверш. пастрыкаць каго-што—ужа-лйть многйх йлй во многйх местах. Нсл. Мурашкі пастрыкалі. Нсл. 618.
сгрыкаіта-аюся-аешся, возвр. 1. жечься крапявою. Нсл. 618. Асьцярожна хадзі каля крапівы, ня стрыкайся, не абстры-кайся. Нсл.
2. в зн. обш.—йметь свойство йлй прйвычку жечь другах. Крапіва стрыкаецца. Нсл. Мурашкі балюча стрыкаюцца. Нсл. Ня стрыкайся крапівою, самога стрыкну. Нсл. Соверш. абстрыкацца—обжечься крапйвою. Нсл. 618.
•стрыкачка-к/, ж.—крапйва. БНсл.
•стрыклГвы-вдя-вое, 1. ймеюіцйй свойс-тво жечь, жалнть. Нсл. Мурашка стрык-лівая казяука. Нсл.
2. язвйтельный. Нсл. Твой язычок дужа стрыклівы. Нсл.
• стрыкнўць—возбудйть, подстрекнуть. Гсл.
• стрыкўчы-чая-чае—жгучай(о крагшве). Будзе мяне біць стрыкучаю ды крапівою. Север. (Косіч 258).
• стрымгалоў, нареч.—стремглав. Стры-мгалоў да мамкі кінулася Настулька. М. Змагар: Лесавік(Б. Ускалось, Но. 6).
• стрыпель-мля, м.—кончнк воротннка. Мікалаўшчына Стаўпц.
•стрываць,—
КНІГІ ОНЛАЙН
