У танцы ліхтароў = im lichtertanz
Сучасная нямецкая паэзія
Выдавец: Тэхналогія
Памер: 167с.
Мінск 2004
Neugierig sind wir und schreckhaft.
Die Hand meiner Tochter in meiner Hand.
So sind wir uns sicher.
Wir haben Salz bei uns.
★ ★ *
У сваёй руцэ трымаю руку дачкі.
Так мы шукаем козак, а знаходзім пакінутыя сьлімаковыя домікі. Ты ужо бачыў хоць адну?
'шчэ не.
А яны тут бываюць?
Часам.
Мы чуем, як яны стукаюць капыткамі на схіле: там і там.
Нам козкі падабаюцца.
Сьлімаковыя домікі толькі зьбіраем.
Калісьці былі мы козамі.
Мы цікаўныя і пужлівыя.
Рука дачкі ў маёй руцэ.
Так нам ня страшна.
3 сабой у нас соль.
Norbert Hummelt
sibirische wallfahrt
“sergei mit finger auf der landkarte”
“griese fernsicht" waller im schriee, gehaspelte liebschaft “vergib mir natascha”, alien damals im kalten krieg, und man flüsterte automatisch:
“nie bin ich richtig vermöbelt
worden, aber es gab da schon
Situationen”,
geleimte leiber, kauern und kauen,
“ich... kenn... die... Wörter... aber...
ich kann... keinen... sinn...
konstruieren”
Норбэрт Гумэльт
пілігрымка ў сібір
“сяргей з пальцам на карце’’
“сівы краявід’’ вандроўнік у сьнежнай зямлі пакрышанае каханьне “даруй мне наташа”, ішла халодная вайна,
я быў чужаком зь іншай плянэты, вусны самі заварушыліся ў шэпце: “да паўсьмерці мяне ніколі ня білі, але здаралася рознае”, скурчаныя ў абдымках целы рухаюць сківіцамі: “я... ведаю... словы... але...
не... знаходжу... у... іх...
ніякага... сэнсу”
Nelly Sachs
Der Schwan
Nichts
über den Wassern
und schon hängt am Augenschlag schwanenhafte Geometrie wasserbewurzeit aufrankend
und wieder geneigt Staubschluckend
und mit der Luft maßnehmend am Weltall -
Нэлі Закс
Лебедзь
Пустэча над водамі і ўжо над вокамгненьнем вісіць лебядзіная траекторыя праросшы з вады імкнучыся ўгару і зноў ападаючы ўніз глытаючы пыл і вымяраючы паветрам сусьвет...
Wer ruft?
Die eigene Stimme!
Wer antwortet?
Tod!
Geht die Freundschaft unter im Heerlager des Schlafes? Ja!
Warum kräht kein Hahn?
Er wartet bis der Rosmarinkuß auf dem Wasser schwimmt!
Was ist das?
Der Augenblick Verlassenheit aus dem die Zeit fortfiel getötet von Ewigkeit!
Was ist das?
Schlaf und Sterben sind eigenschaftslos
Хто гэта кліча?
Свой голас!
Хто адказвае?
Сьмерць!
Ці сяброўства гіне ў казарме сну? Гіне!
Чаму не сьпявае певень? ён чакае пакуль размарынавы пацалунак паплыве па вадзе!
Што гэта?
Імгненьне самоты зь якога выпаў час забіты вечнасьцю!
ПІто гэта?
Сон і ўміраньне рэчы безь якасьцяў
* * *
Rückwärts
über alle neunzig Jahre hinweg gelit die Stimme der Blinden bis sie eintaucht in Muttermilch und lichterloh zahnend
über der nächtlichen Bilderstraße schwebt Suchend zwischen unseren Leibern
die Wiege des Staubes
wo die Flügel schlafen -
Ihre Blindenhand
streicht mir die Seele aus dem Leib
vergaß nicht meine Stimme
die ihr Antwort gab
gezählt und vermessen
im Klageraum der Litaneien
im Advent des Überganges
Назад
у мінулыя дзевяць дзясяткаў гадоў аддаецца рэхам голас сьляпой жанчыны пакуль ён не занурыцца ў матчына малако і робячы сьляпучыя зубцы
не залунае над вуліцай выяваў шукаючы спаміж нашых целаў калыску пылу дзе крылы дрэмлюць
Рука гэтай сьляпой жанчыны сьцягвае зь цела душу яна мой голас помніць што даў ёй адказ пралічаны й прамераны у юдолі літаньняў падчас адвэнту пераходнага стану
Die gekrümmte Linie des Leidens nachtastend die göttlich entzündete Geometrie des Weltalls
immer auf der Leuchtspur zu dir und verdunkelt wieder in der Fallsucht dieser Ungeduld ans Ende zu kommen -
Und hier in den vier Wänden nichts als die malende Hand derzeit der Ewigkeit Embryo mit dem Urlicht über dem Haupte und das Herz der gefesselte Flüchtling springend aus seiner Berufung: Wunde zu sein -
Пакутаў скрыўленая лінія намацваючы геамэтрыю сусьвету крэсьленую боскім агнём каб дайсьці да канца прайшоўшы заўсёднай трасай сьвятла да цябе і зноўку сьцямнеўшы ў падучцы няўцерпнасьці гэтай...
I ў чатырох сьценах тут нічога няма толькі рука мастака часу вечнасьці эмбрыён сьвятло спрадвечнае над галавою і сэрца-ўцякач прыкуты выскоквае з наканаванага: смылець і смылець...
Diese Kette von Rätseln um den Hals der Nacht gelegt Königswort weit fort geschrieben unlesbar
vielleicht in Kometenfahrt
wenn die aufgerissene Wunde des Himmels schmerzt
da
in dem Bettler der Raum hat und auf Knieen gehend ausgemessen hat alle Landstraßen mit seinem Leib
denn es muß ausgelitten werden
das Lesbare
und Sterben gelernt im Geduldigsein -
Гэты ланцугзагадак надзеты на шыю начы Слова царскае гэтак далёка напісана што яно нечытэльнае можа ў траекторыях камэт калі адкрытая рана нябёсаў смыліць
там
дзе прастора жабрака які на каленях прайшоўшы вымераў усе прасёлкі целам сваім
бо чытэльнае трэба выпакутаваць і вывучыць паміраньне празь цярплівасьць...
So einsam ist der Mensch sucht gen Osten
wo die Melancholia im Dämmerungsgesicht erscheint
Rot ist der Osten vom Hähnekrähen
O höre mich -
In der Löwensucht
und im peitschenden Blitz des Äquators zu vergehn
O höre mich -
Mit den Kindergesichtern der Cherubim zu verwelken am Abend
O höre mich -
Im blauen Norden der Windrose wachend zur Nacht schon eine Knospe Tod auf den Lidern
so weiter zur Quelle -
Гэткі самотны чалавек шукае Усходу дзе мэлянхолія пачынае днець
Усход чырвоны ад сьпеваў пеўня
О паслухай мяне...
Каб у памкненьні львіным і ва ўспышцы хвосткай экватару прапасьці
О паслухай мяне...
Каб з абліччамі хэрубімаў дзіцячымі зьвянуць пад вечар
О паслухай мяне...
На блакітнай поўначы ружы вятроў у бяссоннай начы
з пупышкаю сьмерці на вейках
далей, далей да крыніцы...
* * *
Diese Nacht
ging ich eine dunkle Nebenstraße
um die Ecke
Da legte sich mein Schatten
in meinen Arm
Dieses ermüdete Kleidungsstück
wollte getragen werden
und die Farbe Nichts sprach mich an: Du bist jenseits!
Гэтай начы зайшоў я у цёмны завулак за рог дому
I ўтуліўся мой цень мне пад паху
Гэтая адзежына ў стоме прагнула быць ношанай і колер Нішто да мяне прамовіў: Ты з таго боку!
Im Meer aus Minuten
jede einzelne verlangt Untergang
Rettung-Hilfe haushoch verschlungene Worte nicht mehr Luft nur Untergang raumlos nur Untergang
Hoffnung wurde kein Schmetterling
Tod erschaffen so mühsam
Was den Gott verhüllt auflösen in Sand dieses Erstlingswort das in die Nacht stürmt rettungslos
Erde
Träne unter den Gestirnen ich sinke in deinen Überfluß -
У моры хвілінаў
кожная паасобку прагне загінуць
Хуткая дапамога
з дом вышынёй праглынутыя словы паветра бракуе -
толькі пагібель
прасторы няма толькі пагібель
надзея ня стала матыльком сьмерць створаная высілкамі гэткімі Тое што ахінае Бога рашчыняецца ў пяску
гэтае Першаслова што ўрываецца ў ноч без паратунку
Зямля
сьляза пад зорамі -
я парынаю ў тваю празьмернасьць...
Sebastian H. Kahl
Flugkörper
Die Sonne bonbonrot am Himmel
Freund Verschwindest in den Büschen
Pappkulisse Haldenstrand BETRETEN VERBOTEN Das Stanniolpapier in der Wiese
Schlote geben eine Nebelwand
Im Naturkonzert der Industrielandschaft Pferdebremsen stürzen irr umher Jagen Libellen im Tiefflug über die Gräser Am Himmel Die Kondensstreifen der Zivilisation Die Flak haben sie erst zwei Wochen vorher abgezogen Der Metallbaukasten
In die Gegend verstreut KEIN SPIELPLATZ FÜR KINDER in den Trümmern
Sonst wär' unser Haus auch weg gewesen WiederAUFBAL) OST/West
An Rhein und Ruhr heute Die Abrissbirnen
Feiern Konjunktur
Der Jumbojet Richtung Süd Südwest
Mein Blick bleibt an den neuen Ruinen kleben
Сэбаст’ян Г Каль
Лятальныя апараты
Сонца чырвонай цукеркай ў небе
Сябра Хаваешся ў кустох
Кулісы з кардону пакаты бераг УВАХОД ЗАБАРОНЕНЫ Фольга на лузе
Коміны выпускаюць заслоны туману
У канцэрце прыроды індустрыйнага ляндшафту Сьляпні шалёна атакуюць ў паветры Раяцца Стракозы у нізкім палёце над травою
На небе Кандэнсацыйныя сьляды цывілізацыі Зенітку толькі два тыдні таму навялі
Мэталёвы канструктар
Па ваколіцы раскіданы НЯМА МЕСЦА ДЛЯ ДЗІЦЯЧАЙ ПЛЯЦОЎКІ сярод развалінаў А інакш зьнік бы й наш дом адБУДОВА ЎСХОД/захад
На Райне і Руры сёньня чыгунныя бабы
Сьвяткуюць каньюнктуру
Авіялайнэр кірунак поўдзень паўднёвы захад Я прыклейваюся позіркам да новых руінаў
Sarah Kirsch
Bei den Stiefmütterchen
Bei den weißen Stiefmütterchen im Park wie ers mir auftrug stehe ich unter der Weide ungekämmte Alte blattlos siehst du sagt sie er kommt nicht
Ach sage ich er hat sich den Fuß gebrochen eine Gräte verschluckt, eine Straße wurde plötzlich verlegt oder er kann seiner Frau nicht entkommen viele Dinge hindern uns Menschen
Die Weide wiegt sich und knarrt kann auch sein er ist schon tot sah blaß aus als er dich untern Mantel küßte kann sein Weide kann sein so wollen wir hoffen er liebt mich nicht mehr
Capa Кірш
Ля клюмбы з браткамі
Ля клюмбы зь белымі браткамі у парку як ён загадаў стаю пад вярбою калматаю ведзьмай бязьлістай бач ты кажа яна ён не прыйшоў
Ах кажу я ён пэўна зламаў нагу падавіўся рыбінай косткай дарогу перанесьлі раптоўна кудысьці альбо ён ня можа зьбегчы ад жонкі шмат прычын нас людзей гвалтуюць
А вярба калываецца і рыпіць
А можа ён нават памёр выглядаў нямоглым калі пад палітончыкам цябе цалаваў можа так вярба можа так спадзявацца хачу што ня любіць ён больш
Die Luft riecht schon nach Schnee
Die Luft riecht schon nach Schnee, mein Geliebter Trägt langes Haar, ach der Winter, der Winter der uns Eng zusammenwirft steht vor der Tür, kommt
Mit dem Windhundgespann. Eisblumen
Streut er ans Fenster, die Kohlen glühen im Herd, und
Du Schönster Schneeweißer legst mir deinen Kopf in den Schoß
Ich sage das ist
Der Schlitten der nicht mehr hält, Schnee fällt uns
Mitten ins Herz, er glüht
Auf den Aschekübeln im Dorf Darling flüstert die Amsel
Паветра пахне ўжо сьнегам
Паветра пахне ўжо сьнегам, мой каханы
Адрасьціў доўгія валасы, ах зіма, зіма, што нас
У цясноцьце супольнае кідае, ужо перад дзьвярыма: яна
На сабаках прыехала. Ледзяныя квяты
Кідае на шыбы, вугольле палае у грубцы, і
Ты. найпрыгожшы Рыцар Зімы, кладзеш галаву на мае Каленкі
Я кажу так
Санкі больш не спыняюцца, сьнег ляціць нам
У сэрцы наўпрост, ён гарыць
На гаршках з попелам у двары любая шэпча мне дрозд