КНІГІ ОНЛАЙН
Аўтаматычна згенераваная тэкставая версія, можа быць з памылкамі і не поўная.
Зміцер выйшаў з лабараторыі. Пафарбаваныя на шэрае сцены, мноства дзвярэй. У далёкім канцы калідора з'явілася жаночая постаць. Зміцер павярнуў выключальнік. Заміргалі, загулі пад высокаю столлю лямпы дзённага святла. — Зміцер, — выгукнула на ўвесь калідор Яніна Сабалеўская, пазнаўшы Хута. Яна пабегла, крокі гулка луналі ў пустым калідоры. Задыханая, яна спынілася перад Зміцерам і паставіла на падваконне сумку, ад якой патыхала вэнджаным салам, і палатняную торбу з яблыкамі, перакладзенымі саломай. Хут глядзеў на жанчыну, на яе густа наплоеныя валасы, на сакаўную памаду вуснаў, на квяцістую хустку, што выбівалася з-пад каўняра паліто, на дарагія, пазалеташняе моды боты. — Хадзем, Яніна. — Хут падхапіў валізы і занёс у лабараторыю. — Яблыкі — табе, з майго саду. — Яніна прычыніла дзверы, ляснуў аўтаматычны замок. — Вой, я замкнула! — Сабалеўская не ведала, за які з трох замкоў узяцца. — Яніна, я аддрукаваў сапежынскія здымкі, паглядзі. Ці ведаеш ты гэтага чалавека? — Зміцер паставіў торбу з яблыкамі на стол і падаў Сабалеўскай фотакартку з касцёлам: на цвінтары, удалечыні, стаяў мужчына ў доўгім плашчы, на твары паблісквалі цёмныя акуляры. — He ведаю. — Яніна паціснула плячыма. — Чаму не патэлефанавала, што завітаеш? — Ты ж прыехаў да нас у Сапежын без званка. Тарганулася клямка, затым у філёнгу далікатна пастукаліся. Яніна падхапілася, але Хут спыніў яе. -Мы не будзем адчыняць, -яму раптам зрабілася сорамна за Сабалеўскую, ён не хацеў, каб хто пабачыў яго побач з правінцыйнай прыгажуняй. — Няёмка, — Яніна, стараючыся чаго не зачапіць, падышла да насценнае вазы і ўзяла ў руку завязанае на вузел паўлінавае пёрка. ...Мужчына ў чорным плашчы і ў цёмных акулярах яшчэ раз пагрукаў у дзверы з шыльдачкай «Фоталабараторыя. Зміцер Хут», наслухаўся, пачуўшы Янінін шэпт, прыкрыў з’едлівую ўсмешку доўгім белым шалікам. У ягоных руках, зацягнутых у вузкія скураныя пальчаткі, бліснуў металічны грэбень з доўгім нагостраным дзяржальнам. He здымаючы капелюша, мужчына паправіў сіваватыя валасы на скроні і павяр нуўся да вакна... — Нашто ты завязаў такую прыгажосць на вузел? — здзівілася бібліятэкарка. — Каб не забыцца гіатэлефанаваць табе. Выбачай, але мушу адбегчыся на паўгадзіны. Пачакай мяне ў кавярні на рагу Гетманскай і Скарыны. Замовіш чаго на свой густ, — Хут сунуў разгубленай Яніне некалькі буйных банкнотаў. Зніякавелая жанчына пайшла, не заўважыўшы каля вакна маўклівага наведвальніка ў чорным плашчы. Хут расклаў на стале фотаздымкі. Раптам на іх лёг рэзка акрэслены цень, Зміцер ускінуў позірк і бязгучна вымавіў: Вы?.. Госць зрабіў крок насустрач гаспадару лабараторыі. Хут перахапіў ускінутую руку. Пачуліся сухі смех і грукат. На калідор з лабараторыі выкаціўся чырвоны яблык, на ягоным баку трапяталася пад проймай ячневая саломіна з сапежынскага іюля. ЗМЕСТ ЗАЎСЁДЫ СВЕТЛА КАЛЯ ТУРЭМНЫХ МУРОЎ. Трылер 5 СІСТЭМА 79 СІНІ ПАД’ЕЗД 97 ЛАТВІЙСКІ ДЭТЭКТЫЎ 111 САПЕЖЫНСКІ ПРЫВІД. Трылер 129 Літаратурна-мастацкае выданне ГЛОБУС АДАМ (АДАМЧЫК УЛАДЗІМІР ВЯЧАСЛАВАВІЧ) ЗАМАК Адказны за выпуск М. В. Адамчык Падпісана да друку з гатовых дыяпазітываў заказчыка 07.08.08. Фармат 70х901/згПапера афсетная. Друк афсетны. Ум. друк. арк. 9,36. Тыраж 1000 асобін. Заказ 2796. Фірма «Сучасны літаратар». Ліцэнзія № 02330/0133053 ад 30.04.2004 Рэспубліка Беларусь, 220029, Мінск, вул. Кісялёва, д. 47, к. 4. Пры ўдзеле ТАА «Харвест». Ліцэнзія № 02330/0150205 ад 30.04.2004. Рэспубліка Беларусь, 220013, Мінск, вул. Кульман, д. 1, корп. 3, пав. 4, к. 42. Рэспубліканскае унітарнае прадпрыемства «Мінская фабрыка каляровага друку». ЛП № 02330/0056853 ад 30.04.2004. Рэспубліка Беларусь, 220024, Мінск, вул. Каржанеўскага, 20.